Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η γευστική περιήγηση στη γειτονιά του Κίμωνα Γεωργίου -σε όλο τον κόσμο- γίνεται με τον απλούστερο τρόπο: τη γεύση, τη μυρωδιά, τη χαρά της απόλαυσης των δώρων της φύσης. Ο Κίμων Γεωργίου, ένας από τους σημαντικότερους γευσιγνώστες και σεφ στον Κόσμο, μας αποκαλύπτει τα μυστικά των λαών της γης, που αποσπά κανείς μέσα από την απλή, άδολη συναναστροφή, τη χαρά της συνεύρεσης και της απόλαυσης. "Μυστικά" της κοινής καθημερινότητας των ανθρώπων, της ίδιας της επιβίωσης, αποδίδονται μοναδικά από το συγγραφέα, ώστε να επιβεβαιωθεί πως όλη η γη εκτός από μια μεγάλη αγκαλιά, είναι...

"Τα γαστριμαργικά ανάλεκτα του κ. Schott" είναι μια συλλογή από αυθεντικές trifles. Σκοπός του βιβλίου είναι να μαζέψει τα ψίχουλα που έχουν αφρόντιστα σκορπιστεί πάνω στο τραπεζομάντιλο των γαστριμαργικών συζητήσεων. "Τα γαστριμαργικά ανάλεκτα του κ. Schott" δεν εξαντλούν το θέμα τους, δεν διεκδικούν δάφνες αυθεντίας, δεν έχουν πρακτικό στόχο. Σε μια κουζίνα μεγέθους αναλέκτων δεν θα είχε κανείς τη δυνατότητα να προετοιμάσει ένα πλήρες γεύμα a la carte -αντιθέτως, το βιβλίο ελπίζει να ανοίξει την όρεξη με ένα μενού γευσιγνωσίας, άλλως digustation.

Η ιστορία του ευρωπαϊκού εστιατορίου αρχίζει την εποχή που κάποιοι παύουν να πεινούν· ή προσποιούνται πως έχουν πάψει να πεινούν. Στο υποσιτισμένο Παρίσι του 1760 δεν συνάδει με το αριστοκρατικό πνεύμα της εποχής να περιδρομιάζει κανείς σε ταβέρνα ή πανδοχείο. [...] Οι επιφανείς πελάτες προσελκύονται από τα πολυτελώς επιπλωμένα μαγαζιά νέου τύπου. Στους τοίχους κρέμονται μεγάλοι καθρέφτες, μέσα στους οποίους μπορεί κανείς να θαυμάσει τον εαυτό του και τους άλλους. Σε διακοσμητικές πορσελάνινες λεκάνες αχνίζει το "αναστηλωτικό" κονσομέ, που χαρίζει στα καινούργια μαγαζιά το...

Η ιστορία των τροφών και της γαστρονομίας στην Ελλάδα καθώς και η αδιάσπαστη συνέχεια της ελληνικής κουζίνας, από τα προϊστορικά χρόνια μέχρι τις μέρες μας, περιγράφονται στα Σειρήνια Δείπνα του βρετανού ιστορικού Andrew Dalby. "Η τροφή και οι διασκεδάσεις του Αιγαίου της κλασικής εποχής -σημειώνει ο συγγραφέας- προσφέρουν πλούσια πεδία έρευνας ... και αποτελούν το απαραίτητο υπόβαθρο όχι μόνο για κάθε μελέτη του αρχαίου κόσμου αλλά και για τους ανθρωπολόγους που εξετάζουν τη μεταγενέστερη ιστορία της Μεσογείου". Η ελληνική διατροφή και γαστρονομία αποτελεί κατά τον Dalby,...

Ένας σημαντικός αριθμός μελετών και εκθέσεων σημειώνουν ότι τα τελευταία χρόνια έχει διαμορφωθεί μία νέα τάση στον παγκόσμιο τουρισμό. Ο γαστρονομικός τουρισμός, ως ειδική μορφή του πολιτισμικού τουρισμού, αλλά και γενικότερα η συνολική γαστρονομική προσφορά προς τους επισκέπτες θεωρούνται ιδιαίτερα σημαντικοί παράγοντες στην αντίληψη των σύγχρονων ταξιδιωτών και στη διαδικασία λήψης των αποφάσεών τους. Η Ελλάδα, που είναι ένας διεθνής τουριστικός προορισμός με πλούσια γαστρονομική παράδοση και σύγχρονη δημιουργία, διαθέτει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα για να αξιοποιήσει αυτ...

Γαστρονομία σημαίνει επιλογή. Με γνώση και γούστο. Δοκιμάζω είκοσι, απορρίπτω δεκαεννιά, κρατώ ένα. Με τέτοιο γνώμονα γράφτηκαν τα κείμενα του βιβλίου. Αναφέρονται σε προϊόντα διατροφής, σε κρασιά και στα γιορτινά εδέσματα. Συνταγές, τρόποι, η περιπέτεια της παραγωγής των υλικών, οι άνθρωποι που τα φτιάχνουν. Ένα νόστιμο ταξίδι και έτι νοστιμότερον ήμαρ.

Οι "Πένες σε μελάνι" περιέχουν ποικίλα κείμενα για τη γεύση, που μοιάζουν με μικρές γαστρονομικές δοκιμές γύρω από υλικά, φαγητά, αλλά και συναισθήματα, επιστρατεύοντας συχνά την ενεστώσα εμπειρία, αλλά και την παρατατική μνήμη. Άλλοτε πικρά και άλλοτε ευτράπελα, γλυκά, με όξινες παρατηρήσεις ή και με άφθονο πιπέρι από το τριμμένο χιούμορ, προσπαθούν να αποδείξουν πως, όπως και στη γαστρονομία, έτσι και στη γραφή, εκείνο που έχει πρωτεύουσα σημασία, είναι η γλώσσα.

"Τοιούτον ο θαυμαστός ούτος του λόγου οικονόμος Αθήναιος ήδιστον λογόδειπνον εισηγείται..." (Αθήναιος, Δειπνοσοφισταί, Ι,b) Από τη φράση αυτή του Αθήναιου εμπνεύστηκε ο Jean-Francois Revel τον τίτλο του βιβλίου. Μας προσκαλεί λοιπόν να φάμε μιλώντας για το φαγητό, σε ένα γεύμα μέσα από τις λέξεις, σε μια γαστρονομική περιπλάνηση μέσα από κείμενα από την αρχαιότητα έως σήμερα, με ζητούμενο την ιστορία της γεύσης και των γευστικών προτιμήσεων των ανθρώπων. Αναζητά όχι τόσο το ίδιο το φαγητό και την ιστορία του αλλά τον γαστρονομικό πολιτισμό κάθε εποχής όπως τον κατέγ...

Πώς θα καταφέρουμε ο κρόκος ενός βρασμένου σφιχτού αυγού να είναι ακριβώς στο κέντρο; Τι πρέπει να κάνουμε για να είναι ο ζωμός διαυγής; Γίνεται μαγιονέζα χωρίς αυγό; Αφρός από σκέτη σοκολάτα; Πώς θα γίνει να αλείφεται το βούτυρο με το που βγαίνει από το ψυγείο; Πότε είναι πιο αρωματικό το φαγητό: όταν μασάμε αργά ή όταν μασάμε γρήγορα; Και μπορούμε πράγματι να "σφραγίσουμε" τους χυμούς στο κρέας που ψήνουμε; Αλλά πότε να το αλατίσουμε: πριν ή μετά το ψήσιμο; Και με το κρασί τι γίνεται; Μήπως παίζει ρόλο το σχήμα του ποτηριού στη γεύση του; Ένα μικρό μόνο δείγμα από τα ε...

Με το Κουζίνα Εμπιστευτικό μας προειδοποίησε για τις εκπλήξεις και τους κινδύνους που καραδοκούν όταν τρώμε έξω, από το φρέσκο ψάρι της Δευτέρας μέχρι τη συμπαιγνία για το καλαθάκι του ψωμιού. Από τότε άλλαξε πολύ η νοοτροπία των σεφ και των μαγείρων, ο κλάδος της εστίασης, και βέβαια ο ίδιος ο Μπουρνταίν. Το Μισοψημένο εξερευνά τις αλλαγές αυτές ανατρέχοντας στις παλιές κακές ημέρες του συγγραφέα και επιστρέφοντας στο παρόν. Καταγράφοντας το ασυνήθιστο και αναπάντεχο ταξίδι του, από άσημος μάγειρας σε κοσμογυρισμένο επαγγελματία συνδαιτυμόνα και συμπότη, μέχρι και πατέ...

Σχεδόν πάντα, οι καλύτερες γευστικές εμπειρίες είναι απλό φαγητό, φτιαγμένο στο χέρι, με βασικά συστατικά. Αυτό είναι το βιβλίο μου. Πράγματι, ενώ θα χρειαζόταν να πάτε σε εστιατόριο για να γευτείτε τα περισσότερα από τα πιάτα τα οποία αναφέρω, με το βιβλίο μου στο χέρι, η πλειοψηφία των μπορεί να ετοιμαστεί στο σπίτι. Τα έχω συγκεντρώσει σε τέσσερεις ενότητες: "Τρώγοντας έξω", "Τρώγοντας στο σπίτι", "Πιάτα άξια των προσπαθειών σας" και "Δώδεκα τέλειες γεύσεις". Παρέχουν μεγάλη ποικιλία -από την απόλαυση ενός από τα πιο μπαρόκ φαγητά της μαγειρικής αρχιτεκτονικής, τα...

Στο απολαυστικό αυτό βιβλίο του ο Δημήτρης Ρουσουνέλος μας ταξιδεύει στη γαστρονομία των Κυκλάδων και στην ανάγκη της ανάδειξής τους σε γαστρονομικό προορισμό. Ο τίτλος μιλά από μόνος του: Κανένα νησί δεν μπορεί από μόνο του να γίνει ένας αυτάρκης και σοβαρός γαστρονομικός προορισμός. Επομένως, ο στόχος του Μυκονιάτη Δημήτρη είναι η ενεργοποίηση όσων ενδιαφέρονται για τη διαμόρφωση του συνόλου των Κυκλάδων σε γαστρονομικό προορισμό. Τα κυκλαδίτικα πιάτα, σύγχρονα και παραδοσιακά, πρέπει να αναδεικνύουν τις γεύσεις και να σηματοδοτούν με τον τρόπο τους τα νησιά σαν εκεί...

Η "επικούρειος" κριτική του γευστικού λόγου παραπέμπει σκωπτικά στην καντιανή κριτική του καθαρού λόγου, θέλοντας να δείξει ότι το φαγητό, που είναι κατεξοχήν συνυφασμένο με την ύλη, ενέχει πνεύμα φιλοσοφικό και καλλιτεχνικό. Ότι, πέρα από νοστιμιά, συντροφιά και ευζωία, το φαγητό προσφέρει επίσης πεδίο λαμπρό για ασκήσεις στοχασμού, αισθητικής διανόησης και ενίοτε ιλαρού πνεύματος. Ως εκ τούτου, το βιβλίο αυτό δεν περιέχει συνταγές για αρνάκι καπαμά ή συμβουλές για το πώς να πετύχει η μαγιονέζα, αλλά συνταγές για το πώς μπορούμε να κουβεντιάσουμε για το φαγητό (ενδεχομένως...

Μετά από είκοσι πέντε χρόνια "υψηλής μαγειρικής, σεξ, ναρκωτικών και κακής διαγωγής", ο σεφ και συγγραφέας Αντονυ Μπουρταίν αποφάσισε να τα πει όλα. Από το πρώτο του στρείδι στο Ζιρόντ μέχρι την ταπεινή θέση του λαντζέρη σ' ένα καταγώγιο, απομίμηση ψαροταβέρνας στην Προβινστάουν, από την κουζίνα στο Ρέινμπου ρουμ, στην κορυφή του Κέντρου Ροκφέλλερ, ανάμεσα στα "βαποράκια" του Ουέστ Βίλατζ, από το Τόκιο, στο Παρίσι και πίσω πάλι στη Νέα Υόρκη, οι ιστορίες της κουζίνας που αφηγείται ο Μπουρνταίν είναι τόσο παθιασμένες όσο κι απρόβλεπτες, τόσο σοκαριστικές όσο και ξεκαρδιστικέ...

Αρχαίοι θεοί που κοιτάνε πάνω από τις μαρμίτες των θνητών, άγιοι που λιγουρεύονται πίτες και λουκουμάδες, ρεμπέτες και ασίκηδες που τραγουδούν τα πάθη του έρωτα ενώ ταυτόχρονα ορέγονται μεζεδάκια, ζητιάνοι και σουλτάνοι, βασιλιάδες και επαναστάτες, αλλά και οδηγοί μαγειρικής, παροιμίες και τελετουργίες, λαϊκά ποιήματα και λογίων μυθιστορήματα ξεπετάγονται από κατσαρόλες, τηγάνια και ταψιά και διηγούνται γοητευτικές ιστορίες παρασύροντάς μας σε μια πολύχρωμη γιορτή των αισθήσεων. Ένα ταψί, λόγου χάρη, περηφανεύεται πως κάποτε έψησε "δίνδιο παραγεμιστό", δηλαδή γεμιστή γαλοπο...

Τα "Ημερολόγια κουζίνας" του Μιχάλη Μιχαήλ είναι ένα εξαίσιο, ιδεώδες σύμπαν που το κατακλύζουν μόνο θερμά συναισθήματα, χαμόγελα, ευγένεια, απλότητα. Είναι ανεπιτήδευτα λόγια για την αγάπη του καλού φαγητού, του τραπεζιού, των φίλων. Περιέχει και συνταγές, ιδέες και τεχνικές που ομορφαίνουν και κεντρίζουν τη γεύση και τη ζωή μας, αλλά περισσότερο απ' όλα μεταδίδουν τη θαλπωρή και τα αρώματα που χωρίς αυτά, όσο γκουρμέ κι αν είσαι, οι αισθήσεις σου θα μείνουν λειψές.

Η μαγειρική τέχνη -γαστρονομία αποτελεί σήμερα μία τέχνη η οποία σιγά-σιγά καταλαμβάνει τη θέση που της ανήκει, προσπαθώντας να απομακρύνει την απαξίωση που εισέπραττε σε σχέση με τις υπόλοιπες "ευγενείς" τέχνες. Κατά την συγγραφή αυτού του βιβλίου, το κύριο μέλημα ήταν να καταβληθεί μια προσπάθεια συλλογής πληροφοριών που θα καταγραφούν με τέτοιον τρόπο, ώστε ο αναγνώστης να μπορεί να κατανοήσει, χωρίς να έχει ιδιαίτερες γνώσεις, την βασική φιλοσοφία που διέπει την μαγειρική τέχνη και που δεν είναι άλλη από την διέγερση και ικανοποίηση των ανθρωπίνων αισθήσεων. Απλότητα...

Ο Άντονυ Μπουρνταίν, μάγειρας-ταξιδευτής μια ζωή και συγγραφέας του μπεστ σέλλερ Κουζίνα Εμπιστευικό, ξεκινάει να κάνει το γύρο του κόσμου. Αλλά μιας και πρόκειται για τον Μπουρνταίν δεν υπάρχει περίπτωση να μιλήσουμε για ένα συμβατικό γύρο του κόσμου... Εμπνευσμένος από το Αποκάλυψη τώρα ο αποκαλούμενος και Τζακ Κέρουακ της μαγειρικής παίρνει το δρόμο για τη Σαϊγκόν και την Πνομ Πενχ αλλά τον βρίσκουμε και στο Τόκιο, στην Αγία Πετρούπολη, στην Πορτογαλία, στο Μαρόκο, στο Μεξικό, στο Λονδίνο και στο Εδιμβούργο. Στα ταξίδια του, είτε βρίσκεται σ' ένα βιετναμέζικο εστιατόριο...

Ξεκίνησα το βιβλίο ετούτο με σκοπό να μιλήσω για τη Νέα Ελληνική Κουζίνα, την τάση που επικρατεί πλέον στο έντεχνο φαγητό που σερβίρεται σε πολλά εστιατόρια της χώρας μας. Στην πορεία όμως βρέθηκα να περιπλανιέμαι στους περίπλοκους, κι ενίοτε γλιστερούς, δρόμους της ταυτότητάς μας και της ελληνικότητας του φαγητού που τρώμε. Αναγκάστηκα να σκάψω στα βάθη τού μουσακά για ν' ανακαλύψω την αρχαιολογία της ελληνικής γεύσης, ν' αρμενίσω πάνω στο κεχριμπαρένιο ελαιόλαδο ψάχνοντας για την ουσία της, να ψάξω ανάμεσα στα φύλλα του μπακλαβά μην και βρω την καταγωγή τής κουζίνας μας κ...