Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Τι ζήσαμε εμείς οι δύο: Όλα από την αρχή. Μέσα έξω. Έψαχνα ώρες, μέρες, νύχτες, την αρχή μιας αλήθειας. Μιας! Τίποτα... Το πλήρες κενό. Άδειασε το μυαλό μου κι η ψυχή μου. Μακάρι να 'χα μίσος μέσα μου. Το μίσος είναι αίσθημα ζωντανό. Μια τρύπα έχω, Σήφη. Μια τεράστια τρύπα. Μα δε λυπάμαι, γιατί απ' αυτήν τη μάχη με τον εαυτό μου κέρδισα κάτι. Να μπορώ να ζω με μένα. Να με δεχτώ όπως είμαι και να συμφιλιωθώ με το τίποτα. Κι εσύ, όπως έφυγες απ' τη ζωή μου, αυθαίρετα, έτσι αυθαίρετα γύρισες πίσω. Για να συνεχίσουμε τι; Τι ήταν αυτό που είχαμε, άραγε, που τόσο εύκολα τινάχτηκ...

'Πλησίασε κοντά του όπως η πεταλούδα πλησιάζει το φως. Έτοιμη να καεί για το θαύμα που ήταν μπροστά στα μάτια της'. Κάπως έτσι πρέπει να είναι η ερωτική σχέση. Γι' αυτό και οι Έλληνες έχουμε μια έκφραση που αποδίδει πολύ πιστά το νόημα. Λέμε για το ερωτικό μας αντικείμενο ότι 'του έχουμε αδυναμία', που σημαίνει πως δεν έχουμε καμία δύναμη απέναντί του. Παραλύουμε. Αυτός είναι ο έρωτας, απόλυτος και καταλυτικός. Γι' αυτό και η Σαπφώ εκλιπαρούσε τη Θεά Αφροδίτη να 'ρθει να τη συναντήσει με μέτρο.