Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στις μεταχριστιανικές κοινωνίες της Ευρώπης, η χριστιανική πίστη έχει πάψει προ πολλού να αποτελεί θεμελιώδες και, πολύ περισσότερο, αυτονόητο στοιχείο του συλλογικού βίου. Η μακρά πολιτιστική διαδικασία της εκκοσμίκευσης, ήτοι του αποχριστιανισμού των ευρωπαϊκών κοινωνιών, την εξωθεί πιεστικά στην ιδιωτική σφαίρα. Όσοι όμως εξακολουθούν να θέλουν να ζήσουν τη ζωή τους σύμφωνα με την πίστη αυτή (ή όποια άλλη θρησκευτική, και μάλιστα μονοθεϊστική, πίστη) δεν δέχονται να τη θεωρήσουν μια ιδιωτική υπόθεση - εξού η ένταση, ή και σύγκρουση, ανάμεσα στο κράτος και την Εκκλησία ή,...

Και στο βιβλίο μας αυτό, που αποτελεί συνέχεια του προηγουμένου, επιχειρείται να δοθούν σύντομες, απλές, σαφείς και τεκμηριωμένες απαντήσεις σε απορίες των μαθητών μιας σύγχρονης σχολικής τάξης. Μέσα από 45 ερωτήσεις των παιδιών προς τον δάσκαλό τους, θίγονται οι αμφισβητήσεις της ύπαρξης του Θεού και της ιστορικής αξιοπιστίας της Αγίας Γραφής, διάφορες κατηγορίες των δωδεκαθεϊστών κατά του Χριστιανισμού και του Βυζαντινού πολιτισμού, οι σχέσεις επιστήμης και θρησκείας, οι προσπάθειες παραχάραξης της προσφοράς της Ορθόδοξης Εκκλησίας στο Γένος, η πολεμική κατά του μαθήματο...

Ο "Αληθής Λόγος", ένα έργο της ύστερης αρχαιότητας, έρχεται στο φως ύστερα από 18 αιώνες, μεταφέροντάς μας, «από πρώτο χέρι» την ιδεολογική αντίσταση των Ελλήνων ενάντια στον ιουδαιοχριστιανισμό. Στην Ελλάδα είτε από άγνοια είτε σκόπιμα, καλλιεργήθηκε η εσφαλμένη ιδέα ότι ο "Αληθής Λόγος" του Κέλσου έχει χαθεί για πάντα. Και αυτό ενώ ο "Αληθής Λόγος", το πρώτο γραπτό έργο υπεράσπισης του Ελληνισμού, ήδη έχει εκδοθεί στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και στις ΗΠΑ, μεταφρασμένος εδώ και πολλές δεκαετίες στα αγγλικά, γερμανικά και γαλλικά. Ο Κέλσος, εκλεκτικός φιλόσοφος της...

Στο άκρως επίκαιρο βιβλίο αυτό ο Καθηγούμενος της Μονής Μεταμορφώσεως, Αρχιμανδρίτης π. Σπυρίδων Λογοθέτης απαντάει σε πολλά ερωτήματα και παρουσιάζει αναλυμένη και απλουστευμένη την διδασκαλία της Ορθοδοξίας πάνω στο θέμα: "Η εκκοσμίκευσις της Εκκλησίας. Οι παγίδες του κόσμου". Το βιβλίο αυτό είναι χρήσιμο και ωφέλιμο για κάθε Ορθόδοξο Χριστιανό, ιδιαιτέρως όμως, συνιστάται για τους νέους και τις νέες, που ξανοίγονται στη ζωή και θέλουν να ζήσουν σε έναν καλύτερο κόσμο.

Σε μισεί κάποιος υπερβολικά και σε καταπολεμεί; Εσύ να τον αγαπάς, να τον ευεργετείς. Σε υβρίζει πρόστυχα, σε κακολογεί ψευδέστατα; Εσύ τον ευλογείς, τον υπερεπαινείς! Αν διαπιστώνεις δη ούτε έτσι, με την ανεξικακίαν σου αυτός σταματά τον πόλεμον και συνεχίζει την έχθραν τι πρέπει να κάνεις; Να τον μισήσεις, να τον πολεμάς και σύ; Όχι! Να συνεχίζεις την αγάπη, την ευεργεσία, γιατί θα πάρεις περισσότερο μισθόν με την καλωσύνη σου. Αν κάποιος κακός, πονηρός, δεν σταματά τον πόλεμο, αν και ευεργετείται από σένα, αυτός άθελά του προετοιμάζει για σένα λαμπρότερες αμοιβές και ταυ...

Μετάφρασα το βιβλίο αυτό επειδή καταγίνεται με τον κόσμο. Κόσμο λέγοντας εννοώ ολόκληρο το φυσικό σύμπαν. Και σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά ο κόσμος ή η οικουμένη, όπως λέγανε άλλοτε το γνωστό κόσμο, ή ο πλανήτης (και οι άλλοι πλανήτες) συγκεντρώνει ολόκληρη την προσοχή του ανθρώπου, αφήνοντας περιθώρια μετρημένα για αναζητήσεις με διαφορετική κατεύθυνση - δηλαδή αναζητήσεις με κατεύθυνση, όχι προς τον κόσμο ή προς τα έξω, αλλά προς τον άνθρωπο ή προς τα μέσα. Στις περιοχές όπου ζούμε τέτοια κατεύθυνση προς τα μέσα έδωσε στον άνθρωπο ο Χριστιανισμός και, πριν από το...

Το βιβλίο αυτό, μέσα από απλά γεγονότα, διάλογους, προβληματισμούς, περιγράφει την πάλη του ανθρώπου να αποκαλύψει το πρόσωπο του Θεού εκεί που το σκεπάζει η λογική αυτού του κόσμου, η φυσική αντίληψη των πραγμάτων και η υπεροπτική απαίτηση της ανθρώπινης μικρότητος. Είναι γεμάτο απαιτητικά ερωτήματα και έντονο προβληματισμό, που πολύ φυσιολογικά απασχολούν, ζαλίζουν και ενίοτε σκανδαλίζουν την ανθρώπινη ψυχή. Δεν δίνει όμως καμία άμεση απάντηση ούτε προσπαθεί να πείσει με λογικό τρόπο και εντυπωσιακές επιχειρηματολογίες. Επιδιώκει να δώσει τη λεπτή αίσθηση της διακριτικής...

Όταν το φανατισμένο χριστιανικό πλήθος κατέστρεφε τα ελληνικά μνημεία τέχνης (ένα φαινόμενο που κράτησε αιώνες), δεν εξέφραζε παρά την ακαλαισθησία και τη βαρβαρότητα της χριστιανικής ψυχής. Ο ελληνικός πολιτισμός ύμνησε την ομορφιά του ανθρώπινου σώματος. Ο χριστιανισμός περιφρόνησε το σώμα. Ο ελληνικός πολιτισμός ανέπτυξε φιλοσοφία, καλές τέχνες, επιστήμη. Η χριστιανική θρησκεία προτίμησε την τυφλή πίστη προς το ανύπαρκτο και αντέστρεψε όλες τις αξίες του αρχαίου ελληνικού πνεύματος. Στη θέση του ανδρείου έβαλε τον ταπεινό, στη θέση του σοφού τον αγράμματο, στη θέση...

Από χριστιανική σκοπιά το πρόβλημα του πλούτου και το αναπόσπαστα συνδεόμενο μαζί του πρόβλημα της φτώχειας -πρόκειται για την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος- δεν είναι ένα εξωτερικό πρόβλημα, για το οποίο λόγοι κοινωνικής απλώς σκοπιμότητας επιβάλλουν να βρεθεί κάποια λύση, αλλ' ένα εσωτερικό πρόβλημα του ίδιου του Χριστιανισμού, το οποίο είναι υποχρεωμένος ν' αντιμετωπίσει από εσωτερική αναγκαιότητα, ανεξάρτητα από τις υπαγορεύσεις της κοινωνικής σκοπιμότητας. Από τη στιγμή που η Εκκλησία δέχτηκε στους κόλπους της πλούσιους και φτωχούς -προϊόντα της ιουδαϊκής και της ειδω...

Ο τόμος αυτός είναι αφιερωμένος στα 30 χρόνια, Σεπτ, Ι978 -Σεπτ. 2008, από την ίδρυση του Ακρίτα. Μ' αυτή τη συγκυρία ο Ακρίτας επέλεξε να ασχοληθεί με ένα "δυσάρεστο" θέμα που ταλανίζει τον Ελληνισμό τις τελευταίες δεκαετίες: Την ατολμία, το κλείσιμο στον εαυτό μας, τη γενικευμένη μείωση της ελπίδας, με ένα λόγο τη νοσηρή εσωστρέφεια που μας εμποδίζει να ενεργοποιήσουμε τις αρετές οι οποίες μας ανήκουν. Κοινή πλέον διαπίστωση η στάση των πολιτικών μας, που εξαγγέλουν οράματα και μειοδοτούν σε έργα· οι λόγοι των κηρύκων από άμβωνος, που καθηκόντως επαναλαμβάνουν αλήθε...

Elder Aimilianos played an important role in the contemporary revival of monastic life on Mt. Athos, where he served as the abbot of the Monastery of Simonopetra from 1973 until his retirement in 2000. His remarkable gifts as a spiritual guide and teacher are evident in this outstanding collection of twelve talks, which uniquely illuminate the mystery of the human encounter with God. The struggle with the self, the deeper meaning of asceticism, the dynamic nature of spiritual growth, the centrality of Scripture and Liturgy, and the relationship of believers to the Holy Spir...

Οι φορείς της εξουσίας δεν έχουν υπό την εξουσία τους ...ντουβάρια! Δηλαδή μια άψυχη ύλη, που μπορούν να τη διαχειρίζονται "κατά το δοκούν και κατά το βούλεσθαι", αλλά ανθρώπους...! Παιδιά του Θεού...! Αλίμονο σε εκείνον που θα το αδικήσει ή θα αδιαφορήσει για τον "επιούσιον άρτον τους"! Θα βρει απέναντί του Αυτόν τον Ίδιο το Θεό. "Αργεί, αλλά δεν λησμονεί"!

Ίσως ακούγεται παράξενο ότι μέσα στην Εκκλησία κηρύσσουμε το Ευαγγέλιο της Κρίσεως. Κι όμως, αυτό κάνουμε. Ομολογούμε ότι η Ημέρα του Κυρίου δεν είναι φόβος, αλλά ελπίδα, και δηλώνουμε μαζί με όλη την Εκκλησία: "Αμήν, ναι, έρχου Κύριε Ιησού" (Αποκ.22,20). Αν αυτό δυσκολευόμαστε να το αρθρώσουμε, τότε κάτι σημαντικό λείπει από τη χριστιανική μας συνείδηση. Ό,τι κι αν λέμε, είμαστε ακόμη ειδωλολάτρες ντυμένοι με το ευαγγελικό ένδυμα. Είμαστε ακόμη χριστιανοί για τους οποίους ο Θεός είναι ένας Θεός "απ' έξω", για τους οποίους ο ερχομός Του είναι σκοτάδι και φόβος, και του Ο...

Το βιβλίον του Ιεροδιακόνου Γεωργίου Σουγδουρή τουπίκλην "Νέος Θησαυρός", αν και εξεδόθη εις μίαν πολυτάραχον εποχήν, καθ' ην οι επιδρομείς της Δύσεως ειργάζοντο μετά πολλή δολιότητος και πονηρίας, με σκοπόν την αλλοίωσιν των Ανατολικών συγγραμμάτων των Αγίων Πατέρων, ο "Νέος Θησαυρός" έμεινεν άθικτος και ακέραιος από τοιούτους επιδρομείς και παραμένει εισέτι θησαυρός ανεκτίμητος. Τούτον τον "Νέον Θησαυρόν" απεφασίσαμεν να φέρωμεν εις το φως της δημοσιότητος προς ψυχικήν ωφέλειαν των αναγνωστών. Ο "Νέος Θησαυρός" δεν περιέχει πλούτον ρευστόν, αλλ' αδαπάνητον, ήτοι ένθεα κ...

«Εάν η Βίβλος ήταν ένα έργο εμπνευσμένο από ένα Θεό, δεν θα έπρεπε να είναι ορθό, σαφές, αληθινό, ευφυές, σωστό και όμορφο; Και γιατί άραγε ξεχειλίζει από επιστημονικά παράλογα, λογικές αντιφάσεις, ιστορικές πλάνες, ανθρώπινες ανοησίες, ηθικές διαστροφές και λογοτεχνικές ασχήμιες;»

[...] The second volume consists of five parts. The first part refers to the sense of indifference and irresponsibility prevailing in our time, and to the compelling duty of conscientious Christians to ease the situation through self-correction, prudent behaviour, confession of faith and prayer. At one point, the Elder noted, "I am not saying that we should take up banners and march in demonstrations, but that we should raise our hands towards God in prayer." In the second part, the Elder kindles the zeal for spiritual work without confining us to a particular struggle....

[...] Ο π. Πορφύριος αναλύει με σαφήνειαν και απλότητα ό,τι αναφέρεται και αρρήκτως συνδέεται με τον κοινόν τόπον λατρείας του Αγίου Τριαδικού Θεού μας, δηλαδή τον Ορθόδοξον Ιερόν Ναόν, και ακολούθως εισέρχεται εις την ψυχήν της Ευχαριστιακής Συνάξεως, την Θείαν Λειτουργίαν, την οποίαν ερμηνεύει και σχολιάζει επί τη βάσει της Πατερικής σοφίας και της Ορθοδόξου Εκκλησιαστικής Παραδόσεως. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Οι μύχιες σκέψεις της ψυχής και η απαρχή του αγιασμού Τι σημαίνει "γνώθι σαυτόν"; Να αντιλαμβάνεσαι αμέσως τη διάθεση της ψυχής ύστερα από κάθε γεγονός, κάθε συνάντηση, κάθε πράξη. Προς τα πού κινείται; Προς την αγαθότητα ή την κακότητα; Προς την αγάπη ή την αγανάκτηση; Προς την ευσπλαχνία ή τη σκληροκαρδία; Κάποτε, ο π. Πορφύριος κινδύνευσε να χάσει τη χάρη διότη πήγε να δείξει μεγαλύτερη εύνοια σε συγγενικό του πρόσωπο. Κατάλαβε εκ πείρας πως, αν δεν αγαπάς κάθε άνθρωπο εξίσου, δεν μπορείς να διατηρήσεις τη θεία χάρη. Και εμείς κολλάμε στο γράμμα, στον τύπο, στα εξωτερι...