Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο χριστιανισμός δεν είναι εκστατική γνώση του Θεού ούτε κάποιο μυστικοθεωρητικό σύστημα που εξηγεί τα αινίγματα της ζωής, αλλά συμμόρφωση προς τις εντολές του Θεού. Κατεξοχήν εντολή του Θεού και καθοριστικό στοιχείο της χριστιανικής υπόστασης είναι η προς αλλήλους αγάπη. Η ζωή εν τω Αναστάντι, η μετάβαση εκ του θανάτου εις την ζωήν είναι τρόπος ύπαρξης που εκφράζεται με την αγάπη προς τους άλλους. Η αγάπη προς τους αδελφούς είναι η αληθής θέα του Θεού: Ο μη αγαπών ουκ έγνω τον Θεόν, ότι ο Θεός αγάπη εστίν. Η αποστολή του Υιού στον κόσμο ως ιλασμού για τις αμαρτίες μας, η απ...

Για πρώτη φορά δίνονται απαντήσεις στα καυτά ερωτήματα: - Γιατί απαλείφθηκε το θρήσκευμα από τις ταυτότητες; - Ποιοι κρύβονται πίσω από την κάρτα του πολίτη και ποιες οι επιδιώξεις τους; - Ποιοι και για ποιους λόγους έφεραν στην Ελλάδα την οικονομική κρίση; - Γιατί έγιναν "καραμέλα" οι δηλώσεις περί παγκόσμιας κυβέρνησης; - Ποιος ο ρόλος της λέσχης Μπίλντερμπεργκ και γιατί κατέστησε ως στόχο την Ελλάδα; - Ποιοι και γιατί επέλεξαν την Ελλάδα ως πειραματόζωο στα επικίνδυνα πειράματά τους; - Με ποιους τρόπους αντιμετωπίζονται από τους Χριστιανούς οι πονηριές τους;

Στο βιβλίο αυτό, υπό τον τίτλο "Τριλογία στην Ακρόπολη", περιέχονται οι τρεις επίσημοι λόγοι τους οποίους εξεφώνησε ο συγγραφέας, με την ευλογία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου του Β΄, κατά τα έτη 2010, 2014 και 2017, κατά τους πανηγυρικούς εσπερινούς παρά τον αρχαίον Άρειον Πάγον στην Ακρόπολη των Αθηνών, με την ευκαιρία της εορτής του Αποστόλου Παύλου και του πρώτου κηρύγματος του Αποστόλου το 51μ.Χ. προς τους Αθηναίους. Οι τρεις αυτοί λόγοι, έχουν κεντρικό θέμα τη μεγάλη φυσιογνωμία του Αποστόλου των Εθνών και σε αυτήν παρουσιάζοντα...

Το ψέμα είναι φοβερό και καταστρεπτικό για τον άνθρωπο, διότι είναι μια επιστροφή στη διεστραμμένη του φύση, στον παλαιό άνθρωπο. Το ψέμα απογυμνώνει εντελώς τη φύση μας από την θεοΰφαντη στολή των αρετών και της Αλήθειας. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι το ψέμα μας χωρίζει από την Αλήθεια που είναι ο Χριστός και μας συνδέει με τον διάβολο που είναι ο πατέρας του ψεύδους...

Για μικρούς και μεγάλους κατηχούμενους. Για κάθε γονιό, δάσκαλο και ανάδοχο. Για τους κατηχητές και τα κατηχητικά των ενοριακών συντροφιών. Για κάθε πιστό που θέλει σύντομα και περιεκτικά να διδαχθεί την αλήθεια της πίστεως μας.

Προφανώς, αυτό το βιβλίο δεν είναι γραμμένο για να διαβαστεί με μια ματιά. Προσφέρεται στον αναγνώστη, που ψάχνει για το νόημα της ζωής, σαν ένας ταπεινός σύντροφος στην πορεία, μια αδελφική φωνή, που μονολογεί κάτω από το βλέμμα του Θεού. Υπάρχει ωστόσο μια αθέλητη εξέλιξη με το πέρασμα των χρόνων, που κορυφώνεται το 1979-'80, και το 1995-'98, με την αυτοκτονία του νεοτέρου γιου μου και τα τελευταία έτη της ζωής του συζύγου μου. Ακριβώς τότε ένοιωσα πιο κοντά στο Θεό. Αυτή η εγγύτητα είναι στην ουσία το θέμα του βιβλίου μου, που επιθυμώ και εύχομαι να μοιραστώ με τους άλλο...

Η Εκκλησία καθ' όλη την ιστορική της πορεία αντιμετώπιζε και αντιμετωπίζει συνθήκες, οι οποίες δυσχεραίνουν ως επί το πλείστον το έργο και την αποστολή της, που είναι η σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. Υπάρχουν όμως ενίοτε συνθήκες, οι οποίες την διευκολύνουν, όπως είναι οι συνθήκες της συγχρόνου εποχής, κατά την οποία τα όρια των κρατών έχουν σχεδόν καταργηθεί και χάρις εις την εξέλιξη της τεχνολογίας πολιτισμοί, φυλές, γλώσσες και θρησκεύματα γίνονται αντικείμενα αμέσου γνώσεως. Το σπουδαιότερο όμως, ίσως, είναι η μετακίνηση και εγκατάσταση μικρών ή μεγάλων ομάδων ανθρώπω...

Μετά από μίαν αφετηριακήν μελέτην περί του τρόπου ζωής των πρώτων Χριστιανών εξετάζονται μερικαί βασικαί μορφαί εκφράσεως του χριστιανικού φαινομένου: η θεολογία, ο μοναχισμός, αι οργανώσεις. Εις το δεύτερον μέρος εξετάζονται ειδικαί μορφαί παιδείας: η πνευματική καθοδήγησις του "Γέροντος", η εκπαίδευσις εις το δημόσιον σχολείον, η αγωγή εις χριστιανικάς ομάδας και κατασκηνώσεις, η αγωγή διά τον γάμον. Τα δοκίμια επισφραγίζονται με τον επίλογον "Η ώρα του Χριστιανισμού".

Ο νεαρός Έγελος (G.W.F. Hegel, 1770-1831), στην περίοδο κατά την οποία κατοικεί στη Φραγκφούρτη (1797-1800), αναπτύσσει καινούργιους τρόπους σκέψης που θα φέρουν έπειτα στο φως έναν νέο τρόπο του φιλοσοφείν. Χαρακτηριστικό της περιόδου είναι ότι τότε προσφεύγει σε ένα νέο λεξιλόγιο για να περιγράψει τις δομές σκέψης που αποκαλύπτει, ενώ αργότερα θα επιλέξει, αντίστροφα, να διευρύνει τις παραδοσιακές έννοιες εμπλουτίζοντάς τες με τις δομές σκέψης που έχει ανακαλύψει. Εδώ ονομάζει "αγάπη" τη σχέση δύο αυτοσχετιζόμενων όρων που αργότερα θα θεωρήσει ότι είναι χαρακτηριστική της...

Η Εκκλησία της Ελλάδος, ως Εκκλησία που ίδρυσε ο Απόστολος Παύλος, θα διαθέσει πολλές από τις δυνάμεις της ώστε και μόνη, αλλά και σε συνεργασία με τις Εκκλησίες της Ευρώπης, να ενισχύσει το ευρωπαϊκό πνεύμα και το αίτημα για μίαν αληθινή ένωση της Ευρώπης, παρά τα ψευδεπίγραφα κατασκευάσματα. Το μήνυμα του Αποστόλου Παύλου δεν θα σταματήσει να μεταδίδεται, και το έργο της Εκκλησίας δεν θα αλλοιωθεί. (Από την ομιλία του Αρχιεπισκόπου στον Άρειο Πάγο - Πνύκα 29-6-2003)

Με απλά και άμεσα λόγια, ο Πάπας Φραγκίσκος απευθύνεται σε κάθε άντρα και γυναίκα του πλανήτη, εγκαινιάζοντας έναν διάλογο ειλικρινή και προσωπικό. Στο επίκεντρό του, βρίσκεται το θέμα που τον συγκινεί περισσότερο, το έλεος. Μέσα από αναμνήσεις της νιότης του και συγκινητικά επεισόδια από την ιερατική του εμπειρία θέλει να προσεγγίσει όλες εκείνες τις ψυχές -μέσα και έξω από την Εκκλησία -που αναζητούν ένα νόημα στη ζωή τους, έναν δρόμο γαλήνης και συμφιλίωσης, μια γιατρειά στις σωματικές και πνευματικές πληγές.

Αυτό το βιβλίο γράφτηκε εντός παρενθέσεως. Καθώς προχωρούσα στον δεύτερο τόμο της Μεταφυσικής του κάλλους σχολιάζοντας τους νηπτικούς Πατέρες, συνειδητοποίησα ότι μιλούσα για ένα χριστιανισμό μετά τον τέταρτο αιώνα, στου οποίου το δόγμα έβαζαν την σφραγίδα τους η στωική και η νεοπλατωνική κυρίως σκέψη. Μπορεί ο χριστιανισμός αυτός να αντιμετώπιζε εχθρικά την ελληνική φιλοσοφία, αλλά υιοθετούσε κρίσιμα διανοητικά της εργαλεία, όπως η διάκριση αισθητού-νοητού, και γλιστρούσε με τον τρόπο του στην σωτηριολογία της. Επέμενα δηλαδή στις εξελίξεις και προσπερνούσα το εναρκτήριο γ...

Αυτό το βιβλίο γράφτηκε εντός παρενθέσεως. Καθώς προχωρούσα στον δεύτερο τόμο της Μεταφυσικής του κάλλους σχολιάζοντας τους νηπτικούς Πατέρες, συνειδητοποίησα ότι μιλούσα για ένα χριστιανισμό μετά τον τέταρτο αιώνα, στου οποίου το δόγμα έβαζαν την σφραγίδα τους η στωική και η νεοπλατωνική κυρίως σκέψη. Μπορεί ο χριστιανισμός αυτός να αντιμετώπιζε εχθρικά την ελληνική φιλοσοφία, αλλά υιοθετούσε κρίσιμα διανοητικά της εργαλεία, όπως η διάκριση αισθητού-νοητού, και γλιστρούσε με τον τρόπο του στην σωτηριολογία της. Επέμενα δηλαδή στις εξελίξεις και προσπερνούσα το εναρκτήριο γ...