Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Σ’ αυτό που ρωτούν δακρυσμένες οι φράουλες, θα απαντήσουν μια μέρα τα ρόδια με γέλια. Χειμωνιάτικα αινίγματα, για καρύδια, για κάστανα, θα τα λύσει μια άνοιξη απλά, με λουλούδια. Θα μιλήσει μια μέρα ο Νοέμβρης στο Μάρτιο, θ’ απαντήσει ο Δεκέμβρης στο Μάη. Μα εγώ δεν θα βρίσκομαι κει για ν’ ακούω. Με τις φράουλες μιας άνοιξης περασμένης θα έχω περάσει, με τα μυστήρια καρύδια, τ’ ανεξιχνίαστα κάστανα". Νίκη-Ρεβέκκα Παπαγεωργίου

Η Ελληνίδα Μάνα και σύζυγος, που πλένει, σκουπίζει, δουλεύει, νοικοκυρεύει, μαζεύει τα αμάζευτα και ανησυχεί για όλους και για όλα, κάνει ΤΩΡΑ θριαμβευτική είσοδο ΚΑΙ στο Ίντερνετ! - Μάνααα... Πού είναι ο φορτιστήηης; - Τον πήρα και δέθηκα στον πολυέλαιο. - Έβγαλες τουλάχιστον καμιά selfie; - Βιντεάκι ανέβασες στο YouTube; - Πόσα like πήρες; Παιδιά, σκυλιά, άντρας, διευθυντής, οικονομική κρίση, αγωνίες, νεύρα, φωνές, φασαρίες, τσακωμοί, κινητά, ψηφιακές απιστίες, Facebook, Twitter, Instagram, iCloud και άι χάσου, παλιοζωή, παλιόκοσμε και παλιοκοινωνία. Η Δέσποιν...

Πρόκειται για μια περιήγηση στον εσωτερικό κόσμο του "εγώ" και του "εμείς", στην εικονογραφία της φύσης και των αντικειμένων, στο παιχνίδισμα των αισθήσεων, του μύθου και της στοχαστικής αλήθειας. Ο λυρισμός εναλλάσσεται με τις σκέψεις και τα σημάδια της υπαρξιακής αναζήτησης, εν τέλει της δημιουργίας και της ευτυχίας.

Γραμμένο μες στη δικτατορία, το "Τότε που ζούσαμε" αποτελεί μια πράξη αντίστασης και μαζί μιαν απολογία της γενιάς του Ασημάκη Πανσέληνου (1903 - 1984). Ο Ασημάκης Πανσέληνος αναθυμάται τη ζωή του γνωρίζοντας πως ζει κανείς την εποχή που αγωνίζεται για κάτι καλύτερο, την εποχή που κάνει το χρέος του σαν πολίτης και σαν άνθρωπος προς τους συμπολίτες του και προς τους ανθρώπους του τόπου του και όλου του κόσμου. Οι αναμνήσεις του είναι η τελευταία του προσπάθεια να αγωνιστεί ξανά, η προσφορά του. η μνήμη πρέπει να διατηρείται, να επιβιώνει, να ξαναγίνεται μαγιά για τις γενιές...

ΕΚΠΝΟΗ το στόμα είναι ακόμα ανοιχτό αλλά θα σφραγιστεί σε λίγο. στο λίγο αυτό θα είναι ακόμα ανοιχτό. μόλις. λεπτή γραμμή ανάμεσα στα χείλη. πολύ λεπτή. στα χείλη που έχουν στενέψει, γίνει πολύ στενά, δύο γραμμές, μία πάνω, μία κάτω, ανάμεσα το άνοιγμα, πολύ λεπτή γραμμή. αυτό είναι. εκεί θα γίνει. αυτό που θα γίνει, αυτό είναι, εκεί θα γίνει. ούτε στο πάνω ούτε στο κάτω αλλά εκεί, ανάμεσα, στην μέση, στην λεπτή γραμμή, αρκετή ώστε να βρει τον χώρο να γίνει αυτό που θα γίνει. σε λίγο. όπου νάναι. σε μία στιγμή. αυτή θα είναι η διάρκεια. ούτε πιο λίγο ούτε πιο πο...

Έχεις δει πως τα δύο γίνονται "ένα"; Έχεις φωνάξει τόσο δυνατά που οι σιωπές... φοβήθηκαν τον θάνατο; Έχεις πει στη ζωή πως τα λόγια είναι για τους τρελούς και τους δειλούς; Της έχεις πει πως εσύ θες να τα ζήσεις όλα; Της έχεις πει... πως μεγαλώνεις; Έχεις νιώσει πώς είναι οι νύχτες που μέσα τους δεν είχαν παρά ένα τεράστιο κενό; Τόσο μεγάλο, που θαρρείς πως η άκρη του άγγιζε το άπειρο; Έχεις υπάρξει ο ίδιος τοξικός εραστής; Έχεις γνωρίσει έναν... τοξικό εραστή;

Ήταν νέος ειρηνικός, αγαπούσε τον τόπο του κι ήθελε να ζήσει σ' αυτό τον τόπο λεύτερος, νοικοκύρης. Όμως ήρθε ο πόλεμος. Πήγε πολέμησε. Μπήκε ο κατακτητής στην Ελλάδα. Βγήκε στο βουνό τον πολέμησε. Κι ύστερα είπε: "Ως εδώ. Θα φτιάξω και γω σπιτικό". Τι τον ανάγκασε το Σταύρο το Δαφνιά να ξαναπάρει τόπλο και να πει: "Πάω να σκοτώσω αδέρφια και να σκοτωθώ από αδέρφια". Και, πόσο δένονται καμμιά φορά οι πολεμιστές και πόσο αδερφώνονται μπροστά στην κακουχία και στο θάνατο.

Ένα αγόρι που μεγαλώνει σε μια γειτονιά του Πέρα στην Κωνσταντινούπολη του περασμένου αιώνα. Η συναισθηματικά ελλειμματική σχέση με τον πατέρα του καθορίζει την ενηλικίωσή του· οι φανταστικοί του φίλοι, ο Μουφτάρ, ο Λυκ, η Ζαν, ο Ζήνωνας. Η σύντομη και ανεξήγητη εξαφάνιση του πατέρα θα πυροδοτήσει τον θυμό και την πολύχρονη φυγή του γιου. Η μνήμη και τα θραύσματά της: τα τρένα στο Σίρκετζι, το Οριάν Εξπρές, το Λονδίνο, το νεκροταφείο του Σισλί, η εξαφάνιση της Αγκάθα Κρίστι και το κλειδί του δωματίου 411 στο ξενοδοχείο Πέρα Παλάς. Τελικά, τι σημαίνει η επιστροφή στον γενέθλ...

"Το χρονικό μιας πολιτείας" (1938) είναι το έργο με το οποίο παρουσιάζεται ουσιαστικά στα γράμματά μας ο Παντελής Πρεβελάκης (1909-1986). Η πολιτεία είναι το Ρέθυμνο της Κρήτης, ο γενέθλιος τόπος του συγγραφέα, ο οποίος γράφει το χρονικό της για να διασώσει τη ζωή της από τη λήθη, να ζωντανέψει τον κόσμο της μέσα μας. "Θάθελα εδώ μέσα να ζήσει το Ρέθεμνος. Να ζήσει μέσα από μένα, πούμαι κλωνάρι δικό του. Κι ο λόγος μου, σοθετός και καλόδετος σά ζωντανό κορμί, να περάσει τη θύμησή του μες από τη θάλασσα του καιρού, καθώς πέρασε το φουσκωμένο νερό ο Άγιος Χριστόφορος το Θείο...

Η δίνη του "εκσυγχρονισμού" και της "ανάπτυξης" οδηγεί σήμερα τον άνθρωπο σ' ένα ανελέητο κυνήγι ψεύτικων μέσων ευτυχίας και τον στέλνει σκλάβο στην αυλή της αυτοκρατορίας του χρήματος. Σίγουρα έχουμε μπει στον αιώνα των μεγάλων αλλαγών. Αν όλοι ψάξουμε τον άνθρωπο και τη δύναμη που κρύβουμε μέσα μας, τις πραγματικές αξίες και την επιστροφή στη φύση, είναι βέβαιο ότι θα κληροδοτήσουμε στις επόμενες γενιές, τουλάχιστον την ελπίδα. Όλοι μπορούμε να στρέψουμε το πηδάλιο της ζωής μονομιάς και να ταξιδέψουμε ξανά στου μυαλού μας τον ωκεανό. Εκεί θα βρούμε αξίες που έπνιξαν οι τυ...

Την άνοιξη του 1947, ενώ η Ελλάδα σπαράσσεται από τον Εμφύλιο, ο Νίκος Καζαντζάκης θέτει από κοινού υποψηφιότητα με τον Άγγελο Σικελιανό για το Νόμπελ λογοτεχνίας. Η υποψηφιότητά του συσπειρώνει το συντηρητικό κατεστημένο της εποχής, που βλέπει στο πρόσωπο του Κρητικού συγγραφέα έναν από τους μεγαλύτερούς του εχθρούς. Εναντίον του επιστρατεύονται όλα τα μέσα, θεμιτά και αθέμιτα, προκειμένου να αποφευχθεί η βράβευσή του. Από την άλλη, ο Καζαντζάκης προσπαθεί μόνος του για μια δεκαετία να κατακτήσει το Νόμπελ, αντιμετωπίζοντας θεούς και δαίμονες. Προσωπικές μαρτυρίες, ε...

H Τριλογία είναι η πολεμική φωνή ενός εξεγερμένου νέου των σίξτις. Κι όπως ακριβώς η ροκ μουσική εκείνης της περιόδου, έτσι και η Τριλογία κατόρθωσε, χάρη στην αυθεντικότητα του ύφους της και την καθολικότητα των θεμάτων της, να διατηρήσει αυτή τη φωνή ζωντανή και πάντα ανατρεπτική στο μάκρος του χρόνου. Στο "Φύλλο", η Φύση εκδικείται τους πρώτους τυχόντες: τους ενοίκους μιας πολυκατοικίας που συμβιβάζονται με την καταστροφή της. Στο "Πηγάδι", η Γη εκδικείται εκείνους που την απαρνούνται ασφαλισμένοι στην ψευδαίσθηση της τεχνολογίας. Στο "Αγγέλιασμα", η Ζωή εκδικεί...