Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ιδέα του να εκφράζεται κάνεις ελεύθερα, του να μην έχει καμιά απολύτως δυσκολία να μιλάει, να φανερώσει την όποια σκέψη του, ή ακόμα την οποία 'δύσκολη' αλήθεια έτυχε να γνωρίσει, δίχως τον φόβο των συνεπειών που μπορεί να προκαλέσει η πράξη του αυτή, η τόσο ασυνήθιστη για τις ανθρώπινες κοινωνίες διαχρονικά, ήταν κι είναι εξαιρετικά ελκυστική, παρά το γεγονός ότι είναι αποδεδειγμένα ζημιογόνο τούτο για όποιον δεν καταφέρνει να συγκροτήσει, να βάλει φρένο στη γλώσσα του. Και ήταν τελικά αυτή η ιδέα, το κίνητρο για το βιβλίο τούτο, το "Φωνές της Σιωπής", για το οποίο μπορ...

... Η Φιλήβη είχε σπουδάσει Τοπογράφος στο ΕΜΠ, της πήρε εφτά χρόνια να τελειώσει τη σχολή καθώς δεν την ενδιέφερε καθόλου το αντικείμενο και είχε από πολύ νωρίς μετανιώσει γι' αυτή την επιλογή. Όταν έδωσε εισαγωγικές εξετάσεις δεν είχε καλά - καλά σκεφτεί τι ήθελε να κάνει στη ζωή της. Όλα θυσιάστηκαν στον βωμό της υποτιθέμενης επάγγελματικής αποκατάστασης, του κοινωνικού στάτους και της γνώμης της γειτόνισσας που έμενε από κάτω. Στη Βόρεια Ελλάδα αποκλείεται να είναι έτσι τα πράγματα, παρηγορούσε τον εαυτό της. Όλοι το λένε. Οι άνθρωποι εκεί είναι έξω καρδιά, φαΐ, τσουρ...

ΜΜ Δάσκαλε, μου ζήτησε ο δημιουργός μας να γράψουμε κάτι για το οπισθόφυλλο του βιβλίου. Έτσι γίνεται, λέει, με όλα τα βιβλία, το απαιτούν οι εκδότες. ΜΔ Ωραία, εσύ, που έχεις το ψώνιο του συγγραφέα, σκάρωσε κάτι, και το συζητάμε. ΜΜ Εγώ, δάσκαλε, θα έλεγα τα εξής: Κυρίες και κύριοι, ο Μαθητής και ο Δάσκαλος κου- ΜΔ Ο δάσκαλος και ο μαθητής. ΜΜ Οκέι... Ο Δάσκαλος και ο Μαθητής κουβεντιάζουν. Κι όσο κουβεντιάζουν, λύνονται ένας ένας οι γρίφοι, και αποκαλύπτονται τα μυστήρια του άπειρου σύμπαντος, της αιώνιας δημιουργικής ψυχής και της ανθρώπινης βλακε...

Οι σημειώσεις αυτές βρέθηκαν στο βάθος του σκοτεινού μυαλού ενός ανθρώπου ο οποίος είναι εγκλωβισμένος στις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες τις οποίες βιώνει. Μάχεται για να μπορέσει να ζήσει ελεύθερος, μάχεται για να δημιουργήσει έναν δικό του κόσμο. Αυτός ο άνθρωπος είσαι εσύ, αυτός ο άνθρωπος είμαι εγώ, αυτός ο άνθρωπος είναι ο κανένας μέσα στο πλήθος. Οι σημειώσεις αυτές βρέθηκαν στο βάθος του σκοτεινού μυαλού ενός ανθρώπου και στο βάθος του σεντουκιού που τις έκρυβε. Αυτές οι σημειώσεις δεν υπάρχουν, είναι από καιρό καμένες γιατί ο άνθρωπος αυτός έχει από καιρό καεί....

Το βιβλίο παρακολουθεί μια πορεία αναζήτησης στις μνήμες και τις καταβολές. Επιχειρεί ένα ανάπτυγμα σε ελεύθερη πρόζα του Sins of my father του Tom Waits, με την ελπίδα και την πίστη οι κληρονομημένες αμαρτίες των γονέων να παιδεύουν τα τέκνα, όπως παιδεύει -ωσότου βρεθεί- ένας χαμένος, καλά κρυμμένος θησαυρός. Και μια σημείωση: Η ανάγκη για επιστροφή και επανείσοδο στο πατρικό, που σε πρώτη ανάγνωση πραγματεύεται το βιβλίο, ας εκληφθεί κι ως μια βασική δυσκολία, αλλά και επιμονή, της συγγραφέως να συναντήσει ουσιαστικά και βαθιά τα κύματα των αντίθετα κινούμενων ανθρώπων,...

Δεν είχε καμιά σημασία πως είχαμε "κάψει" μερόνυχτα με αναλύσεις κάθε είδους. Πως ταυτιζόμασταν σαν ένας άνθρωπος. Δεν είχε καμιά σημασία πως παραγνωριζόμασταν, και από την καλή και από την ανάποδη. Άλλωστε, η έκπληξη ξεπετιέται εκεί που δεν την περιμένεις, μέσα από τα αναμενόμενα. Άλλαξα πόδι, στο σταυροπόδι, για να απαλλαγώ από το μούδιασμα του ποδιού που κουβαλούσε το φορτίο του άλλου μου ποδιού. Τον άκουγα να μου μιλάει για το "πείραμα" που σκαρφίστηκε, ενώ πίεζα το μυαλό μου να σκεφτεί τις κατάλληλες λέξεις που θα μπορούσαν να τον αποθαρρύνουν. Έπινα τον καφέ μου παρισ...

Έχεις τάσης φυγής; Σε φαντάζεσαι, κάθε που ντροπιάζεσαι και κουράζεσαι, κάπου αλλού; Ναι; Ωραία. Βλέπεις τον θάνατο και σαν διέξοδο; Ναι; Μαλακία σου. Σου αρέσει το κέικ σοκολάτα; Όχι ιδιαίτερα; Ούτε εμένα. Εδώ είναι μάλλον ένα προσωπικό ημερολόγιο που έχουν αποτύχει στην ύπαρξή τους οι ημερομηνίες. Για την εξορία που λιμπιζόμαστε. Για τις ώρες που ταξιδεύει ο νους σε μέρη που έχουμε ξαναπάει. Είναι για τους φίλους που στάθηκαν και τους άλλους που κοντοστάθηκαν και προσπέρασαν σαν να μην είδαν. Δύο ποιήματα που ζηλεύουν όλα τα υπόλοιπα. Αφηγήσεις για φανταστικούς χαρακτήρε...

Ένας παρ' ολίγον γκέκας, ο δεμεχωράειοτόπος Μπλακ, ένα θα μπορούσε λαμπραντόρ, ο μιαχαράταπερνάμε Λάκης, μια δεσποσύνη, που φέρνει σε γκόλντεν ριτρίβερ, η τρομαριασμένη Τζούλι, ένας καθαρόαιμος γερμανικός ποιμενικός, ο Daddy, ένα καλοζωισμένο σπρίνγκερ σπάνιελ, η Γοργόνα, αλλά και η γάτα Τιτίκα αντιμετωπίζουν τα δικά τους καθημερινά, ευτυχώς, ζώντας σε σπίτια που τους αγαπούν και τους φροντίζουν. Και τα καθημερινά τους, καμιά φορά, δεν διαφέρουν από τα δικά μας. Διαβάζοντας τις ιστορίες τους, εάν σας φανεί πως κάτι άλλο σας θυμίζουν, μην παραξενευτείτε, συμβαίνουν αυτ...

Το επάγγελμα του πατέρα είχε αρκετές μεταθέσεις και μας ανάγκαζε σε συχνές μετακομίσεις. Κουβαλάω εικόνες από πολλούς τόπους, αλλά περισσότερο χαραγμένη μέσα μου είναι η μνήμη της μετακίνησης. Στο φορτηγό δίπλα στον οδηγό καθόταν ο πατέρας με τη μητέρα κρατώντας στην αγκαλιά τους την αδελφή μου κι εγώ στην καρότσα με τα πράγματα, που έτριζαν σε κάθε στροφή, και ορισμένα, παρά το δέσιμό τους, μετατοπίζονταν ελαφρά. Σφιγγόμουν γερά σε ένα σίδερο στήριξης του μουσαμά και κοιτούσα τον δρόμο και το τοπίο που χάνονταν πίσω μας. Μεγαλώνοντας έμαθα πως ο δρόμος ταχείας κυκλοφορίας...

Ένα σπίτι, δέκα γάτες! Δέκα τετράποδοι μικροί φίλοι που δεν αγοράζονται, δεν πωλούνται, δεν γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης με κανένα τρόπο. Οι φίλοι προσεγγίζονται, χαρίζονται και περνούν την σύντομη ζωούλα τους κοντά μας, ενώ γι` αυτούς είμαστε όλος τους ο κόσμος.

Δεκατρία πρόσωπα εντελώς διαφορετικά μιλούν για τη ζωή τους, όπως αυτή διαμορφώνεται από την εργασία -όταν και εάν υπάρχει- εδώ και πέντε δεκαετίες. Βίοι ολοκληρωμένοι, ημιτελείς, ασφαλείς, ανασφαλείς, μετέωροι, ζωές καθημερινές ανθρώπων που ζουν δίπλα μας, πιθανώς συγγενείς, φίλοι και γνωστοί. Μπορεί να μη συναντηθούν ποτέ, να μη γνωρίζει ο ένας την ύπαρξη του άλλου, εκτός και αν...

Ερωτικές συναντήσεις αφήνουν τα πρόσωπα του βιβλίου εκτεθειμένα και ανήσυχα. Σαν να στέκονται μπροστά από έναν καθρέφτη αρχίζουν να παραμιλούν. Δεν μπορούν να απαλλαγούν από το είδωλό τους. Η γλώσσα παρασύρεται σε εξομολογήσεις. Ο ερωτικός λόγος κάνει κύκλους, τροφοδοτείται με εικόνες που ανασύρονται από τη μνήμη... Επιχειρεί τη διέξοδο, την αυταπάρνηση. Ο καθρέφτης συσσωρεύει θερμότητα. Το είδωλο αποσυντίθεται και εξαϋλώνεται. Ο καπνός φτιάχνει λέξεις...

Στην οδό Γαληνού, τρισέγγονου του Ασκληπιού, στέκει ακίνητο εδώ και χρόνια το βιβλιοπωλείο Κομητεία. Στον τόπο αυτό, συνυπάρχουν δύο παράλληλοι κόσμοι, αυτός των πελατών και ο άλλος των κανονικών ανθρώπων. Εκεί συναντάμε τον Τάσο και τη Βούλα, δύο πτωχούς πλην τίμιους συναδέλφους, οι οποίοι οπλίζονται καθημερινώς με τεράστια υπομονή για να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα. Χωρίς τους ήρωές μας, και το αφεντικό που τους κρατάει στη δουλειά, θα σωζόταν ένα δέντρο ακόμα, αλλά δεν θα κρατούσατε εσείς αυτό το μικρό βιβλίο στα χέρια σας.

Μετά από συστηματική μελέτη της βιβλιογραφίας σχετικά με την προσωπικότητα και την εποχή της δράσης και του κατατρεγμού του Οδυσσέα Ανδρούτσου, ενός από τους κορυφαίους στρατηγούς της Παλιγγενεσίας, ο συγγραφέας, εμπνευσμένος από την πιο συγκλονιστική εποχή του βίου του, τον παρουσιάζει σε μια φανταστική δημόσια εξομολόγηση, την τελευταία ώρα της ζωής του, στη φυλακή της Ακρόπολης. Οξυδερκής, με καλλιεργημένη σκέψη και υψηλή στρατηγική και διπλωματική διάνοια, γνώστης τεσσάρων γλωσσών, ο εμβληματικός για τον Αγώνα οπλαρχηγός μιλά σε απλή γλώσσα, ανάμεικτη με πολλά λόγια και...

Ο αφηγητής του βιβλίου επιστρέφει στο Σπίτι Παιδιού όπου μεγάλωσε, στην Πλατανιά Δράμας, αλλά και στα γύρω χωριά. Είναι ένας τόπος ζεστασιάς, παιχνιδιού και χαράς. Εκεί το παιδί αντικρίζει τη ζωή και το θάνατο - τα μάτια του είναι αθώα. Ανέμελα περάσματα, χωρίς την άδεια των μεγάλων στα ακατοίκητα σπίτια, με το εξαπτέρυγο στα χέρια στην εκκλησία, παίζοντας κρυφτό στα νεκροταφεία. Προσπαθεί να ξετυλίξει, μέσα από τα μισόλογα συγγενών και ξένων, τις ατομικές ιστορίες καθενός, αλλά και το περίπλοκο κουβάρι που είναι οι συλλογικές ρίζες. "Μια Κυριακή μεσημέρι στην Προσοτ...

Έζησε, τελικά, ο Ματιέ; Καταδικάστηκε έστω ένας από αυτούς που τον χτυπούσαν ενώ ήταν πεσμένος κατάχαμα στο σουπερμάρκετ; Είναι ληστής ή ακτιβιστής για την προστασία του περιβάλλοντος που έμπλεξε χωρίς να το καταλάβει; Αθώος ή ένοχος; Και οι σύντροφοί του; Εκδικήθηκαν ή λούφαξαν; Πήραν το πάνω χέρι οι μικροί ή δεν τους άφησαν οι μεγάλοι; Πώς είδαν το λιντσάρισμά του οι αστυνομικοί που βρέθηκαν εκεί, οι ΕΚΑΒίτες, οι δημοσιογράφοι, οι ταμίες, οι πελάτες, οι παρατηρητές; Τι λέει ο κοινωνικής επιστήμονας, ο βουλευτής, ο δημοσκόπος, ο δικηγόρος; Ποιοι ήταν αυτοί που τον κλοτσούσ...