Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

20 μανιφέστα. Μερικές προσωπικές κραυγές διαμαρτυρίας για ορισμένες εικόνες/πράξεις της καθημερινότητας και κυρίως της ελληνικής πραγματικότητας. Η καταγραφή τους βασίστηκε στην παρατήρηση. Ήταν απλά ένα ξεδιάντροπο βίτσιο να κόψω όλες τις ραφές οποιουδήποτε κλειστού στόματος. Χρειάζεται να ξύσει κανείς πολλές πληγές και να γράψει με το αίμα του όλα τα λόγια που κρύβονται πίσω απ' τη σιωπή της εποχής του.

Μια αντίδραση φυσική για όποιον πρέπει να σώσει τη ζωή του είναι να τρέξει όσο πιο γρήγορα μπορεί ή να δείξει τα δόντια του στον αντίπαλό του. Αν προλάβει να κάνει κάτι από αυτά τα δύο, παλεύει με τη ζωή του για τη ζωή του. Εκεί τον βρήκαν ένα πρωί, τρία χρόνια μετά, ξαπλωμένο στο κρεβάτι, με τα μάτια κλειστά, ευθυτενή, με κεφάλι γερμένο στο πλάι αμυδρά, σαν να ήθελε κάτι να ακούσει από το ένα αυτί. Έπαιρναν όρκο οι μοναχοί πως το βράδυ ήταν καλά, γιατί συζητούσε ευδιάθετα με κάποιον άγνωστο για τη μουσική. Το κατάλαβαν από τις απαντήσεις που έδινε ο Μιχαήλ στον σιωπηλό...

Μια επιλογή από τις πρόζες του Γιάννη Νεγρεπόντη Αγαπούσε να περπατάει αργά το βράδυ στους στενούς εμπορικούς δρόμους. Αυτή την ώρα, άδειοι από τις άπληστες χειρονομίες των εμπόρων, από τα άπληστα μάτια των αγοραστών, έμοιαζαν αφημένοι σε μια δική τους κλειστή ζωή. Το κάθε τι αποκτούσε μια άλλη σημασία. Κι ήταν αυτό σαν ένα μυστήριο που τον έλκυε να το λύσει. Ύστερα έβγαινε στους πολυσύχναστους νυχτερινούς δρόμους με τα κέντρα όπου άνθρωποι απολάμβαναν τις πέντε αισθήσεις τους. Εκεί ξανάβρισκε το συνηθισμένο του πρόσωπο. Ποτέ δεν έγινε να θυμηθεί ό, τι είχε κερδίσει. Ό...

Στην καθημερινότητα αρκετές φορές δίδεται το έναυσμα από ετερόκλητες αιτίες, να γραφτεί μια σκέψη, μια ιστορία. Πότε μνήμες απ’ το άμεσο περιβάλλον, πότε συμβάντα της ημέρας, πότε ερεθίσματα από αναγνώσεις αγαπημένων κλασσικών αλλά και νέων συγγραφέων. Όλα μαζί συγκεντρωμένα, συνδυάζουν το εφήμερο αλλά και το παντοτινό, αυτό που προκαλεί στιγμιαία τη σκέψη, αλλά κι αυτό που βαθιά χαραγμένο συνυπάρχει από γενιά σε γενιά. "Πολύ μικρά γλυκά τίποτα, φυλαγμένα σε σπιρτόκουτα" μια συγγραφική κατάθεση με παραλήπτες...

Ο τόμος συγκεντρώνει τα εκδεδομένα από τον Ανδρέα Κάλβο, αλλά και τα ανέκδοτα πεζά κείμενά του, χρονολογημένα από τη δεκαετία του 1810 μέχρι τη δεκαετία του 1840. Βιβλιοκρισίες, ανταποκρίσεις σε γαλλικές εφημερίδες, σημειώσεις για την ερασμιακή προφορά, για την έννοια της αυτοκτονίας, για την ιστορία του πολιτισμού, για την έκδοση του Θεόφραστου κ.ά, μαζί με τα Φιλοσοφικά μαθήματα της Ιονίου Ακαδημίας, δίνουν στον αναγνώστη μια τεκμηριωμένη εικόνα της ευρείας λογιοσύνης του Κάλβου. Τα καλβικά κείμενα συνοδεύονται από εκτενή εισαγωγικές μελέτες, σύγχρονες μεταφράσεις και ανα...

Τα κουπιά έσπασαν. Τα βήματα στέρεψαν. Ο χάρτης έφτασε στην τελευταία του σελίδα. Οι κινήσεις είχαν εξαντληθεί και δεν έμενε παρά μόνο μία. Ο λαθρεπιβάτης δίχως άλλη επιλογή έσφιξε στη χούφτα του όλα τα άλφα της στέρησης και έσπρωξε τη μοίρα του στο κενό της ιστορίας που ο ίδιος έγραψε. Καθώς έπεφτε, η τριβή με τη λύτρωση έβαζε στα ρούχα του φωτιά αφήνοντας πίσω μια φωτεινή γραμμή από τις λέξεις που δεν πρόλαβε να πει. Η πτώση δεν κράτησε ούτε δυο αράδες και το ταξίδι τέλειωσε πάνω στο νοτισμένο χώμα της θλίψης. Εκεί τον περίμενε ένας λιγνός άντρας με ένα μακρύ μούσι και όμ...

Παντού νεκροί και πτώματα. Όλες τις ώρες και όλες τις μέρες. Βρέφη και διαλυμένα γερόντια, έφηβοι και ανέγγιχτες θυγατέρες πέφτουν ξέπνοοι σαν να κατρακυλούν αθόρυβα από τον ουρανό. Τους σηκώνουν άρον άρον και τους τραβούν στα νεκροτομεία, τους βάζουν στα άθλια συρτάρια του ψυκτικού νεκροθαλάμου, για να τους φυτέψουν την άλλη μέρα στη νεκρούπολη της ενορίας τους. Μελλοντικός νεκρός ο καθένας μας, κυκλοφορεί ανάμεσα σε τωρινούς και αβοήθητους νεκρούς.

Ταχυδρόμησα το κείμενο αυτού τού βιβλίου στον Στρατή Τσίρκα από ένα παρισινό ταχυδρομείο, rue d'Aboukir. Στον φάκελο έγραφα τη λέξη LIVRE. Σε σχετική ερώτηση του υπαλλήλου διευκρίνισα ότι πρόκειται για το χειρόγραφο ενός βιβλίου. "Για μένα", είπε εκείνος, "όσο δεν έχει ακόμη εκδοθεί δεν είναι ακόμη βιβλίο". Το πήρε να το ζυγίσει και μου έδωσε να συμπληρώσω ένα γκριζωπό χαρτάκι - δήλωση περί της αξίας του περιεχομένου. Περίμενα και αφού το ζύγισε (προσεκτικά), ρώτησα, επειδή δεν ήξερα (ακόμη), τι τελοσπάντων με συμβούλευε εκείνος να γράψω στη δήλωση. "Ω, βάλτε objet sans val...

Ταχυδρόμησα το κείμενο αυτού τού βιβλίου στον Στρατή Τσίρκα από ένα παρισινό ταχυδρομείο, rue d'Aboukir. Στον φάκελο έγραφα τη λέξη LIVRE. Σε σχετική ερώτηση του υπαλλήλου διευκρίνισα ότι πρόκειται για το χειρόγραφο ενός βιβλίου. "Για μένα", είπε εκείνος, "όσο δεν έχει ακόμη εκδοθεί δεν είναι ακόμη βιβλίο". Το πήρε να το ζυγίσει και μου έδωσε να συμπληρώσω ένα γκριζωπό χαρτάκι - δήλωση περί της αξίας του περιεχομένου. Περίμενα και αφού το ζύγισε (προσεκτικά), ρώτησα, επειδή δεν ήξερα (ακόμη), τι τελοσπάντων με συμβούλευε εκείνος να γράψω στη δήλωση. "Ω, βάλτε objet sans val...

Οι "Σταγόνες βροχής" είναι μια συλλογή κειμένων που συνθέτουν έναν ετερόκλητο, επομένως αληθινό, κόσμο. Λιτές αναφορές σε πλούσια συναισθήματα, με τη φόρμα της ποίησης ή του πεζού λόγου, αλλά πάνω απ’ όλα με τη δύναμη της ψυχής.

Μετά τα "Εκ Πειραιώς" και "Πειραιώτες" η τριλογία του Πειραιά ολοκληρώνεται με το βιβλίο "Πειραιάς βαθύς" του Διονύση Χαριτόπουλου. Όλα αυτά έγιναν. Έγιναν κι άλλα που δεν θα μάθουμε ποτέ. Είναι κόσμος υπόγειος. Όσοι ξέρουν δεν μιλάνε. Κι όσοι μιλάνε δεν ξέρουν. Το παρελθόν του Πειραιά είναι βαρύ. Στις αθηναϊκές εφημερίδες αναφερόταν με δέος: "Η πόλις των φρικτών εγκλημάτων", "Το βασίλειον του τρόμου", "Το λιμάνι της παρανομίας" κ.ά. Ο Διονύσης Χαριτόπουλος καταδύεται στον βυθό του μεγάλου Λιμανιού και φέρνει στην επιφάνεια τον σκληρό και βίαιο κόσμο...

"Αλήθεια πώς περνάς;", θα μπορούσες να τη ρωτήσεις, αλλά εκείνη, μαθημένη στη σιωπή που περιθάλπει θορύβους και θρέφει την ελευθερία, θα πάρει μια λευκή κόλλα χαρτί και, αντί να σου απαντήσει, θα γράψει και θα είναι σαν να σου γράφει: "Βούτηξα σε νερά που λαχταρούσα, έμεινα ασυμβίβαστη, κράτησα ένα φιλί στα χείλη". Και θα επιμείνει πως δεν κυνήγησε την επιτυχία, γιατί απολάμβανε την ευτυχία... Και στις λέξεις της, στις φορτισμένες έμμηνες ρήσεις της, θα βρεις τις σκέψεις και τη ζωή μιας κοινής γυναίκας. Το "η έμμηνος ρήση μου" δεν είναι παρά σελίδες ημερολογιακής γραφής...

Νέα Ορλεάνη: πρόθυμη, ατίθαση, γεννημένη από πόρνες και μαχαιροβγάλτες· ξαναγεννημένη μέσα από την κρύα μήτρα της καταιγίδας. Στους δρόμους της άφησαν τα χνάρια τους μουσικοί, ζωγράφοι και συγγραφείς·μάγισσες, γκάνγκστερ και σαδιστές φονιάδες. Όλοι τους γλεντζέδες. Ανάμεσά τους κι ένας χλομός άντρας με κατάμαυρα μαλλιά: τέρας, όσο και τζέντλεμαν· κυνηγός τεράτων, όσο και εθισμένος στο άγγιγμα των Ακατονόμαστων Θεών. Από το 1877 μέχρι το 1887, ο Ελληνο-Ιρλανδός Λευκάδιος Χερν βρισκόταν στη Νέα Ορλεάνη και στο συγγραφικό του έργο εκείνης της περιόδου, οφείλει η Πόλη της...

Εστιάζοντας σε περιστατικά που έχουν αφήσει ισχυρό αποτύπωμα στην ψυχή και στον νου ενός αγοριού που μεγαλώνει στα χρόνια της Μεταπολίτευσης σε ένα χωριό της Μακεδονίας, ο συγγραφέας προσπαθεί να διασώσει από τη λήθη έναν κόσμο που έχει πια οριστικά χαθεί, την παραδοσιακή αγροτική κοινωνία, χωρίς όμως να ενδίδει στην εξιδανίκευση ή στη νοσταλγία. Η αθωότητα του παιδιού που ανακαλύπτει τον κόσμο, η απλότητα της καθημερινής ζωής και οι μικρές χαρές της συνυπάρχουν με τον μόχθο για τον επιούσιο, με τους στενούς ορίζοντες της επαρχίας, που αδυνατούν να συγκρατήσουν τη νεανική ο...

Σε κάθε έναν από εμάς συνέβησαν κατά τη διάρκεια της ζωής μας μερικά χαρακτηριστικά γεγονότα, τα οποία ούτε και εμείς οι ίδιοι μπορούμε να τα εξηγήσουμε. Για να δώσουν μερικοί κάποια ικανο-ποιητική λύση, για τον εαυτό τους τουλάχιστον, κατά-φεύγουν στη μαγεία, στην παραψυχολογία, ή, όχι σπάνια, και στην αναζήτηση βοήθειας από τη θρησκεία. "Έβαλε ο Θεός το χέρι του", "είχα Άγιο", "βρέθηκα κάτω από τη σκέπη της Παναγίας", είναι μερικές από τις εκφράσεις που χρησιμοποιούν. Τα φαινόμενα αυτά δεν ερμηνεύονται και επιστημονικά, διότι δεν εφαρμόζονται οι δύο σπουδαιότεροι όροι της...

Εβδομήντα δύο χρονογραφήματα. Εβδομήντα δύο μικρές ιστορίες -πολύ μικρές- με τις οποίες άλλοτε γελάς, άλλοτε δακρύζεις, άλλοτε θυμώνεις, αναγνωρίζοντας τις δικές σου σκέψεις, τις αδυναμίες, τα ανικανοποίητα ή και τις εμμονές σου. Σκηνές, εικόνες, γεγονότα της καθημερινότητάς μας, που ο συγγραφέας μεταφέρει με αυαισθησία και χιούμορ, χωρίς να κουράζει. Αρκούν λίγα λεπτά για να διαβαστεί κάθε μικρή ιστορία του βιβλίου· σε ακολουθεί όμως για ώρα μετά.

Against Nature Against All Odds Against All-Tombing Wombs Ένα ονειρικό Craveliner διασχίζει το "Canal Amor de Carnal" στην Ζώνη του Λυκόφωτος. Μια φλογερή κοκκινομάλλα, η Ruby Firecrotch και οι φίλες της, δειπνούν στο εστιατόριο του καταστρώματος υπό το φως των αστεριών και ξυπνούν άγριους πόθους. Ένα μουσικό τρίο κοριτσιών με την επωνυμία Το 69 στην Ζώνη του Λυκόφωτος, ο Μαρκήσιος Ντε Σαντ, η αιμομείκτρια Λουκρητία Βοργία, η μυστηριώδης Σταλίνα Νoτσνάγια και η νονά της Jurija Muchina, ένας αντιναζί αντιοικολόγος Θαλασσόλυκος με την αλισάχνη στα γένεια, μια σειρά provo...

Στο τέλος του διαδρόμου, εκεί που ήταν η καφετέρια είδα τον Tom Waitw και τον Ιααγ Ρορ που έπιναν burbon και καφέ. Κάπνιζαν στριφτά τσιγάρα, στο τραπέζι έχασκε ανοιχτός ένας καπνός Drum κι ένας Zippo και γύρω τους κανείς. Ένα υπερβατικό και αέρινο βιβλίο σαν μια καταγραφή βελουδένιων διαφανών ονείρων τοποθετημένες σε ένα εντελώς παράλογο κόσμο όπου έχει εξαφανιστεί η λογική καθώς και έννοια της βαρύτητας και της ισορροπίας των πραγμάτων.

Ένα βιβλίο με ποιητικά πεζά που απαγγέλθηκαν μαζί με τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη στην Ελευσίνα στα Αισχύλεια 2017 από τους κύκλους Επιτάφιος και Το Τραγούδι του Νεκρού Αδελφού και έναν κύκλο ποιημάτων επίσης πάνω στον τόπο, την απώλεια, τη μνήμη, την Ιστορία, την ύπαρξη.

4 ιστορίες για τον ανθρώπινο πόνο, τη φιλοσοφία, το μεταφυσικό που υπάρχει μέσα στο φυσικό, οι ματωμένες αλυσίδες που σέρνουνε από τη σάρκα, ενάντια και κόντρα στον μάταιο δρόμο προς την δικαιοσύνη. Το πνεύμα της αδικίας που στοίχειωσε και η αιώνια αναζήτηση που συγχρόνως χτυπάει συνέχεια με κεραυνούς αυτό το νεκρό κορμί που ζει ακόμα... ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΟΤΑΝ ΘΥΜΩΣΕ Ο ΠΟΝΟΣ ΤΟ ΣΚΙΑΧΤΡΟ Η ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ "... -Τι είσαι; Τι είσαι; ... Ο καθρέφτης σου. Κι ένα τσεκούρι κατεβαίνει στα πόδια του, πρώτα το ένα και μετά το άλλο, αχρηστευμένα."