Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πρόκειται για μια συλλογή πεζών, ποιημάτων και στοχασμών με επίκαιρη ωστόσο και διαχρονική προσέγγιση θεμάτων κοινωνικών, ανθρωπιστικών, ιστορικών και φιλοσοφικών καθώς και ηθικών και αξιακών αναμοχλεύσεων.

Μέσα από τη διήγηση μιας σημαντικής στιγμής που της άλλαξε τη ζωή, η Κλειώ Σοφρά συστήνεται στο κοινό με την πρόθεση να μεταδώσει την αισιοδοξία της στους αναγνώστες, αλλά και να στείλει μηνύματα αγάπης. Τα μάτια είναι ωραία όταν έχουν γλυκό και ζεστό βλέμμα. Είναι ο καθρέφτης της ψυχής, όπου κρύβονται μεγάλες αλήθειες που δεν εκφράζονται με λόγια... Η αισιοδοξία είναι η ηλιόλουστη πλευρά της ζωής και ζεσταίνει τις καρδιές μας. Οι αναμνήσεις γλυκαίνουν την ψυχή μας και χαμογελάμε στη ζωή σαν να την καλοπιάνουμε. Με το πέρασμα των χρόνων καταλαβαίνουμε πως όλα αυτά που μας σ...

Κάποια χειμωνιάτικη μέρα (ο χειμώνας είναι η εποχή της άνεσης) ο Βασίλης έδωσε τέλος στη ζωή του, μέσα στο σπίτι όπου εμμονικά έζησε τα τελευταία χρόνια. Τον βρήκαμε ξαπλωμένο στο κρεβάτι του σε μια στάση γαλήνια, σαν να 'χε μόλις ξαπλώσει για να ξεκουραστεί. Η μεγάλη γενειάδα κάλυπτε την αρχή του αδύνατου στέρνου του και τράβηξε την προσοχή μου από το υπόλοιπο λιγνό σώμα. Τα κιτρινισμένα από τον καπνό δάχτυλα είχαν αφήσει να γλιστρήσει στο ξύλινο πάτωμα ένα κομμάτι χαρτί που έγραφε: "Αυτό που είχα, πάλεψα, πάλεψα, πάλεψα να το κρατήσω - και τώρα άλλο δεν μπορώ". (Σημ...

Τρεις χιλιάδες εξακόσιοι εργάτες εκτελούν πρόθυμα την τελευταία εντολή. "Εργάζονται συστηματικά στο μεγάλο ρολόι. [...] κι όλο πεισμώνουν, κι όλο πιστεύουν πως το τσόφλι θα κλείσει, πως ο Χρόνος θα λιποτακτήσει, πως θα μείνει πάλι απ’ έξω να τριγυρνά με την τροτέζα του [...]"* * Σύμφωνα με τον μύθο, ο Χρόνος και η Ανάγκη περιελίσσονταν γύρω από το κοσμικό αυγό και το έσπασαν για να σχηματιστεί το ταξινομημένο σύμπαν - η γη, ο ουρανός και η θάλασσα. Είκοσι τέσσερα πεζά. Δώδεκα ζεύγη σε διάλογο για την ανάγκη όσων βρίσκονται στο τσόφλι να επιστρέφουν στον χρόνο· να...

Παραμυθένιες ιστορίες με επίκεντρο τη Ρώμη, ίσως όμως κι ένα κολάζ από πραγματικά περιστατικά. Όπως και να ΄χει, ο Δημήτρης Σούκουλης καταφέρνει με το "Σκουληκοσύννεφο" να μας μεταφέρει στον σοφό κόσμο των εντόμων. Εκεί, κανένα συναίσθημα δεν είναι ντροπή και όλα τα έντομα ρισκάρουν και προσπαθούν να πραγματοποιήσουν κάθε όνειρο στη ζωή αλλά και στον έρωτα. Ακόμα και το σκουλήκι χωρίς όνομα αλλάζει και γίνεται πλέον Σκουληκοσύννεφο. Αν αφεθείτε στον μαγικό κόσμο του συγγραφέα, μπορεί κάποια μέρα να το δείτε ψηλά στον ουρανό κι ίσως -γιατί όχι;- να πιάσετε και κουβέντα μαζ...

Πριν από την Εύα, υπήρχε η Λίλιθ. Όμως, λίγοι ξέρουν το όνομα της και ακόμα λιγότεροι την ιστορία της. Η Λίλιθ, η πρώτη γυναίκα που έφτιαξε ο Θεός, περιπλανιόταν για χιλιετίες ως βρικόλακας στην Γη. Μεθυσμένη από την δύναμη, προσπάθησε, να ανοίξει τις πύλες του Παραδείσου και της Κόλασης. Το σχέδιο της αποτυγχάνει και η Λίλιθ αυτοκτονεί, αλλά δεν εξαφανίζεται. 150 χρόνια μετά επιστρέφει, ως θνητή, για να γίνει ξανά Αθάνατη. Για να το πετύχει αυτό, η Λίλιθ,θα βρεθεί αντιμέτωπη με τον ίδιο της τον εαυτό, ενώ μια τεράστια απειλή εμφανίζεται για τους βρικόλακες και τους θνητού...

Όταν πολεμάμε για αυτό που αναπνέει στα τοιχώματα του κάθε πόρου μας και υπάρχει σε κάθε ανάμνηση και όνειρό μας, τότε η δύναμή μας αναβλύζει σαν ξέφρενο ποτάμι και δεν είμαστε ποτέ λειψοί Πίστευε σε εσένα και πιστεύεις στο μόνο αληθινό δώρο που σου έχει δοθεί Γιατί είσαι ένα πλάσμα άρτιο και όμορφο Γιατί είμαστε ένα κομμάτι φωτός, κάτι άγνωστο και θεϊκό, όπως καθετί αληθινό Σε όλους όσους ακολουθούν την αποστολή τους, είτε αυτή είναι ένας περίπατος είτε μια ανηφοριά, είτε πιστεύουν ότι τα καταφέρνουν είτε ότι λυγίζουν Συνεχίστε!

"Τον κατηγόρησαν για κιβδηλοποιό. Πως έφτιαχνε πλαστά αρχαία νομίσματα και ξεγελούσε τον κόσμο πουλώντας τα για αυθεντικά. Ο διευθυντής του νομισματικού μουσείου τον πήγε στα δικαστήρια, αλλά έσπασε τα μούτρα του. Θα σου διηγηθώ εγώ την ιστορία του Κωνσταντή Χριστοδούλου, γιατί τον έζησα από κοντά". Ένα ταχυδρομικό δελτάριο, το κατηγορητήριο μιας δίκης κι ένα μεταποιημένο κουστούμι, μεταξύ άλλων, συνθέτουν μια ιστορία που θα διαδραματιστεί μέσα σε έξι καλοκαιρινές ημέρες στην Αθήνα. Φόντο, η Ελλάδα της μεταξικής δικτατορίας και κύριοι πρωταγωνιστές ο Ιάκωβος από την Αμμό...

Τέσσερεις µορφές έβγαιναν από την δυτική πύλη της πόλης. Μπροστά προχωρούσε µία τεράστια µυώδης σιλουέτα. Λίγο πίσω της, προσπαθώντας να τον ακολουθήσει µε τα µικρά του πόδια, ένας νάνος. Μιλούσαν δυνατά µεταξύ τους γελώντας και πειράζοντας ο ένας τον άλλο. Σε αρκετή απόσταση και, κοιτώντας συνέχεια δεξιά και αριστερά σαν κάτι να φοβόταν, µία µορφή λεπτεπίλεπτη και αιθέρια. Δεν φαινόταν να περπατάει, µα σχε- δόν πετούσε πάνω από τα έδαφος, µην αφήνοντας καν ίχνη. Τέλος, ένας γέρος, σκυµµένος πάνω στο µπαστούνι του, προσπαθούσε να ακολουθήσει του υπόλοιπους, όµως πάντα από...

Παίρνω το λεωφορείο της Γραμμής "10" στη Θεσσαλονίκη, από την αφετηρία Χαριλάου ως το Τέρμα, ως τον Σιδηροδρομικό Σταθμό, και γράφω ό,τι θυμάμαι, επινοώ και φαντάζομαι από κάθε στάση. Δεκαεννιά στάσεις. Γράφοντας καταλαβαίνω πως το μυαλό είναι ένα ανοιχτό στρατόπεδο αιχμαλώτων. Ή, ένα πριονιστήριο γεμάτο ακρωτηριασμένες, λειψές μνήμες, επινοήσεις, φαντασιώσεις κι εμπειρίες που διαρκώς αλλάζουν νόημα, χάνονται, επανέρχονται, διασταυρώνονται και πάλι διαφεύγουν. Ξέρω, δηλαδή, ότι δεν κοπαδιάζουν οι λαγοί, αλλά εδώ συνημμένως ψάλλονται. Έπειτα, κάθε λεωφορείο που ξεκινάει α...

Το βιβλίο άρχισα να το γράφω το Δεκέμβρη του 1974 και το ολοκλήρωσα το 2017. Προσπάθησα να παντρέψω ιστοριογραφίες με φανταστικούς και πραγματικούς ήρωες (οι περισσότεροι έδρασαν ως πραγματικοί). Τα ονόματα, οι πόλεις και τα χωριά, τα τοπωνύμια και οι περιοχές, οι χρονολογίες, οι πόλεμοι και οι επαναστάσεις, είναι πραγματικοί, όπως και οι συμπεριφορές των Τούρκων, Τουρκοκρητικών και κρυπτοχριστ-ανών, καθώς και των κατ' επίφαση συμμάχων μας. Αναφέρονται οι πηγές και οι παραπομπές. Το βιβλίο αναφέρεται από της συστάσεως της Κρητικής χωροφυλακής και τελειώνει με τα...

Μία μαθηματική εξίσωση. Ένας γρουσούζικος αριθμός. Ένας ταξιτζής που του άρεσε το παστίτσιο. Μια φίλη μισής ημέρας. Ένας χορός στο Πεκίνο και μια βαρκάδα στον ποταμό Μεκόνγκ. Δεκατρείς ταξιδιωτικές ιστορίες στο άγνωστο του κόσμου που απλωνόταν μπροστά στα γεμάτα περιέργεια μάτια μου. Δεκατρείς αναμνήσεις. Οχτώ και πέντε εμπειρίες στοιβαγμένες στα κιτάπια της καρδιάς μου, παρμένες από το ταξιδιωτικό μου ημερολόγιο γεμάτες έκπληξη, αγάπη, χιούμορ και γερές δόσεις περιπέτειας. Από τη Σαβάνα της Κένυας στο μακρινό Μπαλί, κι από το Πεκίνο μέχρι την Μπούρμα, χάθηκα στην ομορφιά τ...

Μοιάζει με συναξάρι μικρό, ίσως και ένας διαφορετικός κύκλος του Ενιαυτού, που προσμένει, τις σελίδες του να βρέξουν τα λυτρωτικά δάκρυα, όσων το κρατήσουν στα χέρια τους... Σαν φυλαχτάρι ευωδιαστό, αγκαλιασμένο σφιχτά στο μέρος της καρδιάς, μαζί με τις ευλογημένες και απλές μορφές της Πλαϊνής μας πόρτας, που με πίστη και υπομονή και αυτές μία αγκαλιά λαχταράνε και προσμένουνε, αυτήν του Ουράνιου Πατέρα τους. Το αληθινό κάθε ιστορίας, φανερώνεται στα δάκρυα που εκείνη σταλάζει στο Εγώ μας, όπως έλεγε μία διαλεχτή απ' το Θεό ψυχούλα, που θα λάμψει σε κάποια επόμενη σελ...

Το Calais-Capucy, όπως σωστά μάντεψε ο επιμελής αναγνώστης, είναι ένας τόπος φανταστικός που πριν από πάρα πολλά χρόνια δημιουργήσαμε εγώ και ο Κ. εντελώς απερίσκεπτα σε μια μονοκατοικία στο Παγκράτι, χωρίς να ενδιαφερθούμε για τις συνέπειες αυτής της πράξης μας. Όμως το Calais-Capucy, για λόγους που μου είναι αδύνατον να εξηγήσω, συνόδευε τις αναμνήσεις μου από τα σχολικά χρόνια αδιάλειπτα κσι επίμονα, απαιτώντας είτε να ξεχαστεί, είτε να εκφραστεί με τον τρόπο που θα επέλεγε αυτό. Έτσι, ένα οκνηρό καλοκαιρινό πρωινό λίγο έξω απ'τη Κυπαρισσία γεννήθηκε το Πρελούδιο και μετ...

... Ο Γιάγκος το Σάββατο το απόγευμα, συνόδευε το Φροσάκι μέχρι το σπίτι του χονδρέμπορα, γιατί μαγκουφιάρης, ανύπανδρος, όπως ήταν, έμενε μόνος του. Άντε, Φροσάκι μου, καταλαβαίνω την θυσία που κάνεις για μένα, ντρέπομαι που σε κοιτάζω. Θα σε περιμένω στου Καραβίτη". Το Φροσάκι έβγαλε βαθύ αναστεναγμό και "για σένα άνδρα μου, για σένα το κάνω, για την ευτυχία μας". Βέβαια το Φροσάκι παρά την μικρή σχετικά ηλικία του είχε ήδη μεγάλη εμπειρία με τους άνδρες, αλλά επί χρήμασι δεν το είχε κάνει ποτέ και τώρα που ήρθαν τα πράγματα έτσι, δεν της έπεσε και τόσο βαρύ. Για ένα τρίω...

Η αγάπη είναι περίεργο συναίσθημα. Μπορεί και να καταστρέψει όταν δεν έχει καταφέρει ο άνθρωπος να νικήσει τους φόβους του. Υπάρχει και ένα τρίτο είδος επιμονής. Είναι αυτό που δίνει στον άλλο την αίσθηση ότι δεν έχει άλλη επιλογή τη δεδομένη χρονική στιγμή. Ότι εσύ θα δώσεις και τη ζωή σου για να βγεις νικητής.

Ιωάννης Μωύσογλου, κλάση '21. Τον πήραν οι Βούλγαροι το '43, ντουρντουβάκι, να σπάει πέτρες στο Τσέρο Τσάροβο. Γύρισε με πετροζουλήγματα στα πόδια. Ούτε οι ντομάτες με ζάχαρη ούτε τα κρεμμύδια ούτε η κοπριά. Τίποτα. Γίναν τα πόδια του σαν μαυρολάχανα. Βγάλαν σκουλήκια και πριν πεθάνει είχαν ήδη αρχίζει να τον κονταίνουν.

"Όσο προχωράει η ζωή, τόσο πιο ανεξέλεγκτη γίνεται η εξάρτησή μου από το χρόνο. Τις σπάνιες στιγμές που τον ξεχνάω, πάλι μ’ αυτόν μετράω τη χαρά μου. Η απόλυτη εξουσία του με οδήγησε σε μια πιο πεζή προσέγγιση της ζωής. Ο διάλογος των αντιθέτων βοηθάει να ανοίξει ο ορίζοντας και να αντικρίσω ίσως διαφορετικά την πραγματικότητα, που την έχουμε ακινητοποιήσει με μια κατασκευασμένη οπτική. Και τότε ξαφνικά γεννιούνται ποιήματα. Ο δυνάστης χρόνος εμπνέει, πάντα όμως με τον πεζό του λόγο, ποιήματα ουσίας που κάνουν να πλησιάζουμε τα αρνητικά, τα δύσκολα στοιχεία της ζωής μας: τη...

Μπορεί μια απλή σοκολάτα να κάνει θαύματα; Πόσο μαμόθρεφτος μπορεί να είναι ένας ενήλικας; Μπορούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να προκαλέσουν διαταραχές και πώς αντιμετωπίζονται αυτές; Τι συμβαίνει όταν ένας αλλοπρόσαλλος συγγραφέας αρχίζει να ξεχνάει; Πόση οργή μπορούν να πυροδοτήσουν αριστουργήματα της παγκόσμιας τέχνης όταν τίθενται υπό την κρίση ανώνυμων σχολιαστών; Είναι η υψηλή μαγειρική το πρώτο βήμα για τον νευρικό κλονισμό; Κι είναι δυνατόν μια μακαρονάδα να σώσει μια σχέση; Αυτά και άλλα φλέγοντα ερωτήματα της καθημερινότητας απαντιούνται στην ανά χείρας συλλ...