Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Νοερά μένω για λίγο ακόμα μέσα στην τάξη και πλήθος εικόνες κι ακούσματα συνωθούνται μέσα μου, κομμάτια από ύμνους και τραγούδια, που οι απλοί στίχοι τους συνέθεταν όλο το φάσμα της "διδακτέας ύλης" κείνων των κρίσιμων από πολλές απόψεις χρόνων· προσευχούλες και τραγουδάκια, που μαζί με τη γλύκα της μελωδίας τους στάλαζαν μέσα στις τρυφερές ψυχές μας την αγάπη για το συνάνθρωπο, για τη φύση, για την Πατρίδα, για την Ελευθερία, την πίστη σε έναν Θεό κι όσα άλλα όμορφα και χρήσιμα χαράχτηκαν μέσα μας "τα πρώτα μας χρόνια τ' αξέχαστα". Την "αντιμισθία" της δασκάλας τα περισσότ...

Αν περιμένεις αγαπημένε αναγνώστη να βρεις "Ουσία", "Ζωή", συμπυκνωμένη μέσα σε λίγες λέξεις, αν δεν είσαι από εκείνους τους θεωρητικούς τύπους που τη βρίσκουν με ατελείωτες αναλύσεις, αλλά προτιμάς της καρδιάς τη γραφή, ή αλλιώς, ένα άγγιγμα ψυχής... Τότε μάλλον κρατάς στα χέρια σου το σωστό βιβλίο... γιατί δεν χρειάζεται ο άνθρωπος τον εγωισμό του για να επιβιώσει, αλλά πριν τον χάσει δεν μπορεί να νιώσει τι σημαίνει αυτό. Αυτό είναι το "σχολείο" - "Ζωή", το "μυστήριο" - "Ζωή", η "μαγεία" - "Ζωή", η "αλήθεια" - "Ζωή", η "ελευθερία" - "Ζωή"... Αυτό που τόσο δύσκολα...

"Ανοίγει τα μάτια της απότομα, το σεντόνι κολλημένο πάνω της, το μαξιλάρι να βράζει, το ρολόι να δείχνει δέκα και είκοσι, και η ησυχία του δρόμου να προμηνύει μια ελαφρώς δυσοίωνη Κυριακή". Στην ιστορία της Μαριαλένας Σεμιτέκολου, όλα κινούνται με ήρεμους ρυθμούς· δεν συμβαίνει τίποτα, κι όμως συμβαίνουν τα πάντα... Δημιουργείται ένα υποδόριο σύμπαν που ο πυρήνας του "βράζει", παρά τη φαινομενική απλότητα με την οποία αποτυπώνονται η διαχείριση της καθημερινότητας και η αποδοχή της από τον κεντρικό χαρακτήρα, τη Μαρίνα. To βιβλίο φωτίζει όλα εκείνα μέσα από τα οποία η...

Δεκαοκτώ κείμενα της Πηνελόπης Δέλτα παρουσιάζονται εδώ. Άγνωστα αλλά όχι ανέκδοτα, μια κι έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά έντυπα από το 1910 έως το 1922. Για την ύπαρξη κάποιων από αυτά είχαμε πληροφορίες από τη δεκαετία του 1950, μια και τα είχε εντοπίσει -προφανώς στο αρχείο της- ο ευσυνείδητος επιμελητής της Αλληλογραφίας της, ο Ξενοφών Λευκοπαρίδης. Κανένας μελετητής ωστόσο δεν είχε κάνει τον κόπο να ερευνήσει στις βιβλιοθήκες και να δει συστηματικά τα παλαιά περιοδικά ή τις εφημερίδες που αναφέρονταν. Τα κείμενα φανερώνουν την ενασχόληση της Πηνελόπης Δέλτα με θέμα...

Ο Άρις Γεωργίου φωτογράφισε γήινους σε πολλές μεριές του πλανήτη, με ανθρωπολογική περιέργεια. Σχημάτισε μία κιβωτό ανθρώπινων μορφών, η οποία σε έναν αιώνα θα αποτελεί μια ανεκτίμητη καταγραφή του αλλόκοτου πλάσματος που κυκλοφορεί στους δρόμους των πόλεων καθημερινά και αποκαλείται homo sapiens. Όπως γράφει: "Δεν σταμάτησε ποτέ να με εντυπωσιάζει η ποικιλομορφία της εμφάνισης των ανθρώπων. Θυμάμαι παιδιόθεν να τους περιεργάζομαι περίεργος, συχνά μέσα στο λεωφορείο. Τους επιβάτες, τον εισπράκτορα, τον οδηγό. Το ίδιο και στην τάξη του νηπιαγωγείου, του σχολείου αργότερα, εί...

Το "Εγκόλπιον" ήτοι ανθολόγιο τυχαίων περιστατικών, ίσως και να είναι εν σπέρματι μελλοντικά ποιήματα, διηγήματα ή μυθιστορήματα. Ίσως και να είναι περιστατικά που συμπυκνώθηκαν τόσο, ώστε έγιναν μια αράδα, μια λέξη. Ίσως και να είναι η αποθέωση της μικρής φόρμας. Ίσως τέλος, με το χιουμοριστικό, ειρωνικό, και αυτοσαρκαστκό του ύφος να είναι μια λοξή ματιά στον πεπερασμένο μας βίο.

Ο Κωστής είναι 14 ετών και πάει γυμνάσιο. Βρισκόμαστε στη δεκαετία του εξήντα στην Ελλάδα. Η ζωή του κυλάει ευχάριστα. Σχολείο, αγγλικά, μπάλα, φίλοι, φίλες, ροκ μουσική, Μπήτλς και Ρόλλινγκ Στόουνς. Ξαφνικά ο πατέρας του αποφασίζει, ότι πρέπει τις Κυριακές να βοηθάει στο μαγαζί του σαν γκαρσόνι. Στην αρχή αντιδρά, αλλά αναγκάζεται να πάει. Ύστερα από μεγάλη προσπάθεια προσαρμόζεται στο κυριακάτικο περιβάλλον. Νέες εμπειρίες, τύποι περίεργοι, η ζωή με το κουτάλι, μια κοινωνία όπως δεν την είχε φανταστεί. Ο Κωστής μεγαλώνει, ζει τα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα της εποχής και...

Τα "Χειροποίητα" είναι σύντομα κείμενα που δημοσιεύτηκαν από το 2000 μέχρι σήμερα. Κείμενα παλιά, κείμενα καινούρια, κείμενα γελαστά και μελαγχολικά, θυμωμένα ή χαρούμενα, κείμενα βιωματικά, κείμενα που γελούν και κλαίνε και θυμώνουν, και τρολάρουν, και μας κλείνουν το μάτι. Κείμενα διαφορετικά μεταξύ τους με ένα μόνο κοινό στοιχείο· είναι όλα χειροποίητα. Φτιαγμένα στο χέρι με υλικά της ψυχής και της καρδιάς, πασπαλισμένα με "ένα κάποιο χαμόγελο". Αφιερωμένα στους συγκάτοικούς μου στην τρέλα. Τους αναγνώστες μου. Έλενα, 2018

"Πετραίο" τον φώναζαν οι άνθρωποι, γιατί ήταν εκείνος που έσπασε με την τρίαινά του ένα βράχο κι από μέσα του ξεπήδησε το πρώτο άλογο που είχε πατήσει ποτέ στη γη. Σε άλογο εβένινο είχε μεταμορφωθεί, για να ενωθεί με τη Μελανίππη που τόσο ποθούσε. Ακόμη θυμάται εκείνη τη θεσπέσια ομορφιά της και την αστραποβολούσα καταγάλανη ματιά της. Άλογο ήταν και τότε που ανάγκασε με τη βία τη Δήμητρα να κοιμηθεί μαζί του. Με κλάματα είχε πέσει τότε στα πόδια του και τον παρακαλούσε να σεβαστεί το πένθος της και να την αφήσει στη δυστυχία της, αλλά εκείνος... τη βίασε. Ναι, τη βίασε μέσ...

Ο Δίας αγέρωχος έστεκε όρθιος και κοιτούσε τον Αμούτ που έδειχνε δίχως άλλο να τα έχει χαμένα. Δεν ήταν πολλές οι φορές που μια μικρή θεότητα έστεκε αντιμέτωπη με την οργή ενός αληθινού αρχηγού των θεών. Ο Αμούτ δεν μπορούσε να καταλάβει πως αυτός ο ξένος θεός ήταν ταυτόχρονα και ο αρχηγός των θεών της Αιγύπτου, ο Άμμωνας Ρα. Δεν μπορούσε να καταλάβει και δεν ήθελε να ξέρει. Το μόνο που σκεφτόταν ήταν ότι ήθελε απεγνωσμένα να πάει στο πλησιέστερο νεκροταφείο και να καταβροχθίσει όσες περισσότερες ψυχές μπορούσε, αυτή τη φορά χωρίς τύψεις. Αντί αυτού, όμως, γονάτισε και πλησ...

Καθώς η όρασή της προσαρμόστηκε, γεμάτη περιέργεια κοίταξε γύρω της. Μπροστά της έστεκαν επτά νέες, όμορφες και μελαχρινές γυναίκες. Φορούσαν λευκά και διάφανα πέπλα που τόνιζαν το καλλίγραμμο σώμα τους. Είχαν σταματήσει να χορεύουν και την κοιτούσαν με έντονο βλέμμα, κάνοντάς τη να νιώθει ανεπιθύμητη. "Τι κάνεις εδώ;" τη ρώτησε επιτακτικά εκείνη που φαινόταν ότι ήταν η αρχηγός τους. "Η θεά σου βρίσκεται σε κίνδυνο. Σε χρειάζεται! Αλλά εσύ βρίσκεσαι εδώ. Γιατί;" συνέχισε πιο έντονα. Στο άκουσμα αυτών των λέξεων την έπιασε πανικός. Ήθελε να τρέξει προς τη θεά της. Κοιτούσε έ...

Πήγε ως την άκρη του παλατιού του και κοίταξε κάτω. Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι τα παιδιά του τού είχαν φερθεί έτσι. Τους είχε δώσει τα πάντα. Τους είχε δώσει τόσα, ώστε να ζουν κι εκείνοι σαν μικροί θεοί. Ο Προμηθέας ακόμη βρισκόταν στα βουνά αλυσοδεμένος για το λάθος που έκανε! Τους έδωσε τη φωτιά για να αντισταθμίσει το λάθος του. Τους έστειλε την Άρτεμη για να τους μάθει να κυνηγούν και όταν αυτό δεν ήταν αρκετό, έστειλε τη Δήμητρα να τους μάθει να καλλιεργούν τη γη! Να μην ζούνε μόνο συλλέγοντας την τροφή τους. Τους έστειλε τον Απόλλωνα, το Διόνυσο, τις Μούσες για να...

Η Γιώτα Σούσουλα αντλεί την έμπνευσή της από συνθήματα στους τοίχους και γράφει άρθρα που βασίζονται στη γνώση και στις εμπειρίες της μέχρι τώρα διαδρομής της. Επιδιώκει να δημιουργήσει ένα τόξο θετικής ενέργειας μιλώντας για την αγάπη, τον έρωτα, την πολύπαθη ευτυχία, τα δώρα της κατάθλιψης, την ξεχασμένη πληρότητα, τις σχέσεις μας με τους ανθρώπους αλλά και για τη σχέση με τον εαυτό μας. Ένα βιβλίο για όλους εκείνους που νοιάζονται για την ελευθερία στη σκέψη, την ενότητα στις σχέσεις, τη χαρά στη ζωή, την ειρήνη στον πλανήτη, την ανιδιοτελή προσφορά και τη σύνδεση με τη...

"Ανοίγει τα μάτια της απότομα, το σεντόνι κολλημένο πάνω της, το μαξιλάρι να βράζει, το ρολόι να δείχνει δέκα και είκοσι, και η ησυχία του δρόμου να προμηνύει μια ελαφρώς δυσοίωνη Κυριακή". Στην ιστορία της Μαριαλένας Σεμιτέκολου, όλα κινούνται με ήρεμους ρυθμούς· δεν συμβαίνει τίποτα, κι όμως συμβαίνουν τα πάντα... Δημιουργείται ένα υποδόριο σύμπαν που ο πυρήνας του "βράζει", παρά τη φαινομενική απλότητα με την οποία αποτυπώνονται η διαχείριση της καθημερινότητας και η αποδοχή της από τον κεντρικό χαρακτήρα, τη Μαρίνα. To βιβλίο φωτίζει όλα εκείνα μέσα από τα οποία η...

Ο κινητήρας, ο άξονας, ο λόγος ύπαρξης αυτού του βιβλίου είναι η γυναίκα. Η γυναίκα ως "κλειδί του παραδείσου". Ή μήπως της "κόλασης", όπως θα αντιτείνουν κάποιοι; Ας πούμε καλύτερα ως "το άλλο μισό του ουρανού", για να συνεννοηθούμε. Η γυναίκα ως σύντροφος ζωής, ως μάνα, ως κόρη, ως ερωμένη... Ως όνειρο, ως εφιάλτης, ως σύμβολο, ως παρακίνηση, ως απογοήτευση, ως πόθος, ως έλλειψη, ως πίστη, ως αφοσίωση, ως απαντοχή.

Αν η Αγάθη Χρήστου είχε γεννηθεί στην Τορκί του Ντέβον το 1890, ίσως και να λεγόταν Άγκαθα Κρίστι. Η τύχη όμως το έφερε να γεννηθεί στη σύγχρονη Αθήνα, και να γίνει φανατική αναγνώστρια της αγγλίδας συνονόματής της. Ο κόσμος του Ηρακλή Πουαρώ είναι το παράλληλο σύμπαν με το οποίο συνδιαλέγονται τα καθημερινά υπαρξιακά δράματα αυτής της ευαίσθητης μισανθρώπου που δυσκολεύεται να συμφιλιωθεί με το πέρασμα του χρόνου. Γιατί δεν κρύβει τα καλοκαιρινά της; Γιατί στολίζει δύο χριστουγεννιάτικα δέντρα; Γιατί βγάζει ακτινογραφίες και τις παρατάει στα αζήτητα των νοσοκομείων; Γιατί...

Οι "αγκαθωτές ιστορίες" µας δεν είναι τίποτ' άλλο από µια παραµορφωτική προσέγγιση σκηνών της καθηµερινότητας, που λίγο πολύ όλοι µας έχουµε ζήσει είτε ως µάρτυρες είτε ως πρωταγωνιστές. Με µια καλή δόση χιούµορ, λίγο σαρκασµό και µια... ιδέα κυνικότητας, οι "γκροτέσκο" ιστορίες µας έχουν στόχο το γέλιο. Για να δούµε λοιπόν...

Τα 24 γράµµατα, και πίσω από κάθε γράµµα ένα έντοµο και οι άνθρωποι µε τους οποίους διασταυρώθηκε. Ένα αλφαβητάρι εντοµολογικό, εµπνευσµένο από την Ευρώπη που γοητεύει, την Ευρώπη που απογοητεύει. Κάθε γράµµα κι ένας αυτοτελής µικρόκοσµος, µαζί και τµήµα ενός όλου.