Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Δίας αγέρωχος έστεκε όρθιος και κοιτούσε τον Αμούτ που έδειχνε δίχως άλλο να τα έχει χαμένα. Δεν ήταν πολλές οι φορές που μια μικρή θεότητα έστεκε αντιμέτωπη με την οργή ενός αληθινού αρχηγού των θεών. Ο Αμούτ δεν μπορούσε να καταλάβει πως αυτός ο ξένος θεός ήταν ταυτόχρονα και ο αρχηγός των θεών της Αιγύπτου, ο Άμμωνας Ρα. Δεν μπορούσε να καταλάβει και δεν ήθελε να ξέρει. Το μόνο που σκεφτόταν ήταν ότι ήθελε απεγνωσμένα να πάει στο πλησιέστερο νεκροταφείο και να καταβροχθίσει όσες περισσότερες ψυχές μπορούσε, αυτή τη φορά χωρίς τύψεις. Αντί αυτού, όμως, γονάτισε και πλησίασε τον Δία με όση ταπεινότητα μπορούσε να έχει ένας χαμερπής ψυχοφάγος δαίμονας. Οι σύντροφοί του, ασήμαντα στοιχειά της ερήμου, παρακατιανοί των θεών σαν και αυτόν, είχαν σκορπίσει μέσα στην έρημο από τον φόβο τους για τον Δία.