Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Απαραίτητη διευκρίνηση": "Ο αθεόφοβος μπατζανάκης", ένα παλαιότερο χορόδραμα του ιδίου συγγραφέα, αναφερόμενο στον πονεμένο έρωτα μιας παχουλής κοπέλλας για μία άλλη κοπέλλα -επίσης παχουλή- δεν έχει καμμία σχέση με το παρόν βιβλίο, το οποίον αποτελείται από τις εμπεριστατωμένες ιστορίες δύο αλυσιτελών διανοουμένων της σύγχρονης Αθήνας (ο ένας τόσκασε, ο άλλος πέθανε).

Τα μάτια μπορεί να είχαν αλλάξει χρώμα, το συναίσθημα όμως στο πέρασμα των αιώνων παρέμενε αναλλοίωτο! Η ανάσα της αγωνίας και του φθόνου άλλαξε πρόσωπα, με παγώνει όμως το ίδιο γιατί γνωρίζω από τότε, ότι και πάλι με πρόδωσαν... Οδηγώ στους ίδιους δρόμους που κάποτε έτρεχα με το άλογό μου και μπορώ να γνωρίζω πολύ καλά πως "κρύφτηκε" τα παλιά ανάκτορα ανάμεσα στα σύγχρονα σπίτια. Στους διαδρόμους του Βατικανό τα πρόσωπα και οι ρυθμοί μπορεί να άλλαξαν, η μυρωδιά της προδοσίας όμως και της μοναξιάς είναι οι ίδιες! Γνωρίζω την αυτοσυγκράτηση και την αιώνια πίστη στον ένα...

Κραύγασε κάτι κραδαίνοντας το μαχαίρι. Βγήκε έξω στο φωτισμένο πεζοδρόμιο. Άφησε το μαχαίρι να πέσει. Ακούστηκε ένας μεταλλικός ήχος. Παραπάτησε, έφερε το χέρι στο κεφάλι, γύρισε κι έτρεξε. Κάποιος σήκωσε το μαχαίρι· το άφησε να ξαναπέσει. Ακούστηκε ο ίδιος μεταλλικός ήχος. Οι μπάτσοι ήρθαν γρήγορα. Η γαλάζια λάμψη απ' τον προβολέα του περιπολικού χτυπιότανε πάνω στα τζάμια. Άνοιξαν την πόρτα με πάταγο κραδαίνοντας τα κλομπ. [...]

Το βιβλίο αυτό ολοκλήρωσε τη γραφή του το 1952 στη Θεσσαλονίκη. [...] Το 1957 η "Ανάσταση στην ανυπαρξία" υποβλήθηκε, με αριθμό 5003005, στο Δεύτερο Καλλιτεχνικό Διαγωνισμό (τομέας Λογοτεχνίας, κλάδος Πεζογραφίας) του Δήμου Θεσσαλονίκης. [...] Κάποια μέρα πριν καταλήξει η Επιτροπή, με κάλεσε ο Θέμελης ζητώντας μου εξηγήσεις για το "τι ήθελα να πω με το βιβλίο αυτό, γιατί η Επιτροπή είχε προβληματιστεί πολύ". Προσπάθησα ομολογώ για πολύ ώρα να εξηγήσω και να καλύψω τις απορίες και κενά, αναπτύσσοντας τα θερμοδυναμικά αξιώματα που για μένα στάθηκαν η αποκάλυψη, αλλά μάταια...

Πέντε μικρά πεζά: - Ανάσχεση - Επικτήτειο - Εξεγειρόμενοι - Διάλογος - Μικρό αφιέρωμα στον γνωστικό Μαρκίωνα.

Η Αστροφώτιστη δεν φοβόταν το σκοτάδι, ένοιωθε στοργή γι' αυτό. Το έπιανε απαλά, με τα φωτεινά της χέρια και το άνοιγε! Και τότε μέσα από το μαύρο ύφασμα της νύχτας, έβγαινε ένα φως! Έτσι ήταν το σκοτάδι, φως που είχε παραπλανηθεί και ήταν τώρα φυλακισμένο μέσα στην πλάνη του. Και εκείνη το άνοιγε, όπως ένα λουλούδι, για να ελευθερώσει το άρωμα και την ομορφιά που είχε εγκλωβίσει μέσα του. Και υπάρχουν πολλά τέτοια σκοτάδια που έχουν κάποιον μέσα τους που περιμένει να βγει και δεν είναι άλλος από τον ίδιο μας τον εαυτό.

Ένα κορίτσι μεγαλώνει στη δεκαετία του '80, μέσα στα όρια ενός παραδεισένιου Κήπου και μιας πυρηνικής οικογένειας, "σε ένα παλίμψηστο από Καθαρές Δευτέρες. Μισοτελειωμένα γεύματα, λεκιασμένα τραπεζομάντιλα, ακρωτηριασμοί μικρής κλίμακας". Αυτή η Εδέμ όμως δεν μπορεί να κρατήσει για πάντα - η κόρη θα αρχίσει να ενηλικιώνεται. Η νουβέλα της Μαρίας Φακίνου ανατέμνει την παιδική ηλικία για να αφηγηθεί τη σταδιακή διάσπαση και κατάρρευση της πρωταρχικής ενότητας, μέσα από την ανάγνωση, την ερωτική αφύπνιση, την ασθένεια και το θάνατο.

Ο τόμος συγκεντρώνει τα εκδεδομένα από τον Ανδρέα Κάλβο, αλλά και τα ανέκδοτα πεζά κείμενά του, χρονολογημένα από τη δεκαετία του 1810 μέχρι τη δεκαετία του 1840. Βιβλιοκρισίες, ανταποκρίσεις σε γαλλικές εφημερίδες, σημειώσεις για την ερασμιακή προφορά, για την έννοια της αυτοκτονίας, για την ιστορία του πολιτισμού, για την έκδοση του Θεόφραστου κ.ά, μαζί με τα Φιλοσοφικά μαθήματα της Ιονίου Ακαδημίας, δίνουν στον αναγνώστη μια τεκμηριωμένη εικόνα της ευρείας λογιοσύνης του Κάλβου. Τα καλβικά κείμενα συνοδεύονται από εκτενή εισαγωγικές μελέτες, σύγχρονες μεταφράσεις και ανα...