Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα οξύμωρα και οδυνηρά πάθη του καιρού μας αποτυπώνονται ανάγλυφα στο έργο αυτό μ' έναν ποιητικό λόγο ευαίσθητο και λυρικό, διορατικό κα συνάμα αντικειμενικό. Ο συγγραφέας, λαμπαδηφόρος του αθάνατου ελληνικού πνεύματος, έρχεται να αφυπνίσει συνειδήσεις, κρούοντας των κώδωνα του κινδύνου για την επερχόμενη κρίση, που ως Δαμόκλειος σπάθη απειλεί την ανθρωπότητα. "Η μοίρα της μεγάλης προόδου" μας προειδοποιεί για τα δεινά που μπορεί να επέλθουν από τον άπληστο άνθρωπο, που έχοντας απαρνηθεί τη σοφία και τη γνώση, στο όνομα της δήθεν προόδου, οδηγεί την ανθρωπότητα στην...

Εμπνεόμενος από τις Ελικωνιάδες Μούσες -που τον διαφωτίζουν, τον καθοδηγούν και τον ενδυναμώνουν- ο Ησίοδος ασχολείται κυρίως με την καταγωγή και την γέννηση των Θεών, με τη δημιουργία του Κόσμου, με τη διαχρονική πορεία του ανθρώπινου γένους και με την Τιτανομαχία. Η βασική θεματολογία του έπους του είναι εκείνη που το κατατάσσει στο χώρο της καλούμενης "κοσμογονικής ποίησης", ενώ επάξια τοποθετεί τον ίδιο τον Ησίοδο μεταξύ των αρχαιότερων και επιφανέστερων θεολόγων της Ευρώπης.

Παραίσθηση; Η προσωπική όμως αίσθηση υπερισχύει. Για κάποιους λόγους μπορώ να φανταστώ πως συνέθεσε τα ποιήματά του ο Όμηρος κάπου στις ακτές της Ιωνίας. Αλλά η σύνθεση της Θεογονίας, των Έργων, του Καταλόγου Γυναικών στην απόμερη και μίζερη Άσκρα της Βοιωτίας από τον Ησίοδο παραμένει αίνιγμα. Με αυτούς τους όρους, η ομολογία του ποιητή πως άλλαξε η ζωή του μια μέρα πάνω στον Ελικώνα, όταν οι Μούσες τον απάντησαν, και από λιμάρη βοσκό τον έκαναν αοιδό της αλήθειας, φαίνεται μια λογική εξήγηση. Ίσως εκεί στα τέλη του όγδοου προχριστιανικού αιώνα λειτούργησε το θαύμα- σε μιά...

Ένα γοητευτικό ρυθμικό παραμύθι για παιδιά και ενήλικες, που έχει στόχο να συνδέσει τη σημερινή εικόνα μας για τον Κόσμο με την αρχαία παράδοση, διασώζοντας την ποιητική διάσταση της Ησιόδειας Θεογονίας και μοτίβα της αρχαιοελληνικής τέχνης σε μια εκπληκτική εικονογράφηση! Το βιβλίο αυτό στηρίζεται στη Θεογονία του Ησίοδου και συγκεκριμένα στα αποσπάσματα του αρχαίου ποιήματος που μιλούν για την κοσμογονία. Στον παρόντα τόμο θίγονται οι έννοιες του Χάους, της Γαίας και του Έρωτα, των πρώτων δυνάμεων δηλαδή, από τις οποίες δημιουργήθηκε το σύμπαν σύμφωνα με την αρχαιοελλη...

Η "Θεογονία" θεωρείται έργο προγενέστερο από το "Έργα και Ημέραι": η αναφορά σε δύο είδη έριδας στο δεύτερο ποίημα φαίνεται να διορθώνει την αναφορά σε μία και μοναδική έριδα που γίνεται στη "Θεοφονία" ενώ και οι ίδιος ο ποιητής αναφέρει ότι η θεογονική ποίηση ήταν η πρώτη που εμπνεύστηκε από τις Μούσες. Το πιθανότερο είναι ότι ο τίτλος δόθηκε στο έπος κατά την αλεξανδρινή περίοδο, ενώ θεωρείται εξίσου πιθανό το έργο αυτό να καταγράφηκε ευθύς εξαρχής και να μη διασώθηκε μονάχα χάρη στην προφορική παράδοση. [...] (από την εισαγωγή, Έφη Ταμπακάκη)

Η επική ποίηση της ελληνικής αρχαιότητας αντιπροσωπεύεται από τρεις μεγάλους ποιητές: τον Όμηρο, τον Ησίοδο και τον Απολλώνιο το Ρόδιο. Οι εκδόσεις Ζήτρος έθεσαν σε κυκλοφορία στη θεσπισμένη σειρά "Μεταφρασμένοι συγγραφείς της αρχαίας ελληνικής γραμματείας" την ομηρική Ιλιάδα και την ομηρική Οδύσσεια. Στην προσπάθειά μας να ολοκληρώσουμε στη σειρά αυτή διάφορα γραμματειακά είδη, θέτουμε σε κυκλοφορία έναν τρίτο τόμο επικής ποίησης που περιλαμβάνει δύο μεγάλους ποιητές, τον Ησίοδο και τον Απολλώνιο το Ρόδιο. Η "Θεογονία" είναι ένα ποιητικό εγχειρίδιο κοσμολογίας, στο οποίο...

"Τέλειωσε, κι έδωσε τον γιο του στα χέρια της αγαπημένης του γυναίκας· τον υποδέχτηκε εκείνη στον μυρωμένο κόρφο της με δακρυσμένο γέλιο. Την είδε ο ΄Εκτορας και τη λυπήθηκε, το χέρι του άπλωσε, τη χάιδεψε και την προσφώνησε μιλώντας: " Αλόγιστη, μην τον αφήνεις τον καημό τόσο να τυραννάει τον νου σου· αφού κανείς δεν πρόκειται, πριν απ'την ώρα μου στον ΄Αδη να με στείλει. ΄Ετσι κι αλλιώς δεν ξέρω εγώ κανέναν, από τη μέρα που γεννήθηκε, να ξέφυγε ποτέ το ριζικό του, μήτε ο γενναίος μήτε κι ο δειλός." Η "Ιλιάδα" είναι έπος πολεμικό: δραματοποιεί, ανατέμνει και συ...

"Τέλειωσε, κι έδωσε τον γιο του στα χέρια της αγαπημένης του γυναίκας· τον υποδέχτηκε εκείνη στον μυρωμένο κόρφο της με δακρυσμένο γέλιο. Την είδε ο ΄Εκτορας και τη λυπήθηκε, το χέρι του άπλωσε, τη χάιδεψε και την προσφώνησε μιλώντας: " Αλόγιστη, μην τον αφήνεις τον καημό τόσο να τυραννάει τον νου σου· αφού κανείς δεν πρόκειται, πριν απ'την ώρα μου στον ΄Αδη να με στείλει. ΄Ετσι κι αλλιώς δεν ξέρω εγώ κανέναν, από τη μέρα που γεννήθηκε, να ξέφυγε ποτέ το ριζικό του, μήτε ο γενναίος μήτε κι ο δειλός." Η "Ιλιάδα" είναι έπος πολεμικό: δραματοποιεί, ανατέμνει και συμ...

Ο Δ.Ν. Μαρωνίτης ολοκληρώνει με τις 12 τελευταίες ραψωδίες από την Ιλιάδα, το μεγάλο έπος του Ομήρου, μετά την ιστορική πλέον μετάφρασή του της "Οδύσσειας". Είναι η πρώτη μεγάλη μετάφραση που γίνεται μετά τη μετάφραση Καζαντζάκη-Κακριδή. Ο Πρίαμος, γιός του Δαρδάνου, στρέφει το βλέμμα του Θαυμάζοντας τον Αχιλλέα· ψηλόκορμος κι ωραίος, μ' έναν θεό του φάνηκε παρόμοιος. Συνάμα ο Αχιλλέας τον Δαρδανίδη Πρίαμο θαύμαζε κι αυτός, την όμορφή του όψη, τον τρόπο που μιλούσε. Όταν, ένας τον άλλον βλέποντας, τον αμοιβαίο θαυμάσμό τους χόρτασαν, πρώτος τον λόγο πήρε ο Πρίαμο...

Ο Δ.Ν. Μαρωνίτης ολοκληρώνει με τις 12 τελευταίες ραψωδίες από την "Ιλιάδα", το μεγάλο έπος του Ομήρου, μετά την ιστορική πλέον μετάφρασή του της "Οδύσσειας". Είναι η πρώτη μεγάλη μετάφραση που γίνεται μετά τη μετάφραση Καζαντζάκη-Κακριδή. Ο Πρίαμος, γιός του Δαρδάνου, στρέφει το βλέμμα του Θαυμάζοντας τον Αχιλλέα· ψηλόκορμος κι ωραίος, μ' έναν θεό του φάνηκε παρόμοιος. Συνάμα ο Αχιλλέας τον Δαρδανίδη Πρίαμο θαύμαζε κι αυτός, την όμορφή του όψη, τον τρόπο που μιλούσε. Όταν, ένας τον άλλον βλέποντας, τον αμοιβαίο θαυμάσμό τους χόρτασαν, πρώτος τον λόγο πήρε ο Πρία...