Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Εκείνο το καλοκαίρι, έκανε ζέστη στην Προβηγκία, μια βασανιστική, απειλητική ζέστη. Γύρω στον Ιούλιο, η Περβάνς έφυγε. Δεν πήγε καν στις εξετάσεις για το απολυτήριο. Ποιό το όφελος, άλλωστε; Δεν είχε κάνει τίποτα. Ήξερε καλά ότι δεν μπορούσε να πετύχει. Όλη τη χρονιά, τριγυρνούσε στις καφετέριες, τα μπαρ, τα πάρτι ή έπαιρνε τους δρόμους. Έπινε μπίρες και κάπνιζε σαν φουγάρο. Τα απογεύματα συναντούσε τον Λοράν μπροστά από ένα ερημωμένο γκαράζ, στους πρόποδες του λόφου. Ο Λοράν σήκωνε το τσίγκινο παραπέτασμα και τρύπωναν μέσα. Ο χώρος μύριζε γράσο και μια ακόμη πιο έντονη μυρ...

Τα διηγήματα που περιλαμβάνονται σ' αυτόν τον τόμο κινούνται γύρω από τον άξονα του έρωτα και δη των ατοπημάτων στον έρωτα, ο Μωπασσάν πραγματεύεται εδώ με απέριττο αλλά και αποτελεσματικό τρόπο το θέμα της απιστίας στις ερωτικές σχέσεις. Σημασία δεν έχει αν οι σχέσεις αυτές έχουν επικυρωθεί με τα δεσμά του γάμου· αυτό που έχει σημασία και συγχρόνως ενδιαφέρον δεν είναι το αποτέλεσμα, που είναι η απιστία -κάτι που ο Μωπασσάν γνωρίζει αρκετά καλά ώστε να μην αναλώνεται σε πεζές, αδιάφορες αφηγήσεις-, όσο το μέσο με το οποίο αυτή θα επιτευχθεί και που δεν είναι άλλο από την ε...

Δώδεκα διηγήματα, δώδεκα παραλλαγές πάνω στο θέμα της ανάγκης για αγάπη, της λαχτάρας να υπάρξουμε μέσα στο βλέμμα εκείνου που πάνω του έχουμε κρυσταλλώσει τη ερωτική μας επιθυμία. Αποπνέουν μια αίσθηση μοναξιάς. Όμως αυτό δεν σημαίνει πως μας αφήνουν μια πικρή γεύση· ο τόνος τους δεν είναι καθόλου θρηνητικός. Αντίθετα, εκφράζουν την ενεργητικότητα και το, πολλές φορές, δηκτικό χιούμορ της συγγραφέως τους. Δώδεκα διηγήματα: το καθένα πιο ζωντανό, πιο αυθάδικο, πιο καυστικό, πιο χαριτωμένο από το προηγούμενο. Σε μια γλώσσα τέλεια δουλεμένη. Το "Κάποιος να με περιμένει κάπου...

Η ελληνική αυτή έκδοση συνοδεύεται από τον πρόλογο του Anatole France για την πρώτη γαλλική έκδοση του "Τέρψεις και ημέραι", το 1896, ένα φιλολογικό δοκίμιο του Yves Sandre, συνεπιμελητή του τόμου στην έκδοση της Bibliotheque de la Pleiade - Gallimard (Παρίσι, 1971), σημειώσεις για τα πέντε κείμενα και εργοβιογραφία του Marcel Proust. Τα κείμενα που παρουσιάζονται είναι: - "Ο θάνατος του Βαλτασάρ Σιλβανδού, υποκόμη της Συλβανίας" - "Βιολάντη ή Η κοσμική ζωή" - "Κοσμικά και μουσικά Μπουβαρδή και Πεκουσέτου" - "Η εξομολόγηση μιας κοπέλας" - "Το τέλος της ζήλειας" "...

Σε όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του, ο Theophile Gautier υπηρέτησε το λογοτεχνικό είδος του φανταστικού. Έγραψε ο ίδιος φανταστικές νουβέλες και διηγήματα, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην εισαγωγή συγγραφέων όπως ο Hoffmann και ο Achim d' Arnim στη Γαλλία, συμμετείχε ενεργά στο διάλογο με τους συγγραφείς της εποχής του. Η λογοτεχνική του επικράτεια βρίσκεται στο σημείο συνάντησης του ρομαντισμού και του αισθητισμού, σ' έναν κόσμο που ακροβατεί στα σύνορα του πραγματικού και του εξωπραγματικού.[...] Τα διηγήματα αυτού του τόμου συστήνουν με τον καλύτερο τρόπο ένα συγγρ...

"Η αλήθεια μόνο σε κάνει καλύτερον. Όταν η αλήθεια σου σ' έχει πάει μέχρι εκεί που μπορεί να φτάσει, μη διστάσεις ν ' ακολουθήσεις μιαν άλλη. Εξ' άλλου, αυτή έρχεται μόνη της σ' εσένα. Καλή μέρα!" P.B.

"Μία φορά παντρεύεται ο άνθρωπος, μικρή μου, γιατί αυτό προστάζει ο κόσμος, μα μπορεί να ερωτευτεί ίσαμε είκοσι φορές στη ζωή του γιατί η φύση τον έχει πλάσει έτσι. Ο γάμος, βλέπεις, είναι νόμος κι ο έρωτας ένστικτο, που μας πάει μια δώθε μια κείθε. Φτιάξαμε νόμους που παλεύουν ενάντια στα ένστικτά μας, ήταν αναγκαίο· όμως, τα ένστικτα είναι πάντα πιο δυνατά και δεν ωφελεί να τους αντιστεκόμαστε, γιατί είναι του Θεού ενώ οι νόμοι δεν είναι παρά έργο των ανθρώπων. Αν δεν καρυκεύαμε τη ζωή μας με έρωτα, με όσο το δυνατόν περισσότερο έρωτα -όπως όταν ρίχνουμε ζάχαρη στα φάρμακ...

Περιλαμβάνει τις έμμετρες μεταφράσεις του Ρήγα των έργων: - "Τα Ολύμπια", θεατρικό του ιταλού Metastasio - "Η βοσκοπούλα των Άλπεων", διήγημα του γάλλου Marmontel καθώς και το ειδύλλιο του γερμανού Gessner, "Ο πρώτος ναύτης", σε μετάφραση του συνεργάτη του Ρήγα Αντωνίου Κορωνιού σε πεζή μορφή.

[...] Από όλα τα πρωτόλεια της πρώτης νεανικής του περιόδου, ο Φλωμπέρ δημοσίευσε στο δισεβδομαδιαίο λογοτεχνικό περιοδικό της Ρουέν "Το Κολιμπρί" -που η έκδοσή του άρχισε τον Μάρτιο του 1836 και κράτησε έως το 1841- μονάχα δύο, με τα αρχικά του Γ. Φ.: "Ένα μάθημα φυσικής ιστορίας, είδος: "αντιγραφεύς" (30 Μαρτίου 1837), και τη "Βιβλιομανία", που το χειρόγραφό της φέρει τη χρονολογία: Νοέμβριος 1836 (γραμμένο, δηλαδή, όταν δεν είχε ακόμη συμπληρώσει τα δεκαπέντε του χρόνια) αλλά δημοσιεύτηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1837. Τα γραπτά του της προαναφερθείσης περιόδου -συγκλονιστικ...

"Κι έπειτα, όταν θα είμαι αποκαμωμένος απ' τη γλυκιά ανάπαυση, αποκαμωμένος από την απόλαυση της ακινησίας και του ατέλειωτου ονείρου μου, αποκαμωμένος από την ήρεμη ευχαρίστηση της ικανοποίησης, θα βάζω να μου φέρνουν μπροστά στην πόρτα μου ένα πολύ γρήγορο άσπρο ή μαύρο άλογο. Και θα φεύγω στη ράχη του, ρουφώντας τον αέρα που μαστιγώνει και με μεθάει, τον αέρα που σφυρίζει στον άγριο καλπασμό. Και θα φτάσω σαν σαΐτα σ' αυτήν τη χρωματισμένη γη που μεθάει το βλέμμα και που η θωριά της είναι γευστική σαν το κρασί. Την ήρεμη ώρα του δειλινού θα καλπάζω ξέφρενα προς τον πλατύ...

Οι "Τρεις ιστορίες" είναι το τελευταίο τελειωμένο έργο του Φλωμπέρ. Τυπώθηκαν το 1877, τρία μόλις χρόνια πριν το θάνατό του. Κανένα έργο του, μέχρι τότε, δεν κλείνει τόση δροσιά, μα και τόση σοφή, κρυφή δουλειά. Οι "Ιστορίες" του έχουν απορρίψει την παλιά φανερή αναζήτηση του εντυπωσιασμού. Κυλούν αβίαστα, ο αναγνώστης δεν νιώθει κανένα χέρι να τον καθοδηγεί. Κανένα παραφόρτωμα. Και η καθεμία τους καλύπτει και από μια πτυχή της έμπνευσής του: Τη ρεαλιστική απεικόνιση της εποχής του, το έπος, την ιστορική αναστήλωση.

Στο βωμό των κοινωνικών επιδιώξεών μας θυσιάζουμε τα ζωτικότερα ερωτικά μας συναισθήματα. Αυτή η "νόθευση των φυσικών ορέξεων" μας κάνει μικροπρεπείς. Σε ένα από τα ελάχιστα λογοτεχνικά του κείμενα, ο μεγάλος ευρωπαίος εγκυκλοπαιδιστής και φιλόσοφος Ντενί Ντιντερό διηγείται δύο αντίθετες ερωτικές ιστορίες για να κάνει φανερό ότι η ζωή μαε είναι ένας χώρος ερωτικών πανουργιών, σκληρότητας, πόνων. Κάτω από τα φαινόμενα της ευγένειας, ο πολιτισμός μας περικλείει κακία και οδύνη. Στην πρώτη ιστορία, ένας σκληρός άνδρας χρησιμοποιεί μια αφοσιωμένη σε αυτόν γυναίκα μέχρι να...