Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Με συγκινεί ο διηγηματογράφος Όμηρος Πέλλας: στον σύντομο και βασανισμένο βίο του (1921-1962), μόλις πρόφτασε να μας αφήσει ένα χρονικό από τη διαβίωσή του σε ένα ναζιστικό στρατόπεδο στη Γερμανία - και εφτά σύντομα διηγήματα. Κι όμως! Με αυτό, το ελάχιστο υλικό, κατάφερε να δημιουργήσει (και να μας αφήσει) ένα, άκρως προσωπικό, αφηγηματικό σύμπαν. [...] Στο ανθολόγιο που ακολουθεί, ο παρουσιαστής θεώρησε σκόπιμο να προτάξει, στο πρώτο μέρος, τέσσερα διηγήματα, ώστε ο αναγνώστης να αντιληφθεί αμέσως το είδος και την ποιότητα της λογοτεχνικής κατάθεσης του Όμηρου Πέλλα. Στο...

Το βιβλίο αυτό φιλοδοξεί να λειτουργήσει ως «οδηγός» για μια σωστή ξενάγηση στη νεοελληνική πεζογραφία. Να βοηθήσει δηλαδή τον αναγνώστη στην καλύτερη γνωριμία με τη νεοελληνική πεζογραφία και το λόγο της, με σημαντικούς πεζογράφους και τα έργα τους, με την τεχνική και την τέχνη της αφηγηματικής γραφής και της ανάγνωσης. Στο πρώτο μέρος δίνει με τρόπο απλό και εύληπτο βασικά στοιχεία αφηγηματολογίας και εκθέτει πολύ συνοπτικά την εξελικτική πορεία της νεοελληνικής πεζογραφίας από το 1830 ως το 1990 σε συνδυασμό με τα λογοτεχνικά ρεύματα και την ιστορική ζωή. Στο δεύτερο μ...

Τούτο το βιβλίο εστιάζει σε πέντε προσωπικότητες (Ιάκωβος Πιτζιπίος, Αλέξανδρος Ραγκαβής, Δημήτριος Βικέλας, Γιάννης Ψυχάρης, Γιάννης Αποστολάκης) που χρωμάτισαν την περίοδο 1830-1930 και πήγαν αντίθετα στο ρεύμα, αλλά και σε εκείνους που μέσα από τον κοσμοπολιτισμό τους προσπάθησαν να προβάλουν θετικά πρότυπα εκσυγχρονισμού, ηθοπλασίας και ανάπτυξης για την ελληνική κοινωνία. Δεν φιλοδοξεί, βέβαια, να παρουσιάσει αναλυτικά τις εξελίξεις στην πεζογραφία του μακρού 19ου αιώνα, αλλά να αναδείξει ορισμένες ξεχασμένες πτυχές του, που σήμερα είναι ενδεχομένως και επίκαιρες, φωτί...

"Το διήγημα" του Χριστόφορου Μηλιώνη είναι ένα είδος εγχειριδίου, συνοπτικής δηλαδή ιστορίας του ελληνικού διηγήματος για πρακτική χρήση, και απευθύνεται, κατά κύριο λόγο, στους αναγνώστες που θα ήθελαν να έχουν μια συνολική εικόνα της καταγωγής και της εξέλιξης αυτού του είδους που, εξαιτίας της μικρής του έκτασης, συγκεντρώνει όλη τη μέριμνα του δημιουργού στη συμπύκνωση και στην ευρηματικότητα. Δεν αποτελεί -και δε θα ήταν δυνατόν να συμβεί διαφορετικά- πρωτογενή φιλολογική εργασία, αλλά προσπαθεί να δώσει έγκυρες και, όπου ήταν απαραίτητο, τεκμηριωμένες πληροφορίες για...

Πώς διαμορφώνεται η ταυτότητα της ελληνικής πεζογραφίας μετά την "έκρηξη" που σημειώθηκε στο τελευταίο τέταρτο του εικοστού αιώνα και ποια είναι η θέση της σε ένα τοπίο αυξανόμενης παγκοσμιοποίησης και ηγεμονίας του αγγλόφωνου πολιτισμού; Τα κείμενα του τόμου διερευνούν τις νέες μορφολογικές και θεματικές τοπογραφίες του ελληνικού μυθιστορήματος και επιχειρούν να το τοποθετήσουν στον λογοτεχνικό χάρτη της Δύσης με πυξίδα τις σύγχρονες τάσεις της κριτικής θεωρίας (από τον φεμινισμό και τον μεταμοντερνισμό ως τη μετα-αποικιακή και την πολιτισμική κριτική). Παράλληλος στόχος...

Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει το έργο του Παπαντωνίου στον πεζό λόγο και στο χώρο της κριτικής. Τα διηγήματά του με το βαθύτερο υπόστρωμα και τις προεκτάσεις τους, τα ελληνικά και παρισινά χρονογραφήματά του, οι ταξιδιωτικές εντυπώσεις από την Ελλάδα και το εξωτερικό, εξετάζονται, όχι μεμονωμένα αλλά συγκριτικά, όσο γίνεται, με κείμενα άλλων δημιουργών. Τα κριτικά άρθρα του Παπαντωνίου για ζητήματα ή πρόσωπα της λογοτεχνίας, η στάση του απέναντι στα ρεύματα της ευρωπαϊκής τέχνης και τις αναζητήσεις της νεοελληνικής ζωγραφικής, με τις ποικίλες εκδηλώσεις της εικαστικής έκφρασης...

Η παρούσα έκδοση αποτελεί πιστό αντίγραφο του ιδιόγραφου τετραδίου του "Κατοχικού Ημερολογίου", που δημοσιεύεται ολόκληρο, χωρίς τις επεμβάσεις και τις παραλείψεις που επέφερε εκ των υστέρων ο συγγραφέας (στις δύο επάλληλες δημοσιεύσεις του "Κατοχικού Ημερολογίου" στο "Φυλλάδιο" 1, 1978, και στην "Πρωτεύουσα των Προσφύγων". 1984. Το σώμα ολόκληρου του "Κατοχικού Ημερολογίου" συνοδεύεται από εισαγωγικό σημείωμα, εκτενή σχόλια σχετικά με τις περικοπές και ένα επίμετρο για την αυτο-βιο-γεωγράφηση στον Γιώργο Ιωάννου της Αντιγόνης Βλαβιανού, που είχε τη φιλολογική επιμέλεια του...

Μία μελέτη του Αλέξη Ζήρα για την πεζογραφία του Περικλή Σφυρίδη. Σ' ένα χρονικό διάστημα περίπου είκοσι ετών, από το 1977 και έπειτα, ο Περικλής Σφυρίδης δημοσίευσε δέκα βιβλία με πεζά κείμενα-κατά κύριο λόγο διηγήματα, που αποτελούν από πολλές απόψεις το είδος το οποίο ταιριάζει καλύτερα με τις θεματικές του προτιμήσεις όσο και με την αφηγηματική του τεχνική.

Οι ποιητές και οι πεζογράφοι που μας ήρθαν εδώ από την Κωνσταντινούπολη, άφησαν πολλά πράγματα εκεί κάτω... Βιώματα κι εμπειρίες, μνήμες, πρόσωπα και φωνές, και το πιο ανεκτίμητο: τα παιδικά και τα εφηβικά τους χρόνια. Αυτά όλα ένιωσαν να τους παιδεύουν μια ζωή, όσοι από χρόνια μας αποχαιρέτησαν, αυτά θυμούνται όταν ξυπνούν με την ανατολή, αυτά ονειρεύονται όταν κοιμούνται με τη δύση, όσοι από τους ξεριζωμένους λογοτέχνες της Πόλης τυχαίνει να ζουν ακόμη. Το λογοτεχνικό τους έργο, όπως τα κείμενά τους μαρτυρούν, δεν υπήρξε απήχηση καμιάς άλλης λογοτεχνίας. Ήταν και είναι...

[...] Τα κείμενα που αναλαμβάνει να παρουσιάσει η παρούσα έκδοση είναι: 1) τα ηθογραφικά διηγήματα: "Η ψυχοπαίδα μας η Χιόνα", "Από τη χώρα στο χωριό", "Τα τρία ρωλόγια", "Πεινάνε και οι ψυχές", "Στα χώματα", "Ο νεκρός αγρυπνεί" 2) το ονειρικό διήγημα "Τα τρία λευκά άλογα", 3) ο μύθος "Ο Γκιώνης κι η γυναίκα του 4) ο με δοκιμιακή μορφή πρόλογος των Προπυλαίων 5) το ιστορικό ανέκδοτο "Το τάμα" και 6) η ιστορική μελέτη "Το διαγούμισμα του Μεσολογγίου". Στο παράρτημα συμπεριλαμβάνονται άλλα δύο κείμενα του Βλαχογιάννη "Το Φείδι στο κεφάλι" και μια συνέντευξή του με θέμα τους λ...

Τα κριτικά κείμενα αυτού του τόμου γράφτηκαν και δημοσιεύτηκαν από το 1962 ωςτο 1986, με βάση κάποιες σημειώσεις του 1960- '62 και 1968- '69, που αποτέλεσαν ένα πρώτο υλικό και για τις περιλήψεις των πανεπιστημιακών παραδόσεων "Η νεοελληνική αφηγηματική πεζογραφία" δακτυλογραφημένη έκδοση του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, αποκλειστικά για τους φοιτητές. Όσα είχαν γραφτεί και δημοσιευτεί πριν το 1974 χρησιμοποιήθηκαν και αυτά, ως ένα σημείο, για τις περιλήψεις των πανεπιστημιακών μαθημάτων, ενώ για όσα γράφτηκαν πιο ύστερα, αλλού περισσότερο και αλλού λιγότερο, χρησιμοποιήθηκε έν...

Η παρουσία του Ηλία Βενέζη στα νεοελληνικά γράμματα εκφράζει με τρόπο ανεπανάληπτο μια δραματική περίοδο της Ιστορίας του Έθνους μας. Συγχρόνως όμως, αποτελεί μια βεβαίωση της ενότητας του Ελληνισμού με καρδιά του το Αιγαίο πέλαγος. Ανατολίτης, αιγαιοπελαγίτης, Έλληνας, συναίρεσε μέσα στο έργο του την τέχνη ως μεράκι κι ως υπαρξιακή λειτουργία με την κατάθεση μιας μαρτυρίας που σώζει την ιστορία ζωντανότερη από οποιοδήποτε ιστορικό βιβλίο. Ένας από τους πιο εκλεκτούς, λαοφιλείς συγγραφείς της περίφημης Γενιάς του '30, έφερνε μέσα στις φλέβες του το αίμα του παραμυθιού. Α...