Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βραβείο Νόμπελ για τη λογοτεχνία απονέμεται στον Ιταλό Ντάριο Φο, ο οποίος σύμφωνα με την παράδοση των γελωτοποιών και τροβαδούρων του μεσαίωνα, μαστίγωνε την εξουσία και επανέφερε την αξιοπρέπεια στους ταπεινούς... Όπως πάντα, η κωμωδία του Φο ρίχνει τα βέλη της εναντίον της σημερινής κοινωνίας. Εάν υπάρχει κάποιος που αξίζει να χαρακτηριστεί γελωτοποιός και τροβαδούρος με την πραγματική έννοια του όρου είναι ο Φο. Το κράμα του γέλιου και της σοβαρότητας αποτελεί το όργανο το οποίο χρησιμοποιεί για να αναζωπυρώσει τις συνειδήσεις μας για τις καταχρήσεις και τις αδικίες...

Στην εποχή μας, σημειώνει ο Michel de Certeau στο "Η κουλτούρα στον πληθυντικό", "παράγεται μια έρημος για εκείνους τους "απάτριδες", τους πνευματικούς μετανάστες από τους οποίους οι θεσμοί στερούν τις αναπαραστάσεις. Το πνεύμα εκείνο που τις εμψύχωνε δεν έχει εξαφανιστεί. Είναι "αλλού", πέρα από τις δομές που η αποχώρησή του τις έχει μεταβάλει σε ερημωμένα θεάματα ή σε λειτουργίες απουσίας". Στο αγωνιώδες ερώτημα: "Τι να κάνουμε;", τα δοκίμια αυτά, γραμμένα στην έρημο, στέλνουν από την εξορία το μήνυμα: "Να υπερασπιστούμε με ανιδιοτελές πάθος από τη χυδαιότητα της αγοράς...

Σε καμιά άλλη ιστορική περίοδο δεν έγιναν τόσες αλλαγές όσες στον αιώνα που μας πέρασε. Μέσα σε εκατό χρόνια πολέμων, επιστημονικών κατακτήσεων, εξεγέρσεων, ελπίδων και διαψεύσεων ο ιστορικός χρόνος γνώρισε τέτοιες επιταχύνσεις που ο άνθρωπος της εποχής της Αναγέννησης ή του Διαφωτισμού δεν θα μπορούσε να τις διανοηθεί. Όλα τούτα αποτυπώθηκαν με τρόπο μοναδικό στη λογοτεχνία αυτής της περιόδου. Στο "Ex Libris" παρουσιάζονται και αναλύονται ευσύνοπτα τα αντιπροσωπευτικότερα βιβλία των συγγραφέων εκείνων του δυτικού κόσμου που σημάδεψαν τον εικοστό αιώνα και που συνιστούν τ...

"Η γοητευτική πλευρά αυτών των δοκιμίων και ο λόγος για τον οποίον κινούν το ενδιαφέρον μας είναι ότι φανερώνουν μεγάλο θάρρος. Είναι εκλεκτά με την πραγματική έννοια του όρου. Οι ιδέες και οι θέσεις του Σαΐντ είναι σημαντικές και αρθρώνονται με εξαιρετικό λόγο, απαλλαγμένες, όμως από την εριστικότητα του ισχυρογνώμονος. Αν και δεν υπήρξε ποτέ ένας αιθεροβάμων ουτοπιστής, δεν χάνει ούτε εγκαταλείπει την ουτοπιστική διάσταση της σκέψης του. Αυτό το βιβλίο αποτελεί μνημείο στη ζωή του διανοούμενου στο σύγχρονο κόσμο." Seamus Deane Στην πολυαναμενόμενη αυτή συλλογή συγκε...

"Αγαπητέ φίλε, Λίγες μόνο γραμμές, για να σου επαναλάβω κάτι που σου είπα τόσες φορές κατά τη διάρκεια αυτής της αλληλογραφίας, στην οποία, ωθούμενος από τις ενδιαφέρουσες επιστολές σου, προσπάθησα να περιγράψω κάποια από τα μέσα που χρησιμοποιούν οι καλοί μυθιστοριογράφοι για να προικίσουν τα μυθιστορήματά τους με τη μαγεία στην οποία παραδιδόμαστε οι αναγνώστες: ότι η τεχνική, η μορφή, ο λόγος, το κείμενο, ή όπως θέλεις να το πεις, είναι ένα αδιάρρηκτο σύνολο, στο οποίο ο χωρισμός του θέματος, του ύφους, της σειράς, των οπτικών γωνιών κ.λπ. ισοδυναμεί με την πραγματοποίη...

Το 1997, η Σουηδική Ακαδημία έδωσε το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας στον Ντάριο Φο, απόφαση που, όπως είπε ο ίδιος στην ομιλία του, προκάλεσε αναταραχή, τόσο στους κύκλους του Πάπα, όσο και στους ιταλικούς κύκλους των "εκλεκτών". Η ομιλία του Ντάριο Φο συνοδευόταν από 25 σκίτσα του, γιατί "μ΄ αυτό μου δίνεται η ευκαιρία να αυτοσχεδιάσω, να εξασκήσω την φαντασία μου και να σας αναγκάσω να χρησιμοποιήσετε και τη δική σας φαντασία". Η ομιλία του Ντάριο Φο ενώπιον της Σουηδικής Ακαδημίας, δεν ήταν μια τυπική ομιλία παραλαβής ενός βραβείου. Ήταν ουσιαστικά μια θεατρική παράσταση...

Ο Γιώργος Θεοτοκάς, πολυσχιδής συγγραφέας και τολμηρός διανοούμενος, δεν δίσταζε να γράφει για ποικίλα θέματα: από τη ρωσική επανάσταση και τα μεσαιωνικά μνημεία της Ελλάδας μέχρι τον υπερρεαλισμό και το λογοτεχνικό ύφος... Προσπαθούσε πάντοτε να παίρνει θέση, να εκφέρει άποψη, να προβλέπει τις εξελίξεις. Κι ακόμη, διόλου τυχαίο, είναι ένας από τους πρώτους Έλληνες που μίλησαν για την ενωμένη Ευρώπη. Με τη συγκεντρωτική αυτή έκδοση των κριτικών του δοκιμίων διαγράφονται σημαντικές λογοτεχνικές τάσεις και απόψεις στη διάρκεια του εικοστού αιώνα, ενώ ολοκληρώνεται η εικόνα τ...

Το βιβλίο αυτό περιλαμβάνει δοκίμια με θέμα την αρχαία και σύγχρονη λογοτεχνία, ελληνική και ξένη, τα οποία έχουν κατά καιρούς δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά ή σε πρακτικά συνεδρίων, αλλά και εισηγήσεις που δόθηκαν σε επιμορφωτικά σεμινάρια εκπαιδευτικών. Συγκεντρωμένα στον τόμο αυτό συνιστούν προτάσεις ανάγνωσης της λογοτεχνίας τόσο για το μαχόμενο εκπαιδευτικό της τάξης όσο και για κάθε αναγνώστη της λογοτεχνίας και φιλοδοξούν να δείξουν ότι η λογοτεχνική δημιουργία είναι συνεχής και αδιάλειπτη, αλλά και σχετική, υποκείμενη στις αξίες και τα δεδομένα κάθε εποχής.

Οι σκόρπιες ιστορίες αυτού του τόμου αποτυπώνουν στιγμιότυπα μιας μεγάλης διαπολιτισμικής πορείας που κατευθύνεται στη γνωριμία με τον "Άλλον" και γίνεται σε συσχετισμό με τις εγχώριες αναζητήσεις στο πνευματικό κλίμα του τόπου-αποδέκτη. Πολλά τα νέα δεδομένα που έφερε η έρευνα: χρονικά όρια, πηγές, συντελεστές - ενδιαφέρουσες φυσιογνωμίες, άνθρωποι με ταλέντο, μεράκι και αφοσιώση, καταστάσεις κάποτε περιπετειώδεις. Ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο - η δραστηριότητα των Ελλήνων της διασποράς. Η διπλή πολιτισμική τους υπόσταση προσδιόρισε μια αναπτυγμένη συγκριτική προσέγγιση και στα...

Ιός του διαδικτύου που προσβάλλει τα κείμενα των συγγραφέων οι οποίοι έχουν μπερδέψει την παγκοσμιοποίηση με τον κοσμοπολιτισμό. Έτσι, ενώ ο καλός συγγραφέας πληκτρολογεί τη ρημάδα λέξη Κατερίνη για να περιγράψει τον τόπο όπου συντελείται το -ανέκαθεν παγκοσμιοποιημένο- παρασυζυγικό κουτούρντισμα στο πέμπτο κεφάλαιο του μυθιστορήματός του, αίφνης, στην οθόνη του υπολογιστή εμφανίζεται η λέξη Πράγα. Από τον μεσοπόλεμο είχε να γνωρίσει τέτοιον διεθνισμό η πεζογραφία μας, από τα χρόνια του τολμητία Άγγελου Δόξα, ο οποίος με τη συλλογή διηγημάτων του "Γκαρσόν, ένα ουίσκυ!" ανέβ...

[...]Η λογοτεχνία είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη γλώσσα και με την κοινωνία. Αποτελεί ένα πεδίο, το οποίο, όπως γράφει ο Ελύτης αναφερόμενος στην ποίηση, "συγκεφαλαιοί την πολιτείαν, αντανακλά το φως πάσης ιστορικής εποχής". Aποτελεί έναν από τους φορείς της συλλογικής μνήμης και συνείδησης της κοινωνίας και εκφράζει όσο το δυνατόν πιο αξιόπιστα την αυτοσυνειδησία της. Ως πολιτισμικό σύστημα δεν αποτελεί "περιθωριακή και επουσιώδη πλευρά της ζωής μας", αντιθέτως συνιστά το πεδίο όπου διαρθρώνεται η σχέση του ανθρώπου με τον κόσμο. Όπως κάθε λογοτεχνία έτσι και η νεοελληνική,...

[...] Το Διοικητικό Συμβούλιο της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης αποφάσισε να κυκλοφορήσει, δωδέκατον στη σειρά, αυτόν τον τόμο με δοκίμια και μελετήματα του Γιώργου Δέλιου, τα οποία επελέγησαν από τρία αντίστοιχα βιβλία του της δεκαετίας του '70: 1. "Ο μυθιστοριογράφος και ο αισθητικός του κόσμος - Το διήγημα" (1972), 2. "Φυσιογνωμίες του ξένου έντεχνου λόγου" (1974), 3. "Επιλογή" (1978). Του πρώτου βιβλίου δημοσιεύονται και τα δύο δοκίμια. Από το δεύτερο τα πέντε πρώτα από τα επτά μελετήματα και από το τρίτο τα δύο πρώτα από τα δώδεκα, συντομότερα κάπως άρθρα και μελετ...

Πώς κατεβαίνει σε ένα μικρό παιδί η ιδέα να γίνει συγγραφέας; Πώς προπονείται για να πετύχει τον στόχο του; Τι μαθαίνει από τον παππού του, τι από την είρωνα οικογένειά του, τι από τους δασκάλους; Πού μαθήτευσαν οι νέοι στη δεκαετία του '70; Σε ποια ανήλιαγα κομματικά γραφεία και σε ποιες ταβέρνες έμαθαν να διαβάζουν και να σκέφτονται για τον κόσμο; Πώς ισορροπεί κανείς ανάμεσα στον έρωτα για τη λογοτεχνία και στη συζυγική αγάπη για τη φιλολογία; Πότε η ανηθικότητα σε ένα κείμενο είναι πηγή απόλαυσης και πότε πηγή αγανάκτησης; Πώς έζησε η Πηνελόπη στον λογοτεχνικό 20ό αιώνα...

Η εμβληματική μορφή του Maurice Blanchot δεν είναι άγνωστη στον Έλληνα αναγνώστη, μολονότι μεγάλο μέρος του δοκιμιακού του έργου παραμένει ακόμη αμετάφραστο. Αντί άλλης σύστασης, υπενθυμίζουμε τον λακωνικό αυτοπροσδιορισμό που επέλεξε ο συγγραφέας στα περισσότερα έργα του: "Μυθιστοριογράφος και κριτικός. Η ζωή του είναι εντελώς ταγμένη στη λογοτεχνία και στη σιωπή που της προσιδιάζει". Το δοκίμιο που περιλαμβάνει η παρούσα έκδοση δημοσιεύτηκε σε δύο συνέχειες (Νοέμβριος 1947, Ιανουάριος 1948) στο περιοδικό Critique, που είχε μόλις ιδρυθεί από τον Georges Bataille. Είναι αντ...

Η έκδοση τούτου του δοκιμίου που πρωτοδημοσιεύτηκε στον τιμητικό τόμο "Αντί Χρυσέων" τον αφιερωμένο στον Ζήσιμο Λορεντζάτο (εκδ. Δόμου και Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης, 1995), έχει το προνόμιο να περιλαμβάνει τέσσερα πρόσωπα: τον Blake, τον Pound, τον Λορεντζάτο και τον συγγραφέα του τον Καμπερίδη, χωρίς τον οποίο δεν θα είχαμε τους άλλους τρεις δουλεμένους, μελετημένους και περασμένους μέσα από τον ίδιο. [...]

Κυρίες και κύριοι, σας ευχαριστώ. Αυτόν τον τίτλο επέλεξε ο Τάσος Αθανασιάδης για να μας εισαγάγει στον κόσμο των διαλέξεων που έδωσε κατά καιρούς στην Αθήνα και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Με το γνώριμο ζωντανό ύφος του, ο συγγραφέας της Αίθουσας του Θρόνου και των Παιδιών της Νιόβης αναβιώνει στα κείμενα αυτά το έργο και τη μορφή δημιουργών που σημάδεψαν την εποχή τους, στο χώρο των γραμμάτων και των επιστημών. Από τον Περικλή Γιαννόπουλο και τον Ζαχαρία Παπαντωνίου ως τον Τολστόι, τον Ντοστογιέφσκι, τον Ουγκώ και τον Προύστ, από τον Ροστάν στον Γιούνγκ και τον Οππενχάιμερ, έν...