Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Οφείλουμε ακόμα να μάθουμε πώς να είμαστε σύγχρονοι του Τζόυς". Με αυτή τη φράση ξεκινάει ο Ρίτσαρντ Έλλμαν τη βιογραφία του Τζέημς Τζόυς (1882-1941), δεκαοχτώ χρόνια μετά τον θάνατο του συγγραφέα του "Οδυσσέα" και της "Αγρύπνιας των Φίννεγκαν". Στην "Επικίνδυνη γραφή" ο Φεντερίκο Σαμπατίνι, καθηγητής σύγχρονης λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο, συγκεντρώνει αποσπάσματα από τα μυθιστορήματα, τα δοκίμια, τις επιστολές και αυτοβιογραφικά κείμενα του Τζόυς, ξεδιπλώνοντας το πανόραμα της σκέψης του. Ο συγγραφέας γράφει "επικινδύνως" όταν εξερευνά τους πιο κρυφού...

Η ομιλία του Ντάριο Φο στη Σουηδική Ακαδημία κατά την απονομή του βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας (7 Δεκεμβρίου 1997)

Συμπληρώθηκαν φέτος τρία χρόνια από την "αναχώρηση" του, στενού φίλου και συνεργάτη μας, δημοσιογράφου Αλέξανδρου Βέλιου - και οι εκδόσεις Ροές παρουσιάζουν για πρώτη φορά συγκεντρωμένα σε έναν τόμο, με τίτλο "Ιστορίας το ανάγνωσμα", 22 κείμενά του που είχαν πρωτοδημοσιευθεί, από το 1993 έως το 2016, σε ισάριθμα βιβλία των εκδόσεων Printa και Ροές. Μακριά από τα φώτα των τηλεοπτικών πλατό, ο Αλέξανδρος Βέλιος μετέφρασε ή επιμελήθηκε έναν μεγάλο αριθμό βιβλίων της παγκόσμιας αλλά και ελληνικής γραμματείας - πολλά από τα οποία κυκλοφόρησαν στην επιτυχημένη σειρά τομιδίων...

Από την πληθώρα των απαγορευμένων βιβλίων που εμφανίστηκαν τους τελευταίους δύο αιώνες νιώθει κανείς πως κάτι έχει αλλάξει. Λες και μια ομάδα προικισμένων με εξαιρετικές ικανότητες ανθρώπων έβγαλε ξαφνικά γλώσσα, αμφισβητώντας θέματα τα οποία μέχρι πρότινος θεωρούνταν ταμπού. Συγγραφείς που κρίθηκαν επικίνδυνοι και τιμωρήθηκαν από τους φύλακες της μιας και μοναδικής αλήθειας - της σιωπής των τυράννων. Αναιδείς Ρώσοι σαν τον Λέοντα Τολστόι και τον Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, αθυρόστομοι Ιρλανδοί σαν τον Όσκαρ Ουάιλντ και τον Τζέιμς Τζόυς, Λατινοαμερικάνοι αντάρτες σαν τον Πάμπλο Νερ...

Ένας ιδανικός οδηγός ανάγνωσης με χιούμορ, κατανοητή γλώσσα και απτά παραδείγματα, κατάλληλος τόσο για ακαδημαϊκούς και μελετητές της λογοτεχνίας, όσο και για αναγνώστες που επιζητούν μια διεισδυτικότερη ματιά στο βιβλίο τους Ο Τόμας Φόστερ βασίστηκε στην πολυετή του εμπειρία ως καθηγητής σύγχρονης μυθοπλασίας για να απαντήσει σε μια σειρά από καίριες ερωτήσεις των αναγνωστών αλλά και μελετητών της λογοτεχνίας. Αποκωδικοποιώντας τα σύμβολα και τα στερεότυπα των λογοτεχνικών κειμένων, ο συγγραφέας μας μυεί στην "τέχνη της ανάγνωσης". Το βιβλίο καλύπτει ένα ευρύ φάσμα...

Αυτό το νέο τέρας, το ακαδημαϊκό μυθιστόρημα, έχει κάποια ιδιόμορφα χαρακτηριστικά. Ο συγγραφέας δεν γράφει απλά ένα μυθιστόρημα, αλλά εγγράφεται σε αυτό. Δεν ζει σε μια σοφίτα όπου γράφει, αλλά διερευνά επιστημονικά. Δεν γράφει ιδιωτικά αλλά έχει έναν επόπτη πίσω από το γράψιμό του. Δεν στέλνει το χειρόγραφο σε έναν εκδότη μόλις το ολοκληρώσει, αλλά το υποβάλλει επίσημα σε μία ακαδημαϊκή επιτροπή. Δεν το γράφει για τον εαυτό του και για όσους αναγνώστες μέλλεται να το διαβάσουν, αλλά το γράφει για τους επόπτες του αρχικά, και στη συνέχεια, για τους εξεταστές του. Υποψιάζομ...

Τα κείμενα του βιβλίου αυτού διαπνέονται από μια ενιαία και σταθερή αλλά έμμονη ιδέα, την οποία ο Έκο αποδίδει στον Γκράμσι: "Νομίζω ότι μπορούμε να ισχυριστούμε πως μεγάλο μέρος του αποκαλούμενου νιτσεϊκού "υπερανθρωπισμού" δεν έχει ως πηγή και θεωρητικό πρότυπο τον Ζαρατούστρα, αλλά τον Κόμητα Μοντεχρίστο του Δουμά". Το βιβλίο αφηγείται την ιστορία του υπερανθρώπου "των μαζών" όπως αναδεικνύεται μέσα από το λεγόμενο "λαϊκό μυθιστόρημα", το οποίο δημιουργήθηκε για τη μεγάλη μάζα αναγνωστών. Ένα γοητευτικό ταξίδι στους μύθους λαϊκής φαντασίας με πρωταγωνιστές τους υπερήρ...

Περιεχόμενα: Κarin Boklund-Λαγοπούλου, Βιογραφικό σημείωμα - Douglas Gray, "Some notes on the afterlife of the medieval English lyric" - Κώστας Γιαβής, "Η εκμετάλλευση της κοσμικής μυθιστορίας από τα αγιολογικά κείμενα: Η περίπτωση του Αλεξίου του ανθρώπου του Θεού" - Αλεξάνδρα Ρασιδάκη, "Ο Θρίαμβος και ο Χορός: Μεσαιωνικοί αναστοχασμοί πάνω στην θνησιμότητα και οι απόηχοί της" - Victor Sage, " Norwich Gothic" - Μαρία Σχοινά, "Μπάιρον και Κάστι: Επικίνδυνες διασυνδέσεις" - Αικατερίνη Δούκα-Καμπίτογλου, "Πένα και ξίφος: Το ιπποτικό ρομάντζο στην ποίηση της Felicia H...

Ορισμένα κείμενα του βιβλίου διέπονται από ένα πνεύμα αντιλογίας. Ή για να το εκφράσω με ένα διαφορετικό και εμφατικότερο τρόπο. Είναι κείμενα μιας πολεμικής απέναντι στην προχειρότητα, την ευτέλεια, την επιπολαιότητα, τη ρηχότητα, την υποκρισία, τη φαυλότητα (που εκφράζεται κυρίως με το παιχνίδι μιας ανέντιμης συναλλαγής), οι οποίες, κατά τη γνώμη μου, χαρακτηρίζουν σε ένα μεγάλο βαθμό την πνευματική ζωή αυτού του τόπου. Χρειάζεται όμως ευθύς αμέσως να διευκρινίσω ότι ο σκοπός αυτής της πολεμικής δεν είναι να εξαγγείλει και πολύ περισσότερο να διδάξει νέες κριτικές αρχέ...

99 FAQ, 99 συνηθισμένες ερωτήσεις που απευθύνουν οι νέοι λογοτέχνες για τη συνθήκη της γραφής βρίσκουν εδώ καίριες απαντήσεις που δημιουργούν πολλαπλάσια ερωτηματικά, γιατί η γραφή είναι μια πράξη μύησης. Τα αίτια, η έμπνευση, τα πνευματικά δικαιώματα, το χρυσό σκατό της δημοσιότητας, οι παρεολογοτέχνες και τα πηγαδάκια τους, τα πρότζεκτ και οι δυσκοίλιες γεωτρήσεις έχουν έναν ιερό σκοπό: να κρατήσουν ανέπαφο το ιερό δισκοπότηρο της γραφής από το μίασμα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Το έργο "Στους ώμους των γιγάντων" αντιπροσωπεύει για τους αναγνώστες του Έκο ένα χαρμόσυνο γεγονός. Μακριά από τις πανεπιστημιακές αίθουσες, τα ακαδημαϊκά συνέδρια και τις τιμητικές τελετές, ο Έκο γράφει τα κείμενα αυτά, μέσα σε μια περίοδο τριών δεκαετιών, για να ψυχαγωγήσει το πολυπληθές κοινό της Milanesiana, ενός σημαντικού φεστιβάλ γραμμάτων, επιστημών και τεχνών, που αποτελεί πλέον θεσμό στον ευρωπαϊκό χώρο. Τα κείμενα έχουν ως αφετηρία τη διαφορετική θεματολογία του ετήσιου φεστιβάλ της Milanesiana από το 2001 έως το το 2015, ενώ παράλληλα πραγματεύονται θέματα φ...

"Κι έπειτα, κοιτάξτε τα γραπτά της! Εκλαμβάνει την ασάφεια ως βαθύτητα, τον στόμφο ως ευγλωττία και την προσποίηση ως πρωτοτυπία. Στη μια σελίδα κομπάζει, αγανακτεί στην επόμενη, μορφάζει στην τρίτη και γίνεται υστερική στην τέταρτη". H μεγάλη βικτωριανή συγγραφέας (που υποχρεώθηκε να γράφει με ανδρικό όνομα) λοιδωρεί τα γυναικεία μυθιστορήματα της εποχής της. Ενάμιση αιώνα αργότερα το πεδίο παραμένει αναλλοίωτο.

"Τολμώ να σημειώσω στη φροντίδα και των γνώριμων και των αγνώριστων φίλων μου πως τα "Σημειώματα στο περιθώριο" σχετιζόμενα με το ατύπωτο βιβλίο (αν θα τυπωθή) της "Ποιητικής μου" είναι για μένα σε πολλά η ποιητική μου η ίδια σε ό,τι μπορεί να κλείση γενικώτερα ή βραχυλογικώτερα εκφρασμένο. Ή, καλύτερα είναι τα "Σημειώματα στο περιθώριο" μια εισαγωγή στην "Ποιητική μου", καθώς είναι "Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου" τα προπύλαια που μας μπάζουν στη "Φλογέρα του Βασιλιά". Στα σημειώματά μου αυτά βρίσκεται συγκεντρωμένο όλο σχεδόν το στοχαστικό μου σύνολο". Κωστής Παλαμάς Τα...

Η σκοτεινή πλευρά του Τζορτζ Όργουελ, που κατέδιδε ονόματα φιλοκομμουνιστών στις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, οι έντονες αντιδράσεις που ακολούθησαν την κυκλοφορία του λεξικού Μπαμπινιώτη, κατηγορίες βαριές του Γρηγόριου Ξενόπουλου για μαγειρέματα σχετικά με τη βράβευση μυθιστορημάτων από τον Γεώργιο Δροσίνη -τμηματάρχη τότε (1921) του Υπουργείου Παιδείας-, ο στείρος διάλογος και οι κάθετοι αφορισμοί ανθρώπων που θεωρούν τον εαυτό τους κριτές των πάντων, ζοφερές ειδήσεις από την ξεχασμένη ελληνική επαρχία, η μανία της μετονομασίας οδών, χωριών και περιοχών γνωστότατων με...

Tα 16 κείμενα αυτού του τόμου, δοκίμια πλαστά σύμφωνα με τον συγγραφέα τους, υπό τον τίτλο "Πρώτο Ελάχιστο Ημερολόγιο", θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως το αποκορύφωμα της παρωδίας. Σχόλια των ηθών, της ηθικής, ξεσπάσματα ενός διεισδυτικού νου που η επικαιρότητα τον κάνει να παρωδεί, ίσως και να χλευάζει. Πρόκειται για κείμενα-κανονικές ασκήσεις λογοτεχνικής παραποίησης, τα οποία αναγκάζουν τον αναγνώστη τους να δει με τη δέουσα καχυποψία κάποια πράγματα που μερικές φορές γίνονται πολύ στα σοβαρά. Κι η θεώρηση αυτή αποδεικνύεται αφάνταστα ανακουφιστική, γιατί μια από τι...

Από την εποχή της διατύπωσης του Σιμωνίδη του Κείου όπως τη διέσωσε ο Πλούταρχος, ότι η ζωγραφική είναι σιωπηλή ποίηση και η ποίηση ομιλούσα εικόνα, ποικίλες πρακτικές θεωρητικού και κριτικού λόγου (φιλοσοφικού, αισθητικού, λογοτεχνικού και εικαστικού περιεχομένου), όπως και οι ίδιες οι καλλιτεχνικές πρακτικές της λογοτεχνίας και της ζωγραφικής, σημασιοδοτούν αναφερόμενα (τον κόσμο της ανθρώπινης εμπειρίας του Χρόνου) και διεργασίες καλλιτεχνικής μορφοποίησης, βάσει των οποίων τα ιδιώματα της λογοτεχνίας και της ζωγραφικής μπορούν να συγκλίνουν και να συνάπτονται. Η παρού...

Ποιος είναι ο ιδανικός αναγνώστης και ποιο το ιδανικό βιβλιοπωλείο; Πώς γίνεται κάποιος να αφήνει μισοδιαβασμένα τα πιο αγαπημένα του βιβλία ή να τα διαβάζει από το τέλος προς την αρχή; Υπάρχει ιδανικό μέρος για διάβασμα; Ποιο βιβλίο ενδείκνυται για κάθε τοποθεσία; Υπάρχουν άραγε βιβλία που είναι προτιμότερο να διαβαστούν με άκοπες τις σελίδες τους; Πόσους τόμους περιέχει μια ιδανική βιβλιοθήκη και ποιος είναι ο τέλειος τρόπος να τους ταξινομήσεις μέσα σε αυτήν; Πώς αναγνωρίζουμε έναν αληθινό βιβλιόφιλο και τι είδους άνθρωποι είναι όσοι δανείζουν βιβλία; Είναι καλύτερο να δ...

Εκλεπτύνοντας, στο τεταμένο κλίμα του μεσοπολέμου, το εργαλείο της μαρξιστικής κριτικής για την τέχνη, o Benjamin θα παραμερίσει τις έννοιες της "στρατευμένης" τέχνης, τις άγονες αντιθέσεις μορφής-περιεχομένου, και θα αποτιμήσει το καλλιτεχνικό έργο όχι ως αντανάκλαση των παραγωγικών σχέσεων, αλλά βάσει της θέσης του μέσα στις παραγωγικές σχέσεις. Για τον σκοπό αυτόν χρησιμοποιεί την έννοια της "τεχνικής": η πρόοδος ή η οπισθοχώρησή της θα γίνει το κριτήριο μιας υλιστικής και διαλεκτικής αποτίμησης. Έτσι, θα ασκήσει κριτική στους διανοούμενους που η επαναστατικότητα των φρο...

Η Τζίνα Πολίτη είναι ομότιμη καθηγήτρια του ΑΠΘ. Έλαβε το διδακτορικό της στην Αγγλική Λογοτεχνία από το πανεπιστήμιο Cambridge της Αγγλίας, όπου και δίδαξε επί σειρά ετών. Το ερευνητικό της έργο εκτείνεται από την πρώιμη νεωτερικότητα έως τον μεταμοντερνισμό. Τα κείμενα του παρελθόντος ανταποκρίνονται στα ερωτήματα που τους θέτει το παρόν. Η απάντηση δεν προσφέρεται από το περιεχόμενο αλλά από τις διασυνδέσεις του κειμένου με τα συμφραζόμενα της εποχής που το παράγει και στην παραγωγή της οποίας συμμετέχει. Το "κλειδί" βρίσκεται πάντα στη μορφή. Αυτή καθορίζει αν το κεί...