Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο πραγματικός τίτλος αυτής της συλλογής θα έπρεπε να είναι ο υπότιτλός της, δηλαδή "περιστασιακά κείμενα". Αυτό που καθόρισε την τελική επιλογή ήταν μόνο η δικαιολογημένη ανησυχία του εκδότη ότι ένας τίτλος τόσο πομπωδώς μετριόφρων δε θα τραβούσε την προσοχή του αναγνώστη. Τι είναι ένα περιστασιακό κείμενο και ποια τα προτερήματά του; Συνήθως ο συγγραφέας ούτε που θα διανοούνταν να ασχοληθεί μ’ ένα συγκεκριμένο ζήτημα, αλλά κατέληξε εκεί μετά από μια πρόσκληση σε μια σειρά συζητήσεων ή δοκιμίων με ορισμένο θέμα. Το θέμα τον οδήγησε να σκεφτεί πάνω σε κάτι που, υπό άλλες...

Κυρίες και κύριοι, σας ευχαριστώ. Αυτόν τον τίτλο επέλεξε ο Τάσος Αθανασιάδης για να μας εισαγάγει στον κόσμο των διαλέξεων που έδωσε κατά καιρούς στην Αθήνα και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Με το γνώριμο ζωντανό ύφος του, ο συγγραφέας της Αίθουσας του Θρόνου και των Παιδιών της Νιόβης αναβιώνει στα κείμενα αυτά το έργο και τη μορφή δημιουργών που σημάδεψαν την εποχή τους, στο χώρο των γραμμάτων και των επιστημών. Από τον Περικλή Γιαννόπουλο και τον Ζαχαρία Παπαντωνίου ως τον Τολστόι, τον Ντοστογιέφσκι, τον Ουγκώ και τον Προύστ, από τον Ροστάν στον Γιούνγκ και τον Οππενχάιμερ, έν...

Περιεχόμενα: Βασιλική Κοντογιάννη, Προλογικό σημείωμα Χαρίκλεια Ιωαννίδου, Χαιρετισμός προέδρου Λουκία Δρούλια, Εισαγωγική ομιλία "Ένα δύσκολο εγχείρημα: η αυτοπαρουσίαση" Τύπος Γένους Θηλυκού - Ελένη Φουρναράκη, "Ένα πρώιμο γυναικείο δημοσιογραφικό εγχείρημα: η "Κυψέλη" της Ευφροσύνης Σαμαρτζίδου (Κωνσταντινούπολη, 1845)" - Κωστούλα Σκλαβενίτη, "Οι σουφραζέτες της πένας. Μια συζήτηση για τη γυναικεία ψήφο στο περιοδικό Ελλάς το 1912" - Σοφία Ντενίση, "Μια διερεύνηση της εικόνας της γυναικείας λογοτεχνικής και εικαστικής παρουσίας (1900-1940) με αφορμή ένα ερευν...

Από την εποχή της διατύπωσης του Σιμωνίδη του Κείου όπως τη διέσωσε ο Πλούταρχος, ότι η ζωγραφική είναι σιωπηλή ποίηση και η ποίηση ομιλούσα εικόνα, ποικίλες πρακτικές θεωρητικού και κριτικού λόγου (φιλοσοφικού, αισθητικού, λογοτεχνικού και εικαστικού περιεχομένου), όπως και οι ίδιες οι καλλιτεχνικές πρακτικές της λογοτεχνίας και της ζωγραφικής, σημασιοδοτούν αναφερόμενα (τον κόσμο της ανθρώπινης εμπειρίας του Χρόνου) και διεργασίες καλλιτεχνικής μορφοποίησης, βάσει των οποίων τα ιδιώματα της λογοτεχνίας και της ζωγραφικής μπορούν να συγκλίνουν και να συνάπτονται. Η παρού...

Η παρούσα διάλεξη δόθηκε από τον Αντόνιο Ταμπούκι στο Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών στις 30 Μαΐου 2008. "Ποιος θα το έλεγε ποτέ ότι θα ερχόταν μια μέρα που θα αναλάμβανα το καθήκον να πλέξω το εγκώμιο της λογοτεχνίας. Το γεγονός ότι έχω γράψει λογοτεχνία σε ποσότητες που μου φαίνονται υπερβολικές, κάνει το εγκώμιό μου να φαίνεται πλεονασμός. Αλλά ανάμεσα στα προνόμια που η ηλικία μας παραχωρεί, είναι κυρίως οι πλεονασμοί: και καλό είναι να τους εκμεταλλευόμαστε". Antonio Tabucchi, 30.5.2008

Αν τα καθαυτό λογοτεχνικά έργα του Φερνάντο Πεσσόα τον έχουν καθιερώσει -πολλά χρόνια μετά θάνατον- ως έναν από τους σημαντικότερους Ευρωπαίους δημιουργούς του 20ού αιώνα, αυτή η συλλογή δοκιμίων, δημοσιευμάτων και σκόρπιων κειμένων μας παρουσιάζει τη φιλοσοφική του πλευρά και, αναδεικνύει την κοσμοθεωρία του ως καλλιτέχνη. Άλλοτε στηρίζοντας με πάθος τους Πορτογάλους ποιητές της γενιάς του, άλλοτε εγκωμιάζοντας μα και κρίνοντας τον μεγάλο Σαίξπηρ, άλλοτε απορρίπτοντας ό,τι δεν είναι οικουμενικό και άλλοτε εκπλήσσοντας με την οξυδέρκεια και την προφητικότητά του στο δοκίμιο...

Μια περιδιάβαση ήθελα με τα κείμενά μου αυτά να κάνει ο αναγνώστης να διαβεί κάποια μικρά μονοπάτια της λογοτεχνίας που είναι ευχάριστα αλλά και δύσβατα καμιά φορά. Ανάμεσα σε έλληνες και ξένους συγγραφείς μπορεί κανείς να περιπλανηθεί να γνωρίσει νοοτροπίες, ιδεολογίες, έθιμα, ψυχολογίες, εποχές. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, τα μελετήματά μου, δεν έχουν σκοπό να διδάξουν ή να ενημερώσουν. Από την αρχή ήταν για μένα κάτι βαθύτερο, κάτι σαν εσώτερη παρόρμηση που με έσπρωξε να τα καταθέσω στο χαρτί, χωρίς καθόλου πρόθεση όποιας διδασκαλίας. Φυσικά όλοι αυτοί, Έλληνες...

Το βιβλίο αυτό περιλαμβάνει δοκίμια με θέμα την αρχαία και σύγχρονη λογοτεχνία, ελληνική και ξένη, τα οποία έχουν κατά καιρούς δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά ή σε πρακτικά συνεδρίων, αλλά και εισηγήσεις που δόθηκαν σε επιμορφωτικά σεμινάρια εκπαιδευτικών. Συγκεντρωμένα στον τόμο αυτό συνιστούν προτάσεις ανάγνωσης της λογοτεχνίας τόσο για το μαχόμενο εκπαιδευτικό της τάξης όσο και για κάθε αναγνώστη της λογοτεχνίας και φιλοδοξούν να δείξουν ότι η λογοτεχνική δημιουργία είναι συνεχής και αδιάλειπτη, αλλά και σχετική, υποκείμενη στις αξίες και τα δεδομένα κάθε εποχής.

Περιεχόμενα: Κarin Boklund-Λαγοπούλου, Βιογραφικό σημείωμα - Douglas Gray, "Some notes on the afterlife of the medieval English lyric" - Κώστας Γιαβής, "Η εκμετάλλευση της κοσμικής μυθιστορίας από τα αγιολογικά κείμενα: Η περίπτωση του Αλεξίου του ανθρώπου του Θεού" - Αλεξάνδρα Ρασιδάκη, "Ο Θρίαμβος και ο Χορός: Μεσαιωνικοί αναστοχασμοί πάνω στην θνησιμότητα και οι απόηχοί της" - Victor Sage, " Norwich Gothic" - Μαρία Σχοινά, "Μπάιρον και Κάστι: Επικίνδυνες διασυνδέσεις" - Αικατερίνη Δούκα-Καμπίτογλου, "Πένα και ξίφος: Το ιπποτικό ρομάντζο στην ποίηση της Felicia H...

Η μελέτη έλαβε υπ'όψιν το σύνολο του ντοστογιεφσκικού έργου και την σύγχρονη βιβλιογραφία. Το περιεχόμενο των έργων του Ρώσσου μυθιστοριογράφου μπορεί να καταστή αντικείμενο φιλοσοφικής και όχι μόνον λογοτεχνικής (φιλολογικής-ιστορικής) αναλύσεως. Ο Ντοστογιέφσκι παραμένει, λογοτέχνης σκεπτόμενος φιλοσοφικά. Εξ αφορμής της κυριαρχίας του ορθολογισμού και των διαφόρων πτυχών του, ο Ντοστογιέφσκι θέτει δια των ηρώων του το κρίσιμο ερώτημα περί της υπάρξεως του Θεού: "Εάν δεν υπάρχει Θεός, τα πάντα επιτρέπονται". Ο άνθρωπος, για τον Ντοστογιέφσκι, είναι ένα ον που καταπιέζει κ...

Πρόκειται για συλλογικό τόμο αφιερωμένο τιμητικά στον κ. Ντίνο Γεωργούδη καθηγητή της Νεοελληνικής Γλώσσας και Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης και διακεκριμένο λεξικολόγο. Οι μελέτες που τον συγκροτούν γράφτηκαν αποκλειστικά και μόνο από παλαιούς μαθητές του και έχουν ποικίλη θεματολογία από την Βυζαντινή και Νεοελληνική Γραμματεία, την Ιστορία και την Λαογραφία. Στον τόμο συμμετέχουν με μελέτες τους οι παρακάτω: Δημήτρης Αγγελάτος ("Από το "κείμενο" στο "έργο"- Όψεις τον μεθοδολογικού συνδυασμού ιστορίας και θεωρίας της λογοτεχνίας: η περίπτωση τον Απόκοπου")...

Οι επτά μελέτες που συγκεντρώνονται στον τόμο αυτό προσφέρουν ένα πανόραμα μεθοδολογικών προσεγγίσεων της λογοτεχνικής μετάφρασης, την οποία θεωρούν είτε ως αυτόνομο επιστημονικό αντικείμενο, είτε ως μέσο για την φιλολογική ανάλυση και την διαγλωσσική ανάγνωση και ερμηνεία των κειμένων. Φιλοδοξούν έτσι να υποστηρίξουν την διδασκαλία της και να πλαισιώσουν την δημιουργία και την επαγγελματική αφοσίωση, υποδεικνύοντας κριτήρια για την εκτίμηση των μεταφράσεων και, κατά συνέπεια, για την επίτευξη ικανοποιητικής μεταφραστικής παραγωγής. Το έργο αυτό απευθύνεται λοιπόν πρώτιστα...

Σε κάθε λογοτεχνικό έργο εκδηλώνεται μια τυπική πραγματικότητα ανεξάρτητη από τη γλώσσα και το ύφος: η γραφή ιδωμένη ως η σχέση που διατηρεί ο συγγραφέας με την κοινωνία, η λογοτεχνική "γλώσσα" μεταμορφωμένη από τον κοινωνικό προορισμό της. Αυτή η τρίτη διάσταση της Μορφής έχει μιαν ιστορία που ακολουθεί βήμα-βήμα τον σπαραγμό της αστικής συνείδησης: από τη διάφανη γραφή των κλασικών ως την όλο και πιο θολή γραφή του 19ου αιώνα, κατόπιν ως την ουδέτερη γραφή του καιρού μας. Η σχέση αυτή μεταξύ Λογοτεχνίας και Ιστορίας (μεταξύ του συγγραφέα και της κοινωνίας) απεικονίζεται σ...

Mε τον όρο επιτελεστική λογοτεχνία ονομάζουμε όχι ένα συγκεκριμένο είδος γραφής, αλλά τη διακριτή ικανότητα ορισμένων λογοτεχνικών έργων να επιζούν της ανάγνωσης και του χρόνου, εξακολουθώντας -τρόπον τινά- να "λειτουργούν", να "επιτελούν" κάποιον σκοπό, πέραν της εποχής κατά την οποία γράφτηκαν. Στα είκοσι δύο κεφάλαια αυτού του βιβλίου ο Χρήστος Χρυσόπουλος αναπτύσσει έναν πολυσήμαντο συλλογισμό για την αξία που μπορεί να έχει σήμερα ο γραπτός λόγος. Κινούμενος με ευελιξία και θάρρος από τη θέση του αναγνώστη σε εκείνην του συγγραφέα, επιδιώκει τη συγκρότηση ενός παραδείγ...

Το βιβλίο αυτό είναι ένα προσωπικό λογοτεχνικό εγκόλπιο, μια "μυριόβιβλος" σε μικρογραφία. Κατά την περιδιάβασή μου στον συναρπαστικό κόσμο της τέχνης του λόγου διαπίστωνα με έκπληξη παράδοξες και γοητευτικές συναντήσεις. Καθώς συνδιαλεγόμουν εγώ με τα κείμενα, έβλεπα πως κι αυτά συνδιαλέγονταν μεταξύ τους. Άλλοτε ο διάλογος αυτός ήταν ηθελημένος -υπήρχε δηλαδή συνειδητή επίδραση- κι άλλοτε όχι. Συνειδητοποιούσα έτσι πως ο καλύτερος τρόπος για να καταλάβουμε τη λογοτεχνία ήταν η ίδια η λογοτεχνία. Κατέληξα σε μια διευρυμένη εκδοχή της αρχαίας μεθόδου "Όμηρον δι' Ομήρου σαφη...

"Η γνήσια ποίηση είναι αντιβιογραφική. Η πατρίδα του ποιητή είναι το ποίημά του· αλλάζει από το ένα ποίημα στο άλλο. Οι αποστάσεις είναι οι παλιές, οι αιώνιες: άπειρες όπως το σύμπαν των κόσμων, όπου το κάθε ποίημα προσπαθεί να επιβιώσει και να επιβληθεί ως -μικροσκοπικό- άστρο. Άπειρες όπως και η απόσταση ανάμεσα στο εγώ και το εσύ του ποιητή: κι από τις δύο πλευρές, κι από τους δύο πόλους ρίχνεται γέφυρα. Διότι ο τόπος του ποιήματος είναι στη μέση, στα μισά του δρόμου, εκεί όπου προσδοκάται η κολόνα της στήριξης, από πάνω ή από κάτω. Από πάνω: αόρατα και αβέβαια. Από κάτω...