Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Διαχρονική σοφία σχετικά με τη διαχείριση του θυμού στην προσωπική ζωή και στον πολιτικό βίο από τον Ρωμαίο στωικό φιλόσοφο και πολιτικό άνδρα Σενέκα. Στην πραγματεία του με τίτλο "Περί Θυμού" (De Ira), ο Ρωμαίος στωικός στοχαστής Σενέκας (περ. 4 π.Χ.-65 μ.Χ.) ισχυρίζεται ότι ο θυμός είναι το πιο ολέθριο πάθος: "Καμία μάστιγα δεν έχει προκαλέσει μεγαλύτερο κακό στην ανθρωπότητα". Η έξοχη μετάφραση επιλεγμένων αποσπασμάτων από το έργο "Περί Θυμού" σε συνδυασμό με τη διαφωτιστική εισαγωγή προσφέρουν στον αναγνώστη έναν διαχρονικό οδηγό για την αποφυγή και τη διαχείριση...

Τέσσερις εμβληματικές γυναικείες μορφές της ελληνικής μυθολογίας γράφουν ισάριθμες επιστολές στους αγαπημένους τους, οι οποίοι είτε βρίσκονται μακριά είτε τις έχουν εγκαταλείψει: η Πηνελόπη στον Οδυσσέα, η Βρισηίδα στον Αχιλλέα, η Αριάδνη στον Θησέα και η Μήδεια στον Ιάσονα. Οι επιστολές δεν θα φτάσουν ποτέ στους παραλήπτες τους, όμως αυτό δεν έχει καμία σημασία. Καταγράφουν την επιθυμία και το ερωτικό πάθος, την αφοσίωση και τον φόβο, το κόστος και τις παγίδες του έρωτα, θίγουν κοινωνικά και πολιτικά θέματα και τελικά είναι η μάχη της καθεμιάς να πάρει τη μοίρα στα χέρια...

Ο Λέανδρος, ένας νεαρός από την Άβυδο, κάθε βράδυ διασχίζει κολυμπώντας τον Ελλήσποντο, για να συναντήσει την αγαπημένη του Ηρώ, που ζει στη Σηστό, στην απέναντι θρακική ακτή. Ένα λυχνάρι, που κρατά αναμμένο η αγαπημένη του, τον βοηθάει στον προσανατολισμό του μέσα στο σκοτάδι. Οι δύο νέοι περνούν τη νύχτα μέσα στο ερωτικό πάθος και, μόλις ξημερώνει, ο Λέανδρος επιστρέφει στην πατρίδα του. Μια μοιραία νύχτα με σφοδρή κακοκαιρία ο λύχνος σβήνει και ο Λέανδρος πνίγεται στη φουρτουνιασμένη θάλασσα. Το κύμα οδηγεί το άψυχο σώμα του στην ακτή της Σηστού, η Ηρώ το βρίσκει το επόμ...

Το κείμενο αυτό, που μας έχει παραδοθεί με τον λατινικό τίτλο "De deo Socratis", είναι μια φιλοσοφική πραγματεία σε μορφή ομιλίας, στην οποία ο Απουλήιος (Lucius Apuleius Madaurensis, π. 124-170 μ.Χ.) εξετάζει κατ' αρχάς συστηματικά το θέμα των δαιμόνων - οντοτήτων με φύση ενδιάμεση, μεταξύ θεών και ανθρώπων, και ρόλο διαμεσολαβητικό με στόχο την εκπλήρωση της πρόνοιας στον ανθρώπινο κόσμο. Παράλληλα, όμως, πραγματεύεται ειδικότερα και το δαιμόνιο, τον αόρατο οδηγό και προστάτη του Σωκράτη, την εσωτερική του φωνή που, σχεδόν όπως μια θεία οντότητα, τον ανάγκαζε να αναζητ...

Ο Τάκιτος, ο μέγας ιστορικός και ο πλέον ιδιοφυής νεωτεριστής των λατινικών γραμμάτων, "αποτυπώνει" με το πυκνό και ιδιογενές ύφος του έναν διάλογο που διεξήχθη μεταξύ των κορυφαίων διανοητών της εποχής του και που δεν περιορίζεται μόνο στη ρητορική ως τέχνη και ως επάγγελμα, αλλά επεκτείνεται και στην παιδαγωγική και στην ποίηση. Με πνεύμα κριτικό και με απαράμιλλη οξύνοια αναζητά τους λόγους, για τους οποίους η ρωμαϊκή ρητορική (και εν γένει ευγλωττία) βιώνει στις μέρες του βαθύτατη παρακμή. Σε τούτον τον συναρπαστικό διάλογο περισσεύει μεν το πάθος των συνομιλητών, που μ...

Στα απομνημονεύματα περί του Γαλατικού Πολέμου (Commentarii de Bello Gallico) ο Καίσαρ εξιστορεί τους περίφημους πολέμους, τους οποίους διεξήγαγε στη Γαλατία έχοντας αναλάβει την ανθυπατεία της επαρχίας της Γαλατίας από το 58 μέχρι το 51 π.Χ. Διαιρούνται σε επτά βιβλία, στα οποία προστίθεται και όγδοο, γραμμένο από από τον πιστό φίλο του Καίσαρα, Αύλο Ίρτιο, ο οποίος τον ακολούθησε στην εκστρατεία εκείνη. Καθένα από τα επτά βιβλία περιέχει τις επιχειρήσεις ενός έτους, τις οποίες ο Καίσαρ διηγείται σε τρίτο πρόσωπο με ακρίβεια, σαφήνεια και απλότητα. Σε ορισμένα σημεία όμ...

Το εγχειρίδιο αυτό λατινικής παλαιογραφίας ανασυνθέτει την ιστορία της γραφής στην Ευρώπη, και κυρίως στο χώρο που συνδέεται άρρηκτα με την ιστορία του τόπου μας, από τον 6ο έως τον 15ο αι. μ.Χ. Η παρουσίαση της ιστορίας της λατινικής παλαιογραφίας, του αντικειμένου της και των βασικών της εννοιών, η έκθεση των διαφόρων τύπων της λατινικής γραφής και της ιστορικής τους εξέλιξης σε συνάφεια με τις πολιτιστικές αλλαγές, η μεταγραφή πανομοιοτύπων, δεν γίνονται με μοναδικό σκοπό την ανάγνωση, ανάλυση και ερμηνεία μεσαιωνικών χειρογράφων, αλλά και την προσπάθεια άντλησης μέσα απ...

Το βιβλίο αυτό αποτελεί την πρώτη σχολιασμένη έκδοση στα ελληνικά των επιστολών 20 - 21 των Ηρωίδων του Οβιδίου, της αλληλογραφίας δηλαδή του Ακοντίου και της Κυδίππης. Περιλαμβάνει εκτενή Εισαγωγή για το βίο και το έργο του Οβιδίου, για τις Ηρωίδες γενικότερα και τις συγκεκριμένες επιστολές ειδικότερα, λατινικό κείμενο των επιστολών αυτών με κριτικό υπόμνημα και ελληνική μετάφραση σε αντικριστές σελίδες, καθώς και λεπτομερή σχόλια που καλύπτουν ευρύτατο φάσμα θεμάτων (πηγές, πρότυπα, διακειμενικότητα, μυθολογία, χιούμορ, ύφος, γλώσσα, μέτρο κ.τ.λ.). Το βιβλίο ολοκληρώνεται...

Ο Σενέκας είναι ο διαπρεπής εκπρόσωπος της (εκλεκτικής) φιλοσοφικής σκέψης στη Ρώμη του 1ο μ.Χ. αι. Στο ερώτημα πώς η Πρόνοια (ο Θεός) ανέχεται να υποφέρουν συχνά οι αγαθοί, ενώ οι κακοί ευημερούν, ο Στωικός Σενέκας απαντά ότι τα λεγόμενα κακά δεν είναι παρά οι δοκιμασίες που επιτρέπουν στους αγαθούς να επιδείξουν την αρετή τους και με τον τρόπον αυτό να διδάξουν και τους λοιπούς. Χαρακτηρίζει ως απόλυτο και μόνο κακό την κακή πράξη, και ως απόλυτο αγαθό την αρετή. Όλα τα άλλα είναι «αδιάφορα» και ο αγαθός άνθρωπος μαθαίνει να τα αντιμετωπίζει και να μην υποκύπτει, αλλά να...

Ο Σενέκας είναι ο διαπρεπής εκπρόσωπος της (εκλεκτικής) φιλοσοφικής σκέψης στη Ρώμη του 1ου μ.Χ. αι. Στωικός φιλόσοφος ο ίδιος απαντά στο ερώτημα αν ο Στωικός, αφοσιωμένος στο πολιτικό και κοινωνικό έργο, έχει δικαίωμα να αποσυρθεί και να ιδιωτεύσει (otium= αργία). Ναι, απαντά ο Σενέκας, γιατί και έτσι μπορεί από άλλη σκοπιά, με άλλον τρόπο - με τη μελέτη των φιλοσοφικών θεμάτων και προβλημάτων - να ωφελήσει το σύνολο και τους μεταγενέστερους. Αλλ’ αυτή η απομάκρυνση από τον δημόσιο βίο δεν δικαιολογείται παρά μόνο από λόγους "ανωτέρας βίας", όπως είναι η επικίνδυνη πολιτικ...

[...] Στον τόμο αυτόν ο συγγραφέας προτάσσει έναν πρόλογο (σελ. 9-13). Από αυτόν παραθέτω ένα απόσπασμα, που αποτέλεσε την αφόρμηση για τη σύνθεση του τόμου που κρατάτε στα χέρια σας. Καταθέτοντας ο Γιώργος Ζωγραφίδης τους προβληματισμούς του και την ιστορία της προσπάθειας του να μας παρουσιάσει μια εμπεριστατωμένη εικόνα της επικούρειας φιλοσοφίας λέει στο απόσπασμα αυτό: "Η ηθική του Επίκουρου είναι ανοιχτή όπως πάντα σε παραναγνώσεις. Αν τη διαβάσουμε ανεξάρτητα από τη φυσική του, δε χάνουμε μόνο την κατανόηση του συνόλου της φιλοσοφίας του, δεν προδίδουμε απλώς τη δική...

Την έκδοση αυτού του βιβλίου υπαγόρευσε η απουσία από την ελληνική βιβλιογραφία ενός εγχειριδίου λατινικής διπλωματικής. Όπως είναι γνωστό, τεράστιος αριθμός λατινόγλωσσων εγγράφων βρίσκεται στα ελληνικά αρχεία, κατά συνέπειαν ο Έλληνας αρχειονόμος είναι απαραίτητο να προσεγγίζει και να διαχειρίζεται το υλικό αυτό με επιστημονικά ενδεδειγμένες μεθόδους και γνώσεις που προσφέρει και η επιστήμη της διπλωματικής. Το εγχειρίδιο αποτελείται από δύο μέρη και δύο παραρτήματα. Στο Α΄ κεφάλαιο του Α΄ μέρους, αυτού που αναφέρεται στη γενική διπλωματική, παρουσιάζουμε σύντομη εισαγωγή...

Το δεύτερο έργο στη σειρά "Λόγος Ελληνικός" των εκδόσεων "Αλήθεια" έχει τίτλο "Κάτωνος Γνώμαι Παραινετικαί Δίστιχοι". Πρόκειται για μία συλλογή έμμετρων γνωμών που έχουν συντεθεί σε δακτυλικό εξάμετρο και που εντάσσονται στην αρχαία γνωμολογική παράδοση του Θέογνι και του Φωκυλίδη αλλά που προσλαμβάνουν και αρκετά στοιχεία χριστιανικής ηθικής. Το έργο πρέπει να ανήκει στα τελευταία χρόνια του 3ου ή στα πρώτα χρόνια του 4ου αιώνα. Ο Κάτων στον οποίο αποδίδεται, είναι μάλλον ο Κάτων ο Ιτικηνός, παρά ο Κάτων ο Τιμητής. Το έργο είχε τεράστια απήχηση κατά τον Μεσαίωνα...

Από το μυθιστόρημα "Ο Χρυσός Γάιδαρος" ή "Οι Μεταμορφώσεις" που έγραψε ο Απουλήιος τον Β΄ αιώνα, η Ζωή Βαλάση απομόνωσε το ωραίο παραμύθι του "Έρωτα και της Ψυχής" που περιέχεται σχεδόν αυτόνομο στην περιπετειώδη λατινική διήγηση. Είναι ένα παραμύθι αγάπης και αγώνα, με ζήλιες, δοκιμασίες, απολαύσεις και απαγορεύσεις, αδικίες και τιμωρίες, προπάντων με άθλους που οδηγούν την ηρωίδα στην ευτυχία. Είναι ένα παραμύθι έκπληξη. Τόσο παλιό αλλά και τόσο ζωντανό μέσα σ' όλα τα παραμύθια που ξέρουμε -μήτρα των περισσότερων μοτίβων που συναντάμε στις παραμυθικές αφηγήσεις. Η α...

" ...Και αν δεν ήταν αυτό το μήλο που κρατάω στο χέρι, που η ευωδιά του με δυναμώνει και παρατείνει για λίγο τη ζωή μου, θα είχα ήδη ξεψυχήσει." Με τα λόγια αυτά ο Αριστοτέλης στην επιθανάτια κλίνη του αρχίζει, σύμφωνα με το "Liber de pomo", το τελευταίο μάθημά του, μια τελευταία προτροπή επί φιλοσοφίαν. Το "Liber de pomo", το οποίο μεταφράζεται και σχολιάζεται εδώ, είναι ένα λατινικό κείμενο του 13ου αιώνα -ιδιαίτερα διαδεδομένο κατά τον Μεσαίωνα και σχεδόν άγνωστο στις μέρες μας- στο οποίο αποτυπώνεται μια άκρως ενδιαφέρουσα εικόνα του μετασχηματισμένου Αριστοτέλη τ...