Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τρεις τρελοί: ένας Ρώσος, ένας Γάλλος και ένας Κινέζος, μοναδικές περιπτώσεις στην παγκόσμια λογοτεχνία. Και οι τρεις είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Και οι τρεις αποτελούν μέλη εκείνης της προνομιακής ομάδας που πρέπει να διαφυλάξει τη σωστή λειτουργία του κράτους. Και οι τρεις τρελαίνονται! Ξεφεύγουν από την ομάδα και ανακαλύπτουν την ταυτότητά τους μέσα στον παραλογισμό. Δίνουν τη μάχη τους, καθένας με τον δικό του πολιτισμό και με τους δικούς του όρους. Βασιλιάς, υποψήφιο θύμα κανιβάλων ή κατά συρροή δολοφόνος, οι άνθρωποι αυτοί δηλώνουν το ίδιο πράγμα: Η επαφή με το...

ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΤΡΕΛΟΥ Είπαν πως έρχεται ο διευθυντής. Πολλοί απ' τους υπαλλήλους έτρεξαν ποιος να πρωτοπεράσει για να μοστράρουν ο καθένας στα μούτρα του, αλλ' εγώ ούτε που σάλεψα. Όταν περνούσε απ' το τμήμα μας, όλοι ανασκουμπώθηκαν. Εγώ ωστόσο έμεινα όπως ήμουν! Τι διευθυντής; Εγώ να σηκωθώ μπροστά του; Ποτέ! Τι διευθυντής είναι; Είναι τάπα κι όχι διευθυντής. Τάπα συνηθισμένη, απλή τάπα, τίποτα περισσότερο, τάπα που στουμπώνουν τις μπουκάλες. Το πιο διασκεδαστικό για μένα ήταν όταν έβαλαν μπρος μου έγγραφα να υπογράψω. Οι κύριοι νόμιζαν ότι θα γράψω στην άκρη του χ...

Τα τρία έργα του συγγραφέα που τόσο αγαπήθηκαν, συχνά ανεβαίνουν στα θέατρα όλου του κόσμου με μεγάλη ανταπόκριση στο κοινό. Συγκεκριμένα, το "Ημερολόγιο ενός τρελού" γράφτηκε σε μορφή ημερολογίου, "Το παλτό" και το "Πορτραίτο" είναι διηγήματα. Ο τρόπος έκφρασης, η εξωτερίκευση των συναισθημάτων των ηρώων, οι συμβολισμοί είναι τα κύρια συστατικά που κάνουν τους αναγνώστες να νιώθουν κάτι από τον ευατό τους στις αράδες αυτών των έργων, αγγίζοντάς τους στο έπακρον. Γι' αυτό ακριβώς και έμειναν αναλλοίωτα στο χρόνο, κατατάσσοντας το συγγραφέα τους στους κλασικούς του είδους.

Ο Μιχαήλ Ζόσενκο (1894 - 1958) είναι μία ξεχωριστή και μοναχική φιγούρα στην ιστορία της ρωσικής λογοτεχνίας του 20ού αιώνα. Πίστεψε στην αναζωογονητική δυναμική των γεγονότων του 1917, εργάστηκε με έμπνευση, μεράκι και αυταπάρνηση για τα ιδανικά μίας καλύτερης και ευτυχέστερης ανθρωπότητας, συμμετείχε στα προκεχωρημένα φυλάκια της ρωσικής πρωτοπορίας, αλλά η ανταπόδοση που έλαβε ήταν η δυσμένεια, η διαπόμπευση, ο παραμερισμός και η απαγόρευση κυκλοφορίας των έργων του. Έντιμος άνθρωπος, συνειδητός πολίτης, σπουδαίος καλλιτέχνης, έζησε τα μοιραία γεγονότα των ταραγμένων...

Αποφάσισα να πάω στην πρώτη γραμμή. Ο μέραρχος στραβομουτσούνιασε μόλις το άκουσε. - Τι διάολο θα πας να κάνεις εκεί; Μια στιγμή να ξεχαστείς, θα σε καθαρίσουν! Ήμουν ανένδοτος και δεν σταμάτησα εκεί. Η επιλογή μου ήταν η πιο μάχιμη μεραρχία, η Έκτη. - Άι ρε, βουτυρομπεμπέ, φώναξε γελώντας, ο μέραρχος. Γυαλάκια... Μισή μερίδα... Σας στέλνουνε εδώ χωρίς να σας ρωτήσουνε, κι εδώ σας πετσοκόβουνε μόνο και μόνο επειδή φοράτε γυαλιά! Τι λες, θα τα καταφέρεις να ζήσεις μαζί μας; - Θα τα καταφέρω απάντησα. Με το όνομα Κίριλ Βασίλιεβιτς Λιούτοφ, που κρύβει την εβραϊκή του κατα...

Με το όνομα Κίριλ Βασίλιεβιτς Λιούτοφ, που κρύβει την εβραϊκή του καταγωγή, ο Ισαάκ Μπάμπελ ζει τον εμφύλιο πόλεμο μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση και φεύγει με το ιππικό του Κόκκινου Στρατού για την Πολωνία. Τα απομνημονεύματα του συγγραφέα από τον πόλεμο ξετυλίγονται, με τη μορφή μικρών διηγημάτων, στη συλλογή του "Το κόκκινο ιππικό", στην οποία ο Μπάμπελ, χωρίς να αποκρύπτει τη φρίκη και τις ωμότητες που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι κάθε πολέμου, προσθέτει πινελιές από πικρό καμιά φορά, αλλά συνάμα λυτρωτικό χιούμορ.

Ένας νέος άντρας αγωνίζεται να σώσει τον κόσμο από το κακό, που έχει συγκεντρωθεί σ' ένα κόκκινο λουλούδι... Ένας πληγωμένος στρατιώτης που κείτεται δίπλα στο πτώμα του εχθρού καταλαβαίνει τι είναι εχθρός και τι πόλεμος... Ένας σουρεαλιστικός διάλογος ζώων και φυτών που αναζητούν την ελευθερία και το νόημα της ζωής... Νουβέλες και διηγήματα του Βσιέβολοντ Γκάρσιν (1855-1888), που πραγματεύονται την τρέλα, τον έρωτα, την κοινωνική υποκρισία, τον πόλεμο και το σκοπό της τέχνης. Γραφή ακριβής, αποκαλυπτική και καινοτόμος, που κατατάσσει το συγγραφέα στους σπουδαίους διηγημα...

Ο ήρωας του διηγήματος του Γκάρσιν κλείνεται σε ένα ψυχιατρικό άσυλο και ανακαλύπτει πως το απόλυτο Κακό βρίσκεται εκεί με τη μορφή τριών κατακόκκινων λουλουδιών που έχουν φυτρώσει στην άκρη του κήπου και μοιάζουν με παπαρούνες. Κι εκείνος δεν θα σταματήσει, είναι διατεθειμένος να θυσιάσει ακόμη και την ίδια του τη ζωή για να τα κόψει και να σκοτώσει, έτσι, το Κακό. Με σπάνιας έντασης λιτότητα, το διήγημα αυτό στοιχειώνει όσους το διαβάζουν, καθώς προσεγγίζει με μοναδικό τρόπο το μυστήριο και την ομορφιά της τρέλας, μιας κατάστασης την οποία ο συγγραφέας, έχοντας να παλέψε...

Στο "Όνειρο ενός γελοίου ανθρώπου", ο συγγραφέας αφηγείται τις εμπειρίες ενός ατόμου που θεωρεί ότι η ανθρώπινη ύπαρξη δεν έχει νόημα ούτε αξία και αποφασίζει να δώσει τέλος στη ζωή του. Μια τυχαία συνάντηση με ένα νεαρό κορίτσι και ένα παράξενο ταξίδι θα ενσταλάξουν μέσα του την ελπίδα και την αγάπη για τον συνάνθρωπό του, δίνοντας νέο νόημα στη ζωή του. Στις "Λευκές νύχτες", ένας νέος, μοναχικός και ονειροπόλος, περιπλανιέται μια καλοκαιρινή νύχτα στην έρημη Πετρούπολη. Στην προκυμαία του καναλιού θα συναντήσει μια γυναίκα που κλαίει. Εκείνη θα του μιλήσει για τη μοναδ...

Κανείς δεν θυμόταν πότε είχε μπει στο υπουργείο ο Ακάκι Ακακιεβιτς και ποιός τον είχε συστήσει. Όσο κι αν άλλαζαν οι διευθυντές, οι τμηματάρχες, οι προϊστάμενοι, αυτόν τον έβλεπες πάντα καθισμένο στην θέση του, στην ίδια στάση, απασχολημένο στην ίδια δουλειά του διεκπεραιωτή, έτσι που αργότερα μερικοί είπανε πως είχε έρθει στον κόσμο με στολή και με φαλάκρα. Κανείς τον είχε σε υπόληψη. Οι κλητήρες, όχι απλώς δεν σηκώνονταν όταν περνούσε, αλλά και δεν έδιναν περισσότερη προσοχή στην παρουσία του απ' όση στο πέταγμα μιας μύγας. Οι ανώτεροί του τον μεταχειρίζονταν με δεσποτική...

Το "Παλτό", το οποίο γράφτηκε από τον Νικολάι Γκόγκολ μεταξύ 1839 και 1841 και δημοσιεύθηκε το 1842, μας παρουσιάζει έναν από τους πιο συγκινητικούς χαρακτήρες στη λογοτεχνία: τον Ακάκιο Ακακίεβιτς Τσαρουχόφ, υπάλληλο στη χαμηλότερη κλίμακα της πολιτικής διοίκησης, ο οποίος είναι εξοργισμένος με την κοινωνική αδικία και την εγωιστική αδιαφορία των ισχυρών και πλουσίων και του οποίου το πεπρωμένο είναι να είναι ένας "ασήμαντος άνθρωπος". Ο Ακάκιος, για να προστατευτεί από τον παγερό χειμώνα της Αγίας Πετρούπολης, χρειάζεται ένα νέο παλτό, αλλά, όταν τελικά το αποκτά, εξακολο...

Πατέρας του χρυσού αιώνα του ρωσικού πεζογραφικού ρεαλισμού, ο Νικολάι Βασίλιεβιτς Γκόγκολ όρισε πρώτος το περίγραμμα του λογοτεχνικού τοπίου της πατρίδας του. Οι συγγραφείς του ύστερου 19ου αιώνα έγραψαν στη σκιά του θεματικού και αισθητικού του οράματος· οι μοντερνιστές του 20ού αναγνωρίζουν αμέριστα την επίδρασή του. Η κριτική τον συνέκρινε με τον Θερβάντες, τον Λόρενς Στερν, ακόμη και τον Τζέιμς Τζόυς, στον αριστοτεχνικό χειρισμό της γλώσσας, την ανάμειξη γελοίου και υψηλού, την ιδιοφυή σύλληψη της πολιτισμικής ουσίας και της εθνικής ιδιαιτερότητας της Ρωσίας. Στο "Η...

Πόσο "ζωντανή" θα πρέπει να είναι μια αναπαράσταση σ' ένα έργο τέχνης; Πόσο πιστά θα πρέπει ν' αποδίδει ο ζωγράφος τη φύση και ποιους κινδύνους μπορεί ν' αντιμετωπίσει; Ο Γκόγκολ, πότε με σατιρική και πότε μ' εξομολογητική διάθεση, δίνει απάντηση σ' αυτά τα ερωτήματα πλέκοντας μια ιστορία μυστηρίου γύρω από ένα αινιγματικό πορτρέτο, που αλλάζει διαρκώς χέρια, ξυπνώντας στους κατόχους του αλλόκοτα συναισθήματα...

Πόσο "ζωντανή" θα πρέπει να είναι μια αναπαράσταση σ' ένα έργο τέχνης; Πόσο πιστά θα πρέπει ν' αποδίδει ο ζωγράφος τη φύση και ποιους κινδύνους μπορεί ν' αντιμετωπίσει; Ο Γκόγκολ, πότε με σατιρική και πότε μ' εξομολογητική διάθεση, δίνει απάντηση σ' αυτά τα ερωτήματα πλέκοντας μια ιστορία μυστηρίου γύρω από ένα αινιγματικό πορτρέτο, που αλλάζει διαρκώς χέρια, ξυπνώντας στους κατόχους του αλλόκοτα συναισθήματα...