Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στην Επαρχία Κυνουρίας του νομού Αρκαδίας υπάρχει ένας μικρός γεωγραφικός χώρος, περίπου οκτακοσίων τετραγωνικών χιλιομέτρων, που ονομάζεται Τσακωνιά. Είναι χώρος ορεινός, απρόσιτος, που καλύπτεται από την πλούσια χλωρίδα του κυνουριακού Πάρνωνα. Τρία είναι τα αρχαιότερα και ορεινότερα χωριά που αποτέλεσαν αρχικά τη "Νεότερη Μεσαιωνική Τσακωνιά". Η Καστάνιτσα, ο Πραστός και η Σίταινα. Οι Τσάκωνες, όντας μακρινοί απόγονοι των Δωρολακώνων, που μετοίκησαν από την αρχαία Σπάρτη, μιλούν ακόμη και σήμερα (κάποιοι απ' αυτούς) την παραφθαρμένη δωρολακωνική διάλεκτο, η οποία διατηρ...

Ο χιώτης βυζαντινολόγος και αρχαιοδίφης Αλέξανδρος Πασπάτης δημοσιεύει εδώ ένα εκτενέστατο γλωσσάρι της διαλέκτου της ιδιαίτερης πατρίδας του. Πηγές του δεν είναι η προφορική γλώσσα, την οποία θεωρεί παρεφθαρμένη, αλλά τα "αρχαία κατάστιχα των χωρίων, τα καλούμενα κώδικες", τα οποία εντόπισε σε μοναστήρια, σε εκκλησίες, σε σπίτια χωρικών και στο Γυμνάσιο της Χώρας. Οι συμβολαιογραφικοί αυτοί κώδικες (έγγραφα πωλητήρια, προικοσύμφωνα-προικοπαραδόσεις, διαθήκες, ορισμένα από τα οποία δημοσιεύει), ο "πολύτιμος θησαυρός της εν Χίω λαλουμένης γλώσσης", μαζί με τα "'Aτακτα" (τόμ....

Τα τοπικά ιδιώματα υπήρξαν οι μικροί θύλακες μέσα στους οποίους διαφυλάχτηκαν και διασώθηκαν σημαντικότατοι γλωσσικοί θησαυροί. Για αιώνες πολλούς στις απομονωμένες γεωγραφικά, οικονομικά και κοινωνικά κοινότητες, ο καθημερινός διαλεκτικός λόγος, στερεωμένος γερά πάνω στην Κοινή των Ελληνιστικών χρόνων, επιβίωσε αλώβητος. Οι ποικιλώνυμοι αλλόγλωσσοι που πέρασαν από τον τόπο μας άφησαν απλώς τα ίχνη τους, όσα χρειάζονται για να μπολιαστεί και να εμπλουτιστεί η κάθε γλώσσα. Στις μέρες μας τα ιδιώματα, αφού επετέλεσαν το χρέος τους, παραμερίζουν, για να δώσουν τη θέση τους...

Περιγραφή & ερμηνεία της γραμματικής δομής Ρημάτων, Ουσιαστικών, Επιθέτων, Αντωνυμιών, Άρθρων, Επιφωνημάτων, Επιρρημάτων, Προθέσεων, Συνδέσμων, Παραγώγων & Συνθέτων του γλωσσικού ιδιώματος της Ίμβρου.

"Το Μεγαρικό Γλωσσικό Ιδίωμα - Λεξικογραφική Μελέτη" είναι το αποτέλεσμα μιας προσπάθειας συγκέντρωσης και επεξεργασίας του ιδιωματικού γλωσσικού υλικού που χρησιμοποιούσαν οι Μεγαρείς. Η γλώσσα, εκτός από μέσο επικοινωνίας, αποτελεί εργαλείο νόησης και σκέψης, αστείρευτο πεδίο δημιουργίας, και καθορίζει τη δυναμική των διαπροσωπικών σχέσεων. Επειδή οι γλωσσικές ιδιαιτερότητες δεν είναι κοινωνικά ουδέτερες αλλά πάντοτε εμβαπτισμένες σε κοινωνικές αξίες, αποτελούν σημαντικό στοιχείο για την καταγραφή και κατανόηση του τοπικού πολιτισμού. "Το Μεγαρικό Γλωσσικό Ιδίωμα" στόχο έ...

Η καταγραφή των φράσεων είναι απαραίτητη για τον μελετητή της γλώσσας. Τα λεξικά δεν επαρκούν ενίοτε στην κατανόησή της. Εξάλλου η σημασία μιας λέξης, όπως είναι γνωστό, καταφαίνεται μέσα στην φράση και την πρόταση, εξαρτάται δηλαδή από τη χρήση και τη διατύπωση σε φράση, εκεί όπου λειτουργεί η κυριολεκτική και μεταφορική χρήση της. Των φράσεων δίδεται η σημασία στη κοινή νεοελληνική ή και αναφέρεται το πότε χρησιμοποιούνται. Τούτο για να διευκολύνεται ο μελετητής και γενικά ο αναγνώστης. Επιπλέον δίδεται η ετυμολογία των λημμάτων και των λέξεων ξένης προέλευσης, με τη δ...

Περιλαμβάνονται τα κείμενα: - Γερασιμούλα Δανελάτου, "Τα γλωσσάρια του κεφαλληνιακού και ιθακησιακού ιδιώματος" - Ευγενία Μαγούλα, Σταμάτης Μπέης, "Ο ρόλος του κεφαλονίτικου ιδιώματος στη διαμόρφωση της κοινής νέας ελληνικής" - Νικόλαος Γ. Κοντοσόπουλος, "Τα επτανησικά γλωσσικά ιδιώματα" - Μαρία Ραυτοπούλου, "Χαρακτηριστικά του ιδιώματος της Ιθάκης" - Ντιάνα Αντωνακάτου, "Το 'Πρακτικόν της Λατινικής Επισκοπής Κεφαλληνίας' και η Επιτομή αυτού ως γλωσσικά κείμενα" - Σταματούλα Σ. Ζαπάντη, "Ο γραπτός λόγος των νοταρίων της Κεφαλονιάς τον 16ο και 17ο αιώνα" - Γεώργιος Α....

Το βιβλίο σχετίζεται με τη γλώσσα επικοινωνίας των γονιών μας, των παππούδων και εκείνων που έζησαν πριν από αυτούς στην περιοχή της Ολυμπίας και στον ευρύτερο γειτονικό προς αυτήν χώρο. Αναφέρεται στη μητρική τους γλώσσα, τη γλώσσα του τόπου που γεννήθηκαν, τη γλώσσα της εργασίας, της χαράς, του παιχνιδιού, του καβγά, του τραγουδιού, του εθίμου, της λύπης, του θανάτου, τη γλώσσα με την οποία έζησαν. Ήταν ο μοναδικός τρόπος επικοινωνίας, με άγραφους αλλά σταθερούς κανόνες, που μεταδιδόταν από γενιά σε γενιά, χωρίς ειδική διδασκαλία, μόνο προφορικά και από μνήμης. Ήταν η γλώ...

Το βιβλίο αυτό εξετάζει από όλες τις πλευρές το γλωσσικό ιδίωμα των Μοναστηριωτών της περιοχής Καβακλί Ανατολικής Ρωμυλίας. Περιλαμβάνει εκτενή γεωγραφικοϊστορική εισαγωγή, ανάλυση των βασικών στοιχείων της φωνητικής, τη μορφολογία του ιδιώματος, βασικά στοιχεία του λεξιλογίου με αναλυτική αναφορά στους αρχαϊσμούς του ιδιώματος και στις επαφές με άλλες βαλκανικές γλώσσες, καθώς και ονοματολογικούς καταλόγους. Τα κείμενα που υπάρχουν στο τελευταίο μέρος του βιβλίου προσφέρουν ένα επιπλέον πεδίο έρευνας. Πρόκειται για ένα βόρειο ιδίωμα του περιφερειακού ελληνισμού με ιδιαίτερ...

"Οι γνήσιοι αυτοί Πάριοι (οι Λευκιανοί), είτε άμεικτοι είτε μετ' άλλων Ελλήνων ενωρίς συγχωνευθέντες -πιθανότατα εκ της Στερεάς Ελλάδος ελθόντων-, ανέπτυξαν, λόγω της απομονώσεώς των επάνω εις τα βουνά της νήσου, ιδίους γλωσσικούς νόμους, αποτελέσαντας ούτω όλως εξαιρετικήν διάλεκτον". Ι. Θ. Κακριδής ("Ο νόμος της αποβολής των τονουμένων φωνηέντων εις το ιδίωμα των Λευκών Πάρου")

Η μελέτη και συγγραφή της Γραμματικής ενός ιδιώματος που δεν έχει καμιά γραπτή παράδοση, όπως είναι το γλωσσικό ιδίωμα της Κρανιάς Ολύμπου, είναι μια δύσκολη υπόθεση. Πρώτα πρώτα απαιτεί γνώση του ιδιώματος και μακροχρόνια επικοινωνία με τους ελάχιστους πια γνήσιους χρήστες του σε πραγματικές συνθήκες επικοινωνίας. Ύστερα πο δημοσιευμένες επιστημονικές μελέτες για ένα παρόμοιο βορειελλαδίτικο γλωσσικό ιδίωμα επικεντρώνουν την προσοχή τους σε ορισμένα μόνο γλωσσικά χαρακτηριστικά, συνήθως στη φωνητική/φωνολογία και λιγότερο στη μορφολογία και τη σύνταξη. Ακόμη και η κλασ...