Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Τις απόψεις και τις σκέψεις μου δεν μπορώ να τις εκφράσω με χειρονομίες και παντομίμα· δεν είμαι χορευτής. Μπορώ όμως με τους ήχους· είμαι μουσικός". Παιδί - θαύμα και τραγική φιγούρα, ρωμαιοκαθολικός και ελευθεροτέκτονας, αγαπημένος του κοινού αλλά και δημιουργός συνθέσεων που έφεραν τους ακροατές στα όρια τους - η ιδιόμορφη προσωπικότητα του Μότσαρτ έχει πολλές όψεις. Εξίσου πολυσύνθετο είναι το έργο του, που εκτείνεται από την όπερα μέχρι το ελαφρά τραγούδι κι από τη χορευτική μέχρι την πιο υψηλή συμφωνική μουσική· ένα έργο που, ασκεί εδώ και αιώνες μοναδική γοητεία...

Ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ γεννήθηκε στο Σάλτσμπουργκ στις 27 Ιανουαρίου του 1756. Ο πατέρας του Λεοπόλδος, συνθέτης και ο ίδιος, τον μυεί από νήπιο στη μουσική, όπως κάνει και με την κατά τέσσερα χρόνια μεγαλύτερη αδελφή του Νάννερλ, μεγάλο μουσικό ταλέντο και αυτή. Ο Βόλφγκανγκ αποδεικνύεται παιδί-θαύμα. Τριών χρονών παίζει κλαβεσέν (τσέμπαλο), στα έξι του συνθέτει μουσική [πρώτο πραγματικό έργο του ένα μινουέτο για τσέμπαλο), και αρχίζει τη ζωή του περιπλανώμενου μουσικού. Ο Rotraut Hinderks - Kutscher μας αφηγείται, με συναρπαστικό τρόπο, τα παιδικά και νεανικά χρόν...

Το δοκίμιο του μεγάλου δανού φιλοσόφου Σαίρεν Κίρκεγκωρ "Τα άμεσα ερωτικά στάδια ή το μουσικό ερωτικό" (1843), που μεταφράζεται για πρώτη φορά στα ελληνικά, είναι αφιερωμένο στην ιδιοφυΐα του Μότσαρτ και ιδίως στο αριστούργημά του, την όπερα "Δον Τζοβάννι" (1787). Το δοκίμιο του Κίρκεγκωρ καταπιάνεται με τη φιλοσοφική διερεύνηση της μουσικής του Μότσαρτ και όχι τόσο με το λιμπρέτο του. Γι' αυτό και επικεντρώνεται στην προσωπικότητα του μουσικού Δον Τζοβάννι, με την έννοια του άμεσου καρδιοκατακτητή και όχι του στοχαστικού αποπλανητή. Για τον δανό φιλόσοφο ο Δον Τζοβάννι (...

Περιέχονται τα κείμενα: - Marc Vignal, "Πηγές, σύνθεση και πρώτοι ερμηνευτές του "Cosi fan tutte"" - Isabelle Moindrot, ""Cosi fan tutte" ή τα μουσικοθεατρικά τεχνάσματα του ιδανικού" - Pierre Michot, "Έργο επιφανειακό, ανήθικο, αναληθοφανές: Οι διασκευές του "Cosi fan tutte" τον 19ο αιώνα" - Κατερίνα Κινίνη, ""Cosi fan tutte": Επιλογή επίσημης δισκογραφίας" - Ειρήνη Λεβίδη, "Πιάνοντας το νήμα εκεί που το άφησε ο Μότσαρτ" - Τζόρτζιο Στρέλερ, "Γράμμα του Στρέλερ στο θίασο για το "Cosi fan tutte"" - Τζόρτζιο Στρέλερ, "Ημερολόγιο εργασίας. Σκηνικές σημειώσεις του Τζόρτζ...

"Για πολλούς ο Μότσαρτ είναι ο μέγιστος συνθέτης... Οι λέξεις δεν μπορούν να αποδώσουν ούτε την απλότητα ούτε το μεγαλείο του. Είναι σαν τον Σαίξπηρ: πέρα και πάνω από εποχές." (Richard Baker)

Με λένε... Μότσαρτ "Αν ρωτήσετε, θα σας πουν ότι είμαι ένας από τους μεγαλύτερους Eυρωπαίους συνθέτες όλων των εποχών. Από τα έξι μέχρι τα δέκα μου χρόνια έκανα το γύρο της Ευρώπης δίνοντας κοντσέρτα με την αδερφή μου Νάνερλ και καταπλήσσοντας όλο τον κόσμο με το ταλέντο που έδειχνα ήδη από τη νηπιακή μου ηλικία".

Περιέχονται τα κείμενα: - Εύη Νίκα - Σαμψών, "Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ: Ο κλασικός και "παγκόσμιος" συνθέτης του 18ου αιώνα" - Reinhard Wiesend, "Ο Μότσαρτ και τα είδη της όπερας" - Peter Branscombe, "Β.Α. Μότσαρτ, "Ο μαγικός αυλός": Το πνευματικό υπόβαθρο: τεκτονισμός" - Alain Patrick Olivier, "Ένα συλλογικό έργο; Η γένεση του "Μαγικού αυλού" και το Theater auf der Wieden" - Alain Patrick Olivier, "Η επανανακάλυψη της "Φιλοσοφικής λίθου"" - Stefan Kunze, "Δράση και αναστοχασμός" - Michael Hampe, "Το παραμύθι του "Μαγικού αυλού"" - Michael Hampe, "Σημειώσεις γι...

Στην εποχή μας, όπου το όνομα του Μότσαρτ για πολλούς έχει γίνει σύμβολο των μουσικών δημιουργιών οι οποίες προσφέρουν τη μεγαλύτερη ευτυχία που γνωρίζει ο κόσμος μας, μπορεί να φανεί ακατανόητο ότι ο άνθρωπος με την τόσο μαγική δημιουργική δύναμη πέθανε τόσο νωρίς, παίρνοντας μαζί του στον τάφο ποιος ξέρει πόσα αγέννητα μουσικά έργα, ίσως επειδή η στέρηση της εύνοιας και της αγάπης άλλων ανθρώπων είχε βαθύνει τις αμφιβολίες του για την αξία και το νόημα της ζωής του. Αυτό ισχύει προπάντων αν προσέξουμε μόνο το έργο του και λιγότερο το πρόσωπο που το δημιούργησε. Κάνοντας τ...

Ο Μότσαρτ πέθανε στα τριάντα πέντε του χρόνια. Τριάντα πέντε χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων οι πιο τρανές χαρές συμπορεύτηκαν με μέρες δύσκολες. Έξι χρονών ο μικρός Βόλφγκανγκ συνθέτει το πρώτου του μενουέτο. Στα έντεκα, την πρώτη του όπερα. Νεαρός έφηβος, τα έχει ήδη πει όλα, ή σχεδόν όλα. Εκατοντάδες τα γράμματα που στέλνονται σε στιγμές ευφορίας ή απόγνωσης στα πιο αγαπημένα του πρόσωπα. Επιστολές γεμάτες ευαισθησία, μάρτυρες μιας πολυκύμαντης ζωής. Ο Μότσαρτ θα σβήσει μια μέρα του Δεκέμβρη του 1791, μέσα στους απόηχους του Requiem που έγραφε και που μόνο ο θάνατος...

Η επιλογή αυτή από τα γράμματα του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ καλύπτει ολόκληρη τη ζωή του, από την παιδική ηλικία του μέχρι τον πρόωρο θάνατό του. Τα περισσότερα γράμματα απευθύνονται στον πατέρα του, την αδελφή του και τη σύζυγό του. Για την όσο το δυνατόν πληρέστερη σκιαγράφηση της ιστορίας της ζωής του συνθέτη, παρατίθενται ενδιάμεσα και ορισμένα γράμματα του πατέρα του. [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου) Αυτή η επιλογή γραμμάτων του Μότσαρτ καλύπτει όλη τη ζωή του από τότε που ταξίδευε με τον πατέρα του ως παιδί-θαύμα, καταπλήσσοντας και κερδίζοντας το θαυμ...

Επιθυμείτε, αγαπητέ μου φίλε, ένα σημείωμα για τον βίο του Μότσαρτ. Αναζήτησα ό,τι καλύτερο υπήρχε σχετικά με τον επιφανή αυτόν άνδρα, και είχα ακολούθως την υπομονή να σας μεταφράσω τη βιογραφία που μας έδωσε ο κύριος Schlichtegroll. Μου φαίνεται γραμμένη με θέρμη. Σας την παρουσιάζω, και να συγχωρήσετε το απλό της ύφος. Αντίθετα από τα λεγόμενα του Σταντάλ, η βιογραφία του Μότσαρτ, όπως και η βιογραφία του Χάυδν και του Μεταστάσιου, που είδαν το φως στο διάστημα 1814-1817, είναι προϊόντα "σχεδόν" λογοκλοπής. Στην προκειμένη περίπτωση, πηγή του δεν είναι ο Schlichtegroll,...

Ο Μότσαρτ δεν προσέχει μόνο τη μελωδία, όπως οι Ιταλοί ή την απαγγελία, όπως ο Cluck και οι Γάλλοι. Εννοεί προπαντός να εμφανίσει μουσικό έργο και η ποίηση "να είναι η ευπειθής κόρη της μουσικής", κατορθώνει όμως να τα συμβιβάσει όλα, να μη θυσιάσει ούτε τη μελωδία ούτε την απαγγελία. Η σύλληψή του αποτελεί σύνθεση τέλειας ισορροπίας. Πωλ Λαντορμύ

Το αισθητήριο του ηχοχρώματος άνοιξε στον Μότσαρτ αναπάντεχες προοπτικές στον τομέα της λυρικής έκφρασης. Στους "Γάμους του Φίγκαρο", ακόμη περισσότερο στον Ντον Τζιοβάννι και, κυρίως, στο Μαγικό Αυλό, η ορχήστρα συμμετέχει τολμηρά στη δράση με τη συγκινησιακή δύναμη του ηχοχρώματος του ενός ή του άλλου από τα όργανά της. Πρόκειται για ένα τόλμημα που η ιστορική του σημασία δεν έχει υπογραμμιστεί αρκετά... Εμίλ Βυλερμόζ