Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το 1845 ένας νεαρός απόφοιτος του Χάρβαρντ εγκαταλείπει την πόλη και αποφασίζει να ζήσει στις όχθες της λίμνης Ουόλντεν, κοντά στο Κόνκορντ της Μασαχουσέτης. Ο άντρας αυτός δεν ήταν άλλος από τον μετέπειτα σημαντικό Αμερικανό συγγραφέα και φιλόσοφο Χένρι Ντέιβιντ Θορώ, πρωτεργάτη για πολλούς των σύγχρονων οικολογικών κινημάτων. Χτίζει μόνος του μια μικρή καλύβα, φυτεύει ένα χωράφι με φασολιές, τρέφεται κατά κύριο λόγο με φρούτα και λαχανικά. Διαβάζει, γράφει, στοχάζεται, κρατάει ημερολόγιο, ανακαλύπτει τη δύναμη της επαφής με τη φύση. Για τα επόμενα δύο χρόνια προσπαθεί να...

[...] Οι φόβοι ξαναφουντώνουν που και που. Η οργή μου φουντώνει σπανίως. Κατευθύνθηκα προς την τρέλα, αλλά βγήκα με ελιγμούς, αποκτώντας κι άλλους μίνι μύθους. Ανέφερα την παραπάνω ιστορία σε χιλιάδες διψασμένους για μύθους ανθρώπους. Δεν τη δέχονται. Μου λένε ότι οι πρωταγωνιστές είναι νεκροί και δεν μπορούν να τη διαψεύσουν ή να την επιβεβαιώσουν. [...] Χαμογελάω αυτάρεσκα. Δείχνω το Λος Άντζελες και ζητάω μερίδιο από τον εφιάλτη. Με ομολογημένη την εγκληματική του σχέση με τα ναρκωτικά, η εμμονή του Ελλρόυ με τη σκοτεινή πλευρά του Λος Άντζελες είναι προσωπική και...

Στον παρόντα τόμο περιέχονται δεκαεννέα από τα γνωστότερα αφηγήματα του Edgar Allan Poe, ένα πεζό ποίημα και ένα δοκίμιό του (στο οποίο εκθέτει τις θεωρητικές του απόψεις για το αφήγημα), όλα μεταφρασμένα από τον Κοσμά Πολίτη. Αυτές οι ιστορικές μεταφράσεις του σημαντικού Νεοέλληνα μυθιστοριογράφου έχουν πολλαπλό φιλολογικό ενδιαφέρον: για την κατανόηση της νεοελληνικής λογοτεχνίας, για τους τρόπους πρόσληψης της ξένης λογοτεχνίας, αλλά και για την ιστορία της μεταφραστικής πρακτικής στην Ελλάδα. Η υποδειγματική έρευνα του επιμελητή Στέφανου Μπεκατώρου, τα αναλυτικά σχόλια...

"Αυτή είναι η πιο παράξενη από όλες μου τις ιστορίες". Έτσι χαρακτηρίζει ο Χένρυ Μίλλερ το "Χαμόγελο στην αρχή της σκάλας", την τρυφερή ιστορία του κλόουν Αυγούστου. Και συνεχίζει: "... άρχισα να σκέφτομαι για τον κλόουν που είμαι εγώ. Αυτόν που πάντα υπήρξα. Σκεφτόμουνα το πάθος μου για το τσίρκο, ιδιαίτερα για το ολότελα προσωπικό τσίρκο και πώς όλες αυτές οι εμπειρίες μου σαν θεατή και σιωπηλού μάρτυρα, υπάρχουν θαμμένες βαθιά στην συνείδησή μου. Ξανάφερα στο μυαλό μου το πόσοι πολλοί από τους παλιούς μου φίλους έμοιαζαν με κλόουν στην συμπεριφορά τους. Και ήταν αυτοί πο...

Τρέφω τον μεγαλύτερο σεβασμό για το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και τα οχτακόσια χρόνια ακούραστης πνευματικής δραστηριότητάς του, μα πρέπει να ομολογήσω πως δεν γνωρίζω σε τι ακριβώς χρησιμεύει πλέον, τώρα που η Βρετανία δεν έχει πια ανάγκη από διοικητές αποικιών που να είναι ετοιμόλογοι και στα λατινικά. Οι Βρετανοί τρέφουν την αυταπάτη πως η Βρετανία είναι ένα μοναχικό νησί στη μέση ενός άδειου πράσινου πελάγους. Ναι, ναι, το ξέρω πως όλοι έχετε υπόψη σας πως υπάρχει μια μεγάλη έκταση γης εκεί κοντά που λέγεται Ευρώπη, όπου πρέπει να πηγαίνει κανείς πότε πότε για να τσακίζ...

Αυτοβιογραφικό αφήγημα, το οποίο αναφέρεται στα παιδικά και νεανικά χρόνια του Auster. Το πρώτο του πεζογραφικό έργο σε νέα μετάφραση, το αριστούργημά του που τον ανέδειξε σε έναν από τους σημαντικότερους σύγχρονους συγγραφείς, σε νέα μετάφραση με σχολιασμό από τον ίδιο τριάντα χρόνια μετά την πρώτη έκδοση της Επινόησης της μοναξιάς.

"Τη μια μέρα υπάρχει ζωή...και τότε, ξαφνικά, συμβαίνει, έρχεται ο θάνατος". ’Ετσι αρχίζει "Η επινόηση της μοναξιάς". Ο συγκινητικός προσωπικός διαλογισμός του Πολ Όστερ σχετικά με την πατρότητα. Το πρώτο μέρος, "Η προσωπογραφία ενός αόρατου ανθρώπου", αποκαλύπτει τις αναμνήσεις και τα συναισθήματα του Όστερ μετά το θάνατο του πατέρα του, ενός απόμακρου, εσωστρεφούς, σχεδόν ψυχρού ανθρώπου. Καθώς φροντίζει για τις υποθέσεις του πατέρα του και σκαλίζει τα υπάρχοντά του, ο Όστερ αποκαλύπτει τα γεγονότα που κρύβονται πίσω από μια μυστηριώδη δολοφονία μέσα στην οικογένεια, π...

"Τη μια μέρα υπάρχει ζωή... Κι έπειτα, ξαφνικά, υπάρχει θάνατος". Έτσι ξεκινά αυτός ο πολύ προσωπικός και συγκινητικός στοχασμός του Paul Auster με θέμα την πατρότητα. Στο πρώτο μέρος του βιβλίου με τίτλο "Πορτρέτο ενός αόρατου ανθρώπου", ο συγγραφέας αποκαλύπτει τις αναμνήσεις και τα συναισθήματά του μετά τον θάνατο του πατέρα του - ενός απόμακρου, ελάχιστα εκδηλωτικού, σχεδόν ψυχρού ανθρώπου. Καθώς φροντίζει για τις υποθέσεις του πατέρα του και σκαλίζει τα υπάρχοντά του, ο Auster ανακαλύπτει ένα οικογενειακό μυστικό: έναν φόνο που χρονολογείται εξήντα χρόνια πριν, ο...

Η "Μάνα και το νόημα της ζωής" είναι το δεύτερο βιβλίο αφηγημάτων του Ίρβιν Γιάλομ, μετά τον "Δήμιο του έρωτα". Με τολμηρή ειλικρίνεια ο ψυχίατρος-συγγραφέας ζωντανεύει εδώ, στο πιο προσωπικό από τα βιβλία του, τους περιορισμούς και τα λάθη του, τις φαντασιώσεις του, τις αμφιβολίες και τους πειραματισμούς του, και μέσα από αυτά τη διαδρομή προς την κατανόηση, τη μάθηση και τέλος τη διδαχή. Τέσσερις αληθινές/αυτοβιογραφικές ιστορίες και δύο φανταστικά αφηγήματα με ήρωα τον Έρνεστ Λάς, τον ψυχοθεραπευτή του μυθιστορήματος "Στο ντιβάνι", συνθέτουν ένα μωσαϊκό συγκλονιστικών κ...

Ο Φ. Σκoττ Φιτζέραλντ, με τα πρώτα του έργα, απεικόνισε τις τρελές υπερβολές της "Εποχής της Τζαζ" με τόση λαμπρότητα, ώστε ο ίδιος βρέθηκε μεμιάς στο προσκήνιο της αμερικανικής κοινωνίας κι έμελλε να καταστεί ένας θρύλος για το στιλ τόσο της ζωής του όσο και του έργου του. Σε τούτη τη μικρή συλλογή ύστερων -ως επί το πλείστον- αφηγημάτων ωστόσο (με κορυφαίο το "Επιστροφή στη Βαβυλώνα"), ο τόνος είναι λιγότερο γιορτινός και περισσότερο νοσταλγικός, γλυκόπικρος, καμιά φορά έντονα και κυνικά αυτοσαρκαστικός ("Ο Πατ Χόμπυ αυτοπροσώπως", "Η χρηματοδότηση του Φίννεγκαν"), καθ...

Στην αυτοβιογραφική αυτή αφήγηση, που αποτελεί ίσως την καλύτερη εισαγωγή στο magnum opus του Χένρι Μίλερ, τον "Τροπικό του Καρκίνου", θίγονται όλα τα θέματα που απασχόλησαν τη ζωή και τη σκέψη του μεγάλου αμερικανού συγγραφέα. Έτσι στις σελίδες του διαβάζουμε για τη φιλία μεταξύ δύο ανδρών και τις ατέρμονες συζητήσεις τους, που όσο ξαλαφρώνουν την ψυχή άλλο τόσο τροφοδοτούν το πνεύμα· την άσκοπη περιπλάνηση στο πανέμορφο Παρίσι, κατά την ένδοξη δεκαετία του '30, στην καλύτερη στιγμή του, όταν τα πιο συναρπαστικά πνεύματα του δυτικού κόσμου βρίσκονταν εκεί· την αγάπη και τη...

"Με το που δέχεσαι για το θάνατο το "ου φονεύσεις", είναι εντολή που εύκολα κι αυθόρμητα υπακούς. Όταν όμως ένας άνθρωπος είναι ακόμη εξεγερμένος ενάντια στο θάνατο, απολαμβάνει το να υιοθετεί ένα από τα θεϊκά χαρακτηριστικά, δηλαδή το να θανατώνει ο ίδιος. Είναι από τα βαθύτερα συναισθήματα όσων απολαμβάνουν το να σκοτώνουν. Είναι κάτι που γίνεται με περηφάνια, και φυσικά η περηφάνια είναι χριστιανικό αμάρτημα και ειδωλολατρική αρετή. Αλλά η περηφάνια γεννά την ταυρομαχία και την αληθινή απόλαυση της θανάτωσης, που πλάθει τον μεγάλο ματαδόρ." Το "Θάνατος το απομεσήμερο"...