Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μοιράζοντας την αφήγηση ανάμεσα στη σύγχρονη εποχή και στον 16ο αιώνα, στο νέο του βιβλίο ο Νίκος Ξένιος στήνει ένα παραμύθι της Ουγγαρίας που διατρέχει την ιστορία της Ευρώπης. Πρωταγωνιστές, μια ομάδα μεταναστών που ξεκινούν από το Κουρδιστάν και, περνώντας από την Τουρκία, την Ελλάδα και τη Σερβία, φτάνουν στη Βουδαπέστη. Στην αφήγηση αυτού του οδοιπορικού, ο συγγραφέας προσθέτει μια δεύτερη, την αφήγηση του Μπίρκα, του γηραιότερου και σοφότερου της ομάδας, με κεντρικό πρόσωπο την πριγκίπισσα Μερσούδα που αναγκάζεται να παντρευτεί τον βασιλιά Ματθία. Κατατρεγμένοι οι μετ...

Αν ήμασταν σχήμα, θα ήμασταν κύκλος. Χωρίς γωνίες, μόνο καμπύλες. Η αρχή να ενώνεται με το τέλος και να δημιουργεί το πάντα. Με ένα μικρό πείραγμα να γινόμαστε από το μηδέν το άπειρο. Από το τίποτα τα πάντα. Αν ήμασταν χρώμα, θα ήμασταν κόκκινο. Κόκκινο της φωτιάς όταν το πάθος μας θυμώνει και χάνουμε τον έλεγχο. Κόκκινο του δειλινού όταν χανόμαστε ο ένας μέσα στον έρωτα του άλλου. Κόκκινο του κρασιού όταν γαληνεύουμε και ωριμάζουμε μέσα στους εαυτούς μας τους ίδιους. Αν ήμασταν μυρωδιά, θα ήμασταν της βροχής. Ναι, μην παραξενεύεσαι. Έχει μυρωδιά η βροχή. Κάθε σταγό...

Ο ήρωας της νουβέλας που κρατάτε στα χέρια σας, εμπλέκεται καθοδηγούμενος από μια ανώτερη δύναμη σε ένα συνονθύλευμα αρνητικών καταστάσεων, που τον φτάνουν στο "τέλος". Οι ζωές των ανθρώπων δεν διαμορφώνονται αναλογικά με την καλοσύνη ή την κακία του καθενός αλλά φαίνεται να είναι καθοδηγούμενες από την ευτυχία ή την δυστυχία μας. Έτσι λοιπόν και ο Νικίας, είτε ως καλός, είτε ως κακός άνθρωπος, είναι παγιδευμένος μέσα στη δυστυχία του. Άρα δεν υπάρχει σωτηρία; Ή μήπως υπάρχει ένα φως μέσα στο άπειρο;

Μέσα στο απογευματινό τραίνο, που τον πήγαινε από Πατήσια προς Ομόνοια, ο λεπτός, ώριμος άνδρας με το γκρίζο πανοφώρι και σηκωμένο το γιακά, είχε την αίσθηση πως όπου νά 'ναι ο φετεινός χειμώνας θα έδειχνε τα δόντια του, και με μια ξαφνική λαβή θα τον κρατούσε καθηλωμένο. Το τραίνο γεμάτο· άνθρωποι κάθε τάξης και επαγγέλματος, άλλοι όρθιοι και άλλοι καθιστοί. Βρήκε θέση στριμωχτά, ανάμεσα σε μια γυναίκα με αντρικό ταγιέρ, που είχε την όψη μοδίστρας, κι έναν ηλικιωμένο με πεσμένα γυαλιά, χωμένον σε μια εφημερίδα. Πάνω του ακριβώς, κρέμονταν μια αρμαθιά νεαροί, γελώντας, τ...

Κουρείο: ένας τόπος απ' όπου ποτέ δεν βγαίνει κανείς όπως μπήκε. Έτσι και ο μελαγχολικός Μενέλης. Όταν η όμορφη μανικιουρίστα Ευτυχία μπαίνει στη ζωή του, εκείνος κινδυνεύει να χάσει την ευτυχία του.

Ο Γιάννης Σπαβέρας μας προσκαλεί σε ένα ταξίδι, όπου οι αισθήσεις έχουν τον πρώτο λόγο. Μια μοναδική μακρινή χώρα -το Βιετνάμ-, η οποία κατά τον Άντονυ Μπουρνταίν είναι "η Χώρα των θαυμάτων, του φαγητού και της μαγειρικής", ξεδιπλώνεται με τρόπο πρωτότυπο μέσα από τις λέξεις αυτής της νουβέλας επιβεβαιώνοντας την άποψη ότι οι λέξεις χαρίζουν τη νοσταλγική γαλήνη στην ψυχή, όταν οι εικόνες έχουν την απλότητα μιας κίνησης. Μια λίμνη, μια κοπέλα, μια φωτογραφία, ένα καπέλο, μοναδικές γεύσεις, θα βοηθήσουν την ψυχή του ταξιδευτή να γνωρίσει την προσμονή ως διαδρομή. Τελικά η φ...

Τα καλοκαίρια της δεκαετίας του '80 διαρκούσαν τρεις ολόκληρους μήνες. Είχαν παιδιά που παραθέριζαν με τον παππού και τη γιαγιά στο χωριό, γιατί οι γονείς εργάζονταν. Είχαν παγωτό ξυλάκι με επικάλυψη που δεν ήταν σοκολάτα. Είχαν μπάνια πρωί και απόγευμα. Είχαν γάιδαρο, κατσίκα και κότα. Είχαν ηλεκτρονικά στο καφενείο που δούλευαν με πενηντάρικο και λεβιέ, όχι με οθόνη touch screen και €. Το "Καλοκαίρι του Ευκλείδη" είναι ένα από αυτά. Δεύτερο προσωπικό βιβλίο λογοτεχνίας της υποψήφιας για βραβείο πρωτοεμφανιζόμενης του 'Διαβάζω' Κωνσταντίνας Τασσοπούλου, περιέχει όλα τα...

"Το καλοκαίρι του Ευκλείδη" δεν έχει camp και οργανωμένες δραστηριότητες, έχει όμως παππού, γιαγιά, θείο και σκύλο, σ’ ένα ελληνικό χωριό του ’80. "Το καλοκαίρι του Ευκλείδη" δεν θυμάται τις μέρες του, μετρά όμως κάθε μέρα και με ευλάβεια, τα μπάνια και τα παγωτά του. "Το καλοκαίρι του Ευκλείδη" δεν είναι ένα, είναι όμως μοναδικό. Θα το προσπεράσουν δεκάδες άλλα καλοκαίρια, όμως αυτό θα μπορεί να στέκει πάντα ως το πλέον ανέμελο, σχεδόν αξιωματικά. "Το καλοκαίρι του Ευκλείδη" είναι το παιδί και τα καλοκαίρια του. Είναι η πατρίδα του, όταν δεν θα είναι πια παιδί.

Η Νέα Κύζικος έχει στη μια της άκρη το στρατόπεδο, στην άλλη το νεκροταφείο. Ανάμεσά τους, γύρω τους, παντού, κυριαρχεί το δάσος. Πεύκα και σκίνα. Εκεί συναντά η Άρτεμις τον Νικηφόρο, τον σαλπιγκτή του στρατοπέδου. Την ώρα που ο ξάδελφός της, ο Πάρις, προσπαθεί να κρατήσει την ανάσα του κόσμου ζωντανή. Δεν το κατορθώνει πια από τότε που η ξαδέλφη του μαγεύεται μ' αυτόν τον σαλπιγκτή που ξεσηκώνει τις καρδιές με τη μουσική του... Δεκαετία του '50. Θάλασσα. Εφηβεία. Δεν υπάρχει ελπίδα. Παρ' όλη την αγάπη. Ή ίσως εξαιτίας της. «Γιατί έτσι έχει γραφτεί, μέσ' απ' την αγάπη ν...

"Εμείς παιδί μου δεν ήμασταν ήρωες. Απλοί άνθρωποι είμαστε αλλά από όπου κι αν φεύγαμε τότε για το μέτωπο αφήναμε πίσω την φτώχεια και την ανέχεια. Ξέραμε λίγα, αλλά ήμασταν σίγουροι πως ό,τι κι αν πετυχαίναμε στον πόλεμο θα ήταν καλύτερο από αυτό που ως τότε ζούσαμε. Γιατί πολύ απλά χειρότερα δεν γινόταν... Γι' αυτό λοιπόν το άγνωστο καλύτερο παλέψαμε σαν λιοντάρια. Η ανάγκη μας έκανε ήρωες. Και μόνο στα λόγια. Σάμπως το αναγνωρίζει και κανείς"; (λόγια του παππού)

Μια γυναίκα διασχίζει τη μεταπολεμική μας ιστορία· αφηγείται την οικογενειακή της περιπέτεια και υπερασπίζεται με πάθος το αριστερό της παρελθόν. Μετά το θάνατό της, το «θερμό» καλοκαίρι του 1989, ο γιος της προσπαθεί να αποκαλύψει το πραγματικό της πρόσωπο.

Σε μια πόλη όπου οι κάτοικοί της έχουν βυθιστεί στην καθημερινότητα και την πνευματική νωθρότητα, οι παραστάσεις του μοναδικού θεάτρου είναι το σπουδαιότερο κοσμικό γεγονός. Μια νέα ηθοποιός προσλαμβάνεται στο θέατρο. Όταν ανακαλύψει το φοβερό μυστικό του, θα ξεκινήσει ένα ταξίδι που θ΄ανατρέψει την άποψή της για τον κόσμο και τη ζωή της...

Το "Ημερολόγιο μιας κατάδυσης" είναι μια νουβέλα-χρονικό που ακολουθεί την πορεία μιας γυναίκας σε μια ιδιαίτερα δύσκολη στιγμή της ζωής της. Ένα χρονικό επώδυνο αλλά και βαθιά αισιόδοξο, ένα μήνυμα ζωής από τη συγγραφέα που ξεκίνησε πριν δυο χρόνια την εκδοτική πορεία με την εξαιρετική δυλλογή διηγημάτων "Χρυσόσκονη στη σκιά μου".

Η ιστορία, με ήρωες έναν άντρα και τις γυναίκες που ερωτεύεται, περιστρέφεται γύρω από το μοτίβο του ανεκπλήρωτου πόθου: Άγονοι έρωτες, αδυναμία πραγμάτωσης κι ενσάρκωσης της σεξουαλικής επιθυμίας, ερωτική αποστέρηση, πίκρα του ατελέσφορου έρωτα. Αλλά και συγκρούσεις ανάμεσα στα δύο φύλα, ανάμεσα στον έρωτα και τον σεξισμό, τον ρομαντισμό και τη φαλλοκρατία, το συναίσθημα και τον κυνισμό, το πάθος και τη ματαίωση· αντιθέσεις μεταξύ των τάσεων των ανθρώπων για άμεσο, πρωτογενές σεξ και για διάλογο με το άλλο φύλο. Γύρω από τον Φάνη περιφέρονται λικνιζόμενες, δελεαστικές γ...

"Τα τελευταία είκοσι χρόνια και βάλε ο Παναγής τα 'χε ζήσει καταγής. Μες στο μούρκι του παππού του στον Λειμώνα, μια κοιλάδα εύφορη, στο ξεψύχισμα του ποταμού, δίπλα στη θάλασσα, μακριά απ' τον κόσμο, μια ώρα δρόμος μέσα απ' τα βουνά η πιο κοντινή πόλη, είκοσι λεφτά ποδαρόδρομος το διπλανό χωριό, εκεί πέρασε όλα τα παιδικά του καλοκαίρια, μα και Χριστουγεννόσκολα και Πάσχα κάθε χρόνο εκεί ήτανε, μέσα σ' εκείνο το μούρκι που 'χε στο έμπα του έναν δρυ, θεριό αλάκερο, με τις κλαδούρες του να διαφεντεύουνε αθρώπους και ζωντανά από κάτω..." Πέρσι τις Απόκριες τον Παναγή τον έ...

Τρεις ιστορίες που αναφέρονται στο μέλλον, σε ένα μέλλον που θα μπορούσε κάποια στιγμή, αν όλα πάνε στραβά, να γίνει πραγματικότητα. Έλεγχος πληθυσμού Σε ένα κόσμο, όπου η οικονομική κρίση βαθαίνει ολοένα και έχει πλήξει ακόμα και τις πιο εύρωστες οικονομίες του πλανήτη, η νομοθεσία αναγκαστικά αλλάζει για να περισώσει ό,τι είναι δυνατόν να περισωθεί. Οι εργαζόμενοι δουλεύουν σκληρά με το όνειρο να πάρουν κάποτε τη σύνταξή τους για να ζήσουν κάποια χρόνια με τα ειδικά προνόμια που τους παρέχει το κράτος. Όμως τα προνόμια αυτά έχουν ημερομηνία λήξης. Τι ακολουθεί έπειτ...