Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Υπάρχει, άραγε, το τελευταίο σκαλοπάτι της ευτυχίας; Δεν ξέρω, ίσως ναι, ίσως όχι. Για την Ιωάννα όμως κάτι υπάρχει. Ίσως να παλεύει να βρει την ευτυχία, όπως κάθε άνθρωπος, ή να την έχει βρει και να προσπαθεί να την κρατήσει. Αλήθεια., πιστεύετε ότι την ευτυχία μπορούμε να την κρατήσουμε, για να μη μας φύγει; Εξαρτάται, βέβαια, από το τι εννοούμε ως ευτυχία. Τι λέτε να πιστεύει η Ιωάννα; Θα κρατήσει την ευτυχία; Θα καταφέρει να ανέβει στο τελευταίο σκαλοπάτι, αν αυτό υπάρχει; Πώς θα το μάθουμε αυτό; Είναι πολύ απλό. Καθίστε κάπου αναπαυτικά, χαλαρώστε και αρχίστε την αναζ...

Τα γεγονότα εξελίσσονται το έτος 1982. Αθήνα-Σαλβαδόρ. Σημασία για μένα δεν έχει να ανακαλύψεις τους ιδεολογικούς μου στοχασμούς και αν έμμεσα πιστέψεις ότι στοχεύω κάπου... Μήπως εσύ "καλύπτεσαι" αν αρνηθείς τις θέσεις σου; Δεν το νομίζω. Εκείνο που πρωτεύει είναι ο πόθος για Ειρήνη στους Λαούς. Αν η πολιτική παράταξη που ανήκεις, αποδοκιμάσει τις θέσεις μου, είναι σαν να φτύνει στους τάφους των φτωχών Λαών όλου του κόσμου που πέθαναν "νεκροί". Μιλώ από θέση "ισχύος του αδύνατου Λαού", γιατί προέρχομαι απ' την τάξη του. Κι είμαι περήφανη, γιατί μου δίνεται η ευκαιρί...

Αυτό το έργο είναι προϊόν μυθοπλασίας, αυθεντικό δημιούργημα της φαντασίας του συγγραφέα. Οποιαδήποτε ομοιότητα με υπαρκτά πρόσωπα, ονόματα, ή γεγονότα είναι εντελώς συμπτωματική.

Στην Αντιχθόνα, τη Χώρα των Τραγουδιών, ένας ανώνυμος περιηγητής, ο Βάρδος, ξεκινά ένα ατέλειωτο ταξίδι για να φτάσει στην Ερύθεια, το Νησί με τα Χίλια Ηλιοβασιλέματα. Διασχίζοντας μαγεμένους τόπους η αναζήτηση του θα στιγματιστεί από μοιραίες συναντήσεις. Και τότε, καθώς χαμένες αναμνήσεις επιστρέφουν από τη λησμονιά, ο Βάρδος θα πρέπει να επιλέξει αν θα συνεχίσει το ταξίδι του ή αν θα εγκαταλείψει μια για πάντα. Μια εμπνευσμένη ιστορία για την δύναμη της φαντασίας, το πάθος της αναζήτησης και τις επιλογές που καθορίζουν την πορεία μας στον άγνωστο δρόμο του πεπρωμένο...

Ένα ταξίδι, δύο κόσμοι, τρεις πνοές. Όσο κρατάει μια στιγμή. Πορείες ομόκεντρες που ορίζουν μνήμες στου αντάρτη χρόνου τις ρωγμές. Κι ο θάνατος για αφορμή.

Στη ζωή πορεύεσαι πάντα με τον αριθμό δύο. Αγάπη-μίσος, χαμόγελο-δάκρυ, φως-σκοτάδι, ζωή-θάνατος, ψυχή-σώμα. Το ενδιάμεσο είναι απλά η ύλη της ύπαρξής σου, που προσπαθεί να ισορροπήσει την αντίφαση. Αν καταφέρεις να δεις την ουσία μέσα από τις δυάδες τότε θα έχεις την ευλογία να λέγεσαι άνθρωπος.

Η νουβέλα του Ν. Λαπαθιώτη, "Το τάμα της Ανθούλας", έχει δύο σκέλη. Το ένα σκέλος αναφέρεται, κατά τρόπο άκρως ρεαλιστικό, στον κόσμο της νύχτας και του περιθωρίου, με τους νταβατζήδες, τη σωματεμπορία και ιδίως τους τεκέδες και τους ναρκομανείς της Τρούμπας και της Πειραϊκής, και το άλλο σε μια λανθάνουσα ομοφυλοφιλία μεταξύ δύο ανδρών, ενώ η βαθύτατα ερωτευμένη ηρωίδα του έργου, η Ανθούλα, μαραζώνει από τον ερωτικό της καημό για τον ένα από τους άνδρες αυτούς.

Ώρες ώρες αισθάνομαι λίγο σαν την Ιζαντόρα Ντάνκαν, που στην αυτοβιογραφία της αναφέρει ότι η τέχνη της χάρισε όλες τις χαρές που της κατακράτησε ο έρωτας... Ο έρωτας που απαιτεί να του αφιερωθείς ολόψυχα κι ας τον χάσεις μετά... Να σε ταξιδέψει σ' άλλα μονοπάτια απ' τα ήδη γνωστά σου, να σε κάνει ένα με το σύμπαν, κι ας είναι αυτό μια αυταπάτη. Εγώ δεν γύρεψα το δρόμο του Έρωτα, αλλά το δρόμο του Απόλλωνα, του αιώνιου φωτός... Δεν άφησα κανέναν έρωτα να με πληγώσει. Θωρακίστηκα στην τέχνη μου, το άλλοθι της μοναξιάς μου.

Μια παράξενη φιγούρα που κοιτάει ένα σχοινί, σ’ ένα δωμάτιο έξω από τον χώρο και τον χρόνο. Μια ονειρική διάσταση, ένα ατέρμονο παιχνίδι του Κενού και της Νύχτας. Παρατηρητής και παρατηρούμενο ταυτίζονται. Ο θεός κυνηγάει τον κόσμο. Η ματαιότητα είναι ένα φίδι που τρώει την ουρά του. Οι Τέχνες είναι οι αισθήσεις του θεού. Όλα είναι θραύσματα μιας ανέγγιχτης εικόνας. Η λογική καταρρέει. Θριαμβεύει η καρδιά. "Υπάρχουμε στ’ αλήθεια;" Η απάντηση είναι η ερώτηση. Σε αυτή την υπαρξιακή, σκοτεινή, απόκοσμη νουβέλα, o Kafka συναντάει τον Schrodinger. Ο Ευάγγελος Ρ. Ρουσσάκης μάς...

Ποιος, τι και γιατί εξοντώνει όλους τους ανθρώπους με "υψηλό δείκτη ανθρωπισμού"; Το γονίδιο-φονιάς, οι σατανιστές, το πνεύμα του Κακού, ο φυσικός νόμος της επιλογής; "Το σύνδρομο του χάους", η "Έκλειψη του Θεού"; Πώς μορφοποιείται η ανθρωπότητα όταν στερείται τους εσταυρωμένους της; Ένα υπαρξιακό θρίλερ που θα σας ξαφνιάσει.

Όλα ξεκινούν από ένα μικρό μέρος κάπου στην Ελλάδα και καταλήγουν στην πρωτεύουσα. Κάθε πενταετία φέρνει και κάτι καινούριο. Η Μαργαρίτα κλίνεται να αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες μαζί με τους αναγνώστες τις. Εξωτερικεύει σκέψεις, συναισθήματα και τις σχέσεις της με όσους έρχονται στην ζωή της. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Γεγονότα που δεν επηρέασαν την ιστορία, αλλά σίγουρα μπορούν να αλλάξουν τον τρόπο που σκέφτεσαι. Απρόοπτα δίχως τέλος την βασανίζουν δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια. Θα φτάσει άραγε στην απόλυτη ευτυχία σύμφωνα με τα δικά της κριτήρια; Ο νικητής πάντοτε είναι ένας.