Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

... δεν είναι ωραίο το όνομα Ευριπίδης, δεν το έχω ξανακούσει, θα το κοροϊδεύουν τα παιδί άμα μεγαλώσει, δεν έχει γιορτή να το γιορτάζουμε μια φορά το χρόνο, κι ο παπάς μου είπε πως είναι αμαρτία να μη βάλουμε όνομα χριστιανικό στο παιδί μας... ... κουβαλούσε μια τσάντα δερμάτινη, περασμένης ηλικίας, εμφανώς άδεια, απ’ την οποία έβγαζε το σύνολο του περιεχομένου της. Ένα μπλοκάκι σπιράλ ελαχίστων διαστάσεων, τα μαύρα επιμανίκια και τον κώδικα φορολογικών στοιχείων, το "ευαγγέλιο", όπως το ονόμαζε... ... παρά το γεγονός ότι η εμφάνισή του δεν τον βοηθούσε, εξέπεμπε γήι...

Τα χρόνια της παρακμής και του φασισμού που ακολούθησε, έκαναν τον πόλεμο αναπόφευκτο και τη ζωή παντού ακόμα πιο δύσκολη. Έξω από τα τείχη του κέντρου μιας πόλης, οι άνθρωποι που ζουν υπόγεια πολεμούν το μεταφασιστικό καθεστώς και το στρατό του που, μαζί με τους βοηθητικούς, βρίσκονται εντός των τειχών. Σε ένα χωριό, παλιότεροι κάτοικοι, που είχαν υποστεί εκτενή τρομοκράτηση, και νέοι, που βρέθηκαν εκεί για να γλιτώσουν από την καταστροφή στις πόλεις, προσπαθούν να φτιάξουν τη ζωή τους, ατομική και συλλογική, πάνω στη νέα κατάσταση..

Όσο κι αν μοιάζει ασήμαντο το πέρασμα από τη ζωή κάποιων ανθρώπων, αυτοί αφήνουν πίσω τους το μετείκασμα τους. Κι όπως η σκόνη χορεύει στον ήλιο, ο τόπος που έζησαν στροβιλίζεται από τον χρόνο και αναταράσσεται από τα ξεχασμένα τους ίχνη. Στις γωνιές του τακτοποιημένου και καλά οργανωμένου αστικού τοπίου ελλοχεύουν αυτά τα σκοτεινά σημάδια, μέχρι να εισβάλλουν με βιαιότητα στην καθημερινή ζωή, δημιουργώντας αστικούς μύθους ή μεταφέροντας αλλόκοτες δοξασίες μιας άλλης εποχής. Δέκα τέτοιες ρωγμές, απ’ όπου το αλλόκοσμο και η δεισιδαιμονία εισέρχονται σταδιακά και εξελίσσοντ...

Μια δυστοπική νουβέλα που εκτοξεύει θραύσματα αλληγορίας στο χωροχρόνο. Το τέλος και η αρχή της Ύπαρξης, με αφορμή μια παράλογη ιδέα που φύτρωσε σαν αγριόχορτο στο θερμοκήπιο του Πρωτογονισμού: "... όλα ξεκίνησαν πολύ παλιά, με το Λόγο που γεννήθηκε στα σπήλαια της λαγνείας και ξεφτιλίστηκε στο στόμα μας, διαφημιστικά και συνθήματα. Μετά το Λόγο καμία αληθινή επαφή, όλα μεσολάβηση, λέξεις και γκριμάτσες, μόνο ψέματα και μιμήσεις, για να φτάσουμε ως εδώ. Κάθε πρωί, στο σημείο αυτό, ο Γιούνα βασανιζόταν με την κατάληξη της ζωής και του κόσμου του που διαδραματιζόταν μπροσ...

Μια ογδοντάχρονη Αγγλίδα σε κώμα θα αλλάξει μια νύχτα κορμί με την τριαντάχρονη Ουκρανή που την προσέχει. Μεθυσμένη από την ξαφνική παράταση της ζωής, θα παραστρατήσει στα σοκάκια των Αθηνών, θα νιώσει κυνηγημένη, μόνη, θα φτάσει ως το τελευταίο σκαλί της εξαθλίωσης. Παράλληλα ένας μαύρος άντρας που δουλεύει στα φανάρια θα δει την πράσινη λάμψη που σκίζει τον ουρανό και θα ενεργοποιηθεί. Κι η δεκαοκτάχρονη εγγονή της Αγγλίδας με το κορμί που τόσο μοιάζει στη γιαγιά της θα φτάσει ως την τρέλα. Τι τους ενώνει; Ένα πράσινο αφρικανικό μενταγιόν, ένας Ινδός θεός εγκατεστημένος...

Αρχές της δεκαετίας του '50 η Ισμήνη Λάβδα, η κόκκινη Δράκαινα, βρίσκεται σε μια κρύπτη παράνομου ασύρματου σε σπίτι-γιάφκα στο Μοσχάτο πληγωμένη θανάσιμα, ενώ απ' έξω οι ντουντούκες την καλούν να παραδοθεί. Δίπλα της βρίσκεται ο ανιψιός της, γιος της αδελφής της και εραστής της, Περικλύμενος Λάβδας... Μέσα από τη συναρπαστική αφήγηση του Περικλύμενου για την ιστορία της οικογένειάς του και τη θυελλώδη σχέση του με την κατά εννιά χρόνια μεγαλύτερή του θεία ξεδιπλώνεται όλη η μεγάλη και τραγική περιπέτεια της Αριστεράς από τα χρόνια του Εμφυλίου μέχρι και τη Μεταπολίτευση...

Στην αγάπη τίποτα δεν απαιτείται. Και τίποτα δεν χαρίζεται. Πολλές φορές το τίμημα της αγάπης είναι βαρύ σαν αλγέρικο σπαθί κι ακριβό όσο μια δαντέλα από τον Λίγηρα.

Ο χρόνος έγειρε... Μια ιστορία προσωπική, βιωματική κι όμως τόσο "παγκόσμια". Μια ιστορία σ' ένα χωριό της Μάνης, της Σικελίας ή της Χιλής, σε μια εποχή τόσο κοντινή, χρονικά, στη δική μας, αλλά και τόσο απίστευτα μακρινή. Μια ιστορία που θυμίζει Καζαντζάκη αλλά και Μάρκες και που μέσα από τα λόγια της σοφής γερόντισσας αφηγήτριας επιχειρεί την ψυχολογική και κοινωνιολογική προσέγγιση μιας ολόκληρης εποχής. Μια σπουδή πάνω στην ανθρώπινη ψυχολογία αλλά και στην εγκληματολογία! Καθηλωτικό, ανθρώπινο, συγκινητικό, "σκληρό"! [...] και να 'θελες να γλιτώσεις, δεν μπόραγες....

Με άδεια σκέψη και αδρανείς αισθήσεις υπάκουσε στην πατρική ακρισία και γελοιότητα. Ο κομμουνιστής πατέρας τον έδιωξε χωρίς προβληματισμό, ο κομμουνιστής φίλος επροβληματίζετο πώς να τον συνδράμει, και ο μη κομμουνιστής καλύτερος φίλος πώς να τον αποφύγει. Προς το παρόν όμως το κρύο και η πείνα έσφιγγαν το στομάχι του Αριστοκλή, και έπρεπε να βρει κατάλυμα και δυο μπουκιές ψωμί. Στις τσέπες του είχε δυο τρία κέρματα, τρία τέσσερα χύμα Ματσάγκος, ένα μαντήλι και τον αναπτήρα· τα σχολικά βιβλία, τα ρούχα και τα παπούτσια, έμειναν πίσω. Ο μαστρο-Κοσμάς και το κομμουνιστικ...

Ποιος αντιστέκεται στην Φθορά; Ο συγγραφέας αντιστέκεται στην Φθορά. Συγγραφέας είναι ένα εξ ορισμού ταλαιπωρημένο ον εφόσον επιχειρεί να αντισταθεί στην Φθορά. Δεν υπάρχει από καταβολής Κόσμου και από καταβολής πλασμάτων πιο ταπεινωμένο πλάσμα από τον συγγραφέα. Μοίρα τού συγγραφέα είναι η Ταπείνωση. Η μεγαλύτερη ταπείνωση που δέχεται ο συγγραφέας είναι η ολοκληρωτική του ήττα, η απόλυτη και μεγαλειώδης πανωλεθρία που πάντοτε υφίσταται σε αυτόν τον διαρκή του πόλεμο με την Φθορά. Έργο είναι το κουρέλι που απομένει από αυτόν τον πόλεμο τού συγγραφέα με την Φθορά. Αυτά τα κο...

Ο άνθρωπος που παρασύρεται από ένα ταξί σε μια διάβαση πεζών. Ο μουσικός-συγγραφέας που υποδύεται τον ντετέκτιβ. Η Άννα που υποπτεύεται ότι ο σύζυγός της την απατά. Η ψυχίατρος που αναλύει τα αίτια της μελαγχολίας. Το "Langsamer Satz" του Βέμπερν. Η σερβιτόρα που ο άντρας της ξυλοφορτώνει μετανάστες. Ο Ιάσονας που σπουδάζει Ιστορία. Η ηλικιωμένη που έχει παγιδευτεί στο παρελθόν. Ο εσθονός συνθέτης που δολοφονείται. Όλοι τους μέλη μιας ετερόκλητης ορχήστρας βιρτουόζων της καθημερινότητας, που γράφουν κύκλους στα πεζοδρόμια της κινούμενης πόλης, κυνηγιούνται ασταμάτητα σαν...

Δεν ξέρουμε αν αυτός ο επιπόλαιος άνθρωπος και ασήμαντος αρχιτέκτονας, ο Γιώργος Αυγέρης, δολοφόνησε πράγματι τη σύζυγο του το βράδυ της εικοστής έκτης. Δεν ξέρουμε ούτε αν ο μοναχός της μονής Σ... Διονύσιος -άνθρωπος μιας κάποιας ηλικίας αλλά με βήμα βροντερό- θα κερδίσει τη συγχώρεση για την παλιά του αμαρτία. Το μόνο που ξέρουμε είναι πως η συνάντηση αυτών των δύο θα κινητοποιήσει μέσα τους μια σειρά κυματισμών τόσο ισχυρών και βίαιων, ώστε εκείνοι είτε θα διασώσουν ένα -ελάχιστο, έστω- ίχνος ακεραιότητας είτε θα συρθούν στο χώμα σαν ξεπεσμένοι σαλτιμπάγκοι.

Η ζωή είναι τέχνη! Η γάτα Φελίσια, που ζει οικόσιτη στο δώμα ενός καλλιτέχνη, μετά από μακρόχρονη απουσία του, αναγκάζεται να εγκαταλείψει το σπίτι της αφού βλέπει το νερό και την τροφή της να στερεύουν. Η περιπέτεια αρχίζει καθώς τρυπώνει κρυφά σε Μεζονέτες, Οροφοδιαμερίσματα και Δυάρια. - Τι είδους «τροφή» θα βρει η Φελίσια κάνοντας βόλτα σε τρεις κοινωνικές τάξεις; - Γιατί αποφασίζει να εγκαταλείψει το σπίτι της για δεύτερη φορά - μετά την επιστροφή του καλλιτέχνη - ενώ είναι πια ασφαλής και χορτάτη; Μια συναρπαστική νουβέλα περιπλάνησης όπου το φινετσάτο συνυπάρχ...

"Αρκετά όμως μακρηγορήσαμε. Δεν υπάρχει καμιά ιστορία να πούμε, καμιά ιστορία να ακούσουμε. Κάποτε η καρδιά φεύγει από τη θέση της. Εκσφενδονίζεται στα σκοτάδια του νου. Ανάμεσα στα φρύδια λαγοκοιμάται, ανάμεσα στα σκέλια έχει τον ακάθιστο. Τότε η μόνη ιστορία που μπορείς να πεις, που θέλεις να ακούσεις, είναι η ιστορία που λέει ο σώζων εαυτόν σωθήτω κι ακούει ο όπου φύγει φύγει. Φράσεις με την ψυχή στο στόμα, λέξεις που σπρώχνονται, λες και η μία θέλει να κρυφτεί πίσω από την άλλη, σιωπές που σε ξεκουφαίνουν. Γι΄αυτό η ιστορία που λέει ο σώζων εαυτόν σωθήτω κι ακούει ο όπο...

Κάθε στιγμή αρχίζει ένα νέο ταξίδι. Σε κάθε κίνησή μας σηκώνεται μια νέα αυλαία που η απαστράπτουσα, απρόσμενη ομορφιά των όσων κρύβει μας παρακαλεί βουβά να απαρνηθούμε την ηθελημένη νάρκωσή μας και να εισχωρήσουμε σε ανακαλύψεις. Μας καλεί να περπατήσουμε σε κείνο το νεκροταφείο που, από αμέλεια, θάβονται ικανότητες και προσδοκίες για να αναζητήσουμε την αλήθεια... Ποιος όμως αποφασίζει να κάνει βόλτα ανάμεσα σε πεθαμένους, αν δεν κουβαλά μέσα του σπίθα ανάστασης;

"Μετά θα ντυνόμουν και θα έφευγα. Ο Σταμάτης δεν θα μάθαινε τίποτα. Η Λίνα δεν θα μάθαινε τίποτα. Η Βίκυ δεν θα μάθαινε τίποτα. Τα παιδιά της δεν θα μάθαιναν τίποτα. Ο Παύλος δεν θα μάθαινε τίποτα. Δεν θα επαναλαμβανόταν, ή θα το επαναλάμβανε λίγες μόνο φορές στα κρυφά πριν καταλάβουμε ότι δεν είχε νόημα." Τις τελευταίες μέρες πριν από το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης ένας λέκτορας που πλησιάζει τα σαράντα και προσπαθεί μάταια να τελειώσει το βιβλίο του για τον "Κλόουν" του Χάινριχ Μπελ συναντάει μια παλιά του φίλη. Υπήρξαν κάποτε συμφοιτητές στη Φιλοσοφική Σχολή και σ...