Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια αμαξοστοιχία διασχίζει τον κάθετο κορμό μιας άχρονης αλλά και δυστοπικής ταυτόχρονα Ελλάδας μεταφέροντας έναν βιβλιοθηκονόμο προς τα πατρώα εδάφη του. Η αναζήτηση αυτή θα φέρει τον Κωνσταντίνο Σερπεκίδη όχι μόνο αντιμέτωπο με τον ίδιο του τον εαυτό αλλά και με το επίκεντρο των πολεμικών επιχειρήσεων μεταξύ Αυτονομιστών και Κρατιστών, ενώ το έτος κυλάει από την ανθοφορούσα Άνοιξη αι μέσω ενός σχεδόν καθησυχαστικού Καλοκαιριού στο αποκορύφωμα ενός αδυσώπητου σε εξελίξεις Φθινοπώρου.

[...Και να που η ώρα αυτή έφτασε. Μια ώρα, που ποτέ να µην ερχόταν. Κείµενα, που ποτέ να µη µε αξίωνε ο Θεός να διάβαζα, αν επρόκειτο να την έχανα. Σκέψεις της, που σαν διαθήκη καλούµαι τώρα να δηµοσιεύσω κατά παραγγελία της.] Η ιδιότυπη δηµοσίευση του ηµερολογίου της Νόρας φέρνει στο φως τους κλυδωνισµούς της ψυχής και της σκέψης µιας νέας γυναίκας που µεγαλώνει µόνη το παιδί της, παλεύοντας να ισορροπήσει ανάµεσα στη δυσκολία και την αγωνία, την απόγνωση και την ελπίδα, τη λογική και το συναίσθηµα, τη ζωή και τον θάνατο. Μία εξοµολόγηση-οδοιπορικό στον κόσµο των ιδε...

Ακολουθώντας μία παρέα παιδιών, που έζησε στη Ζάκυνθο στα μέσα του 19ου αιώνα, στην καθημερινότητά της, ανακαλύπτουμε μέσα απ' τα μάτια τους τις ομορφιές του τόπου. Μαζί τους σκαρφαλώνουμε στα τείχη του κάστρου, κουτρουβαλάμε στην πλαγιά του ως το πλακόστρωτο της Παναγίας της Πικριδιώτισσας, καθισμένοι πάνω στα βράχια, πετάμε πέτρες στη θάλασσα αγναντεύοντας τη γη που ορθώνεται μπροστά μας, ακολουθούμε τον άγιο στην πορεία του στην πόλη και γινόμαστε κοινωνοί του μυστικού τους... Ενός μυστικού, που πηγάζει απ' την αστείρευτη αγάπη τους για τη μικρή τους πατρίδα, και τους κά...

Υπάρχει αντίδοτο στην ελληνική απατεωνιά; Μονάχα ένας υπερήρωας μπορεί να βάλει -προσωρινά- τα πράγματα στη θέση τους, μοιράζοντας τις απαιτούμενες σφαλιάρες. Ο Ζαχαρίας Σκριπ με το λεπτό μουστάκι ζεν πρεμιέ, το λευκό φράκο και τη μάσκα του Φαντομά, την απαραίτητη μπέρτα και τις ανάλογες υπερδυνάμεις, αποκαθιστά την τάξη στον Βόλο των αδιάλλακτων δημάρχων, δημοσιογράφων, παραεμπόρων και των ζάμπλουτων ξενόφερτων κροίσων εν έτει 1914. Μια σπιρτόζικη, παιχνιδιάρικη, γλυκά απολαυστική νουβέλα άλλης εποχής, διασταύρωση περιπέτειας της Μάρβελ με το ρομαντικό κλίμα της Μπελ Επό...

Περπάτησε πάνω στα χαλάσματα του βομβαρδισμένου σπιτιού της. Πάνω στα προικιά της, στις κόκκινες πατανίες της, στα κομματιασμένα σερβίτσια της. Χάιδευε, ξεσκόνιζε και τ’ άφηνε πάλι κάτω, στο απόλυτο τίποτε. Η Ζηνοβία μισούσε τον πόλεμο. Έτρεχε στο σκοτεινό λαγούμι-καταφύγιο για να γλυτώσει τις ζωές των παιδιών της και τη δική της. Οι Γερμανοί σκόρπιζαν τον θάνατο σε κάθε πόλη και χωριό της Κρήτης, σε κάθε θάμνο και χωράφι, σε κάθε ζωντανό που βρισκόταν στο πέρασμά τους. Πείσμωσε. Δεν λύγισε στους άγριους ανέμους, που σάρωσαν τη ζωή της. Τίποτε δεν φοβόταν. Είχε καρδιά λι...

Ο αναγνώστης αυτού του βιβλίου, πριν αρχίσει το διάβασμα, θα πρέπει να έχει δίπλα του ένα ποτήρι γεμάτο με χιούμορ για να μπορέσει να το αντέξει. Ένας απλός πολίτης, ένας άνθρωπος που βλέπουμε καθημερινά στη γειτονιά με το καλοσυνάτο του χαμόγελο και χαιρόμαστε τη ζεστή του "καλημέρα", αποφασίζει να οδηγήσει τον Θεό στο δικαστήριο. Τον κατηγορεί ότι τον καταδίκασε σε θάνατο χωρίς να τον δικάσει, χωρίς ν’ ακούσει την απολογία του και, όπως ο ίδιος πιστεύει, χωρίς να αξίζει αυτήν τη βαριά καταδίκη. Αν ο αναγνώστης θέλει να μάθει το τι ακολουθεί, θα πρέπει πρώτα ν’ αρχ...

Η "Ζωή αρρωστεμένη" δημοσιεύθηκε το 1916, μια χρονιά αρκετά μαύρη, αφού σηματοδοτήθηκε από τον συνεχιζόμενο ευρωπαϊκό πόλεμο, τον λεγόμενο εθνικό διχασμό και τον αγγλογαλλικό αποκλεισμό της Ελλάδας. Η φτώχεια, η πείνα και η αβεβαιότητα, που κατέκλυσαν την κοινωνία, έδωσαν ίσως αφορμή για το μαύρο αυτό και πεσιμιστικό αφήγημα. Ο ήρωάς του είναι ένας έφηβος που βασανίζεται από την ενότητα του έρωτα και του θανάτου. Ο φαύλος κύκλος του αφηγήματος είναι ότι η ερωτική επιθυμία, που καταλύει το ένστικτο του θανάτου, εκδηλώνεται προς την κόρη της μητριάς, της θεωρούμενης από τον ή...

Μια ιστορία αγάπης που διαδραματίζεται μέσα σε μία μόνο μέρα. Στη διάρκεια της μοναδικής αυτής μέρας, οι δυο εραστές θα ζήσουν ολόκληρη την εμπειρία της ζωής τους. Επιθυμία, οργή, αίμα. Για να φτάσουν στην απόλυτη αγάπη που ακυρώνει τον θάνατο. "Προσπάθησα να πλάσω ένα νέο μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης, δηλαδή του απόλυτου έρωτα και της ματαίωσής του. Με τη διαφορά πως τα πρόσωπα της νουβέλας είναι δυο καθημερινά παιδιά που θα πάνε τον μύθο πιο πέρα. Με τη δύναμη της αγάπης τους θα κατακτήσουν τη νέκυια. Θα μπουν με τα σώματά τους μέσα στην ομίχλη του άλλου τοπίου...

Την τιμιότητα των Κραβαριτών, την ηθικότητα των χηρών, την ευστροφία της Τζανετόγριας, την φιλολογική κατάρτισι της Λαζαρώς, τους πόνους και τις στενοχώριες της Μακεδόνας για τις "τρέλες" του γυιού της, την φτώχια της Πλαστάρως, τις δολοπλοκίες της οικογενείας σαλώμη, την φιλία δύο τελικά, "μη" φίλων, το μίσος και την τιμωρία του Κάκτου αλλά και την μετάνοια και την σωτηρία αυτού, τον νερόμυλο που γίνεται μαρτυρικό μοναστήρι και άλλα πολλά, συνδέσαμε όσο το δυνατόν καλύτερα και δημιουργήσαμε αυτήν την μικρή νουβέλα, η οποία σκοπό έχει να οφελήση τον αναγνώστη από τα θετικά...

"Απών" και όχι "Απούσα" 'Το Παγκάκι των Ψιθύρων": Ξέρεις πως τα αντικείμενα γύρω μας μπορούν και μιλάνε; Ξέρεις πως παίρνουν την ψυχή που τους δίνουμε; Ξέρεις πως συνδέονται μαζί μας -με κάτι απροσδιόριστο- που ενδόμυχα κουβαλάμε; Ξέρεις πως το ένστικτο μας υποδεικνύει πού μπορούμε να εμπιστευτούμε την ψυχή μας -δίχως τον φόβο της λογοκρισίας- ώστε να αδειάσει για να γεμίσει ξανά και ξανά; Ξέρεις πως οι άνθρωποι χωρίς αντικείμενα είναι ένα σώμα που αιωρείται και τέμνεται; Σε αυτήν την ιστορία λοιπόν, η ηρωίδα μας, συνδεμένη από μικρή ηλικία με τα παγκάκια, ξύλινα, αμε...

"Παρών" και όχι "Παρούσα" "Η Αγάπη της Σιωπής", η πρώτη μας ιστορία. Διαδραματίζεται στο όμορφο νησί της Κέρκυρας. Παρακολουθούμε τη φωτογραφική πορεία ενός νέου, ταλαντούχου και ανερχόμενου φωτογράφου. Όλα ανατρέπονται όταν κατά τη διάρκεια των λήψεών του, μέσα από το φακό του, εστιάζει σε μία εξωτική κοπέλα, ευθύς γίνεται το μοντέλο του και όλα αρχίζουν χωρίς καμία λέξη. "Η Φυσαρμόνικα των Αισθήσεων", η δεύτερή μας ιστορία. Ταξιδεύουμε σε μία άλλη εποχή, στην εποχή εκείνη που τα αγόρια φορούσαν στραβό κασκέτο, τιράντες, κοντά παντελόνια και ήταν τόσο ρομαντικά που μ...

Η περιπλάνηση στην πόλη. Η ημέρα της απόλυσης. Η άδεια καρέκλα με το σακάκι στη ράχη της. Το ζευγάρι στις διακοπές. "Ο άνθρωπος που διάβαζε αληθινά". Η κοπέλα που ταξιδεύει για έναν ξένο. Το ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Η εμπορική στοά με τους ξοφλημένους μαγαζάτορες. Ο αγαθός μποντιμπίλντερ που γίνεται φονιάς. Η συναυλία με το απρόβλεπτο τέλος. Το σχολικό βιβλίο στα χέρια ενός αστέγου. Εικόνες της μεγαλούπολης κρυμμένες πίσω από τη μνημειακή της υπόσταση, κινηματογραφικά καρέ στις μυστικές γωνιές όπου συνθλίβονται οι ανθρώπινες σχέσεις, αλλεπάλληλες εστιάσεις στην άψυχη λεπ...

Βαριανασαίνει, σκέφτεται πράγματα θλιβερά κι η αυτοπεποίθησή του βρίσκεται στο μηδέν. Είναι τόσο βαρύ αυτό το συναίσθημα, που πρέπει κάνει κάτι επειγόντως. Πρέπει να βγει από το τούνελ αμέσως, να κάνει οτιδήποτε για να αισθανθεί καλύτερα, οτιδήποτε, τα πάντα. Ίσως να πρέπει να πάρει τηλέφωνο τους γονείς του και να κλάψει -η αξιοπρέπεια δεν παίζει ρόλο τώρα- ίσως να πρέπει να δει έναν φίλο του, ίσως να πρέπει να τηλεφωνήσει ακόμα και σ' αυτήν· αλλά όχι, αυτό δεν μπορεί να το κάνει με τίποτα, αυτή θα είναι η απόλυτη παραδοχή της ήττας του, η απόλυτη ξεφτίλα - όχι, η ταπείνωση...

"Κάθε σπίτι και τα φαντάσματά του", λέει ο πατέρας της Μαρίνας. "Η κόρη μου έγινε καλλιτέχνις. Πήρε το μέρος των φαντασμάτων". Η Μαρίνα είναι οργισμένη, είναι ένας θηλυκός ηδονοθήρας που υποφέρει από κρίσεις ανορεξίας και βουλιμίας. Κάθε κίνησή της υπαγορεύεται από μια εμμονή με τον ψυχικό και σωματικό βιασμό που υπέστη ο πατέρας της κατά την περίοδο της δικτατορίας. Μόνη διέξοδός της: η τέχνη: φωτογραφίζει, στήνει εγκαταστάσεις και χρησιμοποιεί το κορμί της κάνοντας performance art. Ώσπου υποβάλλει τον πατέρα της σε μια νέα άτυπη ανάκριση, κι έρχεται η στιγμή της μεγάλη...

Η Μαρίνα είναι μία οργισμένη καλλιτέχνις, μία ηδονοθήρας που πασχίζει να δραπετεύσει από την εμμονή της με τον σωματικό και ψυχικό βιασμό που υπέστη ο πατέρας της στα κολαστήρια της ΕΑΤ/ΕΣΑ. Καμβάς της τέχνης της και σάκος του μποξ το σώμα της, το οποίο βασανίζει η ίδια εξαιτίας των διατροφικών της διαταραχών. Όταν αποφασίζει να υποβάλει τον πατέρα της σε μια νέα άτυπη ανάκριση έρχεται η στιγμή της μεγάλης σύγκρουσης. Μια ιδιότυπη ματιά στην Αθήνα του σήμερα, με αναδρομές στα σκοτεινά χρόνια της δικτατορίας. Μια φρέσκια, σπαρταριστή, καθαρή ανάγνωση, καθόλου φορτισμέν...

Η Μαρίνα είναι μία οργισμένη καλλιτέχνις, μία ηδονοθήρας που πασχίζει να δραπετεύσει από την εμμονή της με τον σωματικό και ψυχικό βιασμό που υπέστη ο πατέρας της στα κολαστήρια της ΕΑΤ/ΕΣΑ. Καμβάς της τέχνης της και σάκος του μποξ το σώμα της, το οποίο βασανίζει η ίδια εξαιτίας των διατροφικών της διαταραχών. Όταν αποφασίζει να υποβάλει τον πατέρα της σε μια νέα άτυπη ανάκριση έρχεται η στιγμή της μεγάλης σύγκρουσης. Μια ιδιότυπη ματιά στην Αθήνα του σήμερα, με αναδρομές στα σκοτεινά χρόνια της δικτατορίας. Μια φρέσκια, σπαρταριστή, καθαρή ανάγνωση, καθόλου φορτισμέν...

Γυρίσαμε το καρνάγιο μέχρι πέρα, σχολιάζοντας τα σκάφη, είχε όμορφα σκαριά και άχρωμα πλαστικά, κουρασμένα μοτόρια και λίγα καΐκια. Φτάσαμε και στον ταρσανά κι εκεί κόλλησε. Στο έδαφος ήταν χαραγμένες καμπύλες, πυκνές, η μία πάνω στην άλλη, σαν ο ζωγράφος να μην πετύχαινε το αποτέλεσμα και να προσπαθούσε ξανά και ξανά, δίχως να σβύνει τις παλιές. -Είναι χνάρια. Η περιουσία του καραβομαραγκού. Κάθε χνάρι οδηγεί τον μαραγκό να φτιάξει την ακτίνα ή τον άξονα για διαφορετικό τύπο και μέγεθος καϊκιού. Δεν ήξερα να τα ξεχωρίσω, κάποια ήταν χνάρια της μάνας, κάποια των στρώσεω...