Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όπως υπάρχουν "καταραμένοι" ποιητές, έτσι υπάρχουν και "καταραμένα" γράμματα. Επιστολές που για διάφορους λόγους δεν θα διαβαστούν από τους παραλήπτες τους και -το πιο τραγικό- δεν πρόκειται ποτέ να επιστραφούν στα χέρια εκείνων που τις έγραψαν. Όμως, προτού καταστραφούν ως "άχρηστο υλικό" από την επίσημη υπηρεσία των ταχυδρομείων -εν αγνοία, φυσικά, των αποστολέων-, θα γίνουν κρυφό "κτήμα" του αναγνώστη. Δέκα επιστολές των οποίων η μοίρα είναι ίδια με τους ήχους που τους ταξιδεύει ο άνεμος στην έρημο, δίχως κανέναν προορισμό και χωρίς καμιά απόκριση. Μόνο που εδώ άνεμος ε...

Κατεβήκαμε στο ρέμα με κομμένα γόνατα. Πήραμε πάλι τον ανήφορο, σιγά με προφυλάξεις, όσο όμως πέρναγε η ώρα χωρίς αποτέλεσμα, η δίψα μας θέριευε κι αρχίσαμε να τρέχουμε καταμεσής στην κοίτη σαν παλαβοί. Τα χαλίκια έκαιγαν και νιώθαμε τον ήλιο στο κεφάλι μας, τεράστιο και καρφωμένο στη θέση του. Στο τέλος αποκάναμε. Ο Νικήτας ήταν έτοιμος να καταρρεύσει. Λαχάνιαζε με τη γλώσσα έξω σα θερμιασμένο ζαγάρι. Δεν γλιτώναμε ούτε με το φευγιό. Η δίψα, η δίψα μας, μας είχε φτάσει και μας είχε ξεπεράσει. Δεν μας έμενε τίποτα άλλο παρά να πέσουμε ανάσκελα τεντώνοντας χέρια και πόδια κ...

Μια νύχτα, καθώς περιπλανιόμουν στο λιμάνι, είδα ένα πλοίο να 'ρχεται από μακριά. Όταν πλησίασε αρκετά, είδα πως λεγόταν "Μακάο" και τότε θυμήθηκα. Είχα ένα θείο κάποτε, αδελφό του πατέρα μου, που είχε φύγει για το Μακάο. Όταν ήμουν μικρός, τα γράμματα που μας έστελνε από κει μ' έκαναν πάντα να ονειρεύομαι και είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου πως μεγαλώνοντας, θα πήγαινα κι εγώ. Βλέπετε, στα μάτια μου, το Μακάο φάνταζε σαν ένα τόπος μαγικός, παραμυθένιος! Δεν πήγα, βέβαια, ποτέ. Οι υποχρεώσεις, η δουλειά, ύστερα η οικογένεια, καταλαβαίνετε... Εκείνη τη νύχτα όμως, όταν είδα αυ...

Τι μπορεί να εκμυστηρεύεται, άραγε, ένας συγγραφέας και αθεράπευτα διανοούμενος, κάπου στα μέσα της ηλικίας του, ήδη εξαρτημένος από το αλκοόλ και αποκαρδιωμένος απ΄ τη ζωή, σε μια πρώην μαθήτριά του και ερωμένη του και τώρα μεταπτυχιακή σπουδάστρια σε Πανεπιστήμιο του Λονδίνου; Απλώς, σκέψεις που ποτέ δεν είχε το θάρρος να τις εμπιστευτεί σ΄ αυτήν, μνήμες προσωπικών στιγμών που ο χρόνος μετάγγισε τη νοσταλγική αύρα τους και, τέλος, σχόλια για τη λογοτεχνική πραγματικότητα που τη βρίσκει φτωχή, περιθωριοποιημένη και αλυσιτελή.

Ο άγγελος, η κοπέλα με τα χρυσά μαλλιά, μάχεται τα κατώτερα ένστικτα στο ορεινό χωριό που σαπίζει μες στη βροχή· μέσα στην αμαρτία. Το πλάσμα του Σκότους, ένας εύμορφος και γοητευτικός άνδρας, την αιχμαλωτίζει στον κόσμο των σκιών. Ποιος θα νικήσει στην προαιώνια πάλη του καλού με το κακό; Πού κρύβεται ο αντίπαλος; Πώς γεννιούνται οι στρατιές του; Μια ατμοσφαιρική νουβέλα με λυρική και κινηματογραφική υφή, όπου η φιλοσοφική διάσταση συνυπάρχει με την περιπέτεια και το μυστήριο.

Η "Γκλόρια" είναι ένα αφήγημα, κάτι μεταξύ νουβέλας επιστημονικής φαντασίας και φουτουριστικού παραμυθιού για μεγάλα παιδιά. Η ομώνυμη ηρωίδα, επιστήμων και τεχνοκράτης, που ζει στα τέλη της δεκαετίας του 2020, μπλέκεται με τους Πειρατές του Διαστήματος σε μια αλλιώτικη Επανάσταση και πολεμάει το καταπιεστικό Υπερσύστημα "εκ των έσω"... Θα νικήσει;

Ο πρέσβυς σταμάτησε μπροστά στο γκαράζ. Ανοίγοντας την εξώπορτα με το αυτόματο χειριστήριο, έβαλε το αυτοκίνητο μέσα. Τρεις άνθρωποι πετάχτηκαν απ' το σκοτάδι. Ήταν οπλισμένοι. «Βγείτε έξω» διέταξε ένας απ' αυτούς. Όλα έγιναν τόσο γρήγορα, που ο φόβος άργησε να ζώσει τη Μαρία Έλενα. Αλλά τώρα είχε παραλύσει. Δυο χέρια την τράβηξαν βίαια. Πρόσεξε πως ο συνοδός της στεκόταν ανάμεσα σε δύο άντρες με τα χέρια ψηλά. Τους έσπρωξαν στο δρόμο, όπου περίμενε ένα αυτοκίνητο. Αυτός που την οδηγούσε την υποβάσταζε κιόλας. Την έβαλαν να κάτσει στο πίσω κάθισμα. Ο Πωλ κάθησε στην άλλη ά...

"Κυρία ζητά γελωτοποιό. Μισθός ικανοποιητικός". Έτσι έλεγε η αγγελία της Δωροθέας, ωραίας, πετυχημένης και δυστυχισμένης κόρης μεγαλοεπιχειρηματία. Ο Γιάννης, καλοφτιαγμένος και γοητευτικός, προσλαμβάνεται επειδή απαντά έξυπνα και πρωτότυπα στις τρελές ερωτήσεις της Δωροθέας. Έτσι, το παράξενο ζευγάρι της νεαρής κυρίας και του γελωτοποιού της αρχίζει να περιφέρεται στα κλαμπ και στα πάρτι των βορείων προαστίων, παίζοντας διαρκώς ένα διαλεκτικό παιχνίδι αλληλοκαταστροφής: εκείνη μισεί τους άντρες εξαιτίας της ανοησίας και της εξουσιομανίας τους, έστω κι αν τους μιμείται για...

Η ιστορία μιας ζωής. Η Άννα, ο Γιάννης, η Μάρθα, η κυρία Θαλή, άνθρωποι που ξεκίνησαν από αλλού, με το τρέμουλο να τα γνωρίσουν όλα γύρω τους "Σε ποια μεριά της γης να βρίσκονται άραγε τα σπουδαία πράγματα..." Γλείφουν χρόνια, λόγια, σιωπές, τρατάρουν την τύχη τους γέλια και δάκρυα, και κάποτε σμίγουν μαζί, ησυχασμένοι για το δρόμο που έκαναν. "Έτρεμα μήπως δεν προλάβω να γνωρίσω όλα γύρω μου. Έτρεμα πάλι, ύστερα, μήπως τελειώσουν όλα και δεν πομείνει τίποτα άλλο, για τη συνέχεια της ζωής. Αλλά η ζωή είναι μεγάλη, και ησύχασα." Η ιστορία της ζωής. Αφτιασίδωτη κα...

Πλανήτης Γη, Θεσσαλονίκη. Ο Κας και η Φος περπατούν στους δρόμους της πόλης. Χαϊδεύουν τυρόπιτες. Διασχίζουν ένα μωρό. Ξεβιδώνουν τη Μαντάμ Μποβαρύ. Συνομιλούν με ένα γόνατο. Γευματίζουν μ’ ένα βόδι από βήτα. Σκανάρουν ένα φαγγρί. Βολτάρουν στην παραλία. Αναρωτιούνται. Τρώει σπόρια ο Nick Cave; Τι εντόσθια έχει ένα ραντεβού; Να βγάλουν και δρακουλίνια με τη σαμπάνια στο δείπνο; Και χειρόκτια; Ουφ, είναι ζόρικο πράμα μια αποστολή στη Γη.

Τούτη η νουβέλα περιγράφει τον αναπάντεχα παράφορο έρωτα ενός άντρα για μια γυναίκα. Μπλεγμένος ο ήρωας στο νοσηρό παιχνίδι της μοναξιάς, της φαντασίωσης και της θλίψης συνδεδεμένης μ' ένα διάχυτο ερωτισμό, καταφεύγει στην αναζήτηση του "αληθινού" εαυτού του ως τον μοναδικό δρόμο εσωτερικής λύτρωσης. Μπροστά στην αίσθηση του επερχόμενου θανάτου θα καταλάβει ότι είναι "αρκετά νεκρός", "αρκετά ξένος" για να πει στον εαυτό του, ότι, "η ζωή είναι τελικά μια φάρσα", παρατηρώντας δίπλα του έναν καθημερινό άνθρωπο της απάνθρωπης μεγαλούπλης...

Μια γυναίκα γύρω στα πενήντα, που ζει μεγάλο μέρος του χρόνου της στη Σαντορίνη, αλληλογραφεί με ένα φίλο της ψυχίατρο που εργάζεται στην Αγγλία. Τις επιστολές αυτές μαζί με κάποια e-mails θα βρει ο γιος της μετά το θάνατό της και θα προσπαθήσει να καταλάβει τον κόσμο της μητέρας του. Έναν κόσμο όπου η ομορφιά της δύσης στην καλντέρα φωτίζει τη δυστυχία ενός πολιτισμού που κρύβει επιμελώς τον πανικό μπροστά στα αισθήματα και τις ανάγκες της ψυχής.

Η νεαρή συγγραφέας που «δραπετεύει» από την Αθήνα για να βρει την ηρεμία και την έμπνευση σ' ένα από τα μεγάλα και ιστορικά ελληνικά νησιά, προκειμένου να ολοκληρώσει το βιβλίο της, συναντάει έναν καινούργιο κόσμο μεταξύ πραγματικότητας και μύθου: τη μαγευτική φύση, τη συναρπαστική ιστορία και μυθολογία του νησιού, αλλά, κυρίως, το πρόσωπο μιας άλλης νέας γυναίκας. Μια ασυνήθιστη έλξη· μια σχεδόν εξωπραγματική συμπεριφορά. Η μια αλήθεια, η πραγματική, ανταγωνίζεται την άλλη, την υπερβατική. Η περιπέτεια της καθημερινότητας που αντιστρατεύεται την περιπέτεια του ονείρου και...

Τα μικρά αφηγήματα του Καραγάτση περιέχουν τοπία ανθρώπινης κατάντιας, κοινωνικής ασχήμιας, αισθησιακής βιαιότητας, φαντασιακού παραληρήματος, φυσιοκρατικού αναβρασμού και απόκρυφης αυτοβιογραφικής καταγραφής. Είναι ιστορίες αποτυχίας αλλά και συνακόλουθες εξιλέωσης. Ο Καραγάτσης είναι ένας διχασμένος. Και σαν διχασμένος σκύβει, αρπάζει και φιλά το κανελί πανωφόρι. Αυτό το ύφασμα που απορροφά και μεταμορφώνει την αντίφαση της ζωής. Σε τίμιο κράμα αμαρτίας και αγιοσύνης.

Περιέχει τα διηγήματα "Νυχτερινή ιστορία", "Ρεστία", "Οργή", "Από τη ζωή του Μιχάλη Ρούση" και τη νουβέλα "Λειτουργία σε Λα Ύφεσις".

Μία επιστολή που δεν γράφεται με την προοπτική να επιδοθεί σ΄ αυτόν προς τον οποίο νοερά απευθύνεται· που θέλει απλώς να ψηλαφίσει το κενό της απουσίας του, να συναρμολογήσει λόγια που ειπώθηκαν ή υπονοήθηκαν, κινήσεις ανεπαίσθητες και χειρονομίες που έμειναν για μια στιγμή μετέωρες στον αέρα, μία τέτοια επιστολή δεν υποκαθιστά παρά τη σιωπή του αποστολέα. Καλά καλά δεν υπάρχει ούτε αποστολέας· υπάρχει μόνο μία απροσδιόριστη, έντονη ωστόσο, ανάγκη για επικοινωνία με τον "άλλο" που κρύβεται μέσα στον καθένα και που κάποτε διεκδικεί επιτακτικά το πρόσωπό του - ή το προσωπείο...