Μακάο

Δύο νουβέλες

Μια νύχτα, καθώς περιπλανιόμουν στο λιμάνι, είδα ένα πλοίο να 'ρχεται από μακριά. Όταν πλησίασε αρκετά, είδα πως λεγόταν "Μακάο" και τότε θυμήθηκα. Είχα ένα θείο κάποτε, αδελφό του πατέρα μου, που είχε φύγει για το Μακάο. Όταν ήμουν μικρός, τα γράμματα που μας έστελνε από κει μ' έκαναν πάντα να ονειρεύομαι και είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου πως μεγαλώνοντας, θα πήγαινα κι εγώ. Βλέπετε, στα μάτια μου, το Μακάο φάνταζε σαν ένα τόπος μαγικός, παραμυθένιος! Δεν πήγα, βέβαια, ποτέ. Οι υποχρεώσεις, η δουλειά, ύστερα η οικογένεια, καταλαβαίνετε... Εκείνη τη νύχτα όμως, όταν είδα αυτό το πλοίο να πλησιάζει προς το μέρος μου, το θεώρησα σαν οιωνό. Για πρώτη φορά, ύστερα από τόσους μήνες όπου ήμουν βουτηγμένος στην απελπισία, σκέφτηκα πως ίσως όλα αυτά να 'γιναν τελικά για να πραγματοποιήσω το παλιό μου όνειρο. Σαν να μου δινόταν μια δεύτερη ευκαιρία να ξεκινήσω και πάλι τη ζωή μου! Λες και όλα όσα είχαν συμβεί μέχρι τότε να ήταν ένα τεράστιο λάθος που επιτέλους είχε διορθωθεί! Και όσο το σκέφτομαι από τότε, τόσο πιο πολύ το πιστεύω... Για όλους μας, φίλε μου, υπάρχει κάποτε μια δεύτερη ευκαιρία. Αρκεί να μην την αφήσεις να περάσει χωρίς να τη δεις...