Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Λαμαρτίνος, Νερβάλ, Γκωτιέ. Τρεις Γάλλοι ταξιδιώτες στην Ελλάδα της εικοσαετίας 1832-1852. Προσθέτω επίσης: τρεις ποιητές της ίδιας περίπου εποχής. Και ακόμα: τρεις ρομαντικοί (με ό,τι σχηματικό, απλουστευτικό, ίσως και αδόκιμο, περιέχει η λέξη στην περίπτωσή μας). Μιλούμε, πάντως, για πορείες όπου τα ζητούμενα είναι πολλαπλά: οι γέφυρες, οι σταθμοί, οι αποστάσεις. (...) Κοινός τόπος προορισμού, η Ανατολή, διατηρεί τα θέλγητρα μιας αναντικατάστατης γης της επαγγελίας. Είναι ταυτόχρονα η κιβωτός της γνώσης, το προπύργιο της πίστης, το σταυροδρόμι της λογής λογής ατομικ...

Στον τόμο αυτό παρουσιάζονται μερικά από τα άρθρα κριτικής του Baudelaire που δημοσιεύτηκαν κατά καιρούς σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά, και που μετά το θάνατό του συγκεντρώθηκαν και εκδόθηκαν κάτω από τον γενικό τίτλο "Curiosites esthetiques: L' Art romantique". Εδώ παρουσιάζονται άρθρα που έγραψε για μερικούς από τους σύγχρονούς του συγγραφείς, ενώ ο ίδιος τόμος περιελάμβανε, επίσης, άρθρα του Γάλλου ποιητή για τις εικαστικές τέχνες και για μερικούς από τους σύγχρονούς του ζωγράφους. [...] (από το εκδοτικό σημείωμα)

[...] Παρουσιάζει ενδιαφέρον η στάση του Saint - Beuve απέναντι στο ρομαντισμό. Ξεκίνησε ως ρομαντικός με την αρθρογραφία του στην εφημερίδα "Globe". Η φιλία με τον Victor Hugo είναι χαρακτηριστική, αλλά δεν θα διαρκέσει πολύ. Ο συγγραφέας θ' αναθεωρήσει τις απόψεις του και θα περάσει στο αντίθετο στρατόπεδο των κλασικών, όπου θα κινηθεί με περισσότερη άνεση. Στα δοκίμια που ακολουθούν ασκεί μιαν έντονη κριτική κατά του ρομαντισμού κι αναφέρεται στην αρχαία Ελλάδα μ' έναν, ίσως υπερβολικό, θαυμασμό. Βλέπει την κλασική Αθήνα ως μια ειδυλλιακή πολιτεία, όπου βασιλεύει η αγνότ...

Βιώνουμε έναν μετα-ρομαντικό κόσμο εντός του οποίου τα προτάγματα του ρομαντικού υποκειμένου, μολονότι κάτω από και μέσα σε διαφορετικά μορφώματα του κοινωνικού/πολιτικού, δεν παύουν να αποτελούν την αιχμή του δόρατος της κριτικής της σύγχρονης κουλτούρας και του σύγχρονου πολιτισμού. Ο Ρομαντισμός είναι ένα διαρκές κριτικό στοιχείο της κουλτούρας μας. Διαπερνά και διαποτίζει τις στάσεις και τον στοχασμό μας ενάντια σε έναν άνθρωπο χωρίς φύση και σε μια φύση χωρίς άνθρωπο, ενάντια σε μια τέχνη χωρίς μύθο, ενάντια, τέλος, σε μια θρησκεία χωρίς ιερό και σε μια θλιβερή απομίμη...

Η Lilian Furst διερευνά τη ρομαντική κοσμοθεωρία και ερμηνεύει το ρομαντικό φαινόμενο συνολικά, τόσο ως προς τα σημεία απόκλισης των ρομαντικών τροπισμών όσο και ως προς τα σημεία σύγκλισης. Καταδεικνύει την ενότητα της ρομαντικής εκφραστικής, την κοινή ουσία των ρομαντισμών, πέρα από τις πολλαπλές ιστορικές εκδηλώσεις του φαινομένου. Επιπλέον όμως, η Lilian Furst επιμένει στην πανίσχυρη παρουσία του ρομαντισμού ως συστατικού στοιχείου του δικού μας πνευματικού, καλλιτεχνικού-φιλολογικού και φιλοσοφικού universum. Αυτή η παρουσία είναι που κάνει το ρομαντισμό σύγχρονό μας,...

Στην εποχή του Νεοελληνικού Διαφωτισμού και του Ρομαντισμού πραγματοποιείται η εδραίωση του φιλελευθερισμού στην Ελλάδα. Τα κείμενα αυτής της περιόδου διαπνέονται από ηθικές και πολιτικές ιδέες, οι οποίες έφεραν το ελληνικό έθνος κοντά σε καίρια ζητήματα. Οι ιδεολογικές ιδιαιτερότητες της πορείας του ελληνισμού προς την ηθική και πολιτική του αυτογνωσία αναδύονται στα κεφάλαια του βιβλίου αυτού.

Πρόκειται για την παλιά, γνωστή ιστορία, ο Βέρθερος αυτοκτόνησε αλλά ο Γκαίτε συνέχισε να ζει. Ο Σλέμιλ περιτρέχει περήφανος τη Γη, δίχως ίσκιο, μια γκροτέσκα μορφή, ένας επιστήμονας που "ζει μόνο για τον εαυτό του". Ο Σαμίσο, όμως, αφού έκανε τα πάθη του βιβλίο, βιάζεται να βγει από την προβληματική κατάσταση του ήρωά του, εγκαθίσταται μόνιμα πια στο Βερολίνο, δημιουργεί οικογένεια, εκλέγεται μέλος της Ακαδημίας, και όλοι τον τιμούν σαν μεγάλο άνδρα. Μόνο ένας αμετανόητος μποέμ, όπως ο Πέτερ Σλέμιλ, θα το εύρισκε πληκτικό. Κανείς δεν μπορεί να παραμείνει για πάντα ενδιαφέρ...

Ο σφυγμός της καλλιτεχνικής ζωής πριν από ενάμιση αιώνα, με επίκεντρο το Παρίσι, μας μεταφέρεται εδώ ολόφρεσκος με τη σφραγίδα ενός σπινθηροβόλου πνεύματος. Διεισδυτικός και τολμηρός ο Μπωντλαίρ παίρνει την προσωπική του θέση σε ό,τι αφορά τα αισθητικά ζητήματα και τα μεγάλα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής του. Και, το κυριότερο, η θέση αυτή διατηρεί και σήμερα ακέραιη την επικαιρότητά της, καθώς ευρίσκεται σε διαρκή συνάφεια με διαχρονικές εστίες προβληματισμού κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου: ο ρόλος της κριτικής, η σχέση του καλλιτέχνη με τον καθημερινό βίο, η οριοθέτηση μετα...