Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"[...] Ο Γιώργος Μ. Βραζιτούλης εμπλουτίζει, με τις "Προδότρες λέξεις" του τις μελέτες που διαθέτουμε για τον Νόλλα, προσφέροντάς μας ένα πορτρέτο του καλλιτέχνη σε νεαρά ηλικία. Οι "Προδότρες λέξεις" επιχειρούν να αποτυπώσουν το γίγνεσθαι του Νόλλα καθ' οδόν προς την πεζογραφική ενηλικίωση, καθ' οδόν προς τη μεταπολίτευση του λόγου στη "Νεράιδα" το 1974, με την οποία ολοκληρώνεται το "βιογραφικό αφήγημα". Ο Βραζιτούλης μαντάρει σε αυτό μαρτυρίες και αφηγήσεις του συγγραφέα από τις πολύωρες συνεντεύξεις τους, συμπληρωματικές μαρτυρίες φίλων και συνοδοιπόρων του Νόλλα, αλλά...

Ηγετική φυσιογνωμία της περίφημης, και στη ζωγραφική, Γενιάς τους '30 ο Ν. Χατζηκυριάκος-Γκίκας υψώθηκε, μ' ένα χάρισμα μοναδικού δυναμισμού δημιουργικού, σε κορυφή και της νεοελληνικής, και της ευρωπαϊκής ζωγραφικής του αιώνα μας κατορθώνοντας, με τρόπους μοναδικούς και νέους, να συνδυάσει και να συνθέσει την ελληνικότητά του με τα πιο γόνιμα, ανανεωτικά κινήματα στην Τέχνη των καιρών μας. Υπήρξε υπόδειγμα, οδηγός και αποκαλυπτικός σύμβουλος, σοφός σηματωρός του πνευματικού μας πολιτισμού συμπληρώνοντας με τον λόγο, όσα άφηνε μισοκρυμένα, κατά τον αθάνατο Αλεξανδρινό, μέσα...

"Πώς μας θωρείς ακίνητος ; ...πού τρέχει ο λογισμός σου...". Στίχοι ενός ποιητή της Μεγάλης Ιδέας που σφράγισε με την παρουσία και το έργο του το μεταγενέστερο μοντέλο της "εθνικής ποίησης". Στίχοι που πέρασαν στη συλλογική μνήμη συνδεδεμένοι κυρίως με σχολικές γιορτές και εκδηλώσεις "πατριωτικού" χαρακτήρα. Η μελέτη αυτή έχει ως αφορμή το "Διθύραμβο" του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη προς τον ανδριάντα του Γρηγορίου Ε'', στην επέτειο της 25ης Μαρτίου του 1872: την πιο χαρακτηριστική στιγμή, δηλαδή, της "επετειακής ποίησης", στον 19ο αιώνα. Αναδεικνύοντας αυτό το ξεχασμένο επεισόδιο...

Τη συγκέντρωση των ποιημάτων της "Διασποράς" το Ρώμου Φιλύρα την άρχισα συστηματικά το 1960, την ίδια εποχή σχεδόν με τη συγκέντρωση του έργου του Μήτσου Παπανικολάου (ποιήματα, μεταφράσεις, μελέτες) και του Αναστασίου Δρίβα. Ήταν μια προσπάθεια που ξεκινούσε, νομίζω, από δύο ανάγκες: από την επιθυμία μου να μελετήσω πιο συστηματικά την ποιητική παράδοση του τόπου μας και ειδικότερα στην κρίσιμη εκείνη, τόσο για την λογοτεχνία μας όσο και για τη διαμόρφωση της ελληνικής κοινωνίας, εποχή του μεσοπολέμου και, παράλληλα, από ένα αίσθημα ευθύνης για τους ποιητές αυτούς που σκόρ...

Από την στιγμή που εμφανίστηκε στα Γράμματά μας ο Στράτης Μυριβήλης, τοποθετήθηκε από τους τίμιους και καλόπιστους μελετητές και κριτές της Λογοτεχνίας μας σε θέση εξέχουσα και περίοπτη. Και στην θέση αυτή στέκεται ατάραχος και στέρεος τόσα χρόνια, μετά την ένσαρκη αποχώρησή του από την ζωή. Όσο εκείνος "κρύβεται" μέσα στον χρόνο, τόσο το έργο του υψώνεται και λάμπει, κρουστό στην αλήθεια του, εράσμιο στην ειδή και ανθρώπινα δραματικό στην ουσία του. Γιατί το έργο αυτό είναι μετουσιωμένο μέσα στην αλήθεια μιας γλώσσας ζωντανής και τελεσφόρας που αποτελεί υπόδειγμα προσωπ...

Είναι προφανώς σπάνιο το γεγονός να υπάρχει μία βιβλιογραφία -σε μια οποιαδήποτε χώρου του κόσμου- που να μην περιλαμβάνει έστω και μία στοιχειώδη βιογραφία του εθνικού μας ποιητή. Αυτό όμως ισχύει για την Ελλάδα και τον Σολωμό, τα γεγονότα του βίου του οποίου γνωρίζουμε μόνο είτε αποσπασματικά, είτε μέσω "τρίτων", είτε από πηγές που έχουν λόγους να μεροληπτούν, συνήθως, υπέρ όχι της πένας του σπουδαιότερου ίσως Έλληνα λογοτέχνη, αλλά της στάσης του. Ο Σωκράτης Καψάσκης, σολωμιστής με επάρκεια και τριβή δεκαετιών γύρω από τον μεγάλο Ζακυνθινό, καταθέτει μια πελώρια συλλογή...

Ώσπου η φωνή της µάνας του, τον φώναζε µε τ' όνοµά του, Μιχάλη, παρατείνοντας το ήτα για κάµποσο. Αµέσως µετά φώναζε τ' όνοµα του αδελφού του. Κι αυτός συνέχιζε να κυλάει το τσέρκι του. Ήταν τόσο συναρπαστικό, γιατί διαρκώς εκινείτο, πήγαινε πάντα παρακάτω, αναπηδούσε στα χαλίκια. Ποτέ δεν σταµατούσε κι αυτός το βοηθούσε να µην πέσει. Έτσι έσωζε τον εαυτό του από τη σκόνη του δρόµου, που πριν κατακαθήσει και τον σκεπάσει, είχε πια φύγει. Το τσέρκι του ήταν που τον έσωζε από την κίτρινη σκόνη. Το τσέρκι έτρεχε γρηγορότερα απ' τη σκόνη. Κι αυτός έτρεχε πιο γρήγορα απ' τη σκόν...

Δεκέμβριος 1968, ενάμιση χρόνο περίπου μετά την επιβολή της δικτατορίας στην Ελλάδα και λίγους μήνες πρίν την δήλωση του ποιητή εναντίον του καθεστώτος, ο Σεφέρης (κάτοχος του βραβείου Νόμπελ 1963) συζητά εκτενώς με τον μεταφραστή και φίλο του Έντμουντ Κήλυ για το έργο του, τον Έλιοτ, τον Σικελιανό, τον Παλαμά, τον Καβάφη, τον Καζαντζάκη, το βραβείο Νόμπελ και διάφορα θέματα ποιητικής. Η "Συζήτηση με τον Γιώργο Σεφέρη" πρωτοδημοσιεύτηκε στο περίφημο περιοδικό "The Paris Review" το φθινόπωρο του 1970, το όποιο είχε γίνει διάσημο για τις εκτενείς συνεντεύξεις μεγάλων συγγ...

Στον τόμο: Άγγελος Σικελιανός, "Συνεντεύξεις και συνομιλίες", ο Κώστας Μπουρναζάκης, φιλολογικός εκδότης πολλών έργων του μεγάλου Νεοέλληνα ποιητή, παρουσιάζει το σύνολο των Συνεντεύξεων του Σικελιανού και των απαντήσεών του σε διάφορες λογοτεχνικές Έρευνες. Τα κείμενα αυτά, σχεδόν στο σύνολό τους άγνωστα, βρίσκονταν έως τώρα διάσπαρτα σε εφημερίδες και περιοδικά της Ελλάδας και του εξωτερικού. Σε τούτο τον ιδιαίτερα καλαίσθητο τόμο που προσφέρουν οι εκδόσεις της Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης, ο αναγνώστης έχει τη δυνατότητα να προσεγγίσει σημαντικές όψεις της δημόσια...

Ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός σφράγισε την εφηβική μου ηλικία, αλλά και τα φοιτητικά μου χρόνια. Μαζί με τον Καζαντζάκη ήταν από τους πρώτους συγγραφείς, των οποίων τα βιβλία αγόραζα σωρηδόν. Από τα πρώτα μου αποκτήματα στη Μελβούρνη (λίγα χρόνια μετά την άφιξή μου), ήταν και μια θαυμάσια πανόδετη αγγλική έκδοση του Ζ (εκδ. McDonald 1969). Ήταν η εποχή που το έργο αυτό, λόγω και της πολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα, χαλούσε κόσμο, διεθνώς. Η φωτογραφία του συγγραφέα κάλυπτε, θυμάμαι, όλο το οπισθόφυλλο αυτής της έκδοσης και, με τα χοντρά μαύρα γυαλιά του, τα κάπως ατημέλητ...

Για τον Κωστή Παπαγιώργη τα βιβλία υπήρξαν ο πιο ζωτικός κι ακατάλυτος δεσμός του με τον κόσμο. Η ανακάλυψή τους, στην όψιμη εφηβεία του, έλαβε διαστάσεις αποκάλυψης. Ο έφηβος που βασανιζόταν απ’ το αίσθημα ότι είναι "υπεράριθμος", "καρέκλα με τρία πόδια", "ελαττωματικό ανταλλακτικό" ή "παιδί του Καιάδα" συνειδητοποίησε ότι δεν είναι μόνος, ότι μπορούσε να περιέχεται ολόκληρος στη γραφή ενός άλλου. Παράλληλα με τα καθαυτό δοκίμιά του, και με το στοχαστικό, βιωματικό και παιγνιώδες ύφος του, ο Κωστής Παπαγιώργης επισκόπησε για τέσσερις σχεδόν δεκαετίες (1975-2014), την εγ...

Αφ' ενός, κάποιες παλαιότερες και κάποιες νεότερες γενιές κριτικών: Τέλλος Άγρας, Αντρέας Καραντώνης, Βάσος Βαρίκας, Άρης Δικταίος, Απόστολος Σαχίνης, Γιώργος Φτέρης, Δημήτρης Παπακωνσταντίνου, Πέτρος Σπανδωνίδης, Γιάννης Χατζίνης, Θ. Δ. Φραγκόπουλος. Κύπρος Χρυσάνθης, Αλέξανδρος Αργυρίου, Ε. Ν. Μόσχος, Διονύσης Μαγκλιβέρας, καθώς και μία ομάδα θεωρητικών της Λογοτεχνίας και Πανεπιστημιακών καθηγητών: Βαγγέλης Αθανασόπουλος, Έρη Σταυροπούλου, Παναγιώτης Δ. Μαστροδημήτρης, που ασχολήθηκαν με το έργο τον Τάσου Αθανασιάδη, και, αφ' ετέρου, μία συνδυαστική μέθοδος μελέτης τ...

[...] Το Πρώτο Μέρος της έρευνας, μακριά από το να λειτουργεί στο πλαίσιο μια "απομονωτικής σημειωτικής", οδηγείται σταθερά προς μια "συνδυαστική σημειωτική", μέσω της μελέτης παρακειμενικών στοιχείων όπως τα μότο, οι αφιερώσεις, οι υποσημειώσεις, ενώ το Δεύτερο Μέρος διευρύνει ακόμη περισσότερο την εμβέλεια του ερμηνευτικού σχήματος (για το οποίο η αρχική ιδέα δόθηκε από τις θέσεις των Chatman και Rimmon-Kennan για την παρουσία του αφηγητή μέσα στο κείμενο), αφού ανοίγεται στους (κάποτε επικίνδυνα) αχανείς χώρους της Διακειμενικότητας. [...] [...] Ως στόχος, και, ελπίζω,...