Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου (1900-1988), κόρη του Στέφανου και της Πηνελόπης Δέλτα, διαμόρφωσε την προσωπικότητά της χάρη στην ξεχωριστή ατμόσφαιρα μιας οικογένειας, για την οποία οι αξίες της ελληνικής παράδοσης και η συναίσθηση της ιστορικής ευθύνης έπλαθαν τις αρχές του ήθους που απαιτούσε η αντιμετώπιση των προβλημάτων της εποχής. [...] Άγγελος Δεληβορριάς

O ρόλος της τέχνης για τον Μάριο Χάκκα είναι ο αγώνας και ο μόχθος για το σκάλισμα της εικόνας του ανθρώπινου προσώπου, υπόθεση ζωής και όχι μόνο της προσωπικής. Στην ποιητική του κατάθεση και στα πεζά του κείμενα ο Μάριος Χάκκας αφήνει έντονα τα σημάδια όχι της φωτογραφίας του αλλά της ίδιας της ζωής του, παίρνοντας και αυτός μέρος κατά τις δυνάμεις του στον αγώνα για να μην υποστεί «ολοκληρωτική έκπτωση ο λόγος στη συνείδηση του ανθρώπου, σαν αξία επικοινωνίας, σαν ερέθισμα πνευματικής λειτουργίας, σαν ήχος και φωνή ψυχής». Αρνείται να σιωπήσει και να υιοθετήσει το μοντέ...

Αφ' ενός, κάποιες παλαιότερες και κάποιες νεότερες γενιές κριτικών: Τέλλος Άγρας, Αντρέας Καραντώνης, Βάσος Βαρίκας, Άρης Δικταίος, Απόστολος Σαχίνης, Γιώργος Φτέρης, Δημήτρης Παπακωνσταντίνου, Πέτρος Σπανδωνίδης, Γιάννης Χατζίνης, Θ. Δ. Φραγκόπουλος. Κύπρος Χρυσάνθης, Αλέξανδρος Αργυρίου, Ε. Ν. Μόσχος, Διονύσης Μαγκλιβέρας, καθώς και μία ομάδα θεωρητικών της Λογοτεχνίας και Πανεπιστημιακών καθηγητών: Βαγγέλης Αθανασόπουλος, Έρη Σταυροπούλου, Παναγιώτης Δ. Μαστροδημήτρης, που ασχολήθηκαν με το έργο τον Τάσου Αθανασιάδη, και, αφ' ετέρου, μία συνδυαστική μέθοδος μελέτης τ...

Το βιβλίο είναι ένα αφιέρωμα στο Νίκο Καζαντζάκη για τη συμπλήρωση 50 χρόνων από το θάνατό του. Ξεναγούμενος κανείς από τον Νίκο Καζαντζάκη στα τοπία σκέψης και αισθητικής εκείνων των μεγάλων στοχαστών και μυστών αποκτά μια οικείωση με το πνεύμα όλων αυτών, δοσμένο με μια αυθεντικότητα και αμεσότητα που σε καθηλώνει...

Περιέχονται οι εισηγήσεις: - Δημήτριος Χ. Σκλαβενίτης, "Θεοδόσιος Μαυροειδής - Μουσταξύδης (1893-1971)" - Άννα Ψιλιανού - Φασουλιώτη, "Θεοδόσης Μαυροειδής - Μουστοξύδης" - Αθανασία Γλυκοφρύδη - Λεοντσίνη, "Επιστημονική αισθητική και προβληματική των τεχνών στο έργο του Θεοδόσιου Μουστοξύδη" - Δημήτριος Χ. Σκλαβενίτης, "Κλεαρέτη Δίπλα - Μαλάμου" - Άννα Ψιλιανού - Φασουλιώτη, "Κλεαρέτη Δίπλα - Μαλάμου" - Ναταλία Κατηφόρη, "Η Κλεαρέτη Δίπλα - Μαλάμου (1886-1977) και το ανέκδοτο ημερολόγιο της"

[...] Μεταξύ των άλλων πρωτοβουλιών που ανέλαβε ήταν και τα σχέδια που υπέβαλε στο γαλλικό Υπουργείο Εξωτερικών για αποστολή Ελλήνων σπουδαστών στο Παρίσι με υποτροφίες του γαλλικού κράτους. Μια πρωτοβουλία σωτήρια όχι μόνο γιατί έσωσε κυριολεκτικά τη ζωή εκείνων που επελέγησαν, νέων που προέρχονταν από τον αριστερό και αντιστασιακό χώρο, αλλά και γιατί πολλοί απ' αυτούς επρόκειτο να πρωταγωνιστήσουν στον διεθνή στίβο του πολιτισμού και των επιστημών. Οι περισσότεροι από τους επιλεγέντες επιβιβάστηκαν στο θρυλικό "Ματαρόα", το πλοίο-σύμβολο μιας γενιάς, που έφυγε από τον...

Εξόριστος για πάντα από την ιστορία της "Νεοελληνικής Λογοτεχνίας" του Κ.Θ. Δημαρά, ο Γιάννης Σκαρίμπας καταλαμβάνει, αντίστοιχα, μια παράγραφο δεκαεξίμισι και άλλη μία δεκατρισίμισι αράδων στις ιστορίες της νεοελληνικής λογοτεχνίας του Mario Vitti και του Λίνου Πολίτη, ο οποίος του επέθεσε τον τίτλο του "ιδιότυπου και απροσάρμοστου και στην ποίηση και στην πεζογραφία". Όσον αφορά την σύγχρονή μας "Εισαγωγή στη Νεότερη Ελληνική Λογοτεχνία" του Roderick Beaton, εκεί ο Σκαρίμπας κατάφερε να έχει ελάχιστα μεγαλύτερο εκτόπισμα (δεκαεννέα αράδες). Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση σπανί...

Πως ο Αγγουλές ήταν απλά "ένας λαϊκός τροβαδούρος του πόνου, της αγάπης, της ανθρωπιάς" θα πρέπει να το ξεχάσουμε. Τα συναισθήματα που διατρέχουν τα ποιήματά του είναι κάπως κοινά, με την έννοια που δίνουμε στον όρο "κοινή αίσθηση", αλλά η νοοτροπία του απέχει πολύ από τον κοινό νου. Το έργο του έχει βέβαια τα όριά του, αλλά είναι φανερό πως ανήκει σ' εκείνον τον τύπο ποιητή που γέννησε ο Καρυωτάκης: ο ανένταχτος διανοούμενος, που αδυνατεί να αναγνωρίσει δικαιώματα στην αρχή της πραγματικότητας και χάνεται στην προσωπική του άβυσσο, υπερασπίζοντας μιαν άδολη ηθική. Τέτοιος...

Ο χρόνος που πέρασε τίποτα δε θόλωσε σ' αυτή τη μορφή, τίποτα δεν αφαίρεσε από το έργο του. Ή τον συλλογιζόμαστε, ή βλέπουμε μια του φωτογραφία, ένα του σκίτσο, νομίζουμε πως είναι εδώ μπροστά μας, πως θα μας μιλήσει, πως θα μας καρφώσει με τα δυνατά του μάτια που πότε αντανακλούσαν έναν δαίμονα, πότε μια ανυπόφορη πλήξη και πότε μια καλοκάγαθη παιδικότητα. Δεν έλειπε ο σαρκασμός και το περιγέλασμα από τα βλέμματα αυτά. Μα πάντα είχαν κάτι το οξύ, το τραχύ και το κοφτερό. Ψηλός, επιβλητικός, υπεροπτικός, ωραίος, είχε το ύφος ενός αρχηγού, κάποτε και ενός δικτάτορα. Ένοιωθε...

Οι "Μεγάλες μορφές της λογοτεχνίας" έχουν ένα δραματικό και τρυφερό συνάμα παρελθόν: Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, και πιο συγκεκριμένα το 1969 και το 1970, καθώς ήταν υποχρεωμένος ο Τάσος Λειβαδίτης να βιοπορίζεται, ως δημοσιογράφος, δημοσίευε τις "μονογραφίες" του για τους συγγραφείς και ποιητές του παρόντος τόμου σ' ένα περιοδικό ποικίλης ύλης. Το όνομά του όμως ήταν απαγορευμένο από τη Χούντα, γι' αυτό χρησιμοποιούσε στα κείμενά του το ψευδώνυμο "Α. Ρόκος". Μες στην ολέθρια "συγκυρία" της δικτατορίας ο σπουδαίος μεταπολεμικός μας ποιητής βρήκε την ευκαιρία για να συ...

Με τον τίτλο "Outre tombe" (Πέραν του τάφου) ο Γιώργος Βέλτσος αποφάσισε να δημοσιεύσει την "αλληλογραφία" που κράτησε με τον Γιώργο Χειμωνά τα 20 χρόνια της φιλίας τους. Πρόκειται για κείμενα που έγραψε ο ένας για τον άλλο, ο ένας στη θέση του άλλου, όπως στις διασταυρούμενες αφιερώσεις τους: Στον Γιώργο, ο Γιώργος με αγάπη - Στον Γιώργο, ο Γιώργος με αγάπη. Στο μεταξύ, ο τάφος ανάμεσά τους επαλήθευσε εκείνο το: "πάντοτε ο ένας φεύγει πριν τον άλλον". Το βιβλίο αυτό είναι η μαρτυρία μιας φιλίας ως "δυνατότητας επιβίωσης". Ο αναγνώστης θα κρίνει εάν η επιβίωση -"το άλλο...

Τα μελετήματα αναφέρονται, κυρίως, σε πρόσωπα στην προσπάθειά μας να κατανοήσουμε καλύτερα το έργο τους, αλλά και σε κείμενα αντιπροσωπευτικά των συγγραφέων. Επί πλέον, στο θέμα της νεοελληνικής μας γλώσσας και της κριτικής διαδικασίας. Περιέχονται τα κείμενα: - Έρωτας και θάνατος στο έργο του Διον. Σολωμού - Η Γυναίκα της Ζάκυθος - Λάμπρος Πορφύρας (μια ψυχολογική τομή) - Η αδιαλλαξία του Φώτη Κόντογλου - Προσπάθεια για ερμηνεία της Καβαφικής αξιοπρέπειας - Ξαναδιαβάζοντας τη Μαρία Πολυδούρη - Ο Πολύβιος Δημητρακόπουλος και η αναθεωρημένη διαθήκη του - Η περίπτω...

[...] Το Πρώτο Μέρος της έρευνας, μακριά από το να λειτουργεί στο πλαίσιο μια "απομονωτικής σημειωτικής", οδηγείται σταθερά προς μια "συνδυαστική σημειωτική", μέσω της μελέτης παρακειμενικών στοιχείων όπως τα μότο, οι αφιερώσεις, οι υποσημειώσεις, ενώ το Δεύτερο Μέρος διευρύνει ακόμη περισσότερο την εμβέλεια του ερμηνευτικού σχήματος (για το οποίο η αρχική ιδέα δόθηκε από τις θέσεις των Chatman και Rimmon-Kennan για την παρουσία του αφηγητή μέσα στο κείμενο), αφού ανοίγεται στους (κάποτε επικίνδυνα) αχανείς χώρους της Διακειμενικότητας. [...] [...] Ως στόχος, και, ελπίζω,...

Ποιητής και πεζογράφος. Γεννήθηκε στη Σύρο. Από την ηλικία των τεσσάρων εγκαθίσταται αρχικά στο Ναύπλιο, μετέπειτα στην Κωνσταντινούπολη. Ο πατέρας και η μητέρα του κατάγονταν από σπουδαίες εμπορικές οικογένειες. Η μητέρα του μάλιστα, Σμαράγδα, ήταν αδερφή του συγγραφέα Λέοντος Μελά. Όπως αργότερα ομολογεί, σε αυτήν οφείλει την κλίση του προς τη φιλολογία. Φοίτησε στο λύκειο του Χρήστου Ευαγγελίδη (Σύρο) και με το συμμαθητή του, Εμμανουήλ Ροΐδη εξέδιδαν χειρόγραφη εφημερίδα. Το 1852 μετέβη στο Λονδίνο και εργάστηκε στον εμπορικό οίκο των αδελφών Μελά. Έζησε επί πολλά έτη στ...

Την τελευταία περίοδο της ζωής του ο Δημήτριος Βικέλας ασχολήθηκε με τη συγγραφή των απομνημονευμάτων του με τίτλο "Η ζωή μου". Παιδικές αναμνήσεις, που εκδόθηκαν το 1908, χρονιά του θανάτου του.

Περιέχονται τα κείμενα: - Χρήστος Σιάφκος, "Ζωή με ποίηση και αγώνες" - Χρήστος Σιάφκος, "Επιστολές από την εξορία" - Βασίλης Κ. Καλαμαράς, "Ένας γνωστός άγνωστος ποιητής" - Αικατερίνη Μακρυνικόλα, "Εργογραφία" Εικαστικές αναζητήσεις - Γρηγόρης Ιωαννίδης, "Ο θεατρικός Ρίτσος" - Γιώργος Παπαδάκης, "Ο μελοποιημένος Ρίτσος" - Βασίλης Κ. Καλαμαράς, "Η Έρη Ρίτσου θυμάται"

"Πώς μας θωρείς ακίνητος ; ...πού τρέχει ο λογισμός σου...". Στίχοι ενός ποιητή της Μεγάλης Ιδέας που σφράγισε με την παρουσία και το έργο του το μεταγενέστερο μοντέλο της "εθνικής ποίησης". Στίχοι που πέρασαν στη συλλογική μνήμη συνδεδεμένοι κυρίως με σχολικές γιορτές και εκδηλώσεις "πατριωτικού" χαρακτήρα. Η μελέτη αυτή έχει ως αφορμή το "Διθύραμβο" του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη προς τον ανδριάντα του Γρηγορίου Ε'', στην επέτειο της 25ης Μαρτίου του 1872: την πιο χαρακτηριστική στιγμή, δηλαδή, της "επετειακής ποίησης", στον 19ο αιώνα. Αναδεικνύοντας αυτό το ξεχασμένο επεισόδιο...