Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο χρόνος που πέρασε τίποτα δε θόλωσε σ' αυτή τη μορφή, τίποτα δεν αφαίρεσε από το έργο του. Ή τον συλλογιζόμαστε, ή βλέπουμε μια του φωτογραφία, ένα του σκίτσο, νομίζουμε πως είναι εδώ μπροστά μας, πως θα μας μιλήσει, πως θα μας καρφώσει με τα δυνατά του μάτια που πότε αντανακλούσαν έναν δαίμονα, πότε μια ανυπόφορη πλήξη και πότε μια καλοκάγαθη παιδικότητα. Δεν έλειπε ο σαρκασμός και το περιγέλασμα από τα βλέμματα αυτά. Μα πάντα είχαν κάτι το οξύ, το τραχύ και το κοφτερό. Ψηλός, επιβλητικός, υπεροπτικός, ωραίος, είχε το ύφος ενός αρχηγού, κάποτε και ενός δικτάτορα. Ένοιωθε...

Πως ο Αγγουλές ήταν απλά "ένας λαϊκός τροβαδούρος του πόνου, της αγάπης, της ανθρωπιάς" θα πρέπει να το ξεχάσουμε. Τα συναισθήματα που διατρέχουν τα ποιήματά του είναι κάπως κοινά, με την έννοια που δίνουμε στον όρο "κοινή αίσθηση", αλλά η νοοτροπία του απέχει πολύ από τον κοινό νου. Το έργο του έχει βέβαια τα όριά του, αλλά είναι φανερό πως ανήκει σ' εκείνον τον τύπο ποιητή που γέννησε ο Καρυωτάκης: ο ανένταχτος διανοούμενος, που αδυνατεί να αναγνωρίσει δικαιώματα στην αρχή της πραγματικότητας και χάνεται στην προσωπική του άβυσσο, υπερασπίζοντας μιαν άδολη ηθική. Τέτοιος...

[...] Μεταξύ των άλλων πρωτοβουλιών που ανέλαβε ήταν και τα σχέδια που υπέβαλε στο γαλλικό Υπουργείο Εξωτερικών για αποστολή Ελλήνων σπουδαστών στο Παρίσι με υποτροφίες του γαλλικού κράτους. Μια πρωτοβουλία σωτήρια όχι μόνο γιατί έσωσε κυριολεκτικά τη ζωή εκείνων που επελέγησαν, νέων που προέρχονταν από τον αριστερό και αντιστασιακό χώρο, αλλά και γιατί πολλοί απ' αυτούς επρόκειτο να πρωταγωνιστήσουν στον διεθνή στίβο του πολιτισμού και των επιστημών. Οι περισσότεροι από τους επιλεγέντες επιβιβάστηκαν στο θρυλικό "Ματαρόα", το πλοίο-σύμβολο μιας γενιάς, που έφυγε από τον...

Εξόριστος για πάντα από την ιστορία της "Νεοελληνικής Λογοτεχνίας" του Κ.Θ. Δημαρά, ο Γιάννης Σκαρίμπας καταλαμβάνει, αντίστοιχα, μια παράγραφο δεκαεξίμισι και άλλη μία δεκατρισίμισι αράδων στις ιστορίες της νεοελληνικής λογοτεχνίας του Mario Vitti και του Λίνου Πολίτη, ο οποίος του επέθεσε τον τίτλο του "ιδιότυπου και απροσάρμοστου και στην ποίηση και στην πεζογραφία". Όσον αφορά την σύγχρονή μας "Εισαγωγή στη Νεότερη Ελληνική Λογοτεχνία" του Roderick Beaton, εκεί ο Σκαρίμπας κατάφερε να έχει ελάχιστα μεγαλύτερο εκτόπισμα (δεκαεννέα αράδες). Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση σπανί...

Αφ' ενός, κάποιες παλαιότερες και κάποιες νεότερες γενιές κριτικών: Τέλλος Άγρας, Αντρέας Καραντώνης, Βάσος Βαρίκας, Άρης Δικταίος, Απόστολος Σαχίνης, Γιώργος Φτέρης, Δημήτρης Παπακωνσταντίνου, Πέτρος Σπανδωνίδης, Γιάννης Χατζίνης, Θ. Δ. Φραγκόπουλος. Κύπρος Χρυσάνθης, Αλέξανδρος Αργυρίου, Ε. Ν. Μόσχος, Διονύσης Μαγκλιβέρας, καθώς και μία ομάδα θεωρητικών της Λογοτεχνίας και Πανεπιστημιακών καθηγητών: Βαγγέλης Αθανασόπουλος, Έρη Σταυροπούλου, Παναγιώτης Δ. Μαστροδημήτρης, που ασχολήθηκαν με το έργο τον Τάσου Αθανασιάδη, και, αφ' ετέρου, μία συνδυαστική μέθοδος μελέτης τ...

Το βιβλίο είναι ένα αφιέρωμα στο Νίκο Καζαντζάκη για τη συμπλήρωση 50 χρόνων από το θάνατό του. Ξεναγούμενος κανείς από τον Νίκο Καζαντζάκη στα τοπία σκέψης και αισθητικής εκείνων των μεγάλων στοχαστών και μυστών αποκτά μια οικείωση με το πνεύμα όλων αυτών, δοσμένο με μια αυθεντικότητα και αμεσότητα που σε καθηλώνει...

Περιέχονται οι εισηγήσεις: - Δημήτριος Χ. Σκλαβενίτης, "Θεοδόσιος Μαυροειδής - Μουσταξύδης (1893-1971)" - Άννα Ψιλιανού - Φασουλιώτη, "Θεοδόσης Μαυροειδής - Μουστοξύδης" - Αθανασία Γλυκοφρύδη - Λεοντσίνη, "Επιστημονική αισθητική και προβληματική των τεχνών στο έργο του Θεοδόσιου Μουστοξύδη" - Δημήτριος Χ. Σκλαβενίτης, "Κλεαρέτη Δίπλα - Μαλάμου" - Άννα Ψιλιανού - Φασουλιώτη, "Κλεαρέτη Δίπλα - Μαλάμου" - Ναταλία Κατηφόρη, "Η Κλεαρέτη Δίπλα - Μαλάμου (1886-1977) και το ανέκδοτο ημερολόγιο της"

O ρόλος της τέχνης για τον Μάριο Χάκκα είναι ο αγώνας και ο μόχθος για το σκάλισμα της εικόνας του ανθρώπινου προσώπου, υπόθεση ζωής και όχι μόνο της προσωπικής. Στην ποιητική του κατάθεση και στα πεζά του κείμενα ο Μάριος Χάκκας αφήνει έντονα τα σημάδια όχι της φωτογραφίας του αλλά της ίδιας της ζωής του, παίρνοντας και αυτός μέρος κατά τις δυνάμεις του στον αγώνα για να μην υποστεί «ολοκληρωτική έκπτωση ο λόγος στη συνείδηση του ανθρώπου, σαν αξία επικοινωνίας, σαν ερέθισμα πνευματικής λειτουργίας, σαν ήχος και φωνή ψυχής». Αρνείται να σιωπήσει και να υιοθετήσει το μοντέ...

Η Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου (1900-1988), κόρη του Στέφανου και της Πηνελόπης Δέλτα, διαμόρφωσε την προσωπικότητά της χάρη στην ξεχωριστή ατμόσφαιρα μιας οικογένειας, για την οποία οι αξίες της ελληνικής παράδοσης και η συναίσθηση της ιστορικής ευθύνης έπλαθαν τις αρχές του ήθους που απαιτούσε η αντιμετώπιση των προβλημάτων της εποχής. [...] Άγγελος Δεληβορριάς

H Μελισσάνθη και η ποίηση. Η Μελισσάνθη και η ποιητική της. Η Μελισσάνθη και οι ποιητές της, οι φίλοι της, οι συνομιλητές της, δικές μας και ξένες φωνές. Η Μελισσάνθη συνομιλεί με τους ποιητές του καιρού και του τόπου της, με την ελληνική και ξένη ποίηση, τον Σαραντάρη και τον Μπωντλαίρ, την Καρέλλη και τον Πόε, τον Παπατσώνη και τον Έλιοτ, τον Θέμελη και τον Ρίλκε, τον Πλάτωνα και τον Σαρτρ, τον Βαφόπουλο και τον Εξυπερύ, το Δημοτικό τραγούδι και τον Ιώβ. Η Μελισσάνθη και η Γενιά του '30. Η Μελισσάνθη και η νεότερη ποίησή μας. Η Μελισσάνθη της "Σονάτας του σεληνόφωτος". Η...

... Το "πατάρι" του Λουμίδη στην οδό Σταδίου, και μερικά χρόνια μετά στη στοά της Δραγατσανίου, υπήρξε για όλους τους ανήσυχους -πλην όψιμους- νέους της δεκαετίας του 1950 ένα καταφύγιο συγχρωτισμού, αφού εκεί σύχναζαν και άλλοι που έγραφαν, ποιητές και ηθοποιοί της μεταπολεμικής ή της μετατραυματικής γενιάς, καθώς και ζωγράφοι όπως ο υποφαινόμενος. Όμως αυτή η συχνή, σχεδόν καθημερινή παρουσία τους δεν επηρέασε διόλου τις παγιωμένες και εν πολλοίς εχθρικές απόψεις που είχαν για την τότε πολιτική κατάσταση και την κοινωνία της δεκαετίας του 1950. Συχνά υπήρχαν διαφωνίες και...

Συμπληρώνονται φέτος 100 χρόνια από τη γέννηση του Γιώργου Θεοτοκά στην Κωνσταντινούπολη το 1905 από Χιώτες γονείς και σχεδόν 40 χρόνια από το θάνατό του στην Αθήνα το 1966. Η επέτειος αυτή καθώς και η έκδοση της βιβλιογραφίας του σε δύο τόμους, η επανέκδοση των "Τετραδίων Ημερολογίου" του και των δοκιμίων του για τη νεότερη ελληνική και ευρωπαϊκή λογοτεχνία που δεν είχαν περιληφθεί σε τόμο, μας δίνουν την ευκαιρία να ξαναδιαβάσουμε το έργο του και να επανεκτιμήσουμε την προσφορά του. [...] Δημήτρης Τζιόβας

Tο βιβλίο αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά ανταποκρίσεις από το βαθύτερο είναι μου και από τις βαθύτερες επιθυμίες μου. Όπως πιστεύω ότι ουσιαστικά ζούμε σε μια μόνο πόλη (εγώ πιστεύω πως έζησα μόνο στη Σαλονίκη) έτσι πιστεύω και ότι ορισμένοι άνθρωποι έζησαν από και για μια μονάχα Ιδέα. Και οι "ανταποκρίσεις" απ' αυτούς τους ανθρώπους, που συνοδοιπόρησα για μακρύ χρονικό διάστημα μαζί τους, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Όλοι τους έζησαν για μια και μόνο Ιδέα. (Γιώργος Λιάνης)

Η "Αυτογραφία" πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Διαβάζω" το 2003 σε δώδεκα συνέχειες. Στην παρούσα έκδοση τα κείμενα παρουσιάζονται αναθεωρημένα.

Η ποίηση του Ντίνου Χριστιανόπουλου φαίνεται να συνδυάζει την απατηλή απλότητα του Λάο Τσε και τη σαφήνεια του Καμπίρ, όμως προξενεί ένα αίσθημα αμφιθυμίας που ενίοτε γεννά πολλά ερωτήματα. Πώς εξηγείται λ.χ. η μυστηριώδης σαγήνη που εκπέμπουν ορισμένα ποιήματά του, ενώ είναι γραμμένα με ρεαλιστικό τρόπο; Πώς μπορεί να συνυπάρχει ο πιστός χριστιανός αρμονικά με τον ακόλαστο που ξεχύνεται τα βράδια σαν τρελός μες τον βούρκο; Και πώς μπορείς να κατακρίνεις ή να απορρίψεις την ποίηση κάποιου που αυτοπροσδιορίζεται ως "ερωτικώς άλλος", ενώ και μόνο η ομολογία της ερωτικής ιδ...

Το βιβλίο αυτό φιλοδοξεί να λειτουργήσει ως «οδηγός» για μια σωστή ξενάγηση στη νεοελληνική πεζογραφία. Να βοηθήσει δηλαδή τον αναγνώστη στην καλύτερη γνωριμία με τη νεοελληνική πεζογραφία και το λόγο της, με σημαντικούς πεζογράφους και τα έργα τους, με την τεχνική και την τέχνη της αφηγηματικής γραφής και της ανάγνωσης. Στο πρώτο μέρος δίνει με τρόπο απλό και εύληπτο βασικά στοιχεία αφηγηματολογίας και εκθέτει πολύ συνοπτικά την εξελικτική πορεία της νεοελληνικής πεζογραφίας από το 1830 ως το 1990 σε συνδυασμό με τα λογοτεχνικά ρεύματα και την ιστορική ζωή. Στο δεύτερο μ...

Ήλιε, μεγάλε ανατολίτη μου, χρουσό σκουφί του νου μου, αρέσει μου στραβά να σε φορώ, πεθύμησα να παίξω, όσο να ζεις, όσο να ζω κι εγώ, για να χαρεί η καρδιά μας.

O sun, great oriental, my proud mind's golden cap, I love to wear you cocked askew and to burst in song to rouse our hearts, so long as you and I both shall live.