Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πορτρέτα και συνεντεύξεις σημαντικών ελλήνων συγγραφέων από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 ώς τις μέρες μας. Ένα ταξίδι στις μεταμορφώσεις της Ελλάδας κατά τα τελευταία τριάντα χρόνια, μέσα από τα έργα, τη δημόσια στάση και το λόγο δημιουργών. Μιλούν οι Χρήστος Βακαλόπουλος, Θανάσης Βαλτινός, Βασίλης Βασιλικός, Ρέα Γαλανάκη, Γιώργης Γιατρομανωλάκης, Μιχάλης Γκανάς, Θεόδωρος Γρηγοριάδης, Σωτήρης Δημητρίου, Μάρω Δούκα, Ζυράννα Ζατέλη, Άλκη Ζέη, Νίκος Θέμελης, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Ιωάννα Καρυστιάνη, Μένης Κουμανταρέας, Ηλίας Μαγκλίνης, Πέτρος Μάρκαρης, Δημήτρης Νόλλας, Γιάννης...

Τα διηγήματα του Μηλιώνη έχουν θεματική αυτονομία αλλά και εσωτερική συνάφεια μεταξύ τους. Τα χαρακτηρίζει η λιτότητα, η ευρηματικότητα, το χιούμορ, η ειρωνεία, η πρωτοτυπία και η άνεση στην περιγραφή. Η αφήγησή του είναι περιεκτική. Τα διηγήματα, με την επιμελημένη τεχνική τους και την αντιηρωική θεματογραφία, θέλγουν τον αναγνώστη και τον προβληματίζουν. Η συνδρομή του στην ανανέωση της δομής και της γλώσσας του διηγήματος χαρακτηρίζεται, κατά κύριο λόγο, από τον έντεχνο συγκερασμό παραδοσιακών και νεωτερικών τρόπων. Το στοιχείο που χαρακτηρίζει ιδιαίτερα το έργο του Μη...

Σπανιότατη η περίπτωση της παρουσίασης της ζωής και του έργου ενός ζωντανού συγγραφέα και μάλιστα από τους πιο ειδικούς για κάθε πτυχή του έργου αυτού. Στο βιβλίο τούτο περιλαμβάνονται οι βασικές εισηγήσεις που διαβάστηκαν στη "Στοά του Βιβλίου", στην Αθήνα, κατά την τιμητική εκδήλωση που έγινε εκεί, στις 6 Απριλίου 2002, και ό,τι άλλο συναφές. Με την παρούσα έκδοση ικανοποιείται και η επιθυμία εκείνων που δεν μπόρεσαν, για λόγους αντικειμενικούς, να παραστούν στην εκδήλωση και που εκτιμούν ιδιαίτερα το έργο και την προσωπικότητα του Χάρη Σακκελαρίου, του λογοτέχνη και φιλό...

Πως ο Αγγουλές ήταν απλά "ένας λαϊκός τροβαδούρος του πόνου, της αγάπης, της ανθρωπιάς" θα πρέπει να το ξεχάσουμε. Τα συναισθήματα που διατρέχουν τα ποιήματά του είναι κάπως κοινά, με την έννοια που δίνουμε στον όρο "κοινή αίσθηση", αλλά η νοοτροπία του απέχει πολύ από τον κοινό νου. Το έργο του έχει βέβαια τα όριά του, αλλά είναι φανερό πως ανήκει σ' εκείνον τον τύπο ποιητή που γέννησε ο Καρυωτάκης: ο ανένταχτος διανοούμενος, που αδυνατεί να αναγνωρίσει δικαιώματα στην αρχή της πραγματικότητας και χάνεται στην προσωπική του άβυσσο, υπερασπίζοντας μιαν άδολη ηθική. Τέτοιος...

Οι "Φιλολογικοί περίπατοι", προτού συγκεντρωθούν εδώ, έστω και κατά ένα μέρος, έχουν ήδη πραγματοποιήσει τη δική τους διαδρομή στις φιλολογικές σπουδές που ασχολήθηκαν με τον πρώιμο Μεσοπόλεμο. Εδώ και αρκετές δεκαετίες είναι αδύνατον να διατρέξει ο μελετητής τη λογοτεχνία των πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα χωρίς να προσφύγει ο φιλολογικός και κριτικός του οπλισμός στις πληροφορίες που του παρέχονται από τις περιδιαβάσεις του Μπαστιά. Κάτι που αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σπουδαιότητα σήμερα, σε μια χρονική στιγμή όπου αρχίζει, αν όχι να κάμπτεται, τουλάχιστον να μετριάζεται το...

Στον πρώτο κύκλο των Φιλολογικών Περιπάτων (Καστανιώτης, 1999) είχαν συγκεντρωθεί συνομιλίες που έκανε ο Κωστής Μπαστιάς με γνωστούς ποιητές και πεζογράφους (όπως ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, ο Παύλος Νιρβάνας, ο Μιλτιάδης Μαλακάσης, ο Κώστας Βάρναλης, ο Άγγελος Σικελιανός) στις αρχές της δεκαετίας του 1930 και με προορισμό το περιοδικό Εβδομάς. Στο βιβλίο αυτό, που αποτελεί τον δεύτερο κύκλο των Φιλολογικών περιπάτων, συγκεντρώνονται συνομιλίες και άρθρα του Μπαστιά όχι μόνο για λογοτέχνες αλλά και για εξέχοντες ζωγράφους, γλύπτες, μουσουργούς, θεατρικούς συγγραφείς, όπως και...

Νέο μυθιστόρημα, αντιμυθιστόρημα, κείμενο, μυθιστόρημα-ντοκουμέντο, όπως και να ορίσει κανείς το ειδολογικό αποτύπωμα αυτής της γραφής, εκείνο που έχει σημασία είναι το μέγεθος της ρήξης που προκάλεσε στη λογοτεχνική μας παράδοση. Στο μέτρο μάλιστα που ο συγγραφέας βίωσε και αναδιαπραγματεύτηκε ανάλογα τη λογοτεχνική εμπειρία της ιστορίας, μακριά από τα ιδεολογικά ιζήματα που θόλωναν ή επιχωμάτωναν το περιεχόμενό της, η σημασία του έργου του (λέξη που ο φιλάνθρωπος κυνισμός του θα την απέρριπτε αναφανδόν) μοιάζει αδιαμφισβήτητη. Ο συγγραφέας Βαλτινός ανήκει από χρόνια στην...

Ανάμεσα στα γραπτά της Έλλης Λαμπρίδη ξεχωρίζει η ως τώρα ανέκδοτη λογοτεχνική αυτοβιογραφία της "Μέρες του Ωδείου", με θέμα τα εφηβικά της χρόνια 1910-1912. Ξεχωρίζει για την εκ των ένδον εικόνα της ίδιας, αλλά και ενός ολόκληρου κόσμου: της αστικής Αθήνας των αρχών του 20ού αιώνα. Το Ωδείο Αθηνών -ο χώρος, τα μαθήματα, οι δάσκαλοι, οι συμμαθητές-είναι το κεντρικό σκηνικό· κάποτε πάλι η δράση μας μεταφέρει στο Γυμνάσιο, την οικογενειακή ζωή, το Πανεπιστήμιο. Οι ήρωες είναι καθημερινοί άνθρωποι αλλά και ιστορικές προσωπικότητες όπως ο συμφοιτητής της πρωταγωνίστριας Γιάννης...

[...] Το Πρώτο Μέρος της έρευνας, μακριά από το να λειτουργεί στο πλαίσιο μια "απομονωτικής σημειωτικής", οδηγείται σταθερά προς μια "συνδυαστική σημειωτική", μέσω της μελέτης παρακειμενικών στοιχείων όπως τα μότο, οι αφιερώσεις, οι υποσημειώσεις, ενώ το Δεύτερο Μέρος διευρύνει ακόμη περισσότερο την εμβέλεια του ερμηνευτικού σχήματος (για το οποίο η αρχική ιδέα δόθηκε από τις θέσεις των Chatman και Rimmon-Kennan για την παρουσία του αφηγητή μέσα στο κείμενο), αφού ανοίγεται στους (κάποτε επικίνδυνα) αχανείς χώρους της Διακειμενικότητας. [...] [...] Ως στόχος, και, ελπίζω,...

Αφ' ενός, κάποιες παλαιότερες και κάποιες νεότερες γενιές κριτικών: Τέλλος Άγρας, Αντρέας Καραντώνης, Βάσος Βαρίκας, Άρης Δικταίος, Απόστολος Σαχίνης, Γιώργος Φτέρης, Δημήτρης Παπακωνσταντίνου, Πέτρος Σπανδωνίδης, Γιάννης Χατζίνης, Θ. Δ. Φραγκόπουλος. Κύπρος Χρυσάνθης, Αλέξανδρος Αργυρίου, Ε. Ν. Μόσχος, Διονύσης Μαγκλιβέρας, καθώς και μία ομάδα θεωρητικών της Λογοτεχνίας και Πανεπιστημιακών καθηγητών: Βαγγέλης Αθανασόπουλος, Έρη Σταυροπούλου, Παναγιώτης Δ. Μαστροδημήτρης, που ασχολήθηκαν με το έργο τον Τάσου Αθανασιάδη, και, αφ' ετέρου, μία συνδυαστική μέθοδος μελέτης τ...

Για τον Κωστή Παπαγιώργη τα βιβλία υπήρξαν ο πιο ζωτικός κι ακατάλυτος δεσμός του με τον κόσμο. Η ανακάλυψή τους, στην όψιμη εφηβεία του, έλαβε διαστάσεις αποκάλυψης. Ο έφηβος που βασανιζόταν απ’ το αίσθημα ότι είναι "υπεράριθμος", "καρέκλα με τρία πόδια", "ελαττωματικό ανταλλακτικό" ή "παιδί του Καιάδα" συνειδητοποίησε ότι δεν είναι μόνος, ότι μπορούσε να περιέχεται ολόκληρος στη γραφή ενός άλλου. Παράλληλα με τα καθαυτό δοκίμιά του, και με το στοχαστικό, βιωματικό και παιγνιώδες ύφος του, ο Κωστής Παπαγιώργης επισκόπησε για τέσσερις σχεδόν δεκαετίες (1975-2014), την εγ...

Ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός σφράγισε την εφηβική μου ηλικία, αλλά και τα φοιτητικά μου χρόνια. Μαζί με τον Καζαντζάκη ήταν από τους πρώτους συγγραφείς, των οποίων τα βιβλία αγόραζα σωρηδόν. Από τα πρώτα μου αποκτήματα στη Μελβούρνη (λίγα χρόνια μετά την άφιξή μου), ήταν και μια θαυμάσια πανόδετη αγγλική έκδοση του Ζ (εκδ. McDonald 1969). Ήταν η εποχή που το έργο αυτό, λόγω και της πολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα, χαλούσε κόσμο, διεθνώς. Η φωτογραφία του συγγραφέα κάλυπτε, θυμάμαι, όλο το οπισθόφυλλο αυτής της έκδοσης και, με τα χοντρά μαύρα γυαλιά του, τα κάπως ατημέλητ...

Στον τόμο: Άγγελος Σικελιανός, "Συνεντεύξεις και συνομιλίες", ο Κώστας Μπουρναζάκης, φιλολογικός εκδότης πολλών έργων του μεγάλου Νεοέλληνα ποιητή, παρουσιάζει το σύνολο των Συνεντεύξεων του Σικελιανού και των απαντήσεών του σε διάφορες λογοτεχνικές Έρευνες. Τα κείμενα αυτά, σχεδόν στο σύνολό τους άγνωστα, βρίσκονταν έως τώρα διάσπαρτα σε εφημερίδες και περιοδικά της Ελλάδας και του εξωτερικού. Σε τούτο τον ιδιαίτερα καλαίσθητο τόμο που προσφέρουν οι εκδόσεις της Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης, ο αναγνώστης έχει τη δυνατότητα να προσεγγίσει σημαντικές όψεις της δημόσια...

Δεκέμβριος 1968, ενάμιση χρόνο περίπου μετά την επιβολή της δικτατορίας στην Ελλάδα και λίγους μήνες πρίν την δήλωση του ποιητή εναντίον του καθεστώτος, ο Σεφέρης (κάτοχος του βραβείου Νόμπελ 1963) συζητά εκτενώς με τον μεταφραστή και φίλο του Έντμουντ Κήλυ για το έργο του, τον Έλιοτ, τον Σικελιανό, τον Παλαμά, τον Καβάφη, τον Καζαντζάκη, το βραβείο Νόμπελ και διάφορα θέματα ποιητικής. Η "Συζήτηση με τον Γιώργο Σεφέρη" πρωτοδημοσιεύτηκε στο περίφημο περιοδικό "The Paris Review" το φθινόπωρο του 1970, το όποιο είχε γίνει διάσημο για τις εκτενείς συνεντεύξεις μεγάλων συγγ...

Ώσπου η φωνή της µάνας του, τον φώναζε µε τ' όνοµά του, Μιχάλη, παρατείνοντας το ήτα για κάµποσο. Αµέσως µετά φώναζε τ' όνοµα του αδελφού του. Κι αυτός συνέχιζε να κυλάει το τσέρκι του. Ήταν τόσο συναρπαστικό, γιατί διαρκώς εκινείτο, πήγαινε πάντα παρακάτω, αναπηδούσε στα χαλίκια. Ποτέ δεν σταµατούσε κι αυτός το βοηθούσε να µην πέσει. Έτσι έσωζε τον εαυτό του από τη σκόνη του δρόµου, που πριν κατακαθήσει και τον σκεπάσει, είχε πια φύγει. Το τσέρκι του ήταν που τον έσωζε από την κίτρινη σκόνη. Το τσέρκι έτρεχε γρηγορότερα απ' τη σκόνη. Κι αυτός έτρεχε πιο γρήγορα απ' τη σκόν...

Είναι προφανώς σπάνιο το γεγονός να υπάρχει μία βιβλιογραφία -σε μια οποιαδήποτε χώρου του κόσμου- που να μην περιλαμβάνει έστω και μία στοιχειώδη βιογραφία του εθνικού μας ποιητή. Αυτό όμως ισχύει για την Ελλάδα και τον Σολωμό, τα γεγονότα του βίου του οποίου γνωρίζουμε μόνο είτε αποσπασματικά, είτε μέσω "τρίτων", είτε από πηγές που έχουν λόγους να μεροληπτούν, συνήθως, υπέρ όχι της πένας του σπουδαιότερου ίσως Έλληνα λογοτέχνη, αλλά της στάσης του. Ο Σωκράτης Καψάσκης, σολωμιστής με επάρκεια και τριβή δεκαετιών γύρω από τον μεγάλο Ζακυνθινό, καταθέτει μια πελώρια συλλογή...