Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η μελέτη αυτή, αποτέλεσμα πολύχρονης ερευνητικής ενασχόλησης της συγγραφέως με το θέμα στα πλαίσια της διδακτορικής της διατριβής, έχει ως αντικείμενο τον μεγάλο ανανεωτή του δυτικού θεάτρου Carlo Goldoni. Ο Γκολντόνι, τρεις αιώνες τώρα παρών στις σκηνές του κόσμου, ήταν και είναι στο επίκεντρο της μελέτης, της σκηνοθετικής έρευνας και του πειραματισμού. Η Βενετία που γέννησε και καθόρισε τον συγγραφέα, το θέατρο της εποχής του, η περιπετειώδης ζωή του, η δραματουργία του, οι ριζικές καινοτομίες του που αναμόρφωσαν το θέατρο και οι αντιδράσεις που προκάλεσαν οι μεταρρυθμίσ...

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟΣ Σε ένα λευκό χαρτί, ζωγραφίζει κάποιος ζωγράφος. Φταίει το χαρτί για τα χρώματα που ρίχνει πάνω του; Κι εμένα, όταν γεννήθηκα, λευκό χαρτί ήταν η ψυχούλα μου. Ποιος ζωγράφισε πάνω της; ΛΑΘΟΣ ΡΟΛΟΣ... STOP Όταν δεν εκτιμάμε σωστά τις συνθήκες, τον χώρο και τον χρόνο. Όταν δεν έχουμε εντοπίσει τον βαθμό αγάπης, τον στόχο και το κύρος μας. Ε, τότε παίζουμε λάθος ρόλο και η ζωή μας γίνεται μπάχαλο! ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΕΡΑΣ Και αγωνιστές, πολλοί αγωνιστές, 10.000.000 κάτοικοι και ήταν όλοι αγωνιστές! Θα μου πείτε, με ποιον αγωνίζονταν; Μα με τ...

Τα πρόσωπα του θεατρικού Πιραντέλο πρέπει να οµολογήσουµε ότι διψούν για γνώση, και µάλιστα όχι µόνο για τη γνώση της ζωής ή των συνηθειών ή των πράξεων του άλλου, αλλά και των κρυφών προθέσεων, των κινήτρων µιας πράξης του, των µύχιων στοχασµών του. Η τάση του ανθρώπου να γνωρίσει τον άλλο µπορεί να έχει ποικίλες αιτίες. Μερικές φορές, πρόκειται για την απλή περιέργεια του µέσου ανθρώπου που διψά να ακούσει για περιπέτειες που ο ίδιος δεν έχει ζήσει και για σκάνδαλα που τον "εισάγουν" σε σκοτεινές πλευρές της ζωής των άλλων. [...] Άλλοτε πάλι πρόκειται για µια αβασάνιστη ε...

Το "Ladro di razza" είναι μιατραγικοκωμωδία η υπόθεση της οποίας εκτυλίσσεται στο Γκέτο της Ρώμης τον Οκτώβρη του 1943, τη στιγμή της σύλληψης των Eβραίων κατοίκων του. Τον Τίτο, 50χρονο μικροαπατεώνα και κλέφτη, που έχει μόλις αποφυλακιστεί, καταδιώκει ένας εξαγριωμένος τοκογλύφος. Προσφεύγει για βοήθεια στον παλιό του φίλο Ορέστε, ο οποίος κατοικεί σε ένα άθλιο παράπηγμα. Ο Τίτο, αναζητώντας λύση στο πρόβλημά του, προσπαθεί να γοητεύσει τη Ρακέλε, μια ανύπαντρη 55χρονη Εβραία, για να της κλέψει χρήματα και αντικείμενα αξίας. Το φινάλε συγκινητικό και απρόβλεπτο... Η με...

Ο Κάρλο Γκολντόνι (1707-1793), ιταλός κωμωδιογράφος, δημιούργησε την "κωμωδία χαρακτήρων". Χρησιμοποιώντας τη δυναμική της Commedia dell' arte καλλιέργησε ένα ιδιαίτερο στιλ γραφής και ενδιαφέρθηκε για τις σχέσεις των ανθρώπων και τα χαρακτηριστικά τους. Στα έργα του κυριαρχεί το έντονο αντιεκκλησιαστικό πνεύμα, η σατιρική διάθεση και η άσκηση κριτικής στην αλαζονεία, την υπεροψία, την κατάχρηση εξουσίας και την έλλειψη τιμιότητας και αξιοπρέπειας. Ο Τρουφαλδίνος είναι υπηρέτης δύο αφεντάδων· πονηρός και πολυμήχανος αποδεικνύεται αυτός αφέντης των αφεντάδων μέσα από μια σει...

Το "Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε", που παίχτηκε για πρώτη φορά το 1917, είναι ένα από τα πιο δημοφιλή και πιο αντιπροσωπευτικά θεατρικά έργα του Λουίτζι Πιραντέλλο. Η δράση του τοποθετείται σε ένα επαρχιακό κλειστοφοβικό περιβάλλον, με τους ήρωές του να προσπαθούν να αποδείξουν -ο καθένας για τον εαυτό του- την αλήθεια των αντιφατικών ιστοριών τους, προκειμένου να ικανοποιήσουν τη νοσηρή περιέργεια και τη χωρίς όρια αδιακρισία της κοινής γνώμης για οτιδήποτε ξεφεύγει από τα καθιερωμένα. Το έργο είναι μια περίπλοκη, ιδιοφυής σάτιρα, ποιητική και συνάμα σκληρή, σαρωτική...

Ο Ιταλός δραματουργός Κόμης Κάρλο Γκότσι (Conte Carlo Gozzi) που καθόρισε τις θεατρικές και πολιτιστικές εν γένει εξελίξεις στη Βενετία του 18ου αιώνα, έχει γίνει γνωστός στη χώρα μας μόνο διαμέσου δύο παραμυθοδραμάτων του που διασκευάστηκαν κατά τη σύγχρονη εποχή σε λιμπρέτα όπερας. Ο λόγος για τις όπερες "Τουραντώ" του Giacomo Puccini, σε λιμπρέτο των Giuseppe Adami και Renato Simoni, και "Η αγάπη για τα τρία πορτοκάλια" σε λιμπρέτο και σύνθεση του Sergei Prokofiev. Ο Γκότσι δραστηριοποιείται στη Βενετία, όπου εκείνα τα χρόνια είναι η κοιτίδα του πολιτισμού στην Ιταλία κα...

Το 1933, έναν χρόνο μετά τον θάνατο του Ερρίκο Μαλατέστα στη Ρώμη, η Libreria del Risveglio με έδρα τη Γενεύη, δημοσίευσε το θεατρικό έργο του ιταλού αναρχικού "Η απεργία", το οποίο είχε μείνει αδημοσίευτο ενόσω ζούσε. Γράφει σχετικά ο Λουίτζι Φάμπρι: "Δεν με δυσαρεστεί που κυκλοφορήσατε την Απεργία. Εγώ δεν μπόρεσα να το κάνω αν και είχα το χειρόγραφο, γιατί όταν μου το έδωσε να το διαβάσω ο Ερρίκο το 1906 στο Λονδίνο, με έβαλε να του υποσχεθώ με τον πλέον απόλυτο τρόπο ότι δεν θα το δημοσίευα ποτέ, ακόμη και αν μου το έδωσε παρουσία και άλλων. Είναι συνεπώς καθήκον μου να...

Λοκάντα είναι το ξενοδοχείο ύπνου και φαγητού, κάτι σαν τις δικιές μας "πανσιόν". Σε μια τέτοια λοκάντα παίζεται η κωμωδία : σκηνικό που μας θυμίζει τη "Βαβυλωνία" του Βυζαντίου. Μόνο που εδώ το κύριο πρόσωπο είναι γυναίκα, η γεμάτη τσαχπινιά και χάρες Μιραντολίνα (τ' όνομά της σημαίνει: ή "θαυμαστούτσικη") και γύρω απ' το πρόσωπό της πλέκεται όλη η δράση. Όλα σχεδόν τ' ανδρικά πρόσωπα της κωμωδίας (Ιππότης, Μαρκήσιος, Κόμης, Φαβρίκης, Υπηρέτης του Ιππότη) μ' αυτήν έχουν να κάνουν, ενώ οι δυο θεατρίνες μπαίνουν για να διευκολύνουν τη δράση· δίνουν την ευκαιρία οι δυο ερωτοχ...

Η φιλοδοξία του έργου αυτού είναι να παρουσιάσει όσο το δυνατόν πληρέστερα τον χάρτη της σύγχρονης ιταλικής δραματουργίας στην Ελλάδα κατά το πρώτο ήμισυ του 20ού αιώνα. Ο στόχος είναι να φωτιστεί η σπουδαιότητα της συγκεκριμένης δραματουργικής δραστηριότητας και ο διαμεσολαβητικός της ρόλος μεταξύ ελληνικής και ιταλικής επικράτειας για την ανάδειξη της πολιτισμικής συμβίωσης των δύο χωρών, καθώς και η αναπλήρωση των κενών, κυρίως, στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου. Η διερεύνηση των στοιχείων ξεκινά από την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα και φθάνει μέχρι το 1940, μια...

Δέκα σχεδόν χρόνια μετά το "Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα", γράφει ο Πιραντέλλο το "Απόψε αυτοσχεδιάζουμε" (1929), που κινιέται στο ίδιο επίπεδο με το περιφημότερο απ' τα έργα του σικελού δραματουργού: τις σχέσεις Τέχνης και Ζωής. Στα "Έξι πρόσωπα", οι ήρωες, αφημένοι μισοδρομίς απ' το συγγραφέα, γύρευαν να ζήσουν, να ολοκληρώσουν τη ζωή τους πάνω στη σκηνή. Υποδήλωνε έτσι ο Πιραντέλλο τη δύναμη του καλλιτεχνικού δημιουργήματος, που, μόλις πάρει ανάστημα, ξεφεύγει απ' τον έλεγχο του πλάστη του κι αποχτά δική του, αυτόνομη ζωή. Κάτι ανάλογο, μα απ' την αντίστροφη όψη το...

Στο συγκεκριμένο έργο η λογική αλυσίδα των συλλογισμών διακόπτεται κάθε τόσο, αφού οι ήρωες βγάζουν το ένδυμα του όλου και ντύνονται αυτό του ηθοποιού που υποδύεται τον ρόλο. Έτσι, η φαινομενικά δραματική εξέλιξη του έργου διακόπτεται και το κοινό ταξιδεύει τη μια στη δραματουργία και την άλλη στην πραγματικότητα. Όμως ποια πραγματικότητα, όταν και αυτή είναι προκατασκευασμένη και προορισμένη να διακόψει τη δράση, για να τη συνεχίσει φυσικότατα λίγο αργότερα; Οι θεατές δεν ταυτίζονται με τους ήρωες του έργου, διότι διαμεσολαβούν ο σκηνοθέτης και οι ηθοποιοί ως θεατρικές Οντ...

Το εσωτερικό ενός διαμερίσματος. Πόρτες. Παράθυρο. Έπιπλα. Ένας άντρας χτυπάει με απελπισία την πόρτα του μπάνιου. O: Αντωνία!... Μην κάνεις τρελαμάρες!... βγες αποκεί μέσα!... Μίλα μου!... Τι πας να κάνεις;... Άκου... μπορεί να 'χεις δίκιο... Εγώ... εγώ φταίω για όλα... Βγες όμως... σε παρακαλώ... Άνοιξε την πόρτα... Να μιλήσουμε σαν άνθρωποι!... Γιατί τα κάνεις τραγωδία όλα, δεν καταλαβαίνω! Αχ, Θεέ μου! Πώς είναι δυνατόν να μην μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματά μας με τη λογική; (Σκύβει και κοιτάει απ ' την κλειδαρότρυπα.) Τι κάνεις εκεί τώρα; Είσαι τρελή; Μια τρελή, μι...

Έργο γραμμένο το 1753, από τα πολλά σχεδόν ίδια που έγραψε ο Γκολντόνι εκείνη την εποχή. Η επιρροή της Κομμέντια ντελ Άρτε στα έργα της περιόδου αυτής είναι φανερή, αφού χρησιμοποιεί ως και τα ονόματά της (Παντελόνε, Μπριγκέλλα κ.τ.λ.). Όμως, ήδη παρατηρούμε μια προσπάθεια του συγγραφέα να διαφοροποιηθεί από τις αυτοσχέδιες κωμωδίες της Αναγέννησης. Με το έργο αυτό αντιδρά στην προκαθορισμένη φόρμα της κωμωδίας χωρίς κωμική επινοητικότητα, και εισάγει μια νεοπαγή τακτική, τη «λογική και την ηθικολογία της καθημερινότητας». Υπηρέτριες και υπηρέτες μιλάνε αποφεύγοντας τους πρ...

ΡΑΦΑΕΛΕ, από μέσα: Τράβα μπροστά!... Μπράβο, έτσι: εσύ τραβάς μπροστά κι εγώ σου φέγγω από πίσω. Έτσι κάναμε όταν φέραμε και τ' άλλα πράγματα. Εγώ πρέπει να στέκω πάντα πίσω... Αυτό βαλ' το καλά στο κεφάλι σου... (Μπαίνει ένας αχθοφόρος κουβαλώντας δύο καρέκλες, μια βαλίτσα, και πολλά ανδρικά καπέλα, το ένα μέσα στ' άλλο, που μόλις κατορθώνει να τα ισορροπήσει στο κεφάλι του. Ο Ραφαέλε που τον ακολουθεί του φωνάζει.) Περίμενε, στάσου! Δεν ήρθε ακόμα το φως, τα πράγματα είναι όλα μεσ' στη μέση και κινδυνεύουμε να σπάσουμε τα μούτρα μας. Μια στιγμή ν' ανοίξω τα σκούρα του μπα...

Ο Pietro Metastasio ήταν, χωρίς άλλο, από τους περισσότερο μεταφρασμένους στα ελληνικά θεατρικούς συγγραφείς, μάλιστα του μουσικού θεάτρου, του 18ου αιώνα. Τα λιμπρέτα του θεωρούνται πρότυπα της κλασικίζουσας δραματουργίας και εύρισκαν μιμητές σε όλη την Ευρώπη· μάλιστα τα έργα του μελοποιήθηκαν πολλές φορές από τους πιο σπουδαίους μουσικοσυνθέτες της εποχής και παριστάνονταν στα μεγαλύτερα θέατρα της Ευρώπης με μεγάλη επιτυχία. Ως φαινόμενο επιτυχίας ο Μεταστάσιος τράβηξε και το ενδιαφέρον των Ελλήνων εκδοτών της εποχής και των συγγραφέων του Διαφωτισμού, γιατί τα έργα του...