Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η μελέτη αυτή, αποτέλεσμα πολύχρονης ερευνητικής ενασχόλησης της συγγραφέως με το θέμα στα πλαίσια της διδακτορικής της διατριβής, έχει ως αντικείμενο τον μεγάλο ανανεωτή του δυτικού θεάτρου Carlo Goldoni. Ο Γκολντόνι, τρεις αιώνες τώρα παρών στις σκηνές του κόσμου, ήταν και είναι στο επίκεντρο της μελέτης, της σκηνοθετικής έρευνας και του πειραματισμού. Η Βενετία που γέννησε και καθόρισε τον συγγραφέα, το θέατρο της εποχής του, η περιπετειώδης ζωή του, η δραματουργία του, οι ριζικές καινοτομίες του που αναμόρφωσαν το θέατρο και οι αντιδράσεις που προκάλεσαν οι μεταρρυθμίσ...

Ο Pietro Metastasio ήταν, χωρίς άλλο, από τους περισσότερο μεταφρασμένους στα ελληνικά θεατρικούς συγγραφείς, μάλιστα του μουσικού θεάτρου, του 18ου αιώνα. Τα λιμπρέτα του θεωρούνται πρότυπα της κλασικίζουσας δραματουργίας και εύρισκαν μιμητές σε όλη την Ευρώπη· μάλιστα τα έργα του μελοποιήθηκαν πολλές φορές από τους πιο σπουδαίους μουσικοσυνθέτες της εποχής και παριστάνονταν στα μεγαλύτερα θέατρα της Ευρώπης με μεγάλη επιτυχία. Ως φαινόμενο επιτυχίας ο Μεταστάσιος τράβηξε και το ενδιαφέρον των Ελλήνων εκδοτών της εποχής και των συγγραφέων του Διαφωτισμού, γιατί τα έργα του...

Στο συγκεκριμένο έργο η λογική αλυσίδα των συλλογισμών διακόπτεται κάθε τόσο, αφού οι ήρωες βγάζουν το ένδυμα του όλου και ντύνονται αυτό του ηθοποιού που υποδύεται τον ρόλο. Έτσι, η φαινομενικά δραματική εξέλιξη του έργου διακόπτεται και το κοινό ταξιδεύει τη μια στη δραματουργία και την άλλη στην πραγματικότητα. Όμως ποια πραγματικότητα, όταν και αυτή είναι προκατασκευασμένη και προορισμένη να διακόψει τη δράση, για να τη συνεχίσει φυσικότατα λίγο αργότερα; Οι θεατές δεν ταυτίζονται με τους ήρωες του έργου, διότι διαμεσολαβούν ο σκηνοθέτης και οι ηθοποιοί ως θεατρικές Οντ...

Δέκα σχεδόν χρόνια μετά το "Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα", γράφει ο Πιραντέλλο το "Απόψε αυτοσχεδιάζουμε" (1929), που κινιέται στο ίδιο επίπεδο με το περιφημότερο απ' τα έργα του σικελού δραματουργού: τις σχέσεις Τέχνης και Ζωής. Στα "Έξι πρόσωπα", οι ήρωες, αφημένοι μισοδρομίς απ' το συγγραφέα, γύρευαν να ζήσουν, να ολοκληρώσουν τη ζωή τους πάνω στη σκηνή. Υποδήλωνε έτσι ο Πιραντέλλο τη δύναμη του καλλιτεχνικού δημιουργήματος, που, μόλις πάρει ανάστημα, ξεφεύγει απ' τον έλεγχο του πλάστη του κι αποχτά δική του, αυτόνομη ζωή. Κάτι ανάλογο, μα απ' την αντίστροφη όψη το...

ΡΑΦΑΕΛΕ, από μέσα: Τράβα μπροστά!... Μπράβο, έτσι: εσύ τραβάς μπροστά κι εγώ σου φέγγω από πίσω. Έτσι κάναμε όταν φέραμε και τ' άλλα πράγματα. Εγώ πρέπει να στέκω πάντα πίσω... Αυτό βαλ' το καλά στο κεφάλι σου... (Μπαίνει ένας αχθοφόρος κουβαλώντας δύο καρέκλες, μια βαλίτσα, και πολλά ανδρικά καπέλα, το ένα μέσα στ' άλλο, που μόλις κατορθώνει να τα ισορροπήσει στο κεφάλι του. Ο Ραφαέλε που τον ακολουθεί του φωνάζει.) Περίμενε, στάσου! Δεν ήρθε ακόμα το φως, τα πράγματα είναι όλα μεσ' στη μέση και κινδυνεύουμε να σπάσουμε τα μούτρα μας. Μια στιγμή ν' ανοίξω τα σκούρα του μπα...

Ο σπουδαίος νομπελίστας συγγραφέας Ντάριο Φο είναι ένας προφήτης για την εποχή του. Κάνοντας μια αιχμηρή ακτινογραφία της κοινωνικής συνθήκης της Ιταλίας στα μέσα της δεκαετίας του '70, προφητεύει όλες τις πλευρές της σημερινής παγκοσμιοποιημένης μετακαπιταλιστικής δυτικής κοινωνίας, όπου το άτομο έχει χάσει πλέον οποιαδήποτε άλλη ταυτότητα πέραν αυτής του καταναλωτή. Πριν και τώρα και πάντοτε, η δυνατότητα να καλύψει κανείς τις βασικές ανάγκες της τροφής και της στέγης, αποτελεί τον πρακτικό ορισμό της έννοιας της αξιοπρέπειας για το ανθρώπινο είδος. Με πρακτικό, λοιπόν...

Ο Angelo Beolco επονομαζόμενος Ruzante είναι μια μοναδική και σημαντική προσωπικότητα στην ιστορία του ευρωπαϊκού θεάτρου. Αποτελεί με το έργο του τον κρίκο ανάμεσα στην Κομμέντια ντελ άρτε και στην Λόγια κωμωδία του Μεσαίωνα. Η Λόγια κωμωδία αποτελεί απευθείας απόγονο της Ρωμαϊκής κωμωδίας του Τερέντιου κυρίως αλλά και του Πλαύτου που, βέβαια, μιμήθηκαν τις "υποθέσεις" και την πλοκή του Μένανδρου. Οι μίμοι όμως που μετέφεραν μέσα στον μεσαίωνα τον λαϊκότερο Πλαύτο του έδωσαν πολλά από τα λαϊκά του γνωρίσματα σε ρεαλιστικότερο βαθμό. Ο Τερέντιος τροφοδότησε κυρίως τους κλασ...

"...Είναι φανερό ότι στα πρώτα χρόνια της θεατρικής του δημιουργίας, ο Πιραντέλο βασίζεται και αντλεί την έμπνευσή του από τα αφηγηματικά του έργα και συγκεκριμένα από τα διηγήματα. Αυτός ακριβώς ο δεσμός διηγήματος-μονόπρακτου μας οδήγησε στην παρούσα έκδοση όπου παρουσιάζονται παράλληλα εννιά μονόπρακτα μαζί με τα αντίστοιχα διηγήματα του μεγάλου δημιουργού. Προσφέρεται κατ' αυτόν τον τρόπο μια σημαντική ευκαιρία συσχετισμού, που αποκαλύπτει την ικανότητα του συγγραφέα να μεταμορφώνει τον αφηγηματικό λόγο σε ζωντανό θέατρο..."

Η "Ελένη" της Rosita Copioli είναι αφιερωμένη στην Ελένη της Τροίας και είναι ένα πολύ μοντέρνο είδος ποιητικού δράματος, στο οποίο μια φωνή αφηγηματικού μονόλογου μπερδεύεται με τα "όνειρα". Μέσα εκεί εμφανίζεται ένα πλήθος προσώπων σε διάλογο, άλλα μυθικά κι άλλα απλά αρχέτυπα: ο Αγγελιοφόρος, το Αγόρι, οι Ερινύες, ο Κάστορας, ο Πολυδεύκης, σε μια ακολουθία από το όνειρο όπου στο όνειρο υπάρχει μια δύναμη φλεγόμενη που σε περιτυλίγει. Αλλά ο πιο έκδηλος νεωτερισμός είναι ότι η φωνή που ενώνει μεταξύ τους τα όνειρα με τις σκηνές δεν είναι η φωνή του αυστηρά λυρικού ρυθμού...

Μετά τον θάνατο της μητέρας του, ο Ορέστε αφιερώνει τη ζωή του στην προστασία και φροντίδα του πατέρα του: εγκαταλείπει την πολλά υποσχόμενη επαγγελματική του καριέρα και ουσιαστικά γίνεται ο πατέρας του πατέρα του. Όλα αυτά μέχρι ένα πρωί που εκείνος εμφανίζεται με μια πολύ νεότερή του γυναίκα την οποία θέλει να παντρευτεί. Οι κωμικοτραγικές καταστάσεις που θα ακολουθήσουν θα φέρουν -ίσως- μια νέα ισορροπία στη σχέση των δύο. Το "Ένας πατέρας είναι πάντα χρήσιμος" θεωρείται το καλύτερο από τα θεατρικά έργα του Στέφανο Πιραντέλο, γιου του Λουίτζι. Ο Στέφανο, που έζησε α...