Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η έκδοση αυτή συνοδεύει την έκθεση "Κάρολος Κουν - Θέατρο Τέχνης" (25/09/2008 - 16/11/2008) και περιλαμβάνει την αναλυτική καταγραφή του συνόλου των παραστάσεων, τις οποίες σκηνοθέτησε ο Κάρολος Κουν από το 1930 έως το 1987, καθώς και τις δραστηριότητες του Θεάτρου Τέχνης σε όλο το διάστημα της ζωής του ιδρυτή του. Το βιβλίο είναι δομημένο σε τέσσερις ενότητες: - 1930-1942, Κολλέγιο Αθηνών, Λαϊκή Σκηνή, Θίασος Κοτοπούλη, Θίασος Κατερίνας - 1942-1950, Θέατρο Τέχνης - 1950-1954, Εθνικό Θέατρο, Θίασος Αδαμάντιου Λεμού, Θίασος Κατερίνας, Θίασος Βασίλη Διαμαντόπουλου...

[...] Σκοπός αυτού του βιβλίου δεν είναι να πείσει εμάς τους Έλληνες για το πόσο σπουδαία ήταν αυτά που επιτέλεσαν οι συμπατριώτες μας από την απελευθέρωση του τόπου μέχρι σήμερα. Αυτό, έχουμε καθήκον να το γνωρίζουμε και να το διαδίδουμε όσο ευρύτερα μπορούμε στον λαό μας, μέσα από μια όσο γίνεται πιο αποτελεσματική παιδεία, και στους ξένους, μέσα από μεταφράσεις, εκθέσεις, διαλέξεις και όποιον άλλο τρόπο ενημέρωσης διαθέτουμε. Αυτό είναι έργο μακρόπνοο και ζήτημα πολιτικής βούλησης, στο πλαίσιο ενός ευρύτερου πολιτιστικού σχεδιασμού. Με αυτή τη μελέτη επιχειρούμε να αν...

... Δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο. Δεν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας. Μόνος ο καθένας μας είναι ανήμπορος. Μόνος ο καθένας από σας, τους πιο κοντινούς στην προσπάθειά μας, είναι ανήμπορος. Μαζί ίσως κάτι μπορέσουμε να κάνουμε... (Κάρολος Κουν)

"Αυτό το βιβλίο λέει πολλά σχετικά με την αντίληψη του συγγραφέα για τον πολιτισμό και για τη δέσμευσή του να συμβάλει ώστε να συμμετέχουν όλοι σ' αυτόν. Η ποίηση, το θέατρο, συχνά γίνονται αντιληπτά σαν ένα πεδίο απροσπέλαστο, ενώ πολλές τέχνες χαρακτηρίζονται στα βιαστικά ήσσονες. Μια ένδειξη αυτής του της επιθυμίας; Η επιλογή της μαριονέτας ως μέσου έκφρασης, πράγμα διόλου ακίνδυνο ανάμεσα στις καθιερωμένες ιεραρχίες και τις προκαταλήψεις του ακαδημαϊσμού. Του χρειάστηκε όλη του η περιέργεια και μια αμείωτη επιμονή για να δημιουργήσει τη ζωή από κομμάτια ξύλο και ύφασμα...

"Αποφασίσαμε να ιδρύσουμε το Θέατρο Τέχνης από την ανάγκη της δημιουργίας ενός θεάτρου συνόλου. Μια ομάδα που θα 'χε μάθει να σκέφτεται και να εργάζεται με ψυχική και οργανική ενότητα. Μια ομάδα ειδικά εκπαιδευμένη κι υποταγμένη σε μια νέα διδασκαλία θεατρικής έκφρασης που θα διαμορφωνόταν μέσα στο χρόνο για να εξυπηρετήσει, όσο γίνεται καλύτερα, έργα θεατρικά, αποκαλυπτικά και για τους ερμηνευτές και για το κοινό. Η δημιουργία ενός θεάτρου έξω από το εμπορικό κύκλωμα, ενός θεάτρου αδέσμευτου από επιχειρηματία, απαλλαγμένο από βεντετισμούς, ανένδοτο σε καλλιτεχνικούς συμβιβ...

Έτσι, εμείς οι νεώτεροι Έλληνες, έχουμε το μεγάλο προνόμιο να μπορούμε να ζούμε και να ξεχωρίζουμε, μέρα με τη μέρα, τις μορφές, τα σχήματα, τους ρυθμούς, τους ήχους, λίγο πολύ όπως τα ζούσε και τα ξεχώριζε ο απλός αρχαίος Έλληνας, όπως τα ζούσε και ξεχώριζε ο Όμηρος, ο Αισχύλος, ο Σοφοκλής, ο Ευριπίδης, ο Αριστοφάνης, καθώς οι μέρες κυλούσαν, άλλοτε πλούσιες σε γεγονότα κι άλλοτε λιτές, άλλοτε στενόχωρες κι άλλοτε ειρηνεμένες, ενώ ο νους και η ψυχή τους έπλαθαν το έργο τους. Γι' αυτό, αν θέλουμε να ερμηνεύσουμε το θέατρό τους δημιουργικά, ας πλησιάσουμε και ας ξεχωρίσουμε...

[set δύο τόμων] [...] Το είχα σκοπό να γράψω ένα βιβλίο για τη δημιουργική εργασία του Θεάτρου Τέχνης της Μόσχας στα εικοσιπέντε χρόνια της ζωής του και για τη δική μου δουλειά σε αυτό. [...] Το κακό είναι πως η σημερινή κατάσταση στη βιβλιαγορά μας μου στέρησε τη δυνατότητα να συμπληρώσω κάπως ουσιαστικά το βιβλίο μου και να το μεγαλώσω. [...] Με λίγα λόγια, τούτο το βιβλίο, με τη σημερινή του μορφή, δεν είναι μια ιστορία για το θέατρο τέχνης. Μιλάει μόνο για τις καλλιτεχνικές μου αναζητήσεις κι αποτελεί ένα είδος προλόγου για ένα άλλο βιβλίο μου, όπου θα περιγράψω τα...

[...] Το είχα σκοπό να γράψω ένα βιβλίο για τη δημιουργική εργασία του Θεάτρου Τέχνης της Μόσχας στα εικοσιπέντε χρόνια της ζωής του και για τη δική μου δουλειά σε αυτό. [...] Το κακό είναι πως η σημερινή κατάσταση στη βιβλιαγορά μας μου στέρησε τη δυνατότητα να συμπληρώσω κάπως ουσιαστικά το βιβλίο μου και να το μεγαλώσω. [...] Με λίγα λόγια, τούτο το βιβλίο, με τη σημερινή του μορφή, δεν είναι μια ιστορία για το θέατρο τέχνης. Μιλάει μόνο για τις καλλιτεχνικές μου αναζητήσεις κι αποτελεί ένα είδος προλόγου για ένα άλλο βιβλίο μου, όπου θα περιγράψω τα αποτελέσματα από τ...

Ένα βιβλίο σταθμός για το σύγχρονο θέατρο που αναφέρεται στη διδασκαλία ενός εκ των σημαντικότερων ανθρώπων του θεάτρου του εικοστού αιώνα. Μέσα από τις μνήμες του Γκορτσακόφ, προβάλλει η υψηλή ηθική και καλλιτεχνική ιδέα του θεάτρου, η τελείωση της προσωπικότητας του ηθοποιού, τα μέσα και οι μέθοδοι ερμηνείας.

[...] Η διεθνής απήχηση του έργου του Μιχάλη Κακογιάννη φαίνεται και από τα κείμενα των ξένων κριτικών, που περιλάβαμε στην ενότητα "Φιλμογραφία" αυτής της έκδοσης. Κείμενα, που τα περισσότερα δημοσιεύονται για πρώτη φορά στα ελληνικά και πιστεύουμε ότι οφείλαμε να τα δώσουμε στον έλληνα αναγνώστη, έστω και αν αυτό μας ανάγκαζε να φιλοξενήσουμε λιγότερες κριτικές Ελλήνων. Έτσι, η ελληνική συμμετοχή, στη "Φιλμογραφία", περιορίζεται σε κείμενα κριτικών, που είτε δεν βρίσκονται πια ανάμεσά μας (Κ. Σταματίου, Γ.Π. Σαββίδης, Αχ. Μαμάκης, Παύλος Ζάννας, Ελένη Βλάχου), είτε δεν ασ...

Περιέχει τέσσερις αφηγήσεις πάνω στο θέμα του ζωγράφου και του μοντέλου: Θανάσης Βαλτινός, "Ιστορία ενός βιασμού" Βασίλης Παπαβασιλείου, "Το πλήρωμα της σκηνής" Κωστής Παπαγιώργης, "Τα πουλιά στο ακροθαλάσσι" Χρόνης Μπότσογλου, "Ο ζωγράφος και το μοντέλο"

Η προσωπικότητα, η σκηνοθετική δημιουργία και οι θεωρητικές αναζητήσεις του Βσέβολοντ Εμίλεβιτς Μεγιερχόλντ σφράγισαν βαθιά την ιστορία όχι μόνο του ρωσικού και του σοβιετικού, αλλά και του παγκόσμιου θεάτρου του 20ού αιώνα. Και είναι ευτύχημα για τους μεταγενέστερους ότι ο ίδιος ο δημιουργός, διαθέτοντας ένα υψηλό επίπεδο θεωρητικής συνειδητοποίησης της καλλιτεχνικής πρακτικής του και λαμπρά συγγραφικά προσόντα, άφησε ένα εξαιρετικό πλούτο κειμένων. Τα κείμενα αυτά μας δίνουν τη δυνατότητα να γνωρίσουμε "από πρώτο χέρι" το δημιουργικό του "εργαστήριο", και να παρακολουθήσο...

"... Δε κάνουμε θέατρο για το θέατρο. Δε κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέριος πολιτισμός στον τόπο μας. Μόνος ο καθένας μας είναι ανήμπορος. Μόνος, ο καθένας από σας τους πιο κοντινούς στην προσπάθειά μας, είναι ανήμπορος. Μαζί ίσως κάτι μπορέσουμε να κάνουμε. Το θέατρο ως μορφή Τέχνης, δίνει τη δυνατότητα να συνδεθούμε, να συγκινηθούμε, ν' αγγίξουμε ο ένας τον άλλον, να νοιώσουμε μαζί μια αλήθεια. Να γιατί διαλέξαμ...