Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Ελλάδα είναι χωρίς αμφιβολία η πιο όμορφη χώρα που έχει απομείνει. Οι άνθρωποι είναι πιο συμπαθητικοί που γνώρισα ποτέ. Όλοι χαμογελάνε. Γιατί δεν μου είπες ότι η Ελλάδα είναι τόσο όμορφη; Αυτή η θάλασσα ήταν παρθένα. Κι έκοψα άγρια κρίνα και κίτρινα αστεράκια που δεν τα 'χα ξαναδεί, και μικρά βυσσινιά, μωβ, μπλε, άσπρα λουλουδάκια, σαν μαργαρίτες. Ολόκληρο το βουνό ήταν κόκκινο από τα ηλιάνθεμα και τις παπαρούνες. Τα ξενοδοχεία λάμπουν από καθαριότητα. Κρυστάλλινη θάλασσα και πεντακάθαρη άμμος. Είναι τρέλα να χάνει κανείς τα καλύτερά του χρόνια πασχίζοντας να πλουτίσει,...

Ο Φλωμπέρ έλεγε καμιά φορά: "Μπορούμε να φανταστούμε την έρημο, τις πυραμίδες, τη Σφίγγα, πριν ακόμη τα δούμε. Αυτό όμως το οποίο δεν αγγίζει καν τη φαντασία μας είναι το κεφάλι ενός Τούρκου κουρέα, καθισμένου στις φτέρνες μπροστά στην πόρτα του. Μα ακόμη πιο περίεργο δε θα ήταν άραγε να γνωρίσει κανείς ό,τι συμβαίνει μέσα σ' εκείνο το μυαλό;"

"Αυτή η πόλη σου κόβει την ανάσα όποιες κι αν είναι οι καιρικές συνθήκες, η ποικιλία των οποίων, όπως και να 'χει, είναι κάπως περιορισμένη. Κι αν είμαστε πράγματι συνώνυμοι με το νερό, το οποίο είναι απόλυτα συνώνυμο με το χρόνο, τότε αυτό που αισθάνεσαι γι' αυτή την πόλη κάνει το μέλλον καλύτερο, συνεισφέρει σε αυτή την Αδριατική ή τον Ατλαντικό του χρόνου που αποθηκεύει τις αντανακλάσεις μας..."

"... Ομολογώ, ότι οι εντυπώσεις... που έχω αποκομίσει από τη ζωή και τα πράγματα θα με έκαναν σχεδόν να φοβάμαι να παραμείνω εδώ για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Να φοβάμαι ότι, κάτω απ' αυτόν τον ολύμπιο ουρανό και τη θεϊκή πανήγυρι που προσφέρεται στις αισθήσεις, θα ήταν δυνατό -όχι να ξεχάσω- αλλά να μου αμβλυνθεί η αίσθηση του στόχου, της αντίληψης για τη ζωή, για τα οποία ο Θεάνθρωπος έζησε, πέθανε και αναστήθηκε από τους νεκρούς. Αυτοί που δεν αντέχουν το δυνατό κρασί, δεν πρέπει να πίνουν. Γι' αυτό θέλω να εγκαταλείψω σύντομα την Ελλάδα και να επιστρέψω στη βορεινή...

Μέσα σε πάνω από 2000 σελίδες ανασταίνονται απ’ τη λησμονιά 200 και πλέον κάστρα της πατρίδας μας, στεριανά και νησιωτικά. Μια ανεπανάληπτη καστρική εποποιία, ένα μνημειώδες και διαχρονικό έργο, που ζωντανεύει έναν ολόκληρο κόσμο που έρχεται απ’ το παρελθόν και ζει κι αναπνέει μέσα στο παρόν. Θρύλος και πραγματικότητα αντάμα. Πρόκειται για μια πρωτότυπη και ελκυστική περιήγηση βιωματικής και αισθαντικής οδοιπορίας-αυτοψίας, που προσφέρει συγκινήσεις και αυτογνωσία. Το ιδιαίτερο πορτραίτο του κάθε κάστρου δίνεται παραστατικά και με ενεργητικότητα και το ενδιαφέρον του ανα...