Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

O σουλτάνος είναι ο Μωάμεθ Β' ο Πορθητής κι ο Βενετός είναι ένας νεαρός έμπορος, πρωταγωνιστής, στα τέλη του 15ου αιώνα, μιας εκπληκτικής περιπέτειας, που για πρώτη φορά μεταφράζεται στη γλώσσα μας. Ξεκίνησε με τον αδελφό του για την Ελλάδα, αλλά μετά την άλωση της Χαλκίδας αιχμαλωτίστηκε από τους Τούρκους. Στην Κωνσταντινούπολη όμως από σκλάβος γρήγορα κατάφερε να γίνει αυλικός του διαδόχου και ύστερα θησαυροφύλακας του ίδιου του σουλτάνου. Είναι ένας από τους πρώτους Ιταλούς που έζησαν για σχεδόν είκοσι χρόνια στο σεράι και σίγουρα ο πρώτος που φρόντισε να καταγράψει τη σ...

Ο Νίκος Γιαλούρης είναι γνωστός ως ο ζωγράφος της Χίου. Υπάρχει όμως και η άλλη "ζωγραφική" του που είναι το συγγραφικό του έργο. Βιβλία ποίησης με την μοναδική ευαισθησία του ("Ζώδια της Σιωπής", "Πέτρινα Πέλαγα", "Κύπρια Πάθη") ή βιβλία "περιηγητικά" όπως "Χίος, το νησί των Ανέμων", "Τα χωριά της Μαστίχας" και το "Άγιον Γάλας" ή ακόμα και αντι-παραμύθια "Το Συναξάρι των καλών δράκων". Κάθε βιβλίο και ένας πίνακας αφού όλα έχουν εικονογραφηθεί και επιμεληθεί από τον ίδιο.

Ο Φλωμπέρ έλεγε καμιά φορά: "Μπορούμε να φανταστούμε την έρημο, τις πυραμίδες, τη Σφίγγα, πριν ακόμη τα δούμε. Αυτό όμως το οποίο δεν αγγίζει καν τη φαντασία μας είναι το κεφάλι ενός Τούρκου κουρέα, καθισμένου στις φτέρνες μπροστά στην πόρτα του. Μα ακόμη πιο περίεργο δε θα ήταν άραγε να γνωρίσει κανείς ό,τι συμβαίνει μέσα σ' εκείνο το μυαλό;"

"Αυτή η πόλη σου κόβει την ανάσα όποιες κι αν είναι οι καιρικές συνθήκες, η ποικιλία των οποίων, όπως και να 'χει, είναι κάπως περιορισμένη. Κι αν είμαστε πράγματι συνώνυμοι με το νερό, το οποίο είναι απόλυτα συνώνυμο με το χρόνο, τότε αυτό που αισθάνεσαι γι' αυτή την πόλη κάνει το μέλλον καλύτερο, συνεισφέρει σε αυτή την Αδριατική ή τον Ατλαντικό του χρόνου που αποθηκεύει τις αντανακλάσεις μας..."

"... Ομολογώ, ότι οι εντυπώσεις... που έχω αποκομίσει από τη ζωή και τα πράγματα θα με έκαναν σχεδόν να φοβάμαι να παραμείνω εδώ για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Να φοβάμαι ότι, κάτω απ' αυτόν τον ολύμπιο ουρανό και τη θεϊκή πανήγυρι που προσφέρεται στις αισθήσεις, θα ήταν δυνατό -όχι να ξεχάσω- αλλά να μου αμβλυνθεί η αίσθηση του στόχου, της αντίληψης για τη ζωή, για τα οποία ο Θεάνθρωπος έζησε, πέθανε και αναστήθηκε από τους νεκρούς. Αυτοί που δεν αντέχουν το δυνατό κρασί, δεν πρέπει να πίνουν. Γι' αυτό θέλω να εγκαταλείψω σύντομα την Ελλάδα και να επιστρέψω στη βορεινή...