Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Γάλλος διπλωμάτης, περιηγητής και ιστοριογράφος Φραγκίσκος Κάρολος Ούγγος Λωράν ντε Πουκεβίλ (1770-1838), ενώ σπούδασε ιατρική στο Παρίσι, αφιέρωσε τη ζωή του αποκλειστικά στην συγγραφή έργων για τον τόπο μας: "Ταξίδι στην Ελλάδα" (1820), "Ιστορία της αναγέννησης της Ελλάδας" (1824), "Ιστορία και περιγραφή της Ελλάδας" (1835) κ.ά. Με άμεσο κίνδυνο της ζωής του (από τους ληστές των ορέων και τις αυθαιρεσίες των τοπικών τουρκικών αρχών), περπάτησε κυριολεκτικά όλη σχεδόν την ηπειρωτική Ελλάδα, παρατηρώντας και καταγράφοντας τα πάντα: διαμόρφωση του εδάφους, πανίδα και χλ...

"Στις 3 Οκτωβρίου, ημέρα Δευτέρα, κατά τα μεσάνυχτα ανοίξαμε πανιά με κατεύθυνση προς το νοτιά και βγήκαμε στη θάλασσα του Ωκεανού περνώντας από το Πράσινο Ακρωτήριο και τα νησιά του... Και πλέαμε πολλές μέρες απέναντι από τις ακτές της Γουινέας ή της Αιθιοπίας με αντίθετους ανέμους, άπνοιες και βροχές, χωρίς άνεμο, μέχρι τη γραμμή του Ισημερινού. 'Έβρεχε εξήντα μέρες χωρίς σταματημό, αντίθετα με τις αντιλήψεις των αρχαίων. Προτού φθάσουμε στη γραμμή, στις 14 μοίρες, πολλές δυνατές ριπές του ανέμου και θαλάσσια ρεύματα έβαλαν σε κίνδυνο τη ρότα μας. Αδυνατώντας να την κρατή...

[...] Μέσα από τα μάτια όλων αυτών που διάβηκαν τους λαμιώτικους ανηφορικούς λασπόδρομους, που ξάπλωσαν σε κάποιον αχυρώνα και φάγαν απ' τον τέντζερη τον γιομάτο κάρβουνα, μέσα από την οξυδέρκεια και τη γραφίδα όλων αυτών, θα ταξιδέψουμε σε 'κείνες τις αλλοτινές, απόμακρες εποχές. Θα περιηγηθούμε στην παρακαταθήκη τους και στην κληρονομιά μας. Στις σελίδες τις γεμάτες θησαυρό. (από την εισαγωγή του βιβλίου)

Στο τέλος του ταξιδιού έχει μείνει μια γεύση από αμέτρητα φλιτζάνια τσάι ανάκατο με γιασεμί. Και μια αίσθηση βαθιάς ανθρώπινης ευγένειας, ακόμα και ζεστασιάς, παρ' όλα όσα λέγονται για τη μυστική κι αδυσώπητη σκληρότητα της ράτσας. Έτσι, προσπαθώντας να βάλουμε σε τάξη τον καταιγισμό εντυπώσεων της ασθματικής περιήγησης, θα μπορούσαμε να προσθέσουμε και μια κουβέντα άλλη, βγαλμένη επίσης από την ανατολίτικη σκέψη: "Κοίταξε δυο φορές, για να δεις σωστά. Κοίταξε μια φορά, για να δεις με αγάπη".

1852: Ο Γκωτιέ αποβιβάζεται στην Κωνσταντινούπολη, όπου και θα παραμείνει εβδομήντα μέρες ως ταξιδιωτικός απεσταλμένος της εφημερίδας Ο Τύπος. Οι επιφυλλίδες που δημοσιεύει εκείνη την περιόδο φανερώνουν έναν Γκωτιέ που περισσότερο ατενίζει και ονειροπολεί παρά παρατηρεί και στοχάζεται. Η Κωνσταντινούπολη του Γκωτιέ, διαποτισμένη από μια έντονη νοσταλγία για έναν κόσμο που σβήνει, μοιάζει φιλοτεχνημένη μάλλον από το χρωστήρα ενός ζωγράφου παρά από την πένα ενός συγγραφέα.

Για πολλές δεκαετίες η κρουαζιέρα ήταν "το άπιαστο όνειρο του Ελληνα"! Όμως σιγά- σιγά τα τελευταία χρόνια, ολοένα και πιο πολλοί Έλληνες - έστω με ...δειλία στην αρχή- αποφασίζουν να πάρουν μέρος σε μια καλοκαιρινή κρουαζιέρα. Η αλήθεια είναι πως εκείνοι, που ακόμη δεν έχουν προσωπική εμπειρία από αυτό το ιδιαίτερο είδος διακοπών, πιστεύουν πως για να πας κρουαζιέρα πρέπει να ξοδέψεις μια περιουσία... Ενώ ελάχιστοι γνωρίζουν τι σημαίνει αυτό που λέμε "κάνω κρουαζιέρα", δηλαδή με την έννοια του πώς περνάει κάποιος τις ώρες του πάνω στο κρουαζιερόπλοιο, αλλά και στους διάφο...

Η αόρατη απειλή που καραδοκεί επάνω από πόλεις και βιβλικά τοπία, από μνημεία παμπάλαια και από χώρους ιερούς, πιο αρχαίους από το παραμύθι και το θρύλο, η ατμόσφαιρα που βαραίνει χρόνια τώρα τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου και συνυπάρχει με την καθημερινή ζωή αποτελεί το συνδετικό κρίκο των ταξιδιωτικών εντυπώσεων που περιλαμβάνονται σ' αυτό το βιβλίο. Κείμενα που γράφτηκαν σε διάφορες εποχές και με διαφορετικές προσεγγίσεις, παραμένουν πάντα επίκαιρα, όσο παραμένουν άλυτα τα προβλήματα που κάνουν τη Μέση Ανατολή μια από τις πιο εύφλεκτες περιοχές του κόσμου. Με στρατιω...

Είχα πολλούς λόγους να θέλω να επισκεφθώ τη χώρα του "Κίτρινου Δράκοντος". Τα χρόνια κυλούσαν και αν δεν το επιχειρούσα φέτος, θα ίσχυε το παροιμιακό "ούπω καιρός". Εξ άλλου ως ιστορικός δεν θα μπορούσα νά διεκδικήσω αξιοπρεπή θέση στον ουρανό, αν δεν είχα επισκεφθεί το Σινικό Τείχος, την Απαγορευμένη Πόλη τού Πεκίνου, τους πήλινους σε φυσικό μέγεθος πολεμιστές τού Ξιάν (Xi An) και το Μαυσωλείο τού Μάο. Κι ακόμη πάντα ένιωθα θαυμασμό για τους Κινέζους που κάνουν τέχνη με τη γραφή τους (όπως το κάναμε κι εμείς - μοναδική περίπτωση στην Ευρώπη προ της καταργήσεως του πολυτονι...

Στις προθέσεις του γράφοντος δεν ήταν η σύνταξη ενός περιηγητικού οδηγού ή έστω ενός φιλολογικού συνέκδημου. Οι σημειώσεις αυτές βασίζονται σε δύο απλοϊκές αφετηριακές παραδοχές: Πρώτον, πώς όλοι οι τόποι, ακόμη και οι πιο προικισμένοι ή σημαδιακοί, πέρα απ' το ιστορικό τους βάρος, δεν νοούνται δίχως το έμψυχο υλικό που τους κατοικεί στο σήμερα. Και δεύτερον, πως το πλησίασμα και η κατανόηση των τόπων και των κατοίκων τους δεν νοείται δίχως την εμπλοκή του επισκέπτη, όσο κι αν μία "πολιτικώς ορθή" παρατήρηση απαιτεί το πάγωμα του βλέμματος και την εσωτερική απόσταση του παρ...

Μέσα σε πάνω από 2000 σελίδες ανασταίνονται απ’ τη λησμονιά 200 και πλέον κάστρα της πατρίδας μας, στεριανά και νησιωτικά. Μια ανεπανάληπτη καστρική εποποιία, ένα μνημειώδες και διαχρονικό έργο, που ζωντανεύει έναν ολόκληρο κόσμο που έρχεται απ’ το παρελθόν και ζει κι αναπνέει μέσα στο παρόν. Θρύλος και πραγματικότητα αντάμα. Πρόκειται για μια πρωτότυπη και ελκυστική περιήγηση βιωματικής και αισθαντικής οδοιπορίας-αυτοψίας, που προσφέρει συγκινήσεις και αυτογνωσία. Το ιδιαίτερο πορτραίτο του κάθε κάστρου δίνεται παραστατικά και με ενεργητικότητα και το ενδιαφέρον του ανα...

Οι πέντε ημέρες που κράτησε το ταξίδι ήσαν φορτισμένες με πολλή συγκίνηση άλλα και πλούσιες σε συγκλονιστικές εμπειρίες. Πρέπει, αλήθεια, να επισκεφθείς αυτόν τον μοναδικό τόπο, τη θαυμαστή Καππαδοκία, για να νιώσεις να σε συναρπάζει κάτι τo υπέροχο. Εδώ, Ιστορία και μεγαλοπρέπεια της φύσεως, σφιχταγκαλιασμένες, δημιουργούν ένα μοναδικό σκηνικό. Απολογισμός αυτού του ταξιδιού είναι το ημερολόγιο-μαρτυρία που παρουσιάζω σήμερα, συνεπαρμένος ακόμη από τις συγκλονιστικές εμπειρίες που μου χάρισε η Καππαδοκία...

Η Καμπάνια είναι η παραλιακή περιοχή της Ιταλικής χερσονήσου στα νότια της Νάπολι, και η Απουλία η "φτέρνα" της "μπότας". Τα πρώιμα ταξίδια των παράτολμων Μυκηναίων εμπόρων στην περιοχή ίσως αντανακλώνται στις θαλασσινές περιπέτειες του Οδυσσέα αλλά τεκμηριώνονται και αρχαιολογικά από την εύρεση στα παράλια μυκηναϊκής κεραμικής. Η σημασία της Καμπάνιας και της Απουλίας για τον ελληνισμό αυξάνεται εντυπωσιακά κατά τους επόμενους αιώνες, τους αιώνες του μεγάλου αποικισμού, και καταφαίνεται απλώς και μόνον αν φέρουμε στο νου μας κάποια ονόματα ελληνικών αποικιών και τα συσχετί...

Παρά τις έξωθεν πιέσεις διαφόρων βαρβαρικών φύλων, η Καλαβρία και η Λουκανία έγιναν χώρος και έδρα της βυζαντινής κυριαρχίας από τον 8ο έως τον 11ο αι. Το ελληνικό στοιχείο επιβίωσε παρά την κατάκτηση των Νορμανδών, λόγω και της συνεχούς ενίσχυσης του με νέες αφίξεις από την κυρίως Ελλάδα και τη Μικρά Ασία. Έως τον 14ο αι., στα δύο τρίτα των οικισμών της περιοχής ομιλούνταν οι ελληνικές διάλεκτοι, αλλά από τον 17ο αι. αυτές συρρικνώθηκαν και επιβίωσαν μόνο σε απομακρυσμένες περιοχές. Όμως η περιοχή είναι γεμάτη από βυζαντινές μνήμες και μνημεία: φρούρια στην Αμαντέα και οικ...

Το Ιράν υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους αρχαίους πολιτισμούς στον κόσμο, που κατόρθωσε να διατηρήσει την εθνική του ταυτότητα μέσα από τις αντιξοότητες του χρόνου. Η ιστορία του Ιράν υπήρξε γεμάτη γεγονότα και ανατροπές. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η ιρανική κοινωνική οργάνωση να υιοθετήσει διαφορετικά συστήματα κατά τη διάρκεια της μεγάλης ιστορίας της. Η ιδανική γεωγραφική θέση του Ιράν, με τους εμπορικούς δρόμους να περνούν μέσα από την επικράτειά του, συνέβαλε στην ευημερία της χώρας, καθιστώντας το Ιράν μία από τις πιο δυναμικές χώρες των προϊσλαμικών χρόνων, ειδι...

Γινόμαστε ένα με τα τοπία των ταξιδιών μας σε μια ειδική μεμβράνη του νου. Εκεί που ταξινομούνται όσα μας θέλγουν, όσα μας ευχαριστούν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Γινόμαστε ένα με το χώμα, με τις πόλεις, με τα νερά άλλων τόπων. Η μοναξιά ίσως έτσι εξοντώνεται. Μήπως είναι οι στιγμές μιας αποκάλυψης; Μήπως το Βιετνάμ, η Ινδία, η Κίνα, η Ινδονησία, η Ιαπωνία, οι χώρες οι οποίες δείχνουν στις σελίδες αυτού του βιβλίου κάποιες ιδιαίτερες πτυχές τους, εισέρχονται στα όνειρά μας, για να μείνουν για πάντα εκεί; Τότε ακριβώς μαθαίνουμε ότι το ταξίδι είναι όντως ο ευρύτερος, ο δ...