Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

«Ο Κασιμάτης ευθύνεται για τη μεταφορά σε όλους μας μιας θαυμαστής θεωρίας για το χαμένο παράδεισο. »Βαθύτατα oμηρικός, υπέρμαχος των λόγων του Ηράκλειτου, ανατολικός σε ένα βαθμό όπως ο Πιερ Λοτί, αγνωστικιστής, ένθεος όσο ο άλλος Ιωάννης της Αποκάλυψης, λατρευτικός μέσα στο ναό του Σολομώντα, μαγευτικός σούφι προερχόμενος απ’ τη σοφία του Ισλάμ, ιππευτής ανατολικά του Ιαξάρτη, βασιλιάς στα Βάκτρα, παγανιστής με τα πνεύματα του δάσους στα λατρευτικά των Βορείων. Χάρη στον Κασιμάτη τόποι στην Κεντρική Ασία, τη Λατινική Αμερική, τη Σινική Θάλασσα, τους Μάγια στη Χερσόνησο...

Μια ακόμη προσπάθεια μεταφοράς στο χαρτί, στιγμών από ταξίδια στο ζωογόνο χώρο της Μεσογείου. Στην ηλιόλουστη λεκάνη που αέναα γενάει πολιτισμούς "αναγκάζει" τη φαντασία να είναι συνεχώς παρούσα. Όμορφες και αξέχαστες στιγμές που πολύ θα 'θελε ο συγγραφέας να μοιραστεί -όσο αυτό είναι δυνατό- με τους αναγνώστες. Γιατί η ζωή είναι ένα ταξίδι με ευχάριστες και δυσάρεστες εναλλαγές. Ας κρατήσουμε τουλάχιστον τα καλά λιμάνια με τις ωραίες αναμνήσεις, προσδοκώντας ν' αργήσει να φανεί το τελευταίο λιμάνι.

Ο Βούδας χωρίς να απορρίψει τις κάστες, τις κατάργησε. "Ο νόμος μου είναι για όλους", είπε. "Με τις πράξεις του γίνεται κανείς Παρίας ή Βραχμάνος. Δε γεννιέται. Έτσι όπως η τεράστια θάλασσα του κόσμου έχει μόνο μια γεύση της αρμύρας, έτσι και η γνώση έχει μόνο ένα σκοπό, τη λύτρωση". Όλη η διδαχή του Βούδα βασίζεται πάνω σε τέσσερις ευγενείς αλήθειες: 1η αλήθεια: Όλα όσα υπάρχουν είναι υποχείρια του θανάτου και του πόνου. 2η αλήθεια: Ο πόνος έχει τις ρίζες του στις ανθρώπινες επιθυμίες και πάθη. 3η αλήθεια: Η λύτρωση από τα πάθη , λυτρώνει και από τον πόνο. 4η αλήθε...

Ότε τω έτει 1806 επεχείρησα την διαπόντιον περιήγησίν μου, ουδείς σχεδόν ανεμιμνήσκετο των Ιεροσολύμων, η δε προς την κοιτίδα της θρησκείας ασεβής των συγχρόνων ολιγωρία υπήρχε τοσαύτη, ώστε ήθελέ τις ειπεί ότι μετά των σταυροφόρων ιπποτών συνηφανίσθη και η Παλαιστίνη. Ο τελευταίος εν τη Ανατολή περιηγητής Κ. Κόμης Βολνέης κατέστησε μεν ημίν πολλά γνωστά περί της Συρίας, αλλ' εις ολίγας μόνον και αορίστους περί της κυβερνήσεως της Ιουδαίας περιωρίσθη ειδήσεις. Εκ δε τούτων πάντων συνέβαινεν ώστε τα άλλως τοσούτον εγγύς ημών Ιεροσόλυμα να νομίζωνται ούτω εις τα πέρατα της...

Ότε τω έτει 1806 επεχείρησα την διαπόντιον περιήγησίν μου, ουδείς σχεδόν ανεμιμνήσκετο των Ιεροσολύμων, η δε προς την κοιτίδα της θρησκείας ασεβής των συγχρόνων ολιγωρία υπήρχε τοσαύτη, ώστε ήθελέ τις ειπεί ότι μετά των σταυροφόρων ιπποτών συνηφανίσθη και η Παλαιστίνη. Ο τελευταίος εν τη Ανατολή περιηγητής Κ. Κόμης Βολνέης κατέστησε μεν ημίν πολλά γνωστά περί της Συρίας, αλλ' εις ολίγας μόνον και αορίστους περί της κυβερνήσεως της Ιουδαίας περιωρίσθη ειδήσεις. Εκ δε τούτων πάντων συνέβαινεν ώστε τα άλλως τοσούτον εγγύς ημών Ιεροσόλυμα να νομίζωνται ούτω εις τα πέρατα της...

Ο Έλγιν δεν ανήκει σ' αυτούς που σεβάστηκαν μνημεία και ιερά, και τα λάφυρα της λεηλασίας του βρίσκονται, δυο περίπου αιώνες τώρα, στο Βρεταννικό Μουσείο. Στις επιστολές που έστειλε η Μαίρη Νίσμπετ, σύζυγος του λόρδου, στη μητέρα της, αποκαλύπτει τη λεηλασία του Έλγιν και των συνεργών του για την απόσπαση των γλυπτών και ομολογεί τις φθορές που προξενήθηκαν στο ναό από την αδέξια αποκαθήλωσή τους. Τα επιστολικά αυτά κείμενα θα βοηθήσουν τον αναγνώστη να συλλάβει το δόλο του Έλγιν για την απόσπαση των γλυπτών και να κατανοήσει πληρέστερα το μέγεθος του κακού που προξέν...

Όταν ο νεαρός Άγγλος γιατρός Henry Holland, μετά το πέρας των σπουδών του στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου της Σκωτίας αποφάσισε να περιηγηθεί την επικράτεια του Αλή πασά το 1812 ήταν μόλις 24 ετών. Η περιοχή που διάλεξε για ν' αρχίσει την έρευνά του (αρχαιολογική, κοινωνική, πολιτική και εκπολιτιστική) είχε ήδη γίνει γνωστή στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη και είχε ελκύσει το ρομαντικό ενδιαφέρον της Ευρώπης από τις προηγηθείσες περιηγήσεις του ποιητή λόρδου Μπάυρον και του φίλου του Χόμπχαουζ. Η φυσιογνωμία του Αλή πασά καθώς και οι εντυπωσιακές μαρτυρίες ότι στην περιοχή του υ...

Ο Γάλλος διπλωμάτης, περιηγητής και ιστοριογράφος Φραγκίσκος Κάρολος Ούγγος Λωράν ντε Πουκεβίλ (1770-1838), ενώ σπούδασε ιατρική στο Παρίσι, αφιέρωσε τη ζωή του αποκλειστικά στην συγγραφή έργων για τον τόπο μας: "Ταξίδι στην Ελλάδα" (1820), "Ιστορία της αναγέννησης της Ελλάδας" (1824), "Ιστορία και περιγραφή της Ελλάδας" (1835) κ.ά. Με άμεσο κίνδυνο της ζωής του (από τους ληστές των ορέων και τις αυθαιρεσίες των τοπικών τουρκικών αρχών), περπάτησε κυριολεκτικά όλη σχεδόν την ηπειρωτική Ελλάδα, παρατηρώντας και καταγράφοντας τα πάντα: διαμόρφωση του εδάφους, πανίδα και χλ...

Στην ιστορία του ευρωπαϊκού περιηγητισμού και δη σ' εκείνη που κατά άμεσο ή έμμεσο τρόπο έχει ως "αντικείμενο" τις "ελληνικές χώρες" και την κυρίως Ελλάδα, ξεχωριστή θέση κατέχει ο Γάλλος Φραγκίσκος Πουκεβίλ (1770-1838), ένας άνθρωπος που βρέθηκε και κινήθηκε στα ελληνικά εδάφη, όχι από "φιλελληνικό τυχοδιωκτισμό", αλλά από πραγματικό ερωτικό πάθος προς τους ανθρώπους αυτούς, τους νεο-Έλληνες, που πρωτογνώρισε στην Τρίπολη του Μοριά, όταν τον φυλάκισαν εκεί οι Τούρκοι, στους οποίους τον είχαν παραδώσει Αλγερινοί πειρατές. Μετέσχε ως γιατρός σε επιστημονική αποστολή, η οποία...

[...] Υπέβαλα μία ερώτηση στον Μπιλ Άλεν, τον αρχισυντάκτη του περιοδικού National Geographic, όπου δούλευα ως ανεξάρτητος φωτογράφος τα τελευταία 20 χρόνια. Έμαθα ότι η τελευταία δημοσίευση για τον Μάρκο Πόλο από το περιοδικό με τίτλο "Ο μεγαλύτερος χερσαίος εξερευνητής του κόσμου" είχε γίνει το 1928. Ο Άλεν θεώρησε ενδιαφέρουσα την ιδέα και άναψε το πράσινο φως. Οπλισμένος με τέσσερις φωτογραφικές μηχανές, καμιά δεκαριά φακούς, εκατοντάδες φιλμ και ένα αντίγραφο του βιβλίου ξεκίνησα να αναζητήσω τον Μάρκο Πόλο, με συντροφιά τον συντάκτη του National Geographic Μάικ Έντουα...

Ο κόσμος είναι τόσο μεγάλος που σου κόβει την ανάσα, και σ' αυτό το μεγάλο βιβλίο αναλάβαμε το μεγάλο καθήκον να παρουσιάσουμε λεπτομερώς όσο μεγαλύτερο μέρος του μπορούμε -όλες τις χώρες, πολλές από τις μεγαλύτερες κτήσεις και άλλους, μικρότερους προορισμούς. Αυτό το βιβλίο, που η καρδιά του είναι η ταξιδιωτική εμπειρία, δείχνει κομμάτια ζωής από τις τέσσερις γωνιές της υφηλίου, κι απ' όλα τα σημεία ανάμεσά τους, παρασύροντας τις αισθήσεις του αναγνώστη σε μια περιπέτεια που ταχυδακτυλουργικά ζωντανεύει τα θεάματα, τις μυρωδιές, τις γεύσεις, τους ήχους και την αφή του κατα...

Ο σύγχρονος επισκέπτης των τόπων όπου εγκαταστάθηκαν ή έδρασαν οι Βίκινγκς στο παρελθόν δεν θα συναντήσει επιβλητικά μνημεία, διότι απλούστατα δεν κατασκευάστηκαν τέτοια. Αντίθετα, θα έλθει σε επαφή με το σκληρό περιβάλλον στο οποίο έζησαν οι άνθρωποι του Βορρά και θα νιώσει τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν για να δαμάσουν τις αντιξοότητες της φύσης και να επιβιώσουν, θα αντικρίσει, παράλληλα, τα σύγχρονα επιτεύγματα των απογόνων των Βίκινγκς που δείχνουν πως η ευημερία πετυχαίνεται μέσα από μακρόχρονες και επίπονες προσπάθειες και όχι με εφήμερες και αμφίβολες επιτυχίες....

Ο Νίκος Καζαντζάκης ήταν ένας μεγάλος ταξιδευτής. Αν το κάθε ταξίδι του είχε ένα συγκεκριμένο σκοπό, τα ταξίδια του στο σύνολο τους δίνουν την εικόνα μιας αέναης περιπλάνησης. Ο Καζαντζάκης δέθηκε με τους ανθρώπους πολύ περισσότερο απ' ότι με τους τόπους, όπως μαρτυρεί η αλληλογραφία του. Αλλά, από κάθε τόπο που επισκέπτεται, κρατάει στο μυαλό του το νήμα της επαφής, τον σύνδεσμο που θα πυροδοτήσει κάποτε τη συγγραφική του εργασία ή θα μπολιάσει το συγγραφικό του έργο. Ο Νίκος Καζαντζάκης ήταν ένας πολίτης του κόσμου, σε δεκαετίες μεγάλων παγκόσμιων συγκλονισμών. Ανα...

«Μια νύχτα του 629 μ.Χ. ένας νεαρός μοναχός ονόματι Συαντζάνγκ έφυγε κρυφά από την Κίνα. [...] Τον Απρίλιο του 645, αφού διένυσε 15.000 χιλιόμετρα στην Ινδία αναζητώντας την αλήθεια, ο προσκυνητής επέστρεψε... Μια μεγάλη λιτανεία μοναχών μετέφερε τα λείψανα, τις εικόνες και τα βιβλία τα οποία είχε φέρει μαζί του από την Ινδία ο μοναχός. Η επιστροφή του ήταν η επιστροφή ενός ήρωα». Ο Συαντζάνγκ, ο βουδιστής μοναχός που ταξίδεψε από την Κίνα ως την Ινδία στο Δρόμο του Μεταξιού τον 7ο αιώνα, είναι τόσο γνωστός στην Ασία όσο ο Μάρκο Πόλο στη Δύση. Στα δεκαέξι χρόνια που μεσο...

Κάθε καλοκαίρι οι μαστιχάδες χαράζουν με ένα σιδερένιο εργαλείο τους κορμούς και τα κλαδιά των σχίνων τους. Από τις πληγές στάζει η μαστίχα. Αυτή η διαδικασία επαναλαμβάνεται στη νότια Χίο τα τελευταία 2.500 χρόνια. Όλο αυτό το διάστημα η μαστίχα ταξίδεψε στη Μεσόγειο κι ακόμα παραπέρα. Βρέθηκε σε οργιώδη φαγοπότια των Ρωμαίων, σε συνταγές φαρμάκων Αράβων ιατρών, σε μοναστήρια φραγκισκανών μοναχών, σε ποτά Άγγλων ευγενών, σε θυμιατά χριστιανών και μουσουλμάνων ευσεβών, σε συνταγές Ανδαλουσιανών μαγείρων, στα χαρέμια των Οθωμανών σουλτάνων, στα κουταλάκια των ελληνικών καφεν...

Όλες οι κουκκίδες στον χάρτη του ελληνικού αρχιπελάγους έχουν όνομα. Ακόμα και οι πιο μικρές. Τις βλέπεις από ψηλά και σε πιάνει μια λαχτάρα να βρεθείς εκεί. Σε χαμηλή πτήση πάνω από τα νησιά του Αιγαίου συνήθως το μάτι κολλάει σε μικρά πάλλευκα σύνολα που εκτυφλωτικά επιστρέφουν στον ουρανό το φως του ήλιου. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως πρόκειται για "χώρες", αυτόνομες κοινωνίες, μικρές πολιτείες ανθρώπων σε χρώμα που δεν επιλέχθηκε τυχαία. Θα περίμενε κανείς πως με παρόμοια ονομασία και ένα κυρίαρχο χρώμα, θα έμοιαζαν μεταξύ τους. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Πολύ ξε...