Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δεν είναι μόνο η Ιταλία που εμφανίζετια σε ποιητικά και πεζά κείμενα του Παλαμά. Είναι και οι σημαντικότερες ιστορικές μορφές που γεννήθηκαν σε αυτήν τη χώρα και σφυρηλάτησαν τη σαγηνευτική όψη της, μορφές που ξεχώρισαν στους απελευθερωτικούς αγώνες και στην πολιτική, στις εικαστικές τέχνες, στη μουσική. Οι περισσότερες βέβαια, παλαμικές αναφορές γίνονται σε στοχαστές, φιλοσόφους, λόγιους και επιστήμονες, κυριώς όμως -ήταν φυσικό- σε λογοτέχνες. Πηγές από όπου αντλήθηκε το υλικό της παρούσας μελέτης υπήρξαν τα "Άπαντα" του ποιητή, η αλληλογραφία του καθώς και τα άρθρα και τ...

Οι δύο οδηγοί του Δάντη στους χώρους του μεταφυσικού - του έπους βρίσκονται σε συμπληρωματική σχέση: ο Βιργίλιος τον οδηγεί στα δύο πρώτα επίπεδα, την Κόλαση και το Καθαρτήριο, ενώ η Βεατρίκη τον οδηγεί στο τρίτο επίπεδό, τον Παράδεισο. Ο Βιργίλιο είναι εδώ η προσωποποίηση της υψηλόφρονης ποίησής του. Με τα αισθητικά και ηθικά της διδάγματα ωριμάζει ο Δάντης και γίνεται ικανός να σηκώσει το βάρος του ποιητικού του άθλου. Ωστόσο, τ' ανώτερα μυστήρια της ψυχής, όταν αυτή στρέφεται προς τον τελικό προορισμό, που είναι και ο τόπος εκπόρευσής της, δεν μπορεί να προσεγγίσει παρ...

To "Όνομα του ρόδου", ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία του εικοστού αιώνα, αποτελεί εξαιρετικό δείγμα αυθεντικής λογοτεχνίας που συνδυάζει το στοχασμό πάνω στα θέματα της ελευθερίας και της ανοχής, την πληθωρική αναφορά στην Ιστορία και την απολαυστική πλοκή. Το "Επιμύθιο στο Όνομα του ρόδου" είναι ένα εξίσου απολαυστικό "υστερόγραφο" του συγγραφέα στο φημισμένο βιβλίο του, όπου ο Έκο αφηγείται "γιατί και πώς έγραψε", εκθέτοντας τα θέματα που τον απασχόλησαν, τους τρόπους που ένα μεγαλόπνοο σχέδιο μεταμορφώνεται σε μυθιστόρημα, καθώς και όλη την αγωνία και το πάθος που...

Ο Ίταλο Σβέβο κατά κόσμο - Έκτωρ Σμίτς (1861-1928), ένας από τους πλέον μανιώδεις καπνιστές λογοτέχνες, είναι άξιος αναφοράς και μελέτης για τον παράξενο και εκκεντρικό τρόπο προσέγγισης του καπνίσματος και της γοητείας του τελευταίου τσιγάρου. Αλήθεια, πόσο όμορφο είναι να καπνίζεις ένα τσιγάρο και να λες ότι είναι το τελευταίο και να γεύεσαι εκτός από τον καπνό και "την αίσθηση της νίκης πάνω του και την ελπίδα ενός κοντινού μέλλοντος γεμάτου με δύναμη και υγεία"; Η εικόνα της υπόσχεσης του τελευταίου τσιγάρου και το οριστικό "κόψιμο" της κακής "συνήθειας" είναι μοναδι...

Ο Ίταλο Σβέβο (κατά κόσμον Έτορε Σμιτς, 1861-1928), ένας από τους πλέον μαιώδεις καπνιστές λογοτέχνες, είναι άξιος αναφοράς και μελέτης για τον παράξενο και εκκεντρικό τρόπο προσέγγισης του καπνίσματος και της γοητείας του τελευταίου τσιγάρου. Η εικόνα της υπόσχεσης του τελευταίου τσιγάρου και το «οριστικό» κόψιμο της κακής "συνήθειας" είναι μοναδικά, αφού ο καπνιστής, έχοντας κάνει όλων των ειδών τους όρκους, καταφεύγει ίσως στον πλέον πρωτότυπο: Σήμερα Κυριακή 21 Μαρτίου 1897, ώρα 12.00 ακριβώς Ο Έτορε Σμιτς, αφού εξάντλησε όλα τα είδη όρκων, ορκίστηκε με ευλάβει...

Σικελία και Ήπειρος, δύο γεμάτοι αντιφάσεις τόποι: απομονωτισμός, υπανάπτυξη, μετανάστευση, ιδιαίτερη αντίληψη της ταυτότητας, αλλά και πλούτος, παιδεία, υπερηφάνεια, πνεύμα υπεροχής. Η παρούσα μελέτη αποτελεί μία προσέγγιση συγκεκριμένων παραδειγμάτων από την πεζογραφική παραγωγή των Ηπειρωτών και των Σικελών μεταπολεμικών συγγραφέων. Παράλληλα, κατατίθεται σχεδίασμα με ιστορικά στοιχεία για τις δύο περιοχές, καθώς και της λογοτεχνικής τους παραγωγής κατά το 19ο και ειδικά τον 20ό αιώνα. Η διπλή αυτή ιστορική αναδρομή παρέχει στον αναγνώστη τα απαραίτητα ερμηνευτικά εργαλε...

Το πέρασμα από την τέχνη στην επιστήμη, το αντάμωμα τέχνης και επιστήμης, η συνύπαρξη και ανάδυση της επιστήμης μέσα από τις τέχνες και η μετεξέλιξη θεμελιωδών επιστημονικών αρχών σε τρεις διαφορετικές χρονικές περιόδους θέτουν τους Leonardo da Vinci, Galileo Galilei, Umberto Eco και Italo Calvino σε "λόγο-τεχνική ή και επιστημονική πλοκή".

Ένα δοκίμιο για το Δάντη, τη Βεατρίκη και το συναρπαστικό κόσμο που ξεπηδά από τις σελίδες του, σε συνομιλία με τις δικές του Πέτρινες Ρίμες.

Πώς αναπαριστά κανείς την ένοπλη βία; Με ποιους εκφραστικούς τρόπους και αισθητικά μέσα μπορεί να αποδοθεί λογοτεχνικά; Η παρούσα μελέτη καταπιάνεται με ελληνικά και ιταλικά πεζογραφικά κείμενα των τελευταίων δεκαετιών που επεξεργάστηκαν μυθοπλαστικά την ένοπλη βία στη σύγχρονη εκδοχή της, διερευνά τις μορφικές και θεματικές επιλογές των συγγραφέων, καθώς και τις διακριτές αφηγηματικές στρατηγικές που χρησιμοποίησαν για την αναπαράστασή της, και αναλύει το ιδεολογικό τους πρίσμα. Με κεντρικό θεωρητικό εργαλείο την έννοια της "μνήμης", και στηριζόμενοι σε μια διεπιστημονική...

Ο άνθρωπος στα τέλη του Μεσαίωνα είχε τέτοιο πάθος για τη ζωή, που σήμερα εμείς οι μακροβιότεροι δεν μπορούμε να το συναισθανθούμε. Την εποχή, όμως, εκείνη οι άνθρωποι είχαν συνειδητοποιήσει ότι ήταν "νεκροί υπό αναστολή". Γι αυτό και ο χώρος του θανάτου στάθηκε το σημείο, όπου ο άνθρωπος απόχτησε καλύτερη συνείδηση του εαυτού του. Έχοντας ως άμεση αφορμή το "μαύρο θάνατο" του 1348, έγραψε κι ο Βοκάκιος το Δεκαήμερό-του. Ο Δάντης, άνθρωπος του όψιμου Μεσαίωνα, θα συνθέσει κι αυτός το έργο-του ως μεταφυσικό. Ο Ποιητής, ρίζα της ανθρωπότητας, κατά τον Π. Κανελλόπουλο, θ...

Παρότι έχουν περάσει εξήντα ολόκληρα χρόνια από το 1956, όταν «Ο Άγγλος Αξιωματικός» φιλοξενήθηκε στη Νέα Εστία, ο Μοράβια, ένας από τους πιο μεταφρασμένους Ιταλούς συγγραφείς, εξακολουθεί να κεντρίζει το ενδιαφέρον του Έλληνα αναγνώστη. Στο ανά χείρας βιβλίο, ο Χρήστος Πονηρός ξεκλειδώνει τo έργο του Ιταλού λογοτέχνη, χρησιμοποιώντας το κατάλληλο -σύμφωνα και με τον Μοράβια- κλειδί: την Ψυχανάλυση. Έτσι, μέσα από το ζήτημα του Πατέρα προσεγγίζει την αδιαφορία, την πλήξη, το φύλο. Μια προσέγγιση που, ξεκινώντας από τις ενδοοικογενειακές και διαπροσωπικές σχέσεις, επεκτείνετ...