Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Παντού στον κόσμο η κρατικά διευθυνόμενη οικονομία κατέρρευσε με πάταγο, αφού βέβαια προκάλεσε μεγάλη φτώχεια. Στην Ελλάδα, πρώτο κόμμα βγήκε εκείνο που για κάθε πρόβλημα υποσχόταν έναν κρατικό οργανισμό. Όταν η απελευθέρωση της αγοράς φέρνει παντού ανάπτυξη, στην Ελλάδα, ακόμη και η απελευθέρωση του ωραρίου εμφανίζεται ως μεγάλος μπαμπούλας, που θα καταπιεί τα "δικαιώματα" των εργαζομένων. Οι εκατέρωθεν λαικιστικές ανοησίες κυριάρχησαν στην ελληνική κοινωνία διά των "καλύτερων ΜΜΕ του κόσμου". Ίσως γι’ αυτό έχουμε τόσα πολλά, ελάχιστα όμως οικονομικά βιώσιμα. Αυτά χαϊδεύου...

Διάχυτο καθώς είναι το ανομικό φαινόμενο γίνεται τρόπον τινά αναπόφευκτο. Σκοντάφτουμε πάνω του σε κάθε βήμα της καθημερινής ζωής, διαπερνά παντοιοτρόπως τη ζοφερή μας πραγματικότητα, στοιχειώνει αυτό που είμαστε και υποσκάπτει αυτό που μπορούμε να γίνουμε. Ο διάχυτος χαρακτήρας του και το ιστορικό του ρίζωμα, η διαπλοκή του με στοιχεία της "εθνικής μας ταυτότητας", η ποικιλότροπη έκφρασή του διαμέσου κατεστημένων συμπεριφορών το κάνουν σχεδόν ακαταμάχητο...

Το Αρχαίο δράμα είχε δυο βασικούς τρόπους έκφρασης, τον τραγικό και τον κωμικό-σατιρικό! Το νεοελληνικό δράμα αντίστοιχα, μπορεί επίσης να ιδωθεί με διάθεση σπαρακτική για το "κακό που μας βρήκε", αλλά και με σκωπτική, γιατί η χρεοκοπία της χώρας-οικονομική, πολιτική, πολιτιστική, κοινωνική- ήρθε νομοτελειακά, αν αναλογιστούμε τι συντελέστηκε από την καλοκαιρινή βραδιά αποβίβασης του "Εθνάρχη", την περιλάλητη "Αλλαγή" του "Χαρισματικού", έως και τις ... βαρκούλες του Καστελλόριζου και το σουρεαλιστικό σκηνικό που είχε και έχει στηθεί στη χώρα. Ας προσεγγίσουμε, λοιπόν, τ...

"Οικονομία, πολιτική, κοινωνία, πολιτισμός, υπάρχουν όλα εδώ ως περιβάλλον, αλλά στο επίκεντρο όλων είναι οι άνθρωποι, οι ανάγκες, το σώμα και πάνω από όλα η ψυχή τους. Βασικό χαρακτηριστικό της ματιάς της Ειρήνης, μιας ματιάς ταυτόχρονα πολύ μοντέρνας και κλασικά παραδοσιακής, είναι ότι βάζοντας την ανθρώπινη προσωπικότητα πάντα στο επίκεντρο, δέχεται ως κεντρική έννοια την ευθύνη. Κι έτσι, ενώ δεν απαξιώνει κανέναν εκ προοιμίου, ταυτόχρονα δε χαϊδεύει, δεν κανακεύει, δεν καλοπιάνει, δε συγχωρεί κανενός την απραξία, την απάθεια ή την έλλειψη συμμετοχής στα κοινά. Κι αυτό ε...

"Οφείλουν οι πρωθυπουργοί, κατά τη συγκρότηση του Υπουργικού Συμβουλίου και την άσκηση του υψηλού λειτουργήματός τους, να σφραγίζουν τα ώτα τους στις ευειδείς σειρήνες της -όποιας τυχόν- διαπλοκής, να αγνοούν παραινέσεις, αιτήματα ή υποδείξεις φίλων και παραγόντων εξωθεσμικών ή άλλων, να απομακρύνουν από αυτούς και τα επιτελεία τους τους ευτελείς "Μαυρογιαλούρους" της πολιτικής που τους περιστοιχίζουν. Ο Σόλων, εξέχων φιλόσοφος, πολιτικός και νομικός, ο οποίος, ως άρχων της Αθηναϊκής πολιτείας, θεράπευσε με σειρά νομοθετικών μέτρων τις κοινωνικές πληγές της και θεσμοθέτησε...

58 Αντίδοτα Δοκίμια... "Γιατί όμως ο ελληνισμός αδυνατεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, και αντί για δάσκαλος της δημοκρατίας μοιάζει μάλλον με κακό μαθητή; Γιατί πάμε να καταντήσουμε σαν "παλιόψαθα των εθνών" που λέει ο Μακρυγιάννης;" "Άρθρο το άρθρο, βαλθήκαμε να κάνουμε μια προσπάθεια που μοιάζει μ' αυτό που κάνουν οι αρχαιολόγοι κι οι συντηρητές των έργων τέχνης, όταν βρίσκουν κανένα όμορφο αρχαίο άγαλμα ελληνικό. Να καθαρίσουμε, δηλαδή, την κακιά σκουριά που πιάσανε τα ελληνικά τα μάρμαρα." "Μιλάω για τον ελληνισμό του αγωνιστή που σε ελευθέρωσε αγωνιζόμε...

Υποθέτω τέσσερεις λόγους για τους οποίους οι αρμόδιοι ανεύθυνο-υπεύθυνοι κρατικοί και θρησκευτικοί ''λειτουργοί'', δημοσιογράφοι και άλλοι ιθύνοντες, δεν απαντούν στις επιστολές μου: Α) Γράφω ανοησίες ανάξιες να απαντηθούν. Β) Δεν γράφω ανοησίες αλλά οι παραλήπτες της επιστολής θεωρούν ότι το θέμα και το περιεχόμενό της, δεν εμπίπτει στην εξ αντικειμένου αρμοδιότητα του φορέα τους και συνεπώς δεν έχουν υποχρέωση να μου απαντήσουν. Γ) Δεν απαντούν γιατί απλά δεν γνωρίζουν τι να απαντήσουν στα αναλυτικά και τεκμηριωμένα επιχειρήματα που περιέχουν οι επιστολές τα οποία κ...

Από τους "Αµερικάνους" και την "αξιολόγηση" µέχρι τον "Παπαδήµο" και τη "Χούντα", οι λέξεις δίνουν την ευκαιρία στον Θεόδωρο Πάγκαλο να αποκαλύψει τους τρόπους µε τους οποίους επιχειρείται "η δηµιουργία και επιβολή µιας εθνικοσοσιαλιστικής, κυρίαρχης ιδεολογίας που υιοθετεί και προβάλλει ό,τι πιο σάπιο και αναχρονιστικό υπάρχει στους ιδεολογικούς σκουπιδοτενεκέδες αυτής της χώρας". Σκοπός του, όπως αναφέρει στον πρόλογο, είναι "να ξεκαθαριστεί το έδαφος γύρω από µια σειρά εννοιών που χρησιµο-ποιούν ασύστολα οι τυχάρπαστοι της κυβερνητικής πλειο-ψηφίας για να κυριαρχούν στο...

"Ο Πρόεδρος Βασίλειος Κόκκινος αποτόλμησε την ενασχόλησή του με έναν άλλον λόγο, αυτόν της ενημέρωσης των πολιτών. Στην απόφασή του αυτή τον ώθησε το πιο ευγενές κίνητρο που θα μπορούσε να υπάρξει: η αγάπη του για την πατρίδα. Στο ανά χείρας πόνημα καλύπτονται θεματικές όπως πολιτική και οικονομία, κοινωνία, δικαιοσύνη, η Ελλάδα και ο κόσμος, τα εθνικά μας θέματα. [...] Οι περισσότεροι Έλληνες γνωρίζουν τον πρόεδρο Βασίλειο Κόκκινο ως τον Πρόεδρο του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου που δίκασε τον Ανδρέα Παπανδρέου. Λιγότεροι, και ειδικότερα οι συνάδελφοί του, τον γνωρίζουν...

Στο τέλος της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, η Ελλάδα βυθίστηκε στη μεγαλύτερη και βαθύτερη κρίση της μεταπολιτευτικής της ιστορίας. Ένας συνδυασμός ενδογενών αιτίων και εξωγενών παραγόντων οδήγησε τη χώρα στη χρεωκοπία και σε πολλαπλά αδιέξοδα. Η όλη συζήτηση αναφορικά με την κρίση έχει επικεντρωθεί κυρίως στην οικονομική της πτυχή. Περιστρέφεται γύρω από αριθμούς, δείκτες και μεγέθη. Και εξαντλείται σε μια ρηχή αντιπαράθεση γύρω από τα μνημόνια. Υπάρχει όμως εκκωφαντική σιωπή για τους πραγματικούς λόγους που οδήγησαν στην κρίση και τη χρεωκοπία. Υπάρχει μια σιωπηλή συγ...

Βρισκόμαστε σε σταυροδρόμι. Η κατανόηση μιας εποχής είναι προϋπόθεση για τη συνειδητή πορεία εντός της και ενδεχομένως την υπέρβασή της. Κάθε φορά που ερχόμαστε αντιμέτωποι με το πραγματικό, μπαίνουμε στην αναμέτρηση με τις συνθήκες και τον εαυτό μας, τη λαϊκή μυθοπλασία και τα αιχμαλωτιστικά στερεότυπα, κερδίζουμε κάτι σε αυτογνωσία και σε αυτοσυνειδησία. Τα κείμενα που συγκεντρώνονται σε αυτές τις σελίδες επιχειρούν μια ελάχιστη συμβολή στην κατανόηση. Άρθρα και κείμενα που γράφτηκαν στην εξέλιξη του χρόνου, στην καρδιά του επίκαιρου, αλλά και μακριά και απέναντι από...

Διαπιστώσαμε ότι κυρίαρχη έκφραση της ταξικής πάλης αποτέλεσε ο αγώνας για εκδημοκρατισμό, άνοδο του βιοτικού επιπέδου του χώρου της μισθωτής εργασίας, αλλά και της αγροτιάς και όχι για ανατροπή των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Μια γραμμή μαχητικού ρεφορμισμού με υλικές και θεσμικές κατακτήσεις και όχι κατ’ ανάγκην μια γραμμή αντιιμπεριαλιστικής ρήξης, ως προϋπόθεσης για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό. Με όρους ιστορικής εξέλιξης του ευρωπαϊκού σοσιαλιστικού/σοσιαλδημοκρατικού ρεύματος, όπως παρουσιάζεται στην παρούσα εργασία, στο ΠΑΣΟΚ εκδηλώνεται με τη μορφή της ε...

Το βιβλίο με τίτλο "Πέρα από τις αντοχές της σκέψης μας", που εκκινεί από τη ρήση του Λίο Στράους στο "Φυσικό δίκαιο και ιστορία": "Δογματισμός είναι να ταυτίζεις την αλήθεια με τις αντοχές της σκέψης σου", είναι το αποτέλεσμα του προβληματισμού σχετικά με τις διαχρονικές αδυναμίες του πολιτικού συστήματος της πατρίδας μας, αλλά και της ευεπίφορης τάσης του λαού μας προς τον λαϊκισμό και την αποδοχή αληθοφανών θεωριών και εύκολων λύσεων. Τα κείμενα επικεντρώνουν στοχευμένα το ενδιαφέρον τους όχι στα συμπτώματα της πολιτικής και οικονομικής μας παθογένειας, αλλά στις πολιτισ...

Σε αυτό τον τέταρτο τόμο άρθρων -μετά τη "Φοβερή τροπή των πραγμάτων", την "Ενδεκάτη ώρα" και τις "Ασκήσεις αταραξίας"- συμπεριλαμβάνονται τα πολιτικά κείμενα της Σώτης Τριανταφύλλου από το φθινόπωρο του 2015 μέχρι σήμερα. "Πολλά συνέβησαν από τότε· ο χρόνος είναι πυκνός και μετέωρος: μοιάζουμε ακινητοποιημένοι, αλλά δεν είμαστε· η σκέψη και ο διάλογος προχωρούν - ό,τι ήταν ανήκουστο χθες, μπορεί να ακουστεί σήμερα. Είμαστε μια κοινωνία που προσπαθεί να ωριμάσει: τα παιδικά δόντια πέφτουν εύκολα· οι φρονιμίτες βγαίνουν με πόνο. Συχνά, υπερβολικά συχνά, δείχνουμε σαν να λα...

Η κρίση στην Ελλάδα βαθαίνει, αναδεικνύοντας τις παθογένειες και τα προβλήματα του εγχώριου πολιτικού συστήματος, του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και της ελληνικής κοινωνίας. Οι πολιτικές δυνάμεις που κλήθηκαν μέχρι το 2015 να τη διαχειριστούν επεδίωξαν να εισαγάγουν αναγκαίες μεταρρυθμίσεις χωρίς να επενδύσουν στον διχασμό. Δεν μπόρεσαν όμως να υπερβούν τις υπαρκτές δικές τους ευθύνες και να ολοκληρώσουν ένα εθνικό στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης και εξόδου από την κρίση. Η Ευρώπη φάνηκε θεσμικά και πολιτικά απαράσκευη, λειτουργώντας συχνά εμμονικά, τιμωρητικά και εν τέλει απρ...

Η Ελλάδα, χώρα της Δημοκρατίας, μεταλλάσσεται σε χώρα δουλείας σύγχρονης μορφής στον άμορφο στρόβιλο του 21ου αιώνα. Είναι σκοτεινό το μέλλον της ανθρωπότητας. Πόλεμοι, βίαιες μετακινήσεις πληθυσμών, ανταγωνισμοί Δυνάμεων βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη και δεν φαίνεται να έχουν κατάληξη, παρά μόνον αναστολές τοπικές και χρονικές. Η οργή της ιστορίας βρίσκεται σε έξαρση. Καταστρατηγείται η ειρήνη, διότι οι ισχυροί του πλανήτη δεν είναι διατεθειμένοι να αποδεχθούν ένα ισοζύγιο των δικαιωμάτων των λαών στην ζωή.

Τα κείμενα που συγκροτούν αυτό το βιβλίο είναι κάτι παραπάνω από διοικητικά χρονογραφήματα και κάτι λιγότερο από επιστημονικές πραγματείες. Προσπαθούν να αποτυπώσουν το διοικητικό γίγνεσθαι τη στιγμή που γράφτηκαν αλλά, ταυτόχρονα, υπακούουν σε σταθερές αξίες και συγκεκριμένα επιστημολογικά σημεία αναφοράς. Τα κείμενα αυτά έχουν ως σκοπό να ευαισθητοποιήσουν τον αναγνώστη σε σχέση με την αναγκαιότητα της μεταρρύθμισης των τρόπων οργάνωσης και λειτουργίας του ελληνικού κράτους. Δευτερευόντως, να συμβάλουν στον επιστημονικό διάλογο για την πολύπαθη διοικητική επιστήμη - το...