Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Είναι σημαντικό να υπενθυμίσουμε ότι η Δημοκρατική Κοινωνία δεν είναι μόνο ένα ζήτημα μορφής της κοινωνικής οργάνωσης, αλλά ταυτόχρονα, και στο ίδιο επίπεδο, αναφέρεται σε έναν πολιτισμό, σε κάποιες αξίες, σε έναν τρόπο σύλληψης της ζωής. Επομένως δεν μπορούμε να οικοδομήσουμε, ούτε να υπερασπιστούμε τη Δημοκρατική Κοινωνία, αν δεν κάνουμε μια εσωτερική επανάσταση και ταυτόχρονα μια αλλαγή προτύπου και αξιών, που θα μας επιτρέψει να λειτουργήσουμε με έναν άλλο τρόπο, διαφορετικό από τις καταπιεστικές και κατασταλτικές δυναμικές του τωρινού συστήματος. Η κοινωνική και συλλογ...

Σ' έναν αιώνα εμφύλιων σπαραγμών (1833-1936), ο Ισπανικός Εμφύλιος (1936-39) αναδείκνυε κατά το πλέον τραγικό τρόπο τον Διχασμό της "πληθυντικής Ισπανίας". Άλλος πόλεμος κι άλλοι εμφύλιοι έγιναν στην "αναρχοαυτόνομη Καταλονία", άλλος-οι στην παραδοσιακά συντηρητική και καθολική Βασκική, άλλος-οι στις "δεξιές περιφέρειες" Ναβάρα, Καστίλλη-Λεόν, Γαλικία, άλλος-οι "στους χώρους της κολεκτίβας και της επανάστασης" στην Καταλανοαραγονία και την Ανδαλουσία, άλλος-οι στις τρεις πρωτεύουσες της Δημοκρατίας (Μαδρίτη, Βαλένθια, Βαρκελώνη). Επιθετικός ο πόλεμος του αντεπαναστατικού εν...

Η Ιστορία του εμφύλιου πολέμου της Ισπανίας μέσα από τα ντοκουμέντα, τα γραπτά του Γενικού Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ισπανίας. Το Λαϊκό Μέτωπο, οι αντιθέσεις, ο ηρωικός αγώνας του Ισπανικού Λαού...

Ανάμεσα στα μεγάλα γεγονότα του 20ού αιώνα, η Ισπανική Επανάσταση είναι αναμφισβήτητα το πιο παραγνωρισμένο. Τον Ιούλιο του 1936 η λαϊκή αντίσταση στο φασιστικό πραξικόπημα που κάνει ο στρατός, μετατρέπεται άμεσα σε επανάσταση και αυτή οδηγεί σε ένα μετασχηματισμό που όμοιό του δεν είχε ξαναγνωρίσει ποτέ η ανθρωπότητα και δεν επρόκειτο να γνωρίσει ξανά, σε αυτή την έκταση, τα επόμενα 80 χρόνια. Το κίνημα των κολεκτιβοποιήσεων και της εργατικής αυτοδιαχείρισης στις ελεύθερες περιοχές της Ισπανίας, υπήρξε η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα προσπάθεια της ανθρωπότητας να αποτινάξει...

Στις 17 Ιουλίου του 1936, ο στρατός της Ισπανίας, ενθαρρυμένος από την άνοδο του φασισμού στην Ευρώπη, στασιάζει ενάντια στη Δημοκρατία και την κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου, που βρίσκεται στην εξουσία μετά τις εκλογές του Φλεβάρη. Μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα, η Ισπανία χωρίζεται σε "πολλά δύο κομμάτια. Από τη μία πλευρά οι φασίστες, ο στρατός και η εκκλησία. Από την άλλη το αντιφασιστικό στρατόπεδο, στο οποίο αντιμάχονται δύο μεγάλες τάσεις: αυτή που υποστηρίζει και ξεκινά την πιο φιλόδοξη κοινωνική επανάσταση του 20ού αιώνα, το μεγάλο πείραμα της εργατικής αυτοδιαχείρισης,...

Η FAI (Federazione Anarchica Iberica), από το 1927 έως το 1939, αποτέλεσε την πιο τρομερή αναρχική οργάνωση που υπήρξε ποτέ. Με το λόγο και τα όπλα, οι αγωνιστές της FAI οργανώνονταν για να δράσουν. Όπως έχει γράψει ο Μ. Μπούκτσιν -στον οποίον ανήκει και η συγγραφή του πρώτου κειμένου του βιβλίου-, "η οργάνωση [FAI], καθώς αποτελείτο από μέλη νεαρής ηλικίας που στην συντριπτική τους πλειοψηφία ανήκαν στην εργατική τάξη, είχε όλα τα μειονεκτήματα αλλά και τις θαυμαστές ιδιότητες του απανταχού προλεταριάτου. Έθετε τη δράση πάνω από την ιδεολογία, το θάρρος πάνω από τις επιφυλ...

Στις 20 Νοεμβρίου του 1975 πεθαίνει από φυσικά αίτια ο Φράνκο και η Ισπανία μετά από 36 χρόνια δικτατορίας ετοιμάζεται να αλλάξει σελίδα. Η μετάβαση προς τη δημοκρατία θα συνδεθεί με το αίτημα της ένταξης της χώρας στην τότε Ε.Ο.Κ., την ατιμωρησία των χουντικών, τη νομιμοποίηση όλων των κομμάτων και των συνδικάτων, την ελευθεροτυπία και με σκληρά οικονομικά μέτρα που προτείνει η Τριμερής Επιτροπή (αύξηση φορολογίας, μείωση μισθών και συντάξεων, αναδιάρθρωση του δημοσίου, απελευθέρωση των απολύσεων κ.τ.λ.) Η δημοκρατία θέτει το ερώτημα της συναίνεσης ή της ρήξης. Ό...

[...] Το Μανιφέστο στη Καρθαγένης (Cartajena de Indias, 15 Δεκεμβρίου 1812) αποτελεί έναν απολογισμό και ταυτόχρονα μια ερμηνεία των εξελίξεων που οδήγησαν στην πτώση της Πρώτης Δημοκρατίας, δηλαδή της πρώτης ανεξάρτητης κυβέρνησης, της Βενεζουέλας. Αποτελεί επίσης κι ένα ανοιχτό πολεμικό κάλεσμα προς τους πολίτες της Κολομβίας για την εκδίωξη των Ισπανών από τη χώρα, ως ένα πρώτο βήμα για την απελευθέρωση και των υπολοίπων χωρών της περιοχής. Για την κατανόηση, επομένως, του κειμένου και κυρίως των θέσεων του Μπολίβαρ, είναι απαραίτητη μια αναφορά στις γενικότερες εξελίξει...

Στις 18 και 19 Μαΐου 2005 το Ίδρυμα "Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής", οργάνωσε επιστημονική διημερίδα στην Αθήνα στο πλαίσιο του προγράμματος των ετήσιων επιστημονικών δραστηριοτήτων του με θέμα "Ισπανία, Πορτογαλία, Ελλάδα - Τριάντα χρόνια από τη μετάβαση στη δημοκρατία". Κατά τη διάρκεια της συνάντησης παρουσιάστηκε η ιστορική διαδρομή που ακολούθησαν οι τρεις αυτές χώρες από το 1974 και μετά. Ειδικοί επιστήμονες, καθώς και πολιτικοί, που υπήρξαν πρωταγωνιστές κατά τη διαδικασία του εκδημοκρατισμού των χωρών τους, κατέθεσαν τις απόψεις και τις μαρτυρίες τους.

Η στρατιωτική δικτατορία των συνταγματαρχών 1967-1974, ως ειδική μορφή Κράτους Εκτάκτου Ανάγκης, κατά τον Πουλαντζά δεν ήταν φασισμός, σε αντίθεση με το σύνολο σχεδόν των άλλων αναλύσεων που υποστηρίζουν ακριβώς το αντίθετο. Και τούτο διότι η Χούντα δεν ήταν κόμμα φασιστικό, όπως το ναζιστικό στη Γερμανία και το φασιστικό στην Ιταλία κατά τον Μεσοπόλεμο. Δεν είχε οργανώσει μάζες σε μηχανισμούς φασιστικού τύπου, δεν είχε δράσει ιδεολογικά και πολιτικά πριν την άνοδο των στρατιωτικών στην εξουσία, ούτε κατά τη διάρκεια της επταετίας. Έτσι, δεν είχε πετύχει τον εκφασισµό των κ...