Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Θρακικός Ελληνισμός, έδρασε και μεγαλούργησε επί αιώνες στην Ενιαία Θράκη, που μοιάζει με ανοιχτή βεντάλια. Από τον 19ο αιώνα, συρρικνώθηκε σταδιακά, από τη Βόρεια, δηλαδή την Ανατολική Ρουμελία, στην Ανατολική Θράκη, (που καθεμιά έχει έκταση μιάμισυ φορά και πλέον από την Πελοπόννησο), και τελικά περιορίσθηκε σε μια λωρίδα, τη Δυτική Θράκη, που μοιάζει σαν περισπωμένη, κατά τον Ν. Πεντζίκη, και έχει έκταση περίπου όσο η Κρήτη. Η βεντάλια έκλεισε! Δεν μπορεί να κλείσει άλλο! Το άλλο θα είναι, αν η Ελλάδα δεν την κρατά γερά, να πέσει η βεντάλια από το χέρι της και να χα...

Για πρώτη και μόνη φορά στην αρχαία Θράκη δημιουργήθηκε (πιθανώς μετά τους Περσικούς πολέμους) ένα ενιαίο θρακικό βασίλειο υπό την ηγεμονία του Θρακικού φύλου των Οδρυσών, το οποίο κατέλυσε ο Φίλιππος Β' (341 π.Χ.). Το βασίλειο των Οδρυσών, το οποίο έλαβε την μέγιστη επέκταση επί Σιτάλκου Α' (μαρτυρούμενη διάρκεια βασιλείας 431-424 π.Χ.), γειτνίαζε με τις επιθαλάσσιες ελληνικές πόλεις της Θράκης, διότι περιέλαβε κατοικούντα πλησίον της ακτής θρακικά φύλλα. Γι' αυτόν τον λόγο ο Θουκυδίδης ορίζει τα προς την θάλασσα εδάφη των Οδρυσών επί Σιτάλκου Α' από τα Άβδηρα ως τον Ίστρο...

Πρόκειται για μία μελέτη της πρόσφατης ιστορίας τμήματος της περιοχής δυτικά του Έβρου, όπως αυτή διαμορφώθηκε με την εγκατάσταση των προσφύγων, η οποία ακολούθησε τη δραματική εγκατάλειψη της Ανατολικής Θράκης τον Οκτώβριο του 1922. Το βιβλίο διαρθρώνεται σε 7 μέρη και 21 αντίστοιχα κεφάλαια, για να δώσει, με χρονολογική σειρά αλλά και με ερμηνευτική ετυμολογία, όλες τις όψεις του ιστορικού βίου των οικισμών Πυθίου και Θουρίου αλλά και των γειτονικών σ’ αυτούς Ρηγίου και Σοφικού, αντίστοιχα. Στο βιβλίο περιέχονται κατατοπιστικό «τοπωνυμικό σημείωμα» για τους κύριους τοπωνυ...

Το δυτικό τμήμα της εύφορης πεδιάδας που δημιούργησε ο ποταμός Νέστος δεν θεωρείται σήμερα τμήμα της Θράκης. Ωστόσο, ιστορικά και φυσικά δεν μπορεί να αποχωριστεί από την υπόλοιπη πεδιάδα της Δυτικής Θράκης, που εκτείνεται κατά μήκος του Θρακικού Πελάγους. Μακραίωνη είναι η ιστορία της επαρχίας Νέστου και μεγάλη η κινητικότητα των πληθυσμών. Πάντα, όμως, η παρουσία των Ελλήνων έδινε τον χαρακτήρα, δημιουργώντας την ταυτότητα του τόπου. Η περιοχή αποτέλεσε ένα από τα καταφύγια των προσφύγων της πάλαι Ελληνικής Ανατολής. "Πικρό θα είναι το ψωμί σας και τα παιδιά σας θα πεθαί...

[...] Όπως και οι παλιοί τοπικοί λόγιοι, ο συγγραφέας μας πασχίζει να αποτυπώσει στο χαρτί κάθε έκφανση της ζωής, της ιστορίας και του πολιτισμού στο Τρίγωνο του Έβρου, μιας περιοχής ελληνικής, με πλούσιο τοπικό πολιτισμικό παρελθόν, παρόν και μέλλον, αλλά και με πολυκύμαντη ιστορία. Οι επιδράσεις της ιστορικής συγκυρίας στην τοπική λαογραφική πραγματικότητα είναι που προβάλουν ολοζώντανες πίσω από τις αράδες του ανά χείρας τόμου, κι αυτό αποτελεί μια από τις κυριότερες αρετές του. [...] (Μ. Γ. Βαρβούνης, από τον πρόλογο)

Ο Θρακικός Ελληνισμός, έδρασε και μεγαλούργησε επί αιώνες στην Ενιαία Θράκη, που μοιάζει με ανοιχτή βεντάλια. Από τον 19ο αιώνα, συρρικνώθηκε σταδιακά, από τη Βόρεια, δηλαδή την Ανατολική Ρουμελία, στην Ανατολική Θράκη, (που καθεμιά έχει έκταση μιάμισυ φορά και πλέον από την Πελοπόννησο), και τελικά περιορίσθηκε σε μια λωρίδα, τη Δυτική Θράκη, που μοιάζει σαν περισπωμένη, κατά τον Ν. Πεντζίκη, και έχει έκταση περίπου όσο η Κρήτη. Η βεντάλια έκλεισε! Δεν μπορεί να κλείσει άλλο! Το άλλο θα είναι, αν η Ελλάδα δεν την κρατά γερά, να πέσει η βεντάλια από το χέρι της και να χα...

Στα Πομακοχώρια της Θράκης η μοναδική φυσική ομορφιά δεμένη με την ευγένεια των ανθρώπων ταξιδεύει το νου του επισκέπτη μέσα στο χρόνο. Τα καλοκαίρια είναι λουσμένα με ήλιο, οι χειμώνες στολισμένοι στα λευκά. Οι φιλόξενοι Πομάκοι πρόθυμα θα σας χαρίσουν τη φιλία τους. Θα σας καλωσορίσουν με ένα χαμόγελο και θα σας ξεναγήσουν στα μέρη τους. Αν τους πλησιάσετε πιο πολύ μπορεί να μοιραστούν μαζί σας κάποιες από τις παλιές τους ιστορίες. Αν τύχει και βρεθείτε μέσα σε ένα πομάκικο σπίτι μπορεί να χαρείτε έξυπνα ανέκδοτα και παραμύθια ή ακόμα να φτάσουν στα αφτιά σας οι ήχοι ενός...

Μέσα σε άθλιες καιρικές συνθήκες λόγω πυκνότατων βροχοπτώσεων, αναζητούσαν οι ελληνικοί πληθυσμοί κάρα για τη μεταφορά τους. Η σημασία της απόκτησης ενός κάρου τις μέρες της εξόδου ισοδυναμούσε με βέβαιη σωτηρία γιατί το τελευταίο αποτελούσε το πολυτιμότερο αγαθό και το πιο πολυπόθητο μεταφορικό μέσο. Όσα κάρα έσπαζαν κατά τη διάρκεια της διαδρομής από το βαρύ φορτίο, ακινητοποιούσαν φυσιολογικά τους επιβάτες τους, που έπεφταν θύματα των Τούρκων ενόπλων. Οι τουρκικοί αραμπάδες ήταν περιζήτητοι αλλά οι ιδιοκτήτες, τους φρόντιζαν να τους κρύβουν ή ν' αφαιρούν τις ρόδες τους....

Η τρίτη αυτή έκδοση αποτελεί αναθεωρημένη μορφή του συγγράμματος που πρωτοεκδόθηκε το 2000. Καθώς η έρευνα στο χώρο και στο χρόνο προχωρεί, κρίθηκε αναγκαίος ο εμπλουτισμός και εν μέρει η αναδιαμόρφωση του βιβλίου, ώστε να καλυφθούν τα σύγχρονα δεδομένα. Στη νέα χιλιετία ο ιστορικός επιστήμονας υιοθετεί τον εκδημοκρατισμό και τον εξανθρωπισμό της τοπικής και της προφορικής ιστοριογραφίας, αναδεικνύει τις αφανείς πλειοψηφίες και μειοψηφίες ως κινητήρια δύναμη του ιστορικού γίγνεσθαι και επαναπροσδιορίζει τους στόχους της ιστορίας. Η ιστορία δεν είναι πλέον η περιγραφή μιας ε...

Με ικανοποίηση και υπερηφάνεια προλογίζουμε ένα βιβλίο, το οποίο περιγράφει την πόλη μας, ενώ αποτελεί και ένα δείγμα του δυναμισμού της. Το βιβλίο αυτό είναι ένας από τους καρπούς της μακροχρόνιας ενασχό-λησης του ιστοριοδίφη κυρίου Θωμά Εξάρχου με την τοπική ιστορία. Αποτελεί, επίσης, ένα καρπό της φροντίδας και του ενδιαφέροντος του Πολιτιστικού Αναπτυξιακού Κέντρου Θράκης για την τοπικότητα, την ιστορία, την ανάπτυξη και την πραγματικότητα της Ξάνθης, αλλά και όλης της ιστορικής Θράκης. Η τοπική ιστορία και τα γραπτά μνημεία της είναι συστατικά στοιχεία της ταυτότητα...

Οδός, πάροδος, σοκάκι, δρόμος, πλατεία, αδιέξοδο, αλάνα, καλντερίμι, λεωφόρος, παράδρομος, ρούγα, τσαρσί, στενό... Οδίτες εσμέν οι Έλληνες και της αγοράς όντα. Ο δρό-μος, με τη στενή αλλά και την άλλη του ευρύτερη έννοια, έχει σφραγίσει και ορίσει γενεές επί γενεών. Ο δρόμος για αιώνες ήταν -και εν μέρει είναι ακόμη- εκείνος ο μισοδη-μόσιος, μισοϊδιωπκός χώρος της ζωής μας. Τον αγαπούμε το δρόμο, αλλά και την πλατεία και την αλάνα της πόλης. Ως παιδιά αυτός ήταν η αναφορά μας, το ανοιχτό μας κα­ταφύγιο. Ο χώρος της ελευθερίας μας, του άγριου παιχνιδι­ού και των ονείρων μας...