Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Ο Ζαρί", λέει ο Απολινέρ, "δε μου έκρυψε την ικανοποίηση που αισθάνθηκε τρομάζοντας τους Φιλισταίους αυτούς. Κατόπιν, με το ρεβόλβερ στο χέρι, ανέβηκε στο πάνω μέρος του λεωφορείου που θα τον πήγαινε στο Σεν-Ζερμέν-ντε-Πρε. Από κει πάνω, για να με χαιρετήσει άρχισε να κουνάει πάλι αυτό το πράμα". Μιαν άλλη φορά, σ' έναν κήπο, διασκέδαζε προσπαθώντας να βγάλει το πώμα της σαμπάνιας με πυροβολισμούς... Αντρέ Μπρετόν Πέρα από τη στιγμή που γεννιόταν, ο Αντρέ Μαρκέιγ δεν είχε ποτέ του επαφή με γυναίκα, μια και τον είχε βυζάξει κατσίκα όπως και οποιονδ...

Κλαίγοντας με λυγμούς, η Πωλέτ γονάτισε κοντά στον Μισέλ. Ο Μισέλ δεν έβγαζε μιλιά, δεν κουνιόταν, δε φώναζε, με το στόμα μισάνοιχτο, τα μάτια κλειστά, ασάλευτος. Η Πωλέτ, με το πρόσωπο λουσμένο στα δάκρυα, κοίταξε γύρω της. Ο σταυρός ήταν εκεί κοντά, λεκιασμένος με αίμα. Και ξαφνικά, στη ρίζα του θάμνου, είδε μια τριχωτή μπάλα, ένα σκαντζόχοιρο. Η Πωλέτ δεν είχε ξαναδεί σκαντζόχοιρο στη ζωή της. Οι λυγμοί της δυνάμωσαν, έσκυψε σα χαμένη πάνω στο πρόσωπο του Μισέλ, χαϊδεύοντάς τον, φιλώντας τον, λούζοντάς τον με τα δάκρυά της που ανακατεύονταν με το κόκκινο αίμα και για πολ...

Το μυθιστόρημα του Benjamin Constant δεν είναι μόνο η εκμυστήρευση ενός ατόμου, αλλά και η μαρτυρία για μιαν ολόκληρη εποχή: "Θέλησα να περιγράψω στον Αδόλφο μιαν από τις σοβαρότερες αρρώστιες του αιώνα μας, αυτή την κόπωση, αυτή την αβεβαιότητα, αυτή την έλλειψη σθένους, αυτή την ατελεύτητη ανάλυση που τοποθετεί μιαν οπισθοβουλία δίπλα στα αισθήματα και που τα διαφθείρει έτσι από τη γέννησή τους κιόλας".

Η κάθε πρόοδος μετατοπίζει τα όριά μας λίγο μακρύτερα από συνήθειες που δεν προφτάσαμε ακόμα ν' αποκτήσουμε, κι άλλο δεν είμαστε στην πραγματικότητα παρά μετανάστες, που ακόμα δεν μπόρεσαν να θεμελιώσουν μια πατρίδα.

Δεμένη με τη γη της η δεσποινίδα Κουτυριέ θα μισήσει τον Γκαρσία, τον άνθρωπο που της πήρε το μικρό της χτήμα. Ένας χαμένος ακόμα έρωτας θα την οδηγήσει να καταστρέψει ό,τι είχε δημιουργήσει. Κι όταν όλα αυτά θα 'χουν χαθεί, εβδομήντα πια χρόνων θ' αρχίσει πάλι να δημιουργεί πιο κοντά παρά ποτέ σ' αυτή τη γη, που καμιά δύναμη δεν μπόρεσε να της στερήσει, περιμένοντας το θάνατο του Γκαρσία, απ' τον οποίο, ωστόσο, είχε κατορθώσει να πάρει τη διαχείριση του μεγάλου του αγροχτήματος.

[...] Ο Σελίν ξεκινάει πάντοτε από πραγματικά γεγονότα -ή τουλάχιστον από πραγματικές συνθήκες μέσα στις οποίες τέτοια γεγονότα θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν-, αλλά πάντοτε επίσης μετατοπίζει και δημιουργεί. Διακρίνει κανείς στο "Από τον έναν Πύργο ο άλλος" τις ελευθερίες που παίρνει σε σχέση με τα πρόσωπα και τα γεγονότα, είτε αφηγούμενος σκηνές -περίπατοι, συναντήσεις- που δεν συνέβησαν είτε αποδίδοντας σε κάποιον μια περιπέτεια που δεν ήταν δική του είτε παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως μάρτυρα επεισοδίων στα οποία δεν παραβρέθηκε. Όσο δε αφορά τις προσωπικές αναμνήσε...

[...] Η "Χαρά" μας προσκαλεί σε ένα ακοίμητο και τραγικό συμπόσιο αγρύπνιας, συνεχών εκπλήξεων και θάμβους. Οι σελίδες της πλέκονται με τις πιο ζοφερές στιγμές του ανθρώπινου άδη, για να ανοίγουν ταυτόχρονα λυτρωτικές ρωγμές και πρωτοφανούς κόσμους στην προσωπική μας συνείδηση. Αποτελεί τραγωδία η οποία παραστέκει με αγάπη στο φρικτό τελεστήρι των ψυχών για να φανερώνει συνεχώς τα "άδηλα και τα κρύφια" του ακοίμητου κόσμου της αγιότητας, της ανακτισμένης παιδικότητας, του τραγικού μεγαλείου. Ευρύνει και φωτίζει τους ορίζοντες μας, αποτελεί αριστουργήμα. Μυθιστόρημα με υψηλ...