Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Γέροντας Πορφύριος, πιστεύοντας στην παντοδυναμία και στην βοήθεια του Θεού, κατόρθωσε, με τη μεγάλη αγάπη του στον Χριστό και την ταπείνωσή του, να υπερνικήσει όλα τα εμπόδια και τους κινδύνους της πολύβουης Αθήνας για την εν Χριστώ ζωή. Όπως άλλοτε ο Άγιος Αθανάσιος, συνεδύασε την ήσυχη πράξη και την έμπρακτη ησυχία. Έτσι έδειξε ότι, ο μοναχικός βίος χαρακτηρίζεται περισσότερο από την ευστάθεια της συμπεριφοράς, παρά από τη σωματική απομόνωση. Η ακλόνητη προσήλωση στην αγάπη του Χριστού, προστατεύει τον ιερομόναχο από τους πειρασμούς του κόσμου, και τον ενισχύει στον αγ...

[...] Τις σημειώσεις μου αυτές ποτέ δεν σκέφτηκα να τις κρατώ, για να γράψω κάτι για το Γέροντα. Τώρα παρακινούμαι να τις δημοσιεύσω, διότι διάβασα στον πρόλογο πού έγραφε εκείνος στο βιβλίο του για το Χατζη-Γεώργη: "Οι απόγονοι πάντοτε έχουν ιερό καθήκον να γράφουν τα θεία κατορθώματα των Αγίων Πατέρων της εποχής τους και τον φιλότιμο αγώνα πού έκαναν, για να πλησιάσουν στον Θεό. Φυσικά, με το να γράφουμε για τους Αγίους μας, πάλι εμείς ωφελούμαστε, διότι μ' αυτόν τον τρόπο τους θυμόμαστε και οι Άγιοι τότε συγκινούνται περισσότερο και μας βοηθούν, για να φθάσουμε και εμείς...

Η Κούλα Ξηραδάκη είχε το πάθος των ανθρώπων που δεν συνηθίζουν (δεν τους αρέσει ίσως) να περπατούν στις πλατιές άνετες λεωφόρους, αλλά προτιμούν να εξερευνούν, να ανακαλύπτουν ή/και να ανοίγουν νέα μονοπάτια. Ως ιστορικός ήθελε να ερευνήσει το παρελθόν όχι για να το χρησιμοποιήσει επαγγελματικά, αλλά γιατί την ενδιέφερε προσωπικά. Ασχολιόταν με την Ιστορία από προσωπική "ανάγκη", όπως οι ποιητές γράφουν πονήματα. Και της άρεσαν τα ποιήματα. Όλα της τα βιβλία έχουν στίχους... ...Προσωπικά, δούλεψα την αυτοβιογραφία της Κούλας Ξηραδάκη πιστή στο σύνθημα της: Δεν αφήνουμε σ...

Θα μπορούσε ο Ζίγκμουντ Φρόιντ να οδηγήσει έναν νεαρό επιστήμονα στην αυτοκτονία; Ποια η σχέση του σουρεαλιστή Νταλί με την αισθησιακή Μέι Γουέστ; Γιατί ο Βίνφριντ Ζέμπαλντ περιφέρεται φοβισμένος στην Ιταλία; Ποιο υπήρξε το πιο διάσημο τρίο της σοβιετικής λογοτεχνίας; Σε ποια ντίβα του Χόλιγουντ ο συγγραφέας Εριχ Μαρία Ρεμάρκ δήλωσε ότι είναι ανίκανος; Μήπως ο Χίτλερ δεν αυτοκτόνησε; Μήπως το περίφημο Ρέκβιεμ του Μότσαρτ δεν είναι έργο του Μότσαρτ; Πότε συναντήθηκαν για τελευταία φορά ο Τζον Λένον και ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ; Τι απέτρεψε τον Ναπολέοντα από το να ιππεύσει το άλογο...

"...Σε μία μέρα θα έχω ξεχαστεί", έλεγε σε συνέντευξη του στους "Schooligans" το 2005, λίγο πριν φύγει από την προεδρία. Πέρασαν επτά χρόνια. Η αγάπη του κόσμου τον διαψεύδει καθημερινά. "Μας λείπετε πολύ..." είναι η φράση που του λένε στον δρόμο, στο σινεμά, στην ταβέρνα.

O άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς (1894 -1979) είναι αρκετά γνωστός στην Ελλάδα από πολλά βιβλία του που έχουν μεταφρασθεί στην ελληνική. Ανεκηρύχθη άγιος από την Σερβική Εκκλησία το 2010. Η ιερά μονή Τσέλιε στην οποία έζησε μέγα μέρος της ζωής του, και μάλιστα πολλά χρόνια υπό κρατικόν περιορισμόν, ετοίμασε και κυκλοφόρησε το ανά χείρας έργο. Σέ αυτό το έργο μπορεί να παρακολουθήσει κανείς την διήγηση για τον βίο του αγίου Ιουστίνου σε μία από τις γλώσσες: σερβική, ρωσσική, γαλλική και αγγλική. Κατόπιν ευγενώς παραχωρηθείσης αδείας από την ανωτέρω Ιεράν μονήν εκδίδομεν το ίδιο έρ...

Για τον Γρηγόρη Λαμπράκη, τον Μαραθωνοδρόμο της Ειρήνης, για τη δολοφονία του και τις πολιτικές προεκτάσεις της, καθώς και για τη "δίκη Λαμπράκη" έχουν γραφτεί πολλά κείμενα και βιβλία. Η παρούσα έκδοση όμως είναι διαφορετική. Με αφορμή τα 50 χρόνια από την δολοφονία του, είναι μια γνωριμία με τον ίδιο τον Γρηγόρη Λαμπράκη, το χωριατόπαιδο που άρπαξε την ευκαιρία που του έδωσε ο πατέρας του λέγοντας του, "παιδί μου, λυπάμαι να σε βάλω στις λάσπες..." και βρέθηκε από την Κερασίτσα της Αρκαδίας στον Πειραιά για να σπουδάσει, να δοξάσει την Ελλάδα και να δοξαστεί στους α...

Βιογραφίες, αφηγήσεις, μνήμες και αποσπάσματα από την προσωπική και την επαγγελματική διαδρομή Ελλήνων που μεγαλούργησαν στον επιχειρηματικό στίβο. Η ιστορία των ελληνικών βιομηχανιών και, κυρίως, των ανθρώπων που τις οικοδόμησαν και τις καθιέρωσαν μέσα από τα επώνυμα προϊόντα τους. Επιχειρήσεις που εξακολουθούν να κυριαρχούν με τα προϊόντα τους στην καθημερινή ζωή όχι μόνο του Έλληνα, αλλά και των πολιτών του κόσμου. Το βιβλίο ανοίγει ένα παράθυρο αισιοδοξίας και στέλνει ένα μήνυμα προς τις γενιές των Ελλήνων που βρίσκονται μετέωροι στο κατώφλι του 21ου αιώνα. Στιγμές...

"Θα αφηγηθώ μιαν αναζήτηση, προσωπική, πειραματική κάποιες φορές, στα θραύσματα της ζωής ενός ανθρώπου, κάποιου συνδικαλιστή που τον έλεγαν Λούις Τίκας, ο οποίος σκοτώθηκε σε συμπλοκή στο Λάντλοου του Κολοράντο, στις 20 Απριλίου του 1914. Δεν ήταν ο πιο σημαντικός από τους ηγέτες των ανθρακορύχων στη μεγάλη απεργία ούτε ο μόνος που σκοτώθηκε στο Λάντλοου. Ας γίνει, λοιπόν, ο εκπρόσωπος μιας ολόκληρης γενιάς εργατών μεταναστών, οι οποίοι στα χρόνια πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο βρέθηκαν παγιδευμένοι ανάμεσα στην πραγματικότητα της βιομηχανικής Αμερικής και στις ελπίδες...

Μια εκπληκτική ιστορία, με δύο από τους ισχυρότερους ανθρώπους στον κόσμο και της φαμ φατάλ που μπήκε μεταξύ τους. Ο συγγραφέας ερεύνησε το βίο του Ωνάση, για περισσότερο από δύο δεκαετίες. Πήρε συνεντεύξεις όχι μόνο από τον ίδιο τον Ωνάση (ετοιμάζοντας τη βιογραφία του Άρη), αλλά και από τους δικούς του. Ακόμα κι όταν η βιογραφία του εκδόθηκε στη δεκαετία του 1990, οι έρευνές του και οι αποκαλύψεις του σοκάρουν. Στην καρδιά αυτού του βιβλίου βρίσκεται η ιστορία του μακρόχρονου ανταγωνισμού μεταξύ του Ωνάση και της δυναστείας των Κένεντι. Ήταν ένας ανταγωνισμός που ξεκίνησε...

Ο Κ. Τούντας υπήρξε ένας από τους πρωτοπόρους (κατά ορισμένους ο κορυφαίος) Έλληνες χειρουργούς της μεταπολεμικής περιόδου, κατά την οποία οι εκπληκτικές πρόοδοι της δυτικοευρωπαϊκής χειρουργικής τον ώθησαν από πολύ νωρίς στην ενασχόληση με τη χειρουργική της καρδιάς και των μεγάλων αγγείων, με ιδιαίτερη επιτυχία. Σε αυτό συνέβαλε σημαντικά και η πολύ πρώιμη ενασχόλησή του με την πειραματική χειρουργική.

Το πρωί της 26ης Ιουλίου 1944 το πτώμα μιας άγνωστης γυναίκας μεταφέρεται στο νεκροτομείο. Σύμφωνα με το συνοδευτικό έγγραφο, ήταν ένα από τα πολλά θύματα του "σφαγείου" που λειτουργούσε επί Κατοχής στο επιταγμένο ξενοδοχείο "Κρυστάλ". Η ιατροδικαστική έκθεση πιστοποίησε ότι το σώμα της γυναίκας έφερε εγκαύματα και είχε υποστεί φριχτές παραμορφώσεις και κακώσεις από χτυπήματα με διάφορα όργανα. Η δολοφονημένη γυναίκα είχε συλληφθεί το πρωί της προηγούμενης ημέρας στη διασταύρωση των οδών Ιθάκης και Γ΄ Σεπτεμβρίου από γκεσταπίτες. Η Αντίσταση είχε χάσει ένα από τα πιο ευγε...

Έχουν συμπληρωθεί 30 χρόνια από εκείνη την πρώτη φορά που είδε τον κόσμο από ψηλά, μέσα από το πιλοτήριο ενός ανεμοπτέρου, πάνω από το Τατόι. Αυτή η ημέρα σήμανε για εκείνον, την απαρχή της πραγμάτωσης του δικού του παιδικού ονείρου, όπως και χιλιάδων άλλων παιδιών στο διηνεκές. Ενός ονείρου που και η ανθρωπότητα, στην ιστορία των χιλιάδων χρόνων της, μόλις τα τελευταία 80 χρόνια, είχε κατορθώσει να πραγματοποιήσει. Έτσι ξεκινά μια αφήγηση προσωπικών εμπειριών, γνώσεων και συναισθημάτων, που μόνο η αίσθηση της ελευθερίας που αναδύεται από την πτήση, μπορεί να καλλιεργήσει σ...

Στο βιβλίο αυτό θα διαβάσουμε ιστορίες γυναικών βίαιες και δραματικές, αλλά και ιστορίες αγώνων, αντίστασης, αλληλεγγύης. Από τα σκοτεινά μπουντρούμια του Ντράπσι στο Θιβέτ μέχρι την πρακτική της κλειτοριδεκτομής στη Γαλλία και στο Μαλί, μην ξεχνώντας την αναγνώριση των Κούρδων στην Τουρκία, τις μητέρες, αδελφές και κόρες εξαφανισμένων στη Χιλή, τους πρόσφυγες στα στρατόπεδα των Παλαιστινίων, τις δημοσιογράφους στην Τυνησία, τις δικηγόρους στο Μαλάουι. Όλες αυτές οι γυναίκες έχουν κοινό τις βιαιότητες που έχουν υποστεί και τις μάχες που έχουν δώσει για να καταγγελθούν κα...

"Γιατί το ζωηρό αυτό παιδί στο τελευταίο θρανίο δικαιούται την προσοχή και την αγάπη μας. Γιατί η διδασκαλία δεν αρνείται την ατομικότητα, αλλά αξιοποιεί την ανθρωπολογική πολυπλοκότητα που συνεπάγεται η παρουσία του κάθε μαθητή. Γιατί ο δάσκαλος έχει ηθικό χρέος να ωθήσει όλους τους μαθητές στην περιέργεια, στη φαντασία, στην κριτική, στην περιπέτεια δηλαδή της γνώσης." Η επιστολή αυτή απευθύνεται στον ανήσυχο μαθητή, αλλά και στον δάσκαλο, στον γονιό, στον κάθε πολίτη που θεωρεί την εκπαίδευση αναγκαία συνθήκη για την ευτυχία του ανθρώπου. Παρακάμπτοντας παιδαγωγικές...

Σμύρνη 1921 Αγαπητή αδελφή. Είμαστε καλά, το αυτό επιθυμούμε και για σας.. Πότε, επιτέλους, θ' αποφασίσεις να ιδείς τον αδελφό σου και τη νύφη σου; Πότε θ' αποφασίσεις να ξεκολλήσεις απ' το νησί; Τι είναι αυτό που σε δένει πια μαζί του; Και μη μου πεις πως είναι αυτός ο κρυόμπλαστρος ο άντρας σου, ούτε, βέβαια, οι δυο αδελφές μας. Βάζω στοίχημα πως ούτε θα βλεπόσαστε. Θαρρώ πως νισάφι πια, Βασιλική, έπραξες ως τώρα όλα όσα θα 'πρεπε να κάνει μια κόρη για τους γεννήτορές της, για το γιο σου, για το νησί… Μη θαρρείς πως δεν πικράθηκα και 'γώ για τον άδικο χαμό τ...

"Με πήρε για μια βόλτα με πανί με το ''Ασπροπούλι'', ένα σκιαθίτικο πασσαρέλι που παράγγειλε ο Νίκος στα ναυπηγεία του Λεμονή στη Σκιάθο, το 1946, τη χρονιά που γεννήθηκα. Η βολτούλα με το πανί ήταν καλή και μου άρεσε, όμως έτσι με το ήρεμο αεράκι απομακρυνθήκαμε αρκετά από τα καφενεία της παραλίας της Αγίας Τριάδας, το σύνηθες καλοκαιρινό θέρετρό μας, πριν ν' αρχίσουμε να πηγαίνουμε στον Νέο Μαρμαρά Χαλκιδικής από το 1951. Ξαφνικά, βγάζει πνοές, σπιλιάδες, από τη ΝΔ πλευρά υποθέτω, γιατί ήταν απομεσήμερο και ο καπετάνιος πατέρας μου άλλαξε ρότα. Προσπαθούσε να επιστρέψε...