Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Λούκας και οι μονόλογοί του Ρε συ, άκου να σου πω, δε φτάνει που τ’ αδέλφια σου μου τα ’πρηξαν ώς το μη παρέκει ενόσω σε περίμενα με τόση όρεξη να πάμε μια βόλτα, έχω και σένα να καταφτάνεις μούσκεμα, μ’ αυτή τη φάτσα κάτι ανάμεσα σε βαρίδι κι αναποδογυρισμένη ομπρέλα που κι αν την έχω δει τόσες φορές. Έτσι δεν κάνουμε προκοπή, να το ξέρεις. Τι σόι βόλτα θα ’ναι αυτή αν πρόκειται να σε κοιτάζω όλη την ώρα για να καταλάβω πως μαζί σου θα βραχώ ώς το κόκαλο, πως το νερό θα κατρακυλάει στο σβέρκο μου, πως τα cafes θα μυρίζουν υγρασία και θα ’χει σίγουρα μια μύγα στο κρασί...

"Αντιμετωπίζω μόνο ένα πρόβλημα: πώς θα βγω από τον λαβύρινθο. Πόσο ξαγρύπνησαν οι δάσκαλοί μου αναζητώντας λύση στο δαιδαλικό αυτό αίνιγμα! Κάποιοι από αυτούς είναι πεπεισμένοι πως πρόκειται για ομόκεντρες στοές που βρίθουν από ψευδόπορτες. Με συμβούλεψαν να προχωρώ με κλειστά τα μάτια για να μην υποκύψω στις ψευδαισθήσεις. Το ένστικτο αναπτύσσεται καλύτερα ανάμεσα στις σκιές και την απομόνωση."

Στις 15 Απριλίου 1920, οι Ιταλοί αναρχικοί Νικόλα Σάκκο και Μπαρτολομέο Βαντσέττι, μετανάστες στην Αμερική, συλλαμβάνονται, χωρίς ενοχοποιητικά σε βάρος τους στοιχεία, μόνο απλές εικασίες, για τη συμμετοχή τους σε ληστεία και διπλή δολοφονία σε εργοστάσιο της Μασαχουσέτης. Ακολουθεί η δίκη τους που υπήρξε μία από τις πιο αμφιλεγόμενες δίκες παγκοσμίως, προκαλώντας το ενδιαφέρον της παγκόσμιας κοινής γνώμης και αρκετών διάσημων συγγραφέων, καλλιτεχνών και ακαδημαϊκών που τάχθηκαν στο πλευρό τους. Μια πολύκροτη δικαστική υπόθεση που αποτέλεσε την πρώτη ύλη για τη λογοτεχνία,...

Στη μεταπολιτευτική Χιλή, μια γυναίκα-θύμα της δικτατορίας του Πινοσέτ και ο άντρας της προσπαθούν να επουλώσουν τις πληγές του παρελθόντος και να ξαναχτίσουν την εμπιστοσύνη μεταξύ τους, μέχρι που στη ζωή τους εισβάλλει ένας άντρας που μοιάζει με τον βασανιστή της γυναίκας, φέρνοντας το ζευγάρι αντιμέτωπο με κρίσιμα ηθικά και συναισθηματική διλήμματα. Ένα συγκλονιστικό έργο για τα ανεπούλωτα τραύματα που προκαλεί η ατιμωρησία των υπευθύνων για τα εγκλήματα κάθε αυταρχικού καθεστώτος, με τα θύματα και τους θύτες να προσπαθούν να συμβιώσουν. Το έργο απέσπασε το βραβείο...

Στη μεταπολιτευτική Χιλή, μια γυναίκα-θύμα της δικτατορίας του Πινοσέτ και ο άντρας της προσπαθούν να επουλώσουν τις πληγές του παρελθόντος και να ξαναχτίσουν την εμπιστοσύνη μεταξύ τους, μέχρι που στη ζωή τους εισβάλλει ένας άντρας που μοιάζει με τον βασανιστή της γυναίκας, φέρνοντας το ζευγάρι αντιμέτωπο με κρίσιμα ηθικά και συναισθηματική διλήμματα. Ένα συγκλονιστικό έργο για τα ανεπούλωτα τραύματα που προκαλεί η ατιμωρησία των υπευθύνων για τα εγκλήματα κάθε αυταρχικού καθεστώτος, με τα θύματα και τους θύτες να προσπαθούν να συμβιώσουν. Το έργο απέσπασε το βραβείο O...

Ο Νέστορας, ένας νεαρός υπάλληλος, βαριέται... πολύ και αποφασίζει να εγκαταλείψει τη δουλειά του. Ενώ η μητέρα και η οικογένειά του πιστεύουν πως οδηγείται στην παράνοια, αυτός βρίσκει τον χρόνο να απολαύσει τη ζωή του μακριά από εργασιακές και κοινωνικές υποχρεώσεις και να στοχαστεί πάνω στη ζωή και στο μέλλον του. Η γυναίκα του τον εγκαταλείπει, η μητέρα του αγωνιά, αλλά ο Νέστορας καταφέρνει να ανανεωθεί και να αναλογιστεί την εργασιακή ζωή, που είχε υπάρξει τόσο θλιβερή και καταπιεστική για αυτόν, σε αυτή την κοινωνική σάτιρα του Αργεντινού συγγραφέα Ρικάρντο Ταλεσνίκ.

Στη σκιά του...: Ο μονόλογος για δυο πρόσωπα του Έντγκαρ Τσίας είναι εμπνευσμένος από το κείμενο της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ "Κλυταιμνήστρα ή Το έγκλημα". Ο Μεξικανός δραματουργός παρουσιάζει τη μυθική ηρωίδα να μιλάει στον Αίγισθο λίγα λεπτά πριν οι δυο τους σκοτώσουν τον Αγαμέμνονα. Αυτό που τον ενδιαφέρει, όπως επισημαίνει ο ίδιος, είναι να ψάξει τα αίτια που την οδηγούν να σκοτώσει τον άντρα που αγάπησε περισσότερο στη ζωή της, αφού "...μόνο ένας άντρας υπάρχει στη ζωή, οι υπόλοιποι είναι σκιά του, μια αποτυχημένη προσπάθεια να ξεπεράσεις τον ένα και μοναδικό". Η σημερινή...

"Είσαστε όλοι σας καθάρματα" (2002). Κάτω από αυτό τον προκλητικό τίτλο, κρύβεται ένα κείμενο από τα πιο ευαίσθητα και ερεθιστικά του συγγραφέα. Αποσπασματικές μνήμες, τραυματικές εμπειρίες, αιχμηροί σχολιασμοί. Η μονολογική αφήγηση, οι συνεχείς μεταπηδήσεις σε χώρο και χρόνο μεταφέρουν με τόλμη και ελευθεριάζουσα γλώσσα, με φαρμακερό χιούμορ ως το σαρκασμό, μια πολύ συχνά ωμή πραγματικότητα.