Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Tο έργο αυτό με τους 29 χάρτες εκτελέστηκε μεταξύ των ετών 1875-1894 από άριστους επιστήμονες του πρωσικού στρατού, με επικεφαλής τον Iωάννη Kάουπερτ, κατά παραγγελία του Γερμανικού Aρχαιολογικού Iνστιτούτου, μετά από επίμονες προσπάθειες προγραμματισμού εκ μέρους του E. Kουρτίου, ο οποίος ήτανε κινητήριος νους και του χαρτογραφικού προγράμματος. Στη σημερινή του μορφή το έργο αποτελείται από 28 χάρτες διαστάσεων 50x58 εκ., 1 μεγάλο ενιαίο χάρτη 81x103 εκ. και ένα βιβλίο 120 σελίδων με εισαγωγικά κείμενα, μεταφράσεις και σχόλια του καθηγητή EMΠ Mανόλη Kορρέ.

Το ιστορικό λεύκωμα του Κώστα Φωτεινάκη, "Χαϊδάρι, τόπος και άνθρωποι", δεν περιορίζεται στα στενά πλαίσια της πόλης γιατί, όπως προαναφέραμε, παρουσιάζει ένα ευρύτερο ενδιαφέρον για όσους θέλουν να "απολαύσουν σε σμίκρυνση" μια εκδοχή της ιστορίας της χώρας μέσα από την ιστορία μιας πόλης.

[...] Την ιστορία του σημερινού δήμου Φιλοθέης συντάσσουν οι μελετήτριες στηριζόμενες στις ιστορικές πηγές, προπαντός στα πρακτικά των κοινοτικών συμβουλίων. Προτάσσουν σύντομη αναφορά στον Μεσοπόλεμο, την πολιτική και οικονομική κατάσταση, καθώς και τη χωροταξική πολιτική, κυρίως το ιστορικό της Εθνικής Τράπεζας, από της ιδρύσεώς της, το 1841, έως το Μεσοπόλεμο και τις προσπάθειες στέγασης των υπαλλήλων της. Επίσης, σε χωριστό κεφάλαιο, σκιαγραφούν το ιστορικό των κηπουπόλεων, ξεκινώντας από τον εμπνευστή τους και τους πρώτους λονδρέζικους οικισμούς. Στη συνέχεια, δίνον...

To βιβλίο αυτό είναι μια σύντομη καταγραφή της ιστορίας του Πόρτο Ράφτη από την Αρχαιότητα έως τις μέρες μας. Η αρχαιολογική σκαπάνη απέδειξε ότι μεγάλος αριθμός λαών πέρασαν από τα χώματα αυτά και όχι μόνο προσπάθησαν να επιβιώσουν, αλλά δημιούργησαν και έναν εξαιρετικό πολιτισμό, λειτούργησε σαν σταυροδρόμι, αλλά και σαν χωνευτήρι λαών και πολιτισμών. Τα Μεσόγεια και το Πόρτο Ράφτη συνέβαλλαν στην ανάπτυξη της Αθήνας από αρχαιοτάτων χρόνων ,αφού και η επικοινωνία ήταν άμεση διά της Στειρίας οδού. Σημαντικό ρόλο έπαιξε το λιμάνι του Πόρτο Ράφτη, στις διά θαλάσσης επικοι...

Το Γαλάτσι από την δημιουργία του ως Αθηναϊκός Οικισμός στις αρχές του 1900, ως τις μέρες μας -ως το 1974 ο παρών τόμος- ξετυλίγεται στις σελίδες του βιβλίου αυτού. Πως ήταν ο χώρος στις αρχές του 20ού Αιώνα; Πότε και από που ήρθαν οι πρώτοι έποικοι; Γιατί διάλεξαν το Γαλάτσι και πως μπόρεσαν να ριζώσουν πάνω στο βράχο; Ποιες οι ασχολίες και ποια τα σημάδια που άφησαν πίσω τους; Πως προέκυψε η σημερινή πολεοδομική κατάσταση που μας ταλαιπωρεί; Πως προέκυψε και πότε άρχισε να χρησιμοποιείται το όνομα ΓΑΛΑΤΣΙ; Πως προέκυψαν οι μεγάλες ιδιοκτησίες; (από το σημείω...

Για τους χιλιάδες επισκέπτες που κατακλύζουν τα Σαββατοκύριακα το Τατόι, το πρώην βασιλικό κτήμα παραμένει ένα αίνιγμα, καθώς οι περισσότεροι αγνοούν τόσο την ταυτότητα του κάθε κτηρίου μπροστά από το οποίο περνούν, όσο και την ευρύτερη ιστορία του κτήματος στο οποίο διαδραματίσθηκαν καίρια επεισόδια του πρόσφατου εθνικού παρελθόντος μας. "Η περιήγηση στον χρόνο και τον χώρο" του Κώστα Μ. Σταματόπουλου έρχεται τώρα να λύσει αυτήν την απορία και να διαφωτίσει το ευρύ κοινό, παρέχοντας, χωρίς να υπεισέλθει σε λεπτομέρειες, το σύνολο των πληροφοριών περί Τατοΐου που έχει σήμερ...

[...] Το βιβλίο της κας Μαίρης Σιμώνη - Λιόλιου αποτελεί έναν περίπατο στην πολιτιστική μας κληρονομιά, καταφέρνοντας να μας θυμίσει τη δική μας ταυτότητα και να μας συμφιλιώσει με την πραγματικότητα του 21ου αιώνα. Οι δρόμοι μας, μας συντροφεύουν πέρα από τα όρια της προσωπικής μας ζωής. Η ιστορία της δικής μας πόλης ταυτίζεται έντονα με προσωπικότητες, με γεγονότα, με ανθρώπινες στιγμές. Με απόλυτη επιτυχία, η κα Λιόλιου καταγράφει μνήμες και μας ξεναγεί από μια άλλη οπτική γωνία σε κόσμους βαθιά αποτυπωμένους στην κοινωνική μας συνείδηση, πάντα με σεβασμό στη ρομαντικ...

Η πόλη μας, τα Σπάτα, έχει μια σημαντική και χρονικά μεγάλη παρουσία στον χώρο των Μεσογείων. Μια καθαρά αγροτική πόλη πριν λίγα χρόνια, άρχισε σιγά-σιγά να αστικοποιείται από τη δεκαετία του '70 και μετά. Τα τελευταία χρόνια λόγω των μεγάλων υπερτοπικών έργων στην περιοχή μας η αστική ανάπτυξη επιταχύνεται με γοργούς ρυθμούς. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα όχι μόνο την αλλοίωση του περιβάλλοντος αλλά και -πιθανώς- την απώλεια μέρους της ιστορίας μας. Πράγματι ποιος ή ποια μετά από κάποιο χρονικό διάστημα θα θυμάται τα τοπωνύμια των περιοχών στις οποίες τώρα έχει κατασκευασθεί το...

Η ιδέα για την έκδοση ενός φωτογραφικού λευκώματος που θα παρουσίαζε τις όψεις της καθημερινής ζωής των Σπάτων, στις ασπρόμαυρες δεκαετίες του περασμένου αιώνα δεν προέκυψε αυτόματα και ξαφνικά. Κατοικώντας στα ανατολικά της Αττικής -στην καρδιά του γλυκού τοπίου των Μεσογείων- και καταγράφοντας τις ταχύτατες αλλαγές που επιφέρει η ραγδαία αστικοποίηση της στις ασχολίες και τη ζωή των ανθρώπων της, θεωρήσαμε πως μια τέτοια εκδοτική προσπάθεια δε θα ήταν περιττή. Το φωτογραφικό σύνολο που παρουσιάζουμε -φωτογραφίες, όχι τόσο καλλιτεχνικής, αλλά ιδιαίτερης συναισθηματικής κα...

Το βιβλίο του Κώστα Π. Παντελόγλου "Πλατεία Πατριάρχου, η καρδιά της Νέας Φιλαδέλφειας" θέτει την αφετηρία του στο κέντρο της πόλης. Επικεντρώνεται στους ανθρώπους και χρησιμοποιεί την καρδιά της πόλης ως όχημα για να διατρέξει όχι τους δρόμους, αλλά την κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Νέας Φιλαδέλφειας σε παλαιότερες δεκαετίες. Η πλατεία Πατριάρχου ήταν (και είναι) η καρδιά της: ένας χώρος με μικτές δημόσιες και ιδιωτικές χρήσεις, ο χώρος που κατεξοχήν συγκροτείται η δημόσια σφαίρα· το κέντρο της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ζωής μας. Έγραφε κάποτε ο...

Μεσοπόλεμος, 1934: το έτος που δημιουργείται ο Δήμος Περιστερίου και, ταυτόχρονα, το έτος-αφετηρία της παρούσας μελέτης για τη συγκρότηση της πόλης, την ταυτότητα της τοπικής κοινωνίας και της τοπικής αυτοδιοίκησης στο Περιστέρι. Σε διάρκεια εβδομήντα και πλέον χρόνων, σε εποχές ταραγμένες, επιχειρείται να εντοπιστεί (με συστηματική αρχειακή έρευνα, με την αξιοποίηση των στατιστικών δεδομένων και της βιβλιογραφίας και με τη βοήθεια εποπτικού υλικού), ο τρόπος με τον οποίο, σε κάθε χρονική περίοδο, οι κάτοικοι, οι συλλογικοί φορείς δράσης και η τοπική αυτοδιοίκηση διαμόρφωνα...

Mια σφαιρική, μοναδική μελέτη, με προσεκτική τεκμηρίωση, με ασπρόμαυρες 280 φωτογραφίες, και 10 έγχρωμες, που εκτείνεται από τις ιστορικές καταγραφές και τους μύθους, μέχρι τα σύγχρονα μυστήρια ενός θρυλικού όρους της Αττικής. Ένα έργο που συγκεντρώνει, εξετάζει και αναλύει με εξαιρετικό σεβασμό τόσο το θέμα "Πεντέλη" όσο και τον αναγνώστη.

H Eλένη Bαρουφάκη, δεμένη στενά με το αγαπημένο της Παλιό Φάληρο, περιηγείται τους δρόμους του. Όχι μόνο τους περνά όλους, αλλά μένει για λίγο στον καθένα, μνημονεύοντας τις ιστορικές και μυθικές φιγούρες που τους έχουν δώσει την ονομασία που τους ξεχωρίζει. Όλον αυτόν τον περίπατο θέλησε να μοιραστεί με τους συνδημότες της, τους επισκέπτες του Παλιού Φαλήρου και τους αναγνώστες της μέσα απ' αυτό το πόνημα.

Από τις προσωπικότητες που συνδέονται με τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του ελληνικού κλασικού πολιτισμού πολλές κατάγονταν από την Αθήνα, ενώ άλλες έφθασαν εδώ απ' όλη την περιοχή της Μεσογείου για να συμβάλουν στην εξαιρετική πνευματική και καλλιτεχνική άνθηση αυτής της περιόδου. Πολιτικοί και ιστορικοί, θεατρικοί συγγραφείς και καλλιτέχνες, φιλόσοφοι και ρήτορες, όπως ο Θουκυδίδης, ο Αισχύλος, ο Σωκράτης, ο Φειδίας, ο Ευριπίδης, ο Δημοσθένης, ο Αριστοτέλης, ο Πραξιτέλης, ήκμασαν εδώ κατά τον 5ο και 4ο π.Χ. αιώνα, την εποχή που η Αθήνα ήταν η πιο ισχυρή πόλη - κράτος της Ελλάδ...

Ήδη από τα προϊστορικά χρόνια, ο Υμηττός ήταν όρος ιερό, η κατοικία των θεών στην Αττική. Η ιστορία του Υμηττού και αυτή της πόλης που ζει κάτω από το βλέμμα του είναι αναπόσπαστα δεμένες. Η μονή Καισαριανής, χτισμένη ανάμεσα στις βαθιές πτυχώσεις του βουνού, αποτελεί αναμφισβήτητα το πιο ξεχωριστό μνημείο του... Η Καίτη Αργυροπούλου, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις προσπάθειες αναδάσωσης του Υμηττού στη δεκαετία 1950, ξετυλίγει ένα μικρό οδοιποροικό από το οποίο δεν λείπουν τα μνημεία, η φύση, οι άνθρωποι.

Ο Δημήτριος Καμπούρογλου συμπληρώνει εδώ τον "Αναδρομάρη" του 1914 (βλ. αρ. 262 της Βιβλιοθήκης Ιστορικών Μελετών καθώς επίσης αρ. 200, 239-240, 252 και 282) με στοιχεία για την ενδοχώρα της ελληνικής πρωτεύουσας. Ο συγγραφέας αναζητά τον "υπολανθάνοντα ελληνισμό" της Αττικής στα λίγα ελληνικά τοπωνύμια που διασώθηκαν κατά τη νεώτερη περίοδο, όπως Μεσόγεια, Γέρακας (Ιέραξ), Ωρωπός, Διόνυσος, Μαραθώνας, Νοινόη (Οινόη), Καλήσια (Εκάλη), Βραώνα (Βραυρώνα) και Λαύριο, αλλά και στα πολυπληθή μοναστήρια και τις εκκλησίες της (του Καρέα, της Πεντέλης, της Καισαριανής, της Ώμορφης...