Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο αυτό το έγραψα ως φιλόλογος και ως άνθρωπος. Έζησα το βαθύ πόνο μιας εποχής και μόχθησα να την ανεβάσω στην αντικειμενική γνώση. Το αληθινό είναι πάντα στη σύνθεση. Αναλυτική σκέψη και κατανοούσα συμπάθεια. Τα πράγματα τα γνωρίζουμε με τη λογική, τους ανθρώπους με την αγάπη, και, τελικά, δεν γνωρίζουμε καλά παρά μονάχα ό,τι αγαπάμε. Από την άποψη αυτή δεν υπάρχει κάποια φιλοδοξία θεωρητικής-επιστημονικής παρουσίασης. Αθλοθέτημα υπαρξιακής αναζήτησης του συγγραφέα μέσα στην Ιστορία είναι το βιβλίο αυτό. Το γέννησε ο γόνιμος θαυμασμός και ο πόνος μεγάλων ψυχών. Για...

[...] Ας μου επιτραπεί, κλείνοντας αυτό το προλογικό σημείωμα, μια προσωπική αναφορά, που αφορά το έντονο ενδιαφέρον μου για την Αρχαία Σπάρτη: H διδακτορική μου διατριβή είχε ως θέμα τη ρωμαϊκή Σπάρτη, ο πρώτος διορισμός μου ως αρχαιολόγου έγινε στην Εφορία Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων Λακωνίας-Αρκαδίας, ενώ επί 9 έτη μου ανατέθηκε να έχω και την διεύθυνση αυτής της Εφορείας. Στο πλαίσιο δε, αυτής της θητείας, αλλά και αργότερα, είχα την ευκαιρία να μελετήσω δεκάδες δημοσιεύματα για την Αρχαία Σπάρτη και να εκπονήσω αντίστοιχες μελέτες για το Μουσείο της Αρχαίας...

Η συναρπαστικά περίπλοκη σπαρτιατική παράδοση κατέχει κεντρική θέση στη δυτική πολιτική σκέψη από την αρχαιότητα, ενώ η επίδραση που ασκούν οι εικόνες και οι μύθοι της αρχαίας Σπάρτης παραμένει αξιοθαύμαστα διαχρονική. Γι' αυτό και η Σπάρτη αποτελεί μια αστείρευτη πηγή πολιτιστικής αναφοράς και έμπνευσης. Ευτυχώς, έχει χαθεί σε σημαντικό βαθμό ο έξωθεν εσφαλμένος συσχετισμός της με τα αυταρχικά καθεστώτα, μολονότι το Εθνικό Κόμμα της Βρετανίας, όπως και το Γαλλικό Εθνικό Μέτωπο εξακολουθούν ακόμη να αντλούν τις ρατσιστικές τους θέσεις από την εντελώς εσφαλμένη εικόνα που απ...

Τα πρακτικά της ημερίδας για το Γεφύρι του Κόπανου εκδόθηκαν τον Οκτώβριο του 2017 από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Καραβά με χορηγία του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη. Το βιβλίο περιλαμβάνει τις εισηγήσεις των κ.κ. Γ.Α. Πίκουλα, Παρασκευά Ματάλα, Μεταξίας Παπαποστόλου, Θοδωρή Χαμάκου, Μαρίας Μπαλοδήμου και Νίκου Ι. Καρμοίρη, καθώς επίσης, και εισαγωγικά σημειώματα των κ.κ. Σπύρου Μαντά, Νίκης Γ. Κουλογεωργίου και μαστρ' Αργύρη Πετρονώτη. Την επιστημονική ημερίδα "Το Γεφύρι του Κόπανου: Αναδεικνύοντας το σπουδαιότερο μνημείο του Ευρώτα" είχε διοργανώσει στην Σπάρτη τον Νοέμβρι...

Η ιστορία της Ελλάδας έχει προκαλέσει δύο αντιτιθέμενες τάσεις: είτε τυφλή εμπιστοσύνη στις πηγές, ακόμη και στις μεταγενέστερες, όπως ο Πλούταρχος και ο Παυσανίας, είτε πλήρη αμφισβήτηση των στοιχείων προκειμένου να υιοθετηθεί μια σύγχρονη εκδοχή ή ακόμα και ένας απόλυτος σκεπτικισμός. Στην περίπτωση της Σπάρτης το πρόβλημα της αναζήτησης της ιστορικής αλήθειας είναι ακόμη πιο έντονο, καθώς η ίδια η πόλη είχε καλλιεργήσει ένα πνεύμα μυστικοπάθειας και, επιπλέον, στους πολιτικούς και φιλοσοφικούς κύκλους της υπόλοιπης Ελλάδας είχε δημιουργηθεί μια εξιδανικευμένη εικόνα της...

Η Σπάρτη παρουσιάζει μια διαρκή πρόκληση για τους ιστορικούς της αρχαιοελληνικής αρχαιότητας, κι αυτό γιατί οι πληροφορίες για την κοινωνία της είναι πολύ ελλιπείς. Η επιστημονική έρευνα για τη Σπάρτη ασχολείται συστηματικά με τη στρατιωτική ιστορία της πόλης και την αυστηρή ανδροκρατούμενη κοινωνική της δομή, σαν να μην υπήρχαν καν σ' αυτήν γυναίκες. Και όμως η γνωστότερη απ' όλες τις μυθικές Ελληνικές, η Ελένη, η σύζυγος του Μενέλαου, η αιτία του Τρωικού Πολέμου, ήταν Σπαρτιάτισσα. Το βιβλίο "Οι Γυναίκες της Σπάρτης", γραμμένο από μια διαπρεπή επιστήμονα και αναγνωρισμ...

Κάθε επιστημονική μελέτη με επίκεντρο την Αρχαία Σπάρτη, έρχεται αντιμέτωπη με μια σημαντική "πρόκληση": να προβεί σε μια ιστορική "ανάγνωση" της πόλης, όπως αυτή αποκρυσταλλώνεται μέσα από τις προσλήψεις των άλλων και ως επί το πλείστον μέσα από την οπτική της αθηναϊκής γραμματείας του 5ου και 4ου π.Χ. αιώνα. Σε μια, εκ θεμελίων, "ανάγνωση" και συνεπώς νέα προσέγγιση του σπαρτιατικού κοινωνικοπολιτικού συστήματος προβαίνει η παρούσα μελέτη, προκειμένου να απαντήσει στο κεντρικό ερώτημα της έρευνας, στο οποίο εδράζεται το "ιστορικό παράδοξο" της Σπάρτης: Γιατί από το τέλος...

"...Το δίτομο έργο του Σαράντου Καργάκου, καταξιωμένου Λάκωνος ιστορικού, που αριθμεί ολικά 1600 σελίδες, έρχεται να καλύψει με αξιοθαύμαστη γλαφυρότητα και επιστημονική διεισδυτικότητα την ιστορία της πόλης-κράτους της Σπάρτης, που μαζί με την πόλη των Αθηνών αποτέλεσαν το δίπολο, γύρω από το οποίο, κατά το μεγαλύτερο ποσοστό, υφάνθηκε η αρχαιοελληνική ζωή στις πλούσιες και ποικίλες εκφάνσεις της. Το βιβλίο, όπως θα διαπιστώσει ο καλοπροαίρετος μελετητής και αναγνώστης, καλύπτει την πορεία της Σπάρτης από τους μυθικούς χρόνους και την προ-δωρική εποχή μέχρι τον 4ο μ.Χ. αιώ...

"...Το δίτομο έργο του Σαράντου Καργάκου, καταξιωμένου Λάκωνος ιστορικού, που αριθμεί ολικά 1600 σελίδες, έρχεται να καλύψει με αξιοθαύμαστη γλαφυρότητα και επιστημονική διεισδυτικότητα την ιστορία της πόλης-κράτους της Σπάρτης, που μαζί με την πόλη των Αθηνών αποτέλεσαν το δίπολο, γύρω από το οποίο, κατά το μεγαλύτερο ποσοστό, υφάνθηκε η αρχαιοελληνική ζωή στις πλούσιες και ποικίλες εκφάνσεις της. Το βιβλίο, όπως θα διαπιστώσει ο καλοπροαίρετος μελετητής και αναγνώστης, καλύπτει την πορεία της Σπάρτης από τους μυθικούς χρόνους και την προ-δωρική εποχή μέχρι τον 4ο μ.Χ. αιώ...

Όταν φέρνει κανείς στο νου του την αρχαία Σπάρτη, φαντάζεται μια μιλιταριστική κοινωνία που χαρακτηρίζεται από ισότητα των πολιτών και περιφρόνηση των υλικών αγαθών. Ωστόσο, η ατομική ιδιοκτησία και ο πλούτος έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ιστορία της πόλης. Η ακμή της Σπάρτης κατά την κλασική εποχή επιτεύχθηκε χάρη σ’ ένα συμβιβασμό μεταξύ πλούσιων και φτωχών πολιτών. Οι οικονομικές διαφορές συγκαλύπτονταν πίσω από έναν ενιαίο τρόπο ζωής και την ισότιμη πρόσβαση στα υλικά αγαθά. Σταδιακά, όμως, η αύξηση των ανισοτήτων οδήγησε σε μια πλουτοκρατική κοινωνία και στην παρακμή τ...

Για τέταρτη χρονιά εκδίδεται το υπέροχο αυτό ημερολόγιο που έχει δημιουργήσει μια παράδοση. Με εξαιρετικές φωτογραφίες και άρθρα των Ν. Κουλουμπή, Νίκου Φιδέλη, Ηλία Μπαζίνα, Δέσποινα Κούτσαρη και Κώστα Ποταμιάνου. "Η μάχη του Καστρίου", "Μυστράς και Κωνσταντίνος Παλαιολόγος", "17 Μαρτίου", "Εκκλησίες της Λακωνίας" κ.α.

H συνηθισµένη εικόνα που έχει κανείς για τη Σπάρτη είναι αυτή της πόλης-στρατοπέδου, όπου σε µια ατµόσφαιρα λιτότητας οι Σπαρτιάτες εξασκούνταν καθηµερινά στην τέχνη του πολέµου. H πραγµατικότητα ήταν πιο περίπλοκη: οι οικονοµικές διαφορές δεν απουσίαζαν από τη Σπάρτη, ενώ η λιτότητα δεν ήταν τόσο αυστηρή και διατηρήθηκε για σχετικά περιορισµένο χρονικό διάστηµα. Eπιπλέον, η Σπάρτη έχει να επιδείξει αξιοζήλευτες επιτυχίες στη διεθνή πολιτική, καθώς επί σειρά αιώνων ήταν σχεδόν αδιάκοπα το ισχυρότερο κράτος στον ελλαδικό χώρο. Aκόµη σηµαντικότερο, αυτό συνέβαινε παρότι ο πλη...

Στον ανά χείρας τόμο δημοσιεύονται οι κυριότερες ανακοινώσεις κατά το 1ο Διεθνές Συνέδριο του Διεθνούς Ινστιτούτου Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας "Σωσίπολις" με θέμα "Η συμβολή της αρχαίας Σπάρτης στην πολιτική σκέψη και πρακτική", που διοργανώθηκε στη Σπάρτη το 2002 (26 Αυγούστου - 1 Σεπτεμβρίου). Στον τόμο μας παρουσιάζονται εργασίες ερευνητών από οκτώ διαφορετικές χώρες (Ελλάδα, Ηνωμένο Βασίλειο, Ηνωμένες Πολιτείες, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, Ελβετία), γεγονός που αντικατοπτρίζει το διεθνές ενδιαφέρον της σύγχρονης έρευνας για την ιστορία της Σπάρτης και ταυτόχρονα...

Η δομή του στρατού των Λακεδαιμονίων είναι μια πλήρης, αριστοτεχνική και τεκμηριωμένη επισκόποηση της τεθλασμένης οδού, διά μέσου της οποίας οι Σπαρτιάτες όμοιοι περνούσαν όλα τα στάδια της εκπαιδεύσεως ώστε να φτάσουν να στελεχώσουν την πιο δοξασμένη φάλαγγα οπλιτών που υπήρξε ποτέ. Δοξασμένη όχι μόνο από τις πολλές και περήφανες νίκες της, αλλά και από τις ένδοξες ήττες της, για το λόγο πως οι μαχητές της τοποθετήθηκαν με παρρησία και στάθηκαν ακλόνητοι ο ένας δίπλα στον άλλο στο πεδίο της μάχης. Η πορεία αυτή του πολεμιστή που ξεκινούσε από τα επτά του έτη και διερχότ...

Το βιβλίο εξετάζει το φαινόμενο Σπάρτη που έδωσε στην παγκόσμια ιστορία το περισσότερο ισορροπημένο και ευνομούμενο πολίτευμα του κόσμου, μέχρι των ημερών μας. Ο κουμουνισμός της γης εγεννήθη στη Λακεδαίμονα μετά τον Β' Μεσσηνικό Πόλεμο (6ος αι. Π.Χ.)