Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Παρμενίδης, ένας συχνά παρερμηνευμένος δημιουργός του αρχαίου ελληνικού στοχασμού, βρίσκει στον Μεξικάνο ελληνιστή Κάρλος Μοντεμαγιόρ Ρόμο ντε Βιβάρ, έναν ένθερμο αποτιμητή και βαθύ γνώστη της φιλοσοφίας του. Κανένας άλλος φιλόσοφος, κατά την μελέτη του Μοντεμαγιόρ, δεν επηρέασε τόσο την αρχαία ελληνική σκέψη, συμπεριλαμβανομένου του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, όσο ο Παρμενίδης, ενώ η επίδρασή του συνεχίζεται στον χώρο της φιλοσοφίας και των επιστημών ίσαμε τις μέρες μας. Ο Μπέρτραντ Ράσσελ, για παράδειγμα, αναγνωρίζει στον Παρμενίδη τις βασικότερες έννοιες για την φιλοσο...

Το βιβλίο δεν απευθύνεται μόνον στους θιασώτες της σύγχρονης φιλοσοφίας και κριτικής κοινωνικής θεωρίας, αλλά και σε ένα ευρύτερο κοινό το οποίο έχει ευαισθητοποιηθεί έναντι της σαρωτικής καταστροφής της φύσης και αναζητεί μία σχέση συμφιλίωσης ανάμεσα στην κοινωνία και τη φύση. Έχει δε βαρύνουσα σημασία για το ελληνικό αναγνωστικό κοινό, καθώς αποδομεί τα έωλα στερεότυπα της νεοελληνικής κοινωνίας έναντι της αρχαιοελληνικής, και καταδεικνύει την απόσταση ανάμεσα στην σύγχρονη και την αρχαιοελληνική αντίληψη για την φύση.

Στην παρούσα πραγματεία παρουσιάζεται το ζήτημα της Φύσης σε συσχετισμό με την έννοια της σιωπής. Η έννοια της φύσης στο φιλοσοφικό σύστημα του Πλωτίνου κατέχει ξεχωριστή θέση. Η φύση στη φιλοσοφία του αρχηγού του Νεοπλατωνισμού δεν αποτελεί νεκρό σώμα, αλλά έχει ζωή και κίνηση. Υπάρχει μια αέναη δημιουργικότητα στη φύση, η οποία ωθεί προς δημιουργικότητα κάθε ον που ενυπάρχει σ' αυτήν. Η δημιουργικότητα της φύσης επισυμβαίνει μ' ένα τρόπο αθόρυβο και σιωπηλό. Όπως αναπτύσσεται στην παρούσα πραγματεία, η φύση έχει έναν άφωνο τρόπο δημιουργίας. Το ανθρώπινο ον μπορεί να θε...

Στην παρούσα πραγματεία παρουσιάζεται το ζήτημα της Φύσης σε συσχετισμό με την έννοια της σιωπής. Η έννοια της φύσης στο φιλοσοφικό σύστημα του Πλωτίνου κατέχει ξεχωριστή θέση. Η φύση στη φιλοσοφία του αρχηγού του Νεοπλατωνισμού δεν αποτελεί νεκρό σώμα, αλλά έχει ζωή και κίνηση. Υπάρχει μια αέναη δημιουργικότητα στη φύση, η οποία ωθεί προς δημιουργικότητα κάθε ον που ενυπάρχει σ' αυτήν. Η δημιουργικότητα της φύσης επισυμβαίνει μ' ένα τρόπο αθόρυβο και σιωπηλό. Όπως αναπτύσσεται στην παρούσα πραγματεία, η φύση έχει έναν άφωνο τρόπο δημιουργίας. Το ανθρώπινο ον μπορεί να θε...

Όταν οι αθάνατοι πλέον Πλάτωνας, Καντ και Σαρτρ ξαπλώνουν στο ντιβάνι του Φρόιντ, τότε τα πιο ουσιώδη ερωτήματα της φιλοσοφίας αναβλύζουν σχεδόν αυτόματα, αποκτώντας μια σύγχρονη λάμψη. Επιλέγοντας να ενσαρκώσει τους τρεις φιλοσόφους, ο Σαρλ Πεπάν μας παρασύρει σε ένα συναρπαστικό ταξίδι, μυθιστορηματικό και κάπως παιχνιδιάρικο, διεισδύοντας στην καρδιά της Δυτικής σκέψης. Ταυτόχρονα προσεγγίζει τις ιδέες των φιλοσόφων με βάση τα βιώματα και τα συναισθήματά τους, και έτσι τα φιλοσοφικά συστήματα εμφανίζονται ως άρρηκτα δεμένα με τις εμμονές των δημιουργών τους: τον ιδεαλισμ...

[...] Η κατανόηση και η ερμηνεία της ανθρώπινης δραστηριότητας μέσα από τις δημηγορίες των πολιτικών ανδρών στην ιστορία του Θουκυδίδη, είναι έργο επίπονο και σ' ένα βαθμό αποτελεί μέρος ενός ασαφούς αμαλγάματος από καθιερωμένες γενικότητες που προέρχονται από την κοινή εμπειρία και επιβεβαιώνονται λίγο πολύ. Ο Θουκυδίδης όμως ως πολιτικός φιλόσοφος γνωρίζει ότι δεν υπάρχουν στατικές αλήθειες για τον άνθρωπο και να υπάρξουν, οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί απέναντι σε κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Codex Baroccianus graecus 131, a thirteen century miscellany, contains among other things a rare sample of philosophical teaching material (fols. 397v-446r) which can be dated in its compilation stage to the eleventh and twelfth centuries A. D. The collection as a whole seems to be unique and its importance has been recognized as such for some time. Its similarity with other collections of the eleventh century, necessitated a comparative study with them and in particular M. Psellos' "Omnifaria doctrina". After a careful analysis of the material of both collections one iclin...

Οι μελέτες που φιλοξενούνται σε αυτόν τον τόμο εξετάζουν την αλληλεπίδραση φιλοσοφίας και ρητορικής στην κλασική Αθήνα, αναλύοντας μια σειρά από σχετικά ερωτήματα, όπως: Γιατί ο "ρήτορας" Ισοκράτης περιγράφει το δικό του αντικείμενο ως "φιλοσοφία"; Πόσο μακριά από τους φιλοσόφους βρίσκεται ο ίδιος όταν μιλάει για ηθικές έννοιες; Πώς και γιατί ο Πλάτων αξιοποιεί τις τεχνικές της ρητορικής; Πόσο αποκομμένο είναι το ενδιαφέρον του Αριστοτέλη για τη δομή των επιστημονικών προτάσεων από την ενασχόλησή του με το τι συνιστά και πώς συγκροτείται ένα επιχείρημα; Ποιος είναι ο ρόλος...

Το βιβλίο παρακολουθεί την παράλληλη ανάπτυξη και την αλληλεπίδραση φιλοσοφίας και επιστήμης στην αρχαία Ελλάδα. Προσπαθεί να προσδιορίσει με ποιον τρόπο κατοχυρώνει την αυτονομία της η αρχαία ελληνική επιστήμη, τι είδους σχέσεις διατηρεί με τη φιλοσοφία, αλλά και πώς οριοθετείται από τις διαδεδομένες ψευδοεπιστήμες (αστρολογία, ονειροκριτική) της ύστερης αρχαιότητας. Η ιστορική περίοδος που καλύπτει ξεκινά από τα χρόνια του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη και φθάνει μέχρι το τέλος της ελληνικής αρχαιότητας. Φιλοδοξία του βιβλίου είναι να φέρει στο προσκήνιο εκείνες τις ιδιαίτ...

Από πού κατάγεται άραγε η "σεξουαλική ηθική" του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού, με τις μονογαμικές σχέσεις, την αμοιβαία συζυγική αφοσίωση και τον γάμο ως απόλυτη αξία; Μήπως έχει καθαρά χριστιανική προέλευση ή σχετίζεται με την αστική "ιουδαιο-χριστιανική ηθική", την τόσο πρόσφορη για την τάξη της καπιταλιστικής παραγωγής; Αρχίζει μήπως ήδη πριν από τον χριστιανισμό, στα ελληνιστικά και ρωμαϊκά χρόνια, μήπως εγκαινιάζεται από τη στωική φιλοσοφία και από τις τέχνες του ζην που διέκριναν τον ελληνικό τρόπο ζωής; Ήταν ο αρχαίος κόσμος τόσο ανεκτικός απέναντι στο σεξ όσο πιστεύ...

Τo παρόν βιβλίο του oμοτίμου καθηγητού Πανεπιστημίου του Αμβούργου κ. Klaus Oehler αντεπιστέλλοντος μέλους της Ακαδημίας Αθηνών, βλέπει το φως της δημοσιότητος και σ' ελληνικήν, τώρα, μετάφρασιν, υπό τους αρίστους οιωνούς. Πράγματι, προσφέρεται για μελέτη προς όσους Έλληνες φιλοσοφούντας δυσχεραίνονται στην ανάγνωση της γερμανικής, ώστε να μεταφέρει σ' αυτούς έναν προβληματισμόν ανανεωτικόν της ερμηνευτικής παραδόσεως. Οι θέσεις του συγγραφέως, δίχως να έρχωνται σ' αντίθεσιν προς παραδεδεγμένες αντιλήψεις, είναι άκρως διακριβωτικές, και σ' αυτό ακριβώς έγκειται η αναπροσδι...

Περιέχονται τα κείμενα: - Marcel Conche: "La metaphysique du hazard" - Irene-Photini Viltanioti: "Hasard et necessite. Zeus toujours gagnant" - A. Aravantinou-Bourloyanni: "Necessity and Chance in Democritus' Cosmology" - J.-M. Gabaude: "De la necessite au hazard: des atomists abderitains a l'epicurisme" - E. Moutsopoulos: "Hasard, necessite et kairos dans la philosophie de Platon" - Irene Svitzou: "Necessity in Plato: "Republic", X, 614b - 621d and "Lows", 904a-905b" - Christopher N. Polycarpou: "Chance and Necessity in Democritus' Cosmology" - John Dudley: "Nece...

Στις φιλοσοφίες του εικοστού αιώνα η γλώσσα έχει κατακτήσει πρωτεύουσα θέση, αποτελεί σημείο αναφοράς που δεν είναι δυνατόν να αγνοηθεί. Το πρωτείο έχει ωστόσο ένα τίμημα: Σε αντίθεση προς τις επιμέρους γλώσσες, που είναι βυθισμένες η κάθε μια στην ιστορία της, η γλώσσα που νοείται ως πρωτεύον "στοιχείο" της φιλοσοφίας εμφανίζεται μετέωρη, δίχως καταγωγή ή συνθήκες παραγωγής. Είναι ένα αντικείμενο του οποίου η ιστορία λανθάνει. Ο Παντελής Μπασάκος επιδιώκει να αναιρέσει αυτή τη λήθη ιχνογραφώντας κάποιες όψεις ετούτης της ιστορίας: Πώς παράγεται η έννοια της γλώσσας και πώς...

Σε ποιους απευθύνεται η φιλοσοφία και κατά πόσο αξίζει να ασχοληθούμε με θέματα της φιλοσοφικής βάσης; Πάνω σε αυτά τα πρωταρχικά ερωτήματα επικεντρώνεται το βιβλίο, επιχειρώντας να απαντήσει με έναν πράγματι ξεχωριστό τρόπο. Στη σκέψη του συγγραφέα εμφανίζεται ένα δαιμόνιο, το οποίο πότε με γκρίνια, πότε με διάθεση παιχνιδιού και αστεϊσμών, πότε με περίσκεψη και περίσσια σοβαρότητα, ανοίγει τους δρόμους για τη γνωριμία με έναν από τους πιο σημαντικούς αλλά και παρεξηγημένους φιλόσοφους της αρχαιότητας. Τον Παρμενίδη. Η συνάντηση με το πνεύμα του, έτσι όπως περιγράφεται στο...

Οι Προσωκρατικοί φυσικοί Φιλόσοφοι είναι οι θεμελιωτές της δυτικής σκέψης. Ο προβληματισμός τους για την απειρία των υλικών πραγμάτων της φύσης και τις επισυμβαίνουσες αλλαγές, με μία αξιοθαύμαστη λογική συνέπεια, οδήγησε μια εκπληκτική συγκυρία διανοητών από τον Θαλή μέχρι τον Λεύκιππο και τον Δημόκριτο, σε λιγότερο από δύο αιώνες, στη διατύπωση της ατομικής θεωρίας. Η θεωρία τους "δένει" με κάθε τι υλικό και αφορά τα πάντα στον άβιο και στον έμβιο κόσμο, αφορά την ίδια την υλική μας υπόσταση. Μια Ενότητα μέσα από την πολλαπλότητα. Οι Προσωκρατικοί Φυσικοί Φιλόσοφοι υπήρξα...